Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 i ust. 3a ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku I. Sp. z o.o. z dnia 28.11.2006r., bez znaku, uzupełnionego dwoma pismami z dnia 13.12.2006r., bez znaku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczącej kwalifikacji samochodu jako ciężarowy i amortyzowania go metodą degresywną - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka w styczniu 2004r. zakupiła samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej. Świadectwo homologacji producenta dla tego pojazdu wskazuje, iż jest to samochód ciężarowy o dopuszczalnej ładowności powyżej 550 kg. W miesiącu maju 2005r. w samochodzie tym wykonano przeróbki na samochód osobowy przez uprawnioną stację diagnostyczną. W związku z tym pojazd ten zarejestrowano jako samochód osobowy i wykonywane są nim przewozy osób. Dopuszczalna ładowność samochodu po przystosowaniu go do przewozu większej ilości osób nie zmieniła się.

Zapytanie podatnika dotyczy kwestii, cyt. „Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym jest to samochód ciężarowy, mimo dokonania tych przeróbek i można go amortyzować metodą degresywna i napisać umowę dzierżawy na samochód ciężarowy, mimo iż w podatku VAT traktowany jest jako samochód osobowy, bo nie spełnia warunków do uznania go jako samochód ciężarowy.”

Zdaniem Spółki według ustawy o podatku dochodowym pojazd ten można uznać za samochód ciężarowy i amortyzować metodą degresywną.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego tut. organ podatkowy stwierdza, iż w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie przepisy art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. z 2000 r. Dz. U. Nr 54 poz 654 z późn. zm. ) w brzmieniu obowiązującym w latach 2004-2006, według którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1. Stosownie, zaś do przepisu art. 16 ust. 3a tej ustawy, ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym, rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.

Zgodnie z powyższym, dla potrzeb kwalifikacji kosztów w trybie regulacji art. 16 ust. 1 ustawy, samochód, by mógł być uznany za osobowy, musi spełniać jednocześnie dwa warunki. Nie może posiadać homologacji wymaganej dla samochodu innego niż osobowy oraz jego dopuszczalna ładowność nie może przekraczać 500 kilogramów. Pojazdy, które nie spełniają przynajmniej jednego z powyższych warunków, nie są uznawane za samochody osobowe w myśl powyższego przepisu. Oznacza to, że każdy samochód, o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg nie będzie uznany za samochód osobowy niezależnie od tego, jaka będzie treść posiadanej homologacji. Kwalifikacja samochodu dla potrzeb podatku od towarów i usług nie ma więc żadnego wpływu dla kwalifikowania samochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Innymi słowy pojazd, który (jak w przypadku przedstawionym we wniosku) posiada homologację potwierdzającą, iż jest to samochód ciężarowy, mimo iż zarejestrowany został jako samochód osobowy, ale którego jednocześnie dopuszczalna ładowność przekracza 500 kilogramów, dla potrzeb przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być uznany za samochód osobowy.

Definicja samochodu osobowego zawarta w przepisie art. 16 ust. 3a ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych jest wykorzystywana także dla potrzeb innych regulacji tej ustawy podatkowej. Przykładem takim jest przepis art. 16k ust. 1, który stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a,.... Ustawodawca, w regulacji tej stanowi o możliwości zastosowania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną w stosunku do określonych środków trwałych. Możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną wyłączona została zaś dla samochodów osobowych, o których stanowi art. 16 ust. 3a ustawy.

Wobec powyższego, organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż samochód, o którym mowa we wniosku, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można uznać za samochód ciężarowy, a nie samochód osobowy, o którym mowa w przepisie art. 16 ust. 3a tej ustawy i że można dla niego zastosować degresywną metodę amortyzacji.

Jednocześnie jednak organ podatkowy podkreśla, iż definicją samochodu osobowego ujętą przez ustawodawcę w art. 16 ust. 3a należy się posługiwać jedynie w przypadkach, które zostały wymienione w konkretnych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo tut. organ podatkowy nadmienia, iż definicja samochodu osobowego zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych została zmieniona ustawą z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 217, poz. 1589). W dodanym art. 4a pkt 9 wprowadzono definicję samochodu osobowego oraz w art. 4b ust. 1 określono wymagania pozwalające na niezakwalifikowanie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, uchylono też ust. 3a art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże, zgodnie z art. 3 noweli dla samochodów nabytych przed dniem 1.01.2007r. stosuje się przepisy ustawy, o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r.