INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 31 grudnia 2007 r.) uzupełnionym pismami z dnia 11 i 22 lutego 2008 r. oraz 12 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obsługi nieruchomości oraz budownictwa. Zgodnie z treścią aktu notarialnego z dnia 30 kwietnia 2007 r., Spółka zakupiła nieruchomość zabudowaną dwoma budynkami, znajdującą się w O. przy ul. K. Sprzedaż została udokumentowana fakturą VAT. Sprzedaż była zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W budynkach znajdował się hotel, prowadzony przez spółkę oraz lokale użytkowe. W okresie od 1967 r. do lipca 2007 r. w budynkach zameldowanych było na pobyt stały 5 osób, a na pobyt czasowy - w okresie od 1 stycznia 2002 r. do października 2007 r. - 93 osoby. Obecnie nikt nie jest zameldowany, ani na pobyt czasowy, ani stały. W budynkach Spółka rozpoczęła remont i modernizację, w wyniku której mają powstać lokale mieszkalne i użytkowe, przeznaczone na sprzedaż. W kolejno składanych uzupełnieniach do wniosku z dnia 11 lutego 2008 r., 22 lutego 2008 r. oraz 12 marca 2008 r. Spółka wskazuje, że wartość modernizacji i remontu obiektu nie przekroczy 30% wartości jego zakupu. Modernizacja i remont polega na pracach zewnętrznych i wewnątrz istniejącego budynku. Spółka wskazuje ponadto, że prace nie obejmują rozbudowy, ani nadbudowy budynku. Zgodnie z informacją uzyskaną z Urzędu Statystycznego przedmiotowy budynek mieszkalno-usługowy, należy klasyfikować w grupowaniu PKOB grupa 112, klasa 1122 („budynki o trzech i więcej mieszkaniach”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych Spółka może zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy przy sprzedaży opisanej nieruchomości przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług ponieważ są to towary używane, w świetle art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma zastosowania w tym wypadku art. 43 ust. 1 pkt 10 cytowanej ustawy, ponieważ od 1967 r. budynki były zasiedlone. Mieszkały tam osoby zameldowane na pobyt stały i czasowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, zgodnie z treścią art. 43 ust. 2 cytowanej ustawy, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z dyspozycją w art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków i użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, aby wyłączający zwolnienie znalazło zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza prawo do zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia z podatku od towarów i usług dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkałe po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Pod pojęciem pierwszego zasiedlenia, zdefiniowanym w art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowy budynek mieszkalno-usługowy został nabyty przez Spółkę jako towar używany, wcześniej zasiedlony, co wykluczało możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego w chwili jego zakupu. Spółka w okresie użytkowania przedmiotowego obiektu dokonuje modernizacji i remontu, która nie przekroczy 30% wartości zakupionego budynku. Modernizacja i remont polega na pracach zewnętrznych i wewnętrznych istniejącego budynku (nie jest to nadbudowa lub rozbudowa budynku). W jej wyniku mają powstać lokale mieszkalne i użytkowe, przeznaczone na sprzedaż.

W świetle powyższego należy stwierdzić że sprzedaż lokali użytkowych będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z podatku od towarów i usług. Wskazana przez Wnioskodawcę regulacja nie obejmuje dostawy lokali mieszkalnych, która korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 §1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.