P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 i 4, art. 165 § 1 w związku z art. 3 pkt. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku OTP z dnia 08.01.2007r. ( data wpływu do III MUS Radom) wraz z uzupełnieniem z dnia 12.03.2007r. (data wpływu), żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie: czy wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2006 roku przekazane drogą elektroniczną, które pracownicy otrzymali w miesiącu styczniu 2007 roku stanowią koszty uzyskania przychodów 2006 czy też 2007 roku, oraz czy kwota nie przeksięgowanych przez bank wynagrodzeń na konta pracowników w miesiącu grudniu 2006 roku może zostać dowodem wewnętrznym zaewidencjonowana w ciężar kosztów uzyskania przychodów 2007 roku, a także czy koszty delegacji z tytułu podróży służbowych odbytach przez pracowników w 2006 roku, częściowo wypłacone w 2007 roku mieszczą się w katalogu wypłat świadczeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy stanowią koszty uzyskania przychodów 2006 roku,

Naczelnik Trzeciego Mazowieckigo Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy podane w w/w wniosku w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów 2006 roku niewypłaconych, niedokonanych i niepostawionych do dyspozycji wynagrodzeń oraz należności wynikających z rozliczenia podróży służbowych jest nieprawidłowe

oraz postanawia

odmówić udzielenia interpretacji w zakresie sposobu dokumentowania kosztów uzyskania przychodów w 2007 roku z tytułu niewypłaconych, niedokonanych i niepostawionych do dyspozycji uprawnionym, wynagrodzeń z grudnia 2006 roku.

U Z A S A D N I E N I E

We wniosku o zakresie stosowania prawa podatkowego oraz w uzupełnieniu do wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny: Spółka zgodnie z porozumieniem zawartym ze związkami zawodowymi wypłaca wynagrodzenia pracownikom za miesiąc do końca danego miesiąca. Rok podatkowy Spółki zgodny jest z rokiem kalendarzowym. Środki na wynagrodzenia dla pracowników za miesiąc grudzień 2006 roku zostały wysłane z konta bankowego Spółki w dniach 28 – 29 grudnia 2006 roku. W tych też dniach, nastąpiło obciążenie rachunku bankowego Spółki potwierdzające dokonanie transakcji w powyższym terminie. W dniu 02.01.2007r. część pracowników zgłosiło brak środków pieniężnych na kontach osobistych z tytułu wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2006 roku.

Stanowisko Spółki w przedstawionej sprawie: W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka wynagrodzenia przekazane pracownikom na konta w 2006 roku uznała za koszty uzyskania przychodów 2006 roku, ponieważ wywiązała się z obowiązku przekazania wynagrodzeń. Wg Spółki art. 16 ust.1 pkt. 57 ustawy dotyczy niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat. W sytuacji Spółki czynności te zostały dokonane. Ponadto ustawa nie precyzuje definicji środków postawionych do dyspozycji pracowników. Zdaniem Spółki przekazanie środków drogą elektroniczną do banków, w których pracownicy posiadają konta osobiste oznacza, że banki dysponowały środkami pieniężnymi na wypłaty dla pracowników, ale to one nie dokonały rozksięgowania środków na konta poszczególnych pracowników. Dowodem w powyższej sprawie, wg Spółki jest fakt, iż na konta osobiste niektórych pracowników wpłynęły środki pieniężne z tytułu wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2006 roku, w tym właśnie miesiącu.Według oceny Spółki, wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2006 roku można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodów 2006 roku, gdyż art. 16 ust. 1 pkt. 57 ustawy nie obejmuje sytuacji, gdy Spółka środki na wynagrodzenia przekazała w terminie, a jedynie nie z jej winy, nie zostały one zaksięgowane pracownikom na konta osobiste. Spółka uznaje za właściwe, uznanie wynagrodzeń za koszt uzyskania przychodu 2006 roku. Według oceny Spółki, gdyby stanowisko organu podatkowego w w/w zakresie było inne niż Spółki i wynagrodzenia które wpłynęły na konta osobiste pracowników w miesiącu styczniu 2007 roku należałoby uznać za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w miesiącu styczniu 2007 roku, obciązenie kosztów uzyskania, nastąpiłoby na podstawie wewnętrznego dokumentu określającego osoby i kwoty brutto wynagrodzeń sporządzonego na podstawie:potwierdzonych wyciągów bankowych kont pracowników lub zaświadczeń z banku o wpływie środków na rachunek pracownika w styczniu 2007 roku, które nie zostały przekazane przez banki na konta osobiste pracowników.Kwota ta nie stanowiłaby kosztów uzyskania przychodów 2006 roku i tym samym mogłaby zostać uznana za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w 2007 roku. W Spółce, delegacje z tytułu podróży służbowych za grudzień 2006 roku częściowo będą wypłacone w 2007 roku. Według oceny Spółki mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych 2006 roku mimo, iż zostaną wypłacone w 2007 roku. Nie można ich traktować jako koszty 2007 roku, gdyż nie mieszczą się w katalogu wypłat, świadczeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt. 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.W ocenie Spółki koszty podróży służbowych można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów 2006 roku, gdyż koszty te dotyczą tego roku i jest to właściwe.

W związku z tym Spółka pyta, czy wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2006 roku przekazane drogą elektroniczną, które pracownicy otrzymali w miesiącu styczniu 2007 roku stanowią koszty uzyskania przychodów 2006 czy też 2007 roku oraz czy kwota nie przeksięgowanych przez bank wynagrodzeń na konta pracowników w miesiącu grudniu 2006 roku może zostać dowodem wewnętrznym zaewidencjonowana w ciężar kosztów uzyskania przychodów 2007 roku, a także czy koszty delegacji z tytułu podróży służbowych odbytach przez pracowników w 2006 roku, częściowo wypłacone w 2007 roku mieszczą się w katalogu wypłat świadczeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy stanowią koszty uzyskania przychodów 2006 roku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza:

Stosownie do art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15.02,1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, natomiast w brzmieniu obowiązujacym od dnia 01 stycznia 2007 roku nadanym ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjatkiem kosztów wymienionych w art.16 ust. 1 ustawy. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 16 ust.1 pkt. 57 ustawy, którego treść nie uległa zmianie, nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust.1 i 6, art. 13 pkt. 2 i 4 – 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, iż przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze lub ich ekwiwalenty, bez względu na źródło ich finansowania. W szczególności przychód ten stanowią wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop oraz inne kwoty bez względu na to, czy ich wysokość została z góry ustalona. Ponadto do przychodów ze stosunku pracy zalicza się świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych Powyższy przepis art. 16 ust. 1 pkt. 57 ustawy o pdop oznacza, że o zakwalifikowaniu wydatków z tytułu wynagrodzeń oraz innych niedpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń jako kosztów uzyskania przychodów, decyduje data ich faktycznej wypłaty, dokonania lub postawienia do dyzpozycji osób uprawnionych, a nie fakt ich naliczenia i zarachowania. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzują pojęcia "postawienie do dyspozycji" jednak przez pojęcie to należy rozumieć możliwość dysponowania tymi środkami przez uprawnionych, a uprawnionymi do dysponowania nimi są w tym konkretnym przypadku pracownicy.Samo wydanie dyspozycji bankowi do dokonania przelewów na rachunki bankowe pracowników i obciążenie rachunku bankowego płatnika nie stanowi wypełnienia dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt. 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Biorąc pod uwagę omówione wyżej przepisy, koszty wynagrodzeń pracowników którymi to pracownicy nie mogli dysponować w miesiącu grudniu 2006 roku, zdaniem tutejszego organu, winny zostać uznane za koszty uzyskania przychodów miesiąca, w którym nastąpiła faktyczna ich wypłata, dokonanie lub postawienie do dyspozycji osobie uprawnionej. Kwestię dokumentowania wydatków określają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (j. t. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), dlatego też organ podatkowy odmówił udzielenia interpretacji przepisów prawa w tym zakresie, gdyż stosownie do przepisu art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j.t.Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) naczelnik urzędu skarbowego został uprawniony do udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Art. 3 pkt. 2 ustawy Ordynacja podatkowa definiuje, co należy rozumieć przez przepisy prawa podatkowego, i zgodnie z nim są to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez RP umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Przepisy prawa podatkowego nie obejmują zatem przepisów dotyczących zasad prowadzenia rachunkowości. Zdaniem tutejszego organu podatkowego, sposób dokumentowania zdarzeń gospodarczych, winien być zgodny z zakładowymi zasadami (polityką) rachunkowości Spółki. W zakresie uznania zarachowanych lecz niewypłaconych pracownikom w roku podatkowym 2006 części należności z tytułu podróży słuzbowych, Naczelnik tutejszego Urzędu Skarbowego informuje, że cytowany wyżej art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 – 9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Stosownie do przywołanych wyżej przepisów art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w katalogu tym mieszczą się wszelkie należności i świadczenia wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, a także wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych Przepis art. 77 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) określa, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością , w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróźą służbową. Jak wynika zatem z w/w przepisu pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Należności te wynikają ze stosunku służbowego lub stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o pdof, dlatego też winny być traktowane na równi z innymi wyszczególnionymi w art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należnościami i świadczeniami. Stosownie zatem do treści art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostały wypłacone, dokonane lub postawione do dyspozycji osób uprawnionych, w tym konkretnym przypadku, pracowników Spółki. Stanowisko Spółki w omówionym zakresie jest nieprawidłowe.

Reasumując powyższe okoliczności faktyczne i prawne - postanowiono jak w sentencji postanowienia.

P O U C Z E N I E1.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia;2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia;3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ).