POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.04.2006 r. (data wpływu 25.04.2006 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17.05.2006 r. (data wpływu 17.05.2006 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych odnośnie zastosowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zatrudnienia nauczyciela w dwóch szkołach, stwierdza, że przedstawione stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Podatnik, będący nauczycielem, zatrudnionym w dwóch różnych szkołach (gimnazjum i szkole podstawowej), zwrócił się do tut. organu podatkowego z następującymi zapytaniami:
- czy pod pojęciem zakładu pracy, wymienianym w art. 22 ust. 2 pkt. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił rzeczywiste miejsca pracy (odrębne samodzielni szkoty) czy ptatnika (Gminny Zespót Ekonomiczno-Administracyjny Szkół)i czy podatnik ma prawo w zeznaniu rocznym zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 2300,94 zł,
- czy w celu udokumentowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu podatnik ma prawo żądać od ptatnika GZEAS wydania dwu druków PIT-11 odrębnych dla każdego ze stosunków pracy, czy wystarczającą dokumentacją są umowy o pracę,
- czy podatnik ma obowiązek corocznego sktadania płatnikowi wniosku o podwyższenie kosztów uzyskania przychodów z tytułu pracy w dwóch zaktadach pracy i zamieszkiwania poza miejscem wykonywania pracy,- czy istnieje podstawa prawna zmniejszenia przez płatnika kosztów uzyskania przychodów w roku 2005 i 2006 do limitu 1533,84 zł, mimo faktu trwania dwu umów o pracę i czy podatnik powinien żądać od płatnika poprawnego naliczania kosztów uzyskania przychodów.
Zdaniem podatnika faktycznymi zakładami pracy są szkoły, a nie Gminny Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół; fakt zamieszkiwania podatnika w innej miejscowości, niż są położone szkoty uprawnia do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów; podatnikma prawo żądać od Gminnego Zespołu wydania odrębnych druków PIT-11 dla każdego ze stosunków pracy lub jeśli to jest niemożliwe, udokumentowania podwyższonych kosztów oryginałami świadectw pracy; podatnik nie ma obowiązku składania płatnikowi corocznie wniosku o podwyższenie kosztów uzyskania przychodów w związku z zamieszkiwaniem w innej miejscowości, niż jest położony zakład pracy; podatnik ma prawo domagać się od płatnika poprawnego stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z podanym we wniosku stanem faktycznym, podatnik jest nauczycielem zatrudnionym w dwóch różnych szkołach: gimnazjum i szkole podstawowej. Szkoły te nie stanowią zespołu szkół. Podatnik zamieszkuje w innej miejscowości, niż położone są szkoły. Stosunki pracy ze szkołaminawiązane zostały w oparciu o odrębne umowy o pracę, zawarte z dyrektorami szkół. Gminny Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół przedkłada podatnikowi ża pośrednictwem sekretariatów szkół co miesiąc rozliczenia płacy odrębne dla każdej szkoły, przy czym tylko w jednym rozliczeniu stosowane są koszty uzyskania przychodów w wysokości 127,82 zł. Gminny Zespół każdego roku sporządza dla podatnika, jedną, wspólną dla obu stosunków pracy, informację o dochodach na druku PIT-11. W latach 2003 i 2004 w informacjach podawanie były koszty uzyskania przychodów w wysokości 2300,94 zł. W roku 2005 w druku PIT-11 podano koszty uzyskania przychodów w wysokości 1533,84 zł.
Mając na uwadze stan faktyczny sprawie przestawiony we wniosku, jak również obowiązujący stan prawny, tut. organ podatkowy udziela następującej intetpretącji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r Nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami prac, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z obezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Pojęcie zakładu pracy, obecnie zastąpione określeniem "pracodawca", definiuje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.) w art. 3 jako :jednostkę organizacyjną, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników.
Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1990 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.) oraz art. 10 i 11 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118 poz. 1112 ze zm.), dyrektor szkoły jest kierownikiem zakładu pracy dla zatrudnionych w szkole lub placówce nauczycieli i pracowników niebędących nauczycielami. Stosunek pracy z nauczycielem nawiązuje w szkole dyrektor szkoły na podstawie umowy o pracę lub mianowania. Zatem zakładem pracy (pracodawcą) i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych dla nauczyciela jest szkoła, a nie jednostka organizacyjna zapewniająca obsługęekonomiczno-administracyjną szkoły (gminny zespół ekonomiczno-administracyjny). W tym zakresie organ podatkowy podziela stanowisko podatnika.
W przypadku podatnika istnieją dwa zakłady pracy: szkoła podstawowa i gimnazjum.
Zasady obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy przez płatników zawarte są w art. 32 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zasady sporządzania informacji dla podatników w art. 39 tej ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochód uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt. 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych składek na ubezpieczenie społeczne.
W myśl art. 22 ust. 2 pkt. 3 w/w ustawy, koszty uzyskania ze stosunku pracy wynoszą, w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę- 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533,84 zł. W tym zakresie organ podatkowy podziela stanowisko podatnika.
Zatem w ciągu roku podatkowego poszczególni płatnicy podatnika (szkoła podstawowa i gimnazjum) winni stosować z każdego stosunku pracy odrębnie koszty uzyskania przychodu w wysokości 127,82 zł, pod warunkiem złożenia przez podatnika oświadczeniaw trybie art. 32 ust. 5 ustawy o spełnieniu warunku określonego w art. 22 ust. 2 pkt. 3. Zgodnie z art. 32 ust. 3 a oświadczenia nie składa się, jeżeli stan faktyczny wynikający z oświadczenia złożonego w latach poprzednich nie uległ zmianie.
Tut. organ podatkowy nie podziela zdania podatnika w kwestii wysokości kosztów, jakie płatnik może zastosować w trakcie roku podatkowego.
Szkoła podstawowa i gimnazjum obliczając zaliczki na podatek dochodowy zastosują każdy koszty uzyskania w kwocie po 1533,84 zł rocznie (a nie, jak podatnik podał we wniosku łącznie 2300,94 zł). Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt. 4 ustawy, w sytuacji, gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty uzyskania przychodu nie mogą przekroczyć łącznie 2300,94 zł za rok podatkowy.
Powyższy limit dotyczy kosztów za cały rok podatkowy, nie ma zastosowania do obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy i oznacza, iż podatnik będący w sytuacji opisanej powyżej, w zeznaniu-rocznym w pozycji dotyczącej kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy winien ograniczyć ich wysokość do kwoty 2300,94 zł.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym, dotyczące sposobu obliczania i poboru zaliczek w ciągu roku podatkowego nie upoważniają płatników do stosowania jakiejkolwiek dowolności w wypełnianiu tych obowiązków. Płatnik nie może nie stosować kosztów uzyskania przychodów, ani stosować ich w innej wysokości niż wynika to w w/w przepisów.
Zasady sporządzania przez płatników imiennych informacji PIT-11 zawiera art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z w/w przepisem, płatnicy są zobowiązani sporządzić imienną informację, według ustalonego wzoru, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym. Zatem w opisanym przez podatnika stanie faktycznym, powinien otrzymać odrębne informacje z każdego zakładu pracy. Zdanie podatnika w tym zakresie jest zgodne ze stanowiskiem organu podatnikowego.
W informacji płatnik wykazuje koszty faktycznie uwzględnione przy poborze zaliczek na podatek i nie powinien dokonywać korekty kosztów na informacji PIT-11. Podatnik natomiast w zeznaniu rocznym powinien uwzględnić przysługujące mu koszty uzyskania przychodów w ograniczeniu do powyżej opisanego limitu wynoszącego ze wszystkich stosunków pracy od wszystkich płatników (zakładów pracy) nie więcej niż 2300,94 zł. Limit ten obowiązywał w latach 2003, 2004, 2005 i obowiązuje nadal w 2006 r. W tym zakresie organ podatkowy podziela również stanowisko podatnika.
W składanym zeznaniu rocznym podatnik wpisuje dane z otrzymanych od płatników informacji PIT-11. Jeżeli podatnik w zeznaniu rocznym zastosuje inne koszty uzyskania przychodu, niż wynikające z informacji, powinien posiadać dokument potwierdzający prawo do ich zastosowania. Należy zaznaczyć, iż sama umowa o pracę mogłaby okazać się dokumentem niewystarczającym do stwierdzenia, czy podatnik uzyskiwał dochody przez cały rok równocześnie od kilku zakładów pracy (zatrudnienie mogło ustać w trakcie roku) i czy w każdym miesiącu przysługiwały mu koszty uzyskania przychodu (koszty nie przysługują na przykład, gdy pracownik w danym miesiącu uzyskał jedynie przychód z tytułu zasiłków z ubezpieczenia społecznego lub korzystał z urlopu bezpłatnego i nie otrzymał wynagrodzenia za pracę). Podmiotem, który mógłby powyższe okoliczności potwierdzić, jest zakład pracy. W tym zakresie organ podatkowy podziela stanowisko podatnika.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy - Ordynacja podatkowa służy zażalenie. Stosownie do art. 236 § 1 powyższej ustawy zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.