P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 28.03.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 29.03.2006r.), uzupełnionego pismem z dnia 20.06.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 23.06.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy Spółka po oddaniu przedmiotu leasingu w kolejny leasing lub po otrzymaniu odszkodowania od ubezpieczyciela uprawniona będzie do korekty wykazanego wcześniej przychodu należnego w sytuacji, gdy uzyskaną korzyść zalicza na poczet pomniejszenia odszkodowania, do zapłaty którego zobowiązany jest korzystający, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera w ramach prowadzonej działalności gospodarczej umowy leasingu środków trwałych. Część umów wypowiadana jest przez Stronę na skutek zaistnienia okoliczności, za które odpowiedzialność ponoszą klienci. Spółka dokonuje zagospodarowania przedmiotu leasingu odzyskanego od klienta, tzn. dokonuje jego sprzedaży, bądź też oddaje do używania na podstawie kolejnej umowy leasingu. Zdarzają się także przypadki, kiedy po wypowiedzeniu umowy leasingu następuje szkoda w przedmiocie leasingu, np. utrata przedmiotu lub jego uszkodzenie, kwalifikowana przez ubezpieczyciela jako tzw. szkoda całkowita, z tytułu której wypłaca on Spółce odszkodowanie pokrywające w całości lub w części wartość utraconego przedmiotu. W przypadku wypowiedzenia umowy leasingu Strona żąda od korzystającego zapłaty pełnego odszkodowania w wysokości kwoty przewidzianej w Ogólnych Warunkach Umowy Leasingu, zdefiniowanej jako równowartość sumy wszystkich przewidzianych w umowie, a niezapłaconych rat oraz wartości resztowej określonej w umowie zdyskontowanej stopą WIBOR, EURIBOR lub LIBOR. Czas, w jakim Spółka otrzymuje odszkodowanie od ubezpieczyciela, bądź też ponownie oddaje przedmiot w leasing, zależy od przedmiotu leasingu i wynosi od kilku tygodni do kilku miesięcy. W związku z powyższym, na dzień wypowiedzenia umowy, Spółka nie jest w stanie określić wartości korzyści, jaką uzyska bądź to z tytułu ubezpieczenia, bądź też z tytułu oddania przedmiotu ponownie w leasing, a które zgodnie z art. 70915 Kodeksu cywilnego, pomniejszają odszkodowanie, do którego zapłaty zobowiązany jest korzystający. Z tego powodu, stosując metodę ostrożnościową, Strona żąda od korzystającego w momencie wypowiedzenia umowy leasingu pełnego odszkodowania przewidzianego w Ogólnych Warunkach Umowy Leasingu. Konsekwencją takowego postępowania jest wykazywanie przez Spółkę przychodu w wysokości odszkodowania, niepomniejszonego o kwotę osiągniętych korzyści. Strona wykazuje wysokość takiego odszkodowania jako przychód należny, zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast stosownie do art. 70915 Kodeksu cywilnego oddanie przedmiotu leasingu w kolejny leasing lub uzyskanie odszkodowania od ubezpieczyciela powoduje zmniejszenie kwot zaległych należności, do których zapłaty zobowiązany jest korzystający z tytułu przedwczesnego zakończenia umowy leasingu. Zarówno uzyskane z tytułu oddania w kolejny leasing korzyści, jak i kwota uzyskana tytułem odszkodowania zaliczane są do przychodów podatkowych Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, że jest uprawniona do dokonania korekty przychodu należnego, w dacie uzyskania korzyści z tytułu oddania przedmiotu leasingu w kolejny leasing, albo po otrzymaniu odszkodowania. W ocenie Strony, w momencie rozwiązania umowy leasingu kwota powyższych korzyści nie jest jeszcze dokładnie określona, dlatego też należy uznać, iż przychód należny wykazywany przez Spółkę ma charakter tymczasowy i w przyszłości może ulec zmianie. Zdaniem Spółki rzeczywista kwota przychodu należnego zostaje dopiero określona w momencie otrzymania odszkodowania od ubezpieczyciela lub zawarcia kolejnej umowy leasingu. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 07.10.2005r., znak 1471/DPD1/423/62/05/MK wydane w podobnej sprawie, tzn. dopuszczalności korekty przychodu należnego, zadeklarowanego w wysokości nieuwzględniającej uzyskanych korzyści, o wartość korzyści uzyskanych w związku ze sprzedażą przedmiotu leasingu, a także na informację udzieloną przez Naczelnika tutejszego Urzędu z dnia 17.06.2004r., znak 1MUS-1471/DP/423/130/2004/SG oraz pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27.10.2004r., sygn. PD-005U-613/04/LN. Strona analizuje nadto przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 70915 wspomnianej ustawy w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Zdaniem Strony do korzyści, o których mowa w powyższym przepisie, należy między innymi zaliczać cenę uzyskaną ze sprzedaży lub wartość wynikającą z zawartej kolejnej umowy leasingu. Spółka przywołuje również treść art. 7095 Kodeksu cywilnego, z którego wprost wynika, że wartość odszkodowania od korzystającego winna zostać pomniejszona o odszkodowanie wypłacone finansującemu przez ubezpieczyciela. Strona przywołuje także wyroki NSA w tym zakresie, w tym z dnia 14.05.1998r., sygn. SA/Sz 1305/97 i z dnia 27.11.2003r., sygn. III SA 3382/02 potwierdzające konieczność przyjmowania za przychód kwot ostatecznych, tj. takich, które mogą powiększać aktywa podatnika. W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku, gdy rozlicza się z korzystającym po zawarciu nowej umowy leasingu lub otrzymaniu odszkodowania od ubezpieczyciela, może dokonać korekty przychodu należnego o uzyskane korzyści w związku z oddaniem przedmiotu leasingu w kolejny leasing bądź otrzymaniem odszkodowania od ubezpieczyciela. Spółka zwraca uwagę, iż niekorygowanie przez nią przychodu doprowadziłoby do zawyżenia zobowiązania podatkowego o wartość zwróconej korzystającemu korzyści.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 12 ust. 3c ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Natomiast zgodnie z art. 70915 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie a niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Z powyższego wynika, że należność, jakiej żąda Strona od korzystającego staje się od razu wymagalna, a co za tym idzie winna zostać zarachowana jako przychód należny. Jak wspomniano wyżej, Spółka, nie mając pewności, jakie korzyści uzyska w przyszłości, żąda od korzystającego zapłaty całej sumy odszkodowania. Ta kwota właśnie zostaje zarachowana jako przychód należny. Należy w tym miejscu zauważyć, że orzecznictwo wyraźnie wskazuje, że do przychodów można zaliczać tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika. W tym przypadku mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółka ze względów ostrożnościowych obciąża swojego klienta całą wartością odszkodowania. Jednakże, z drugiej strony przepisy Kodeksu cywilnego wyraźnie stanowią, iż wypłata wszystkich rat, winna zostać pomniejszona o korzyści, jakie uzyskał finansujący w wyniku przedwczesnego rozwiązania umowy. Niewątpliwie taką korzyścią z rozwiązania umowy leasingu będzie możliwość zagospodarowania rzeczy przez finansującego np. poprzez zawarcie nowej umowy leasingu. W pewnym sensie również odszkodowanie z zakładu ubezpieczeniowego można uznać za korzyść, bowiem jego równowartość jest zwracana korzystającemu tytułem ostatecznego rozliczenia rozwiązanej przed umówionym terminem umowy leasingu i pomniejsza wartość odszkodowania, do zapłaty którego w momencie rozwiązania umowy korzystający był zobowiązany. Spółka zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3c zobowiązana jest w momencie rozwiązania umowy do rozpoznania przychodu należnego. Ponieważ na dzień rozwiązania umowy Spółka nie jest w stanie określić wysokości korzyści, jakie uzyska z tytułu rozwiązania umowy leasingu, wykazuje przychód nie pomniejszony o te korzyści. Tym samym ustalony na dzień rozwiązania umowy przychód nie jest ostateczny. Natomiast niemożność skorygowania przychodu należnego doprowadziłaby do zawyżenia zobowiązania podatkowego Spółki, bowiem oprócz całego przychodu należnego zobowiązana jest również zarachować jako przychód uzyskane później korzyści z tytułu zawarcia kolejnej umowy leasingu oraz wypłaconego przez ubezpieczyciela odszkodowania. Dlatego też jeszcze raz należy podkreślić, że o ostatecznej wysokości przychodu decyduje definitywność przysporzenia majątkowego, a nie sam fakt zarachowania określonej sumy jako przychodu należnego. Reasumując, Spółka uprawniona jest do korekty przychodu należnego w momencie uzyskania odszkodowania od ubezpieczyciela, bądź też oddania przedmiotu ponownie w leasing, ponieważ dopiero wtedy możliwe jest ostateczne ustalenie przychodu. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.