Wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wpłynął do organu podatkowego w dniu 2.10.2006r.

We wniosku tym Podatnik przedstawia następujący stan faktyczny:

W związku z licznymi inwestycjami jakie prowadzi Spółka zdarza się, że zobowiązana jest Ona ponieść nakłady na infrastrukturę zewnętrzną lub drogi publiczne. Wydatki ponoszone na te cele, np. na wykonanie układu drogowo-komunikacyjnego mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością i jako nakłady poniesione na infrastrukturę zewnętrzną pozostają nierozerwalnie związane z inwestycjami głównymi oraz z osiąganymi przychodami. Wnioskująca podkreśla, iż ani drogi publiczne, ani np. sieci, nie stanowią Jej własności. Nakłady ponoszone są więc na obcych środkach trwałych, jakkolwiek warunkują zgodę na oddanie inwestycji Spółki do użytkowania. Spółka korzysta zarówno z sieci jak i dróg, na które poniosła nakłady.

Wobec powyższego powstał po stronie Spółki problem, czy ma prawo zaliczyć wydatki ponoszone na drogi publiczne i infrastrukturę do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

Spółka, wyrażając własne stanowisko w sprawie, powołuje się na przepis art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Wnioskującej wydatki poniesione na drogi publiczne i infrastrukturę mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tzn. nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskiwanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania i jako takie powinny stanowić koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolty: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 – nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy – nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując zatem decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Zaznaczyć należy, iż organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody winny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami jednostki.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji zawartej w wystąpieniu Wnioskującej. Regulacje art. 14a-d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe, określony jest w przepisie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z regulacją tego artykułu, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Z cytowanego przepisu wynika, iż w dacie poniesienia, koszty podatkowe ujmuje się, jeśli nie mogły zostać zarachowane w roku podatkowym, którego przychodów dotyczą lub nie można ustalić istnienia bezpośredniego związku pomiędzy kosztem a konkretnymi przychodami danego roku podatkowego (choć wpływ tych kosztów na funkcjonowanie podmiotu i generowanie przychodu jest udowodniony). Innymi słowy, ustalając moment uznania wydatku za koszt podatkowy, rozstrzygnąć należy, czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Wydatki powiązane bezpośrednio z osiągniętym przychodem należy uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów w roku (okresie) osiągnięcia przychodu – chyba, że nie można ich zarachować w tym roku. Natomiast wydatki wpływające na przychody Spółki w sposób pośredni należy uznawać za koszty podatkowe w okresie ich poniesienia.

Organ podatkowy stwierdza, iż gdy w sytuacji przeprowadzania przez Wnioskującą własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez Nią osiąganych, jest Ona jednocześnie obowiązana do poniesienia nakładów na infrastrukturę zewnętrzną – niestanowiącą własności Wnioskującej, do używania której nie ma Ona tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy - taką jak drogi publiczne, sieci, np. na wykonanie układu drogowo-komunikacyjnego, może Wnioskująca nakłady na tą infrastrukturę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ jednocześnie wydatki poczynione na drogę publiczną lub sieci będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów pośrednich uzyskania przychodów, a co się z tym wiąże możliwe jest ich potrącenie w kosztach podatkowych – na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy – w dacie poniesienia.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.