Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-277/12-4/NS
z 25 czerwca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności dzierżawy miejsc parkingowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności dzierżawy miejsc parkingowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina, będąca czynnym podatnikiem VAT, realizuje na terenie Gminy inwestycje w zakresie budowy parkingów przeznaczonych dla pojazdów. W tym celu Gmina nabywa od dostawców/wykonawców określone towary i usługi, które są udokumentowane wystawionymi na rzecz Gminy fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku (zasadniczo są to usługi projektowe i budowlane, służące zaprojektowaniu, wybudowaniu i oznaczeniu nawierzchni z asfaltu bądź z kostki brukowej).

Parkingi są zlokalizowane na należących do Gminy gruntach, w pasie ruchu drogowego, w pobliżu osiedli mieszkalnych. Gmina buduje przedmiotowe parkingi w celu ich odpłatnego wydzierżawienia użytkownikom, tj. zasadniczo osobom fizycznym, mieszkańcom osiedli, którzy posiadają samochody osobowe.

Gmina podkreśla, iż od strony funkcjonalnej, powyższych parkingów nie należy utożsamiać z tzw. strefami odpłatnego parkowania w centrach miast, gdzie: uiszcza się opłatę za określony czas parkowania (np. godzinę), opłatę pobiera inkasent lub uiszcza się ją korzystając z parkomatu, miejsca są nieoznaczone, etc.

W analizowanym przypadku, występuje „trwała” dzierżawa konkretnego miejsca, na którym parkować może tylko dany użytkownik (strona umowy dzierżawy) lub ewentualnie osoba przez niego upoważniona. Umowy dzierżawy są zasadniczo zawierane na czas nieokreślony lub na kilka lat, a użytkownik jest zobowiązany do uiszczania miesięcznego czynszu dzierżawnego ustalonego na podstawie stawki za metr kwadratowy, określonej w zarządzeniu Burmistrza Miasta. Każde miejsce parkingowe, które jest indywidualnie przypisane do konkretnego użytkownika jest oznaczone i posiada ściśle określoną powierzchnię.

Powyższy czynsz dzierżawny stanowi przychód Gminy i wpłacany jest na rachunek Gminy lub w jej kasie (czynsz nie zawiera podatku od nieruchomości, który jest należny i regulowany przez użytkowników miejsc parkingowych odrębnie, tj. niezależnie od umowy dzierżawy).

Z tytułu powyższych usług dzierżawy Gmina wystawia na rzecz użytkowników faktury VAT z wykazanym podatkiem według stawki podstawowej, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego.

W ramach zawieranych umów dzierżawy, użytkownicy konkretnych miejsc parkingowych zobowiązani są m. in. do korzystania z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem oraz do przywrócenia stanu poprzedniego przedmiotu dzierżawy w przypadku wadliwego jego użytkowania. Kwestie te reguluje umowa dzierżawy oraz szczegółowy regulamin.

Gmina zrealizowała i obecnie realizuje powyższe inwestycje parkingowe, w przypadku których wszystkie miejsca parkingowe są przeznaczone do wydzierżawienia.

Ponadto, Gmina wybudowała również parkingi, na których jedno lub kilka miejsc parkingowych nie zostało wydzierżawionych (stanowią nieznaczny udział w stosunku do powierzchni całego parkingu). Są to tzw. miejsca wolne, przeznaczone do nieodpłatnego parkowania przez jakiegokolwiek posiadacza pojazdu (np. gości mieszkańców osiedli, turystów). Gmina jednak podkreśla, iż część dzierżawiona tego typu parkingów funkcjonuje w sposób identyczny jak opisano to powyżej, tj. dany parking znajduje się w pasie ruchu drogowego, poszczególne/oznaczone miejsca parkingowe są dzierżawione, funkcjonuje tam regulamin, Gmina wystawia faktury z kwotami VAT etc. W przypadku tego typu parkingów, na podstawie posiadanej przez Gminę szczegółowej dokumentacji odzwierciedlającej pomiary (cały parking, a także miejsce dzierżawione, jak i te wolne mają ściśle określoną powierzchnię), Gmina jest w stanie precyzyjnie określić powierzchnie metrażowe, tj. np. ustalić, jaka jest powierzchnia miejsc dzierżawionych, a jaka miejsc wolnych.

Gmina zaznacza, iż uzyskała już analogiczną interpretację indywidualną z dnia 13 marca 2012 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdzającą prawo Gminy do odliczenia VAT od wydatków ponoszonych na budowę parkingów zlokalizowanych poza pasem ruchu drogowego.

Z pisma z dnia 6 czerwca 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie jest w stanie wydzielić z faktur dotyczących budowy miejsc parkingowych zakupów towarów i usług dotyczących wyłącznie tzw. miejsc wolnych, przeznaczonych do nieodpłatnego parkowania przez jakiegokolwiek posiadacza pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa powyższych miejsc parkingowych przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dzierżawa miejsc parkingowych przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną VAT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż usługa dzierżawy stanowi odpłatne świadczenie usług, opodatkowane VAT.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego uznać należy, iż z tytułu świadczenia usług dzierżawy przedmiotowych miejsc parkingowych, zlokalizowanych w pasie ruchu drogowego, Gmina jest podatnikiem VAT, gdyż przedmiotowe usługi świadczy na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W konsekwencji, Gmina dokonuje w analizowanym przypadku odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Podobne stanowisko, jednakże odnoszące się do dzierżawy przez gminy innych obiektów (co zdaniem Gminy nie ma decydującego znaczenia przy analizie przywołanych regulacji) znajduje potwierdzenie w ugruntowanej praktyce organów podatkowych.

Zostało ono potwierdzone m. in. w interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2011 r., sygn. ILPP1/443-861/11-2/NS, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, iż „Wobec powyższego, oddanie na podstawie umowy dzierżawy sal wiejskich będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a uzyskiwanie przychodu z tego tytułu spowoduje obowiązek odprowadzenia należnego podatku VAT”.

Analogiczne stanowisko, w sprawie dzierżawy przez gminę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2011 r., sygn. ITPP2/443-738a/11/PS wskazał, że „Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina prowadzi inwestycję budowy sieci wodociągowo-kanalizacyjnej. Po zakończeniu inwestycji instalacja zostanie oddana w dzierżawę spółce z o.o. Z tego tytułu Gmina osiągnie dochód.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że dzierżawa ww. sieci będzie opodatkowana 23% stawką podatku”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zatem, dzierżawa stanowi usługę, o której mowa w ww. art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) z wyłączeniem tych czynności, które wykonywane są na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo – przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

Należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Gmina, będąca czynnym podatnikiem VAT, realizuje inwestycje w zakresie budowy parkingów przeznaczonych dla pojazdów. Parkingi są zlokalizowane na należących do Gminy gruntach, w pasie ruchu drogowego, w pobliżu osiedli mieszkalnych. Gmina buduje przedmiotowe parkingi w celu ich odpłatnego wydzierżawienia użytkownikom, tj. zasadniczo osobom fizycznym, mieszkańcom osiedli, którzy posiadają samochody osobowe. Od strony funkcjonalnej, powyższych parkingów nie należy utożsamiać z tzw. strefami odpłatnego parkowania w centrach miast, gdzie: uiszcza się opłatę za określony czas parkowania (np. godzinę), opłatę pobiera inkasent lub uiszcza się ją korzystając z parkomatu, miejsca są nieoznaczone etc. W analizowanym przypadku, występuje „trwała” dzierżawa konkretnego miejsca, na którym parkować może tylko dany użytkownik (strona umowy dzierżawy) lub ewentualnie osoba przez niego upoważniona. Umowy dzierżawy są zasadniczo zawierane na czas nieokreślony lub na kilka lat, a użytkownik jest zobowiązany do uiszczania miesięcznego czynszu dzierżawnego ustalonego na podstawie stawki za metr kwadratowy, określonej w zarządzeniu Burmistrza Miasta. Każde miejsce parkingowe, które jest indywidualnie przypisane do konkretnego użytkownika jest oznaczone i posiada ściśle określoną powierzchnię. Otrzymywany czynsz dzierżawny stanowi przychód Gminy i wpłacany jest na rachunek Gminy lub w jej kasie (czynsz nie zawiera podatku od nieruchomości, który jest należny i regulowany przez użytkowników miejsc parkingowych odrębnie, tj. niezależnie od umowy dzierżawy). Z tytułu powyższych usług dzierżawy Gmina wystawia na rzecz użytkowników faktury VAT z wykazanym podatkiem według stawki podstawowej, ujmuje je w rejestrach sprzedaży i deklaracjach VAT oraz odprowadza VAT należny do urzędu skarbowego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sytuacji Zainteresowany nie działa jako organ władzy publicznej, zatem nie może on skorzystać z wyłączenia zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy. Nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia, bowiem czynność udostępniania miejsc parkingowych w oparciu o umowę dzierżawy jest wykonywana na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej. Na podstawie powyższych przepisów brak jest uregulowań, które mogłyby stanowić podstawę prawną do zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Wobec powyższego, oddanie na podstawie umowy dzierżawy miejsc parkingowych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a uzyskiwanie przychodu z tego tytułu powoduje obowiązek odprowadzenia należnego podatku VAT.

Wskazać należy, iż w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować podstawową stawką podatku.

Zatem, czynność udostępniania miejsc parkingowych, ze względu na brak przepisów umożliwiających zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie od podatku w tym zakresie, podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku.

Reasumując, dzierżawa miejsc parkingowych przez Gminę stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT według 23% stawki podatku.

Należy zauważyć, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania składników czynszu z tytułu dzierżawy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT czynności dzierżawy miejsc parkingowych w stanie faktycznym. Kwestia dotycząca opodatkowania podatkiem VAT czynności dzierżawy miejsc parkingowych w zdarzeniu przyszłym została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2012 r. nr ILPP1/443-277/12-5/NS.

Interpretacjami indywidualnymi nr ILPP1/443-277/12-6/NS i nr ILPP1/443-277/12-7/NS z dnia 25 czerwca 2012 r. załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w przypadku gdy wszystkie miejsca parkingowe są/będą dzierżawione w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym.

Natomiast kwestia dotycząca prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na budowę parkingów, w sytuacji gdy nie wszystkie miejsca parkingowe są/będą dzierżawione w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym została rozstrzygnięta w interpretacjach indywidualnych z dnia 25 czerwca 2012 r. nr ILPP1/443-277/12-8/NS oraz nr ILPP1/443-277/12-9/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.