P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki dnia 25.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 25.08.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje transakcji w zakresie handlu energią elektryczną, zarówno z klientami korporacyjnymi, jak i końcowymi. Zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym Spółka zakupuje energię elektryczną w obszarze rynku systemowego w ramach dekady każdego miesiąca, po określonych w ramach umów z kontrahentami cenach, a następnie dokonuje jej odsprzedaży.

W przypadku dostaw do odbiorców rozliczanych wg wskazań układów pomiarowych, do wartości energii zgłoszonej w obszarze rynku systemowego, w cenie zakupu dodawana jest wartość energii zakupionej na rynku bilansującym i odejmowana wartość energii sprzedanej na rynek bilansujący.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przyjętego stanowiska:

Czy prawidłowo rozlicza dla celów podatkowych koszt własny sprzedaży energii elektrycznej (zakup energii w danym miesiącu) przypisując go do miesiąca, w którym przypada termin płatności określony na fakturze sprzedaży energii elektrycznej stosując klucz przyjęty z podziału procentowego sprzedaży z danego miesiąca rozliczeniowego według miesiąca, w którym przypada termin płatności określony na fakturze?

Zdaniem Spółki, koszty zakupu energii elektrycznej przeznaczonej do odsprzedaży w danym miesiącu mogą być zaliczane do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej z ogólnej sprzedaży miesięcznej przypada procentowo na sprzedaż z terminem płatności w danym miesiącu. Powyższy sposób Spółka zilustrowała następującym przykładem:

Zafakturowana sprzedaż energii elektrycznej w miesiącu styczniu wyniosła 43.711.059,27 zł. Z tego:

- 12.287.009,01 zł z terminem płatności przypadającym w miesiącu styczniu 2006, co stanowi około 28,1096116 % ogółu sprzedaży,

- 30.923.142,38 zł z terminem płatności przypadającym w miesiącu lutym 2006, co stanowi około 70,7444360 % ogółu sprzedaży,

- 500.907,88 zł z terminem płatności przypadającym w miesiącu marcu 2006 co stanowi około 1,1459524 % ogółu sprzedaży (drobne różnice w wyliczeniach procentów mogą dotyczyć ostatniego miejsca po przecinku i wynikają z zaokrągleń).

Zafakturowany zakup energii elektrycznej w miesiącu styczniu 2006 wyniósł: 43.068.805,11zł.

Zgodnie z przedstawioną powyżej strukturą procentową sprzedaży spółka rozliczyła podatkowo koszt własny sprzedaży zafakturowanej w miesiącu styczniu 2006 przypisując:

- w miesiącu styczniu 2006: 12.106.468,84 zł jako koszt własny do sprzedaży, której termin płatności przypada w miesiącu styczniu 2006

- w miesiącu lutym 2006: 30.468.767,76 zł jako koszt własny do sprzedaży, której termin płatności przypada w miesiącu lutym 2006

- w miesiącu marcu 2006: 493.568,51 zł jako koszt własny do sprzedaży, której termin płatności przypada w miesiącu marcu 2006.

Jak podniesiono we wniosku, powołując się na dyspozycję art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty podatkowe powinno się rozpoznawać co do zasady w okresie, w którym wygenerowane zostały przychody. W przypadku rozliczeń z tytułu energii elektrycznej, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust 3d, za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Do czynności, których przedmiotem jest sprzedaż o charakterze ciągłym energii elektrycznej przez spółkę dystrybucyjną, należy zdaniem Spółki stosować ogólne reguły wynikające z przepisów prawa podatkowego. W związku z powyższym Spółka ma prawo rozpoznawać koszty zakupu energii elektrycznej do odsprzedaży jako koszty uzyskania przychodów podatkowo w okresie, w którym przypada termin płatności określony na fakturze sprzedaży.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Spółki zawarte we wniosku, i wyjaśnia co następuje.

W zakresie prawidłowego przyporządkowania kosztów podatkowych do konkretnego przychodu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, a tym samym do ustalenia dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 1 i 4 w związku z art. 12 ust. 3d pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 uważa się, w myśl art. 12 ust. 3a pkt 1, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym zbyto prawo majątkowe.

W przypadku rozliczeń z tytułu energii elektrycznej, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust 3d pkt 1 za datę powstania przychodu należnego uważa się wynikający z faktury termin płatności, a jeżeli termin nie jest określony ostatni dzień miesiąca, w którym wystawiono fakturę.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 w/w ustawy zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Uznanie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego zaliczenia ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów stanowi przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

Równocześnie, o poprawności dokonania odliczenia od przychodów poniesionych wydatków decyduje także właściwe ustalenie okresu (momentu) w którym można dokonać potrącenia poniesionych wydatków. Zasady zaliczania ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 4 w/w ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe - w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w celu prawidłowego przyporządkowania poniesionych kosztów do przychodów danego okresu, Spółka ustaliła procentowy udział przychodów osiągniętych w poszczególnych okresach (miesiącach), w ogólnym przychodzie z tego tytułu wynikającym z faktur z terminem płatności na dany miesiąc.

W przedstawionej przez Spółkę sytuacji, przyjęcie proporcjonalnej metody podziału kosztów jest zdaniem tutejszego organu w pełni uzasadnione. W ocenie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego przyjęta metoda jest odzwierciedleniem zasady wyrażonej w cytowanym powyżej art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej że koszty generalnie zalicza się do roku podatkowego, którego dotyczą. Zdaniem tutejszego organu podatkowego, kierując się powyższą zasadą należy przyjąć, że nawet wtedy gdy nie da się jednostkowo zidentyfikować kosztów i uzyskanych dzięki nim przychodów, to bezsprzecznie w pierwszej kolejności należy przypisać te koszty do okresu, w którym uzyskano dzięki nim przychód. Dopiero wtedy gdy takiego powiązania nie można ustalić, następuje to w dacie faktycznego poniesienia.

Uwzględniając powyższe należy uznać, że Spółka prawidłowo rozlicza dla celów podatkowych koszt własny sprzedaży energii elektrycznej (zakup energii w danym miesiącu) przypisując go do miesiąca, w którym przypada termin płatności określony na fakturze sprzedaży energii elektrycznej stosując klucz przyjęty z podziału procentowego sprzedaży z danego miesiąca rozliczeniowego według miesiąca, w którym przypada termin płatności określony na fakturze.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.