INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spotkania pracowników odbywające się w siedzibie przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spotkania wewnętrzne pracowników związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa podatnika, odbywające się w siedzibie przedsiębiorstwa (artykuły spożywcze, owoce, kawa, napoje, herbata, napoje bezalkoholowe, itp.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi przedsiębiorstwo, którego głównym przedmiotem działalności jest produkcja gumy, kauczuku, tworzyw sztucznych oraz wyrobów z tych surowców, a nadto sprzedaż hurtowa tych surowców i wyrobów.

Zgodnie z praktyką prowadzenia działalności w tej branży, podczas spotkań w siedzibie Spółki Wnioskodawcy z kontrahentami (szczególnie o ile spotkania te przedłużają się) lub wewnętrznych spotkań pracowników Spółki związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa, Wnioskodawca dokonuje zakupów drobnych artykułów spożywczych (owoce, słodycze, etc.) lub produktów do przygotowywania kanapek (pieczywo, wędlina, masło) w celu przygotowania drobnych posiłków dla kontrahentów lub pracowników przedsiębiorstwa Wnioskodawcy uczestniczących w tych spotkaniach. Niezależnie od tego Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, cukru, etc. na potrzeby tych samych spotkań.

Wszystkie powyżej wymienione artykuły są podawane w siedzibie przedsiębiorstwa Spółki, nie mają charakteru wystawnego (nieznaczny koszt jednostkowy), stanowią zwyczajowo oferowany, drobny poczęstunek i nie mają związku z usługami gastronomicznymi, czy wytwornymi posiłkami nie nosząc również znamion reprezentacji. Z uwagi na powszechność praktyki drobnych poczęstunków podczas spotkań biznesowych, wpływ takiego poczęstunku na kształtowanie pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest marginalny lub wręcz pomijalny. Praktyka drobnych poczęstunków w sytuacji długotrwałych spotkań biznesowych stanowi bowiem wyłącznie przejaw biznesowej etykiety i ma związek raczej z bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa spółki Wnioskodawcy, niż reprezentacją, skoro celem takiego poczęstunku nie jest, np. kształtowanie pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa wnioskodawcy poprzez poczęstunek lub wręczanie upominków, pozyskiwanie w ten sposób kontrahentów dla wnioskodawcy, poszerzanie kontaktów wnioskodawcy, czy tworzenie wizerunku przedsiębiorstwa wnioskodawcy na zewnątrz.

Zgodnie z art . 15 ust . 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, co do zasady kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszystkich poniesionych, rzeczywistych, racjonalnych i gospodarczo uzasadnionych, a nadto należycie udokumentowanych wydatków, mających związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Do kosztów uzyskania przychodu zalicza się również co do zasady wydatki ponoszone przez pracodawców na rzecz swoich pracowników w związku z zatrudnieniem, pozostające związku z działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi z niej przychodami. Z kolei stosownie do art . 16 ust . 1 pkt 28 tej samej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Należy przy tym zauważyć, że ustawodawca nie definiuje pojęcia „reprezentacji", jednak uważna analiza orzecznictwa organów podatkowych prowadzi do wniosku, iż w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie to łączy się z wizerunkiem przedsiębiorcy w otoczeniu biznesowym lub uwypuklenia profesjonalizmu, bądź promocją przedsiębiorstwa podatnika.

Dopuszczalność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 12 marca 2012 r., , Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 29 maja 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art . 15 ust . 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na zakup drobnych artykułów spożywczych, owoców, kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, etc. na potrzeby niewielkiego poczęstunku dla pracowników przedsiębiorstwa podatnika podczas wewnętrznych spotkań pracowników Spółki podatnika związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa podatnika, odbywających się w siedzibie przedsiębiorstwa podatnika ...
2. Czy podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art . 15 ust . 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o po datku dochodowym od osób prawnych wydatki poniesione na zakup drobnych artykułów spożywczych, owoców, kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, etc . na potrzeby niewielkiego poczęstunku dla kontrahentów przedsiębiorstwa podatnika podczas spotkań biznesowych odbywających się w siedzibie przedsiębiorstwa podatnika ...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej odnosi się do stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania pracowników (spotkania wewnętrzne).

Wniosek Spółki w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek w siedzibie firmy dla kontrahentów wnioskodawcy zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Wnioskodawca wskazał, że w opisanym powyżej stanie faktycznym podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych ust.1 wydatki poniesione na zakup drobnych artykułów spożywczych, owoców, kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, etc. Na potrzeby niewielkiego poczęstunku dla pracowników przedsiębiorstwa podatnika podczas wewnętrznych spotkań pracowników spółki podatnika związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa podatnika, odbywających się w siedzibie przedsiębiorstwa podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przywołana regulacja wskazuje, że definicja kosztów uzyskania przychodów – dla celów podatku dochodowego – składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

,

Powyższe oznacza, że poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami art. 16 ust. 1 pkt 28 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wydatki poniesione na przeprowadzenie spotkań wewnętrznych dla pracowników nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie produktów spożywczych pozostawionych do dyspozycji pracowników Spółki podczas spotkań wewnętrznych w siedzibie firmy nie noszą znamion reprezentacji, bowiem nie są działaniami zmierzającymi do stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, czy stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów. Wydatki te więc nie stanowią kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem można zaliczyć te wydatki - jako ogólne kosztów funkcjonowania do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników czy też z związane bieżącym funkcjonowaniem przedsiębiorstwa spółki Wnioskodawcy

W związku z powyższym wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie produktów spożywczych, w związku ze organizowaniem spotkań wewnętrznych pracowników związanych z prowadzeniem działalności przedsiębiorstwa, odbywające się w siedzibie przedsiębiorstwa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Reasumując należy stwierdzić, że w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobne poczęstunki dla pracowników Spółki – stanowisko Spółki jest prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych podkreślić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych, odmiennych stanach faktycznych, a więc tylko do nich się odnoszą - i nie były wiążące dla organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.