Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w związku z trudnościami w pozyskiwaniu surowców do produkcji betonu towarowego oraz elementów betonowych Spółka zmuszona jest, dla zachowania ciągłości produkcji, do zwiększenia zapasów magazynowych (głównie takich jak: żwir, piasek, cement).

Z rozeznania przedsiębiorstwa trudności te wynikają z wyczerpywania się tych surowców (żwir, piasek), dostarczania ich z coraz większej odległości, dużego zapotrzebowania na nie, a w związku z tym niedostatecznej ich podaży na rynek.Dostawcy tych materiałów realizują zamówienia firmy w cyklu 21 - 45 dni (jeszcze pół roku temu było to 3 - 5 dni).

Przedsiębiorstwo zwróciło się z zapytaniem, czy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wyroku NSA z 14 września 2006 r. sygn. akt II FSK 1029/05, można zaliczyć wartość zapasów potrzebną do utrzymania ciągłości produkcji – do kosztów uzyskania przychodu już w roku ich poniesienia (2006), a nie dopiero w momencie ich zużycia (2007 r.)?

W tym zakresie wyjaśnia się co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1(...).

Oznacza to, że poniesione wydatki są kosztami uzyskania przychodów, pod warunkiem, iż pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, jak również, jeśli służą zabezpieczeniu istnienia źródła przychodów.

Norma art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie zawiera legalnej definicji kosztów uzyskania przychodów, lecz posługuje się zwrotami pozwalającymi na elastyczne stosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże warunkami uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest koniunktywne spełnienie następujących przesłanek: wydatek musi zostać realnie poniesiony przez podatnika, wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, wydatek nie może być zaliczony do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, zawartego w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz wydatek musi być właściwie udokumentowany. Wydatki poczynione przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli są skierowane na osiągnięcie przychodu, z zastrzeżeniem, iż warunek celowości nie odnosi się do następstwa w postaci osiągnięcia przychodu lecz dotyczy celowości rozumianej jako realna możliwość osiągnięcia w danych warunkach skutku w postaci przychodu. O tym, co jest działaniem celowym powinien decydować podatnik jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Co do zasady, powoływane przez Spółkę wydatki mogą być uznawane na gruncie ww. ustawy za koszty uzyskania przychodów, jeżeli zachodzi ich związek z przychodami Spółki. Normą art. 16 ust. 1 ww. ustawy przedmiotowe wydatki nie zostały umieszczone w katalogu wydatków wyłączonych ustawowo z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Tak więc poniesione wydatki, które można powiązać z przychodami należnymi, podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie osiągnięcia przychodu.

A zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia wartości zapasów potrzebnej do utrzymania ciągłości produkcji – do kosztów uzyskania przychodów już w roku 2006, tj. w roku ich poniesienia jest nieprawidłowe.

Ponieważ Podatnik we wniosku z dnia 13.11.2006r. powołał się na wyrok NSA z 14.09.2006r., sygn. akt II FSK 1029/05 stwierdzić trzeba, że zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażonew orzeczeniu sądu wiąże w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Wobec powyższego, wyrok ten nie jest wiążący w niniejszej sprawie, a poza tym na podstawie opublikowanej w systemie Lex pod nr 191440 tezy tego wyroku nie można ocenić, czy został on wydany w stanie faktycznym i prawnym choćby podobnym do przedstawionego przez Podatnika.