INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2007 roku (data wpływu 24 września 2007 roku), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2007 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z jednej działki zabudowanej i trzech niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z jednej zabudowanej działki i trzech niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Egzekucja sądowa prowadzona jest przeciwko dłużnikowi – Spółdzielni w S. w likwidacji z siedzibą przy ul. B., NIP, Regon. Egzekucja prowadzona jest z wieczystego użytkowania nieruchomości - wraz z budynkami stanowiącymi odrębną nieruchomość – położonej w S. przy ul. B. Nieruchomość składa się z działki o powierzchni 0,8659 ha, zabudowanej zespołem połączonych ze sobą budynków – halą produkcyjną o powierzchni 1548 m², kotłownią o powierzchni 304,5 m² i łącznikiem hali produkcyjnej o powierzchni 299 m² – i trzech działek niezabudowanych: o powierzchni 0,0229 ha, o powierzchni 0,0558 ha i o powierzchni 0,0472 ha, dla których Sąd Rejonowy w S. prowadzi księgę wieczystą o numerze.

Z operatu szacunkowego sporządzonego dla tej nieruchomości przez biegłego sądowego wynika, że teren przedmiotowej nieruchomości objęty jest planem zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje, że tereny na których położona jest nieruchomość przeznaczone są pod zabudowę obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami i oznaczone są symbolem 3P.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że pełnomocnik dłużnika złożył oświadczenie do akt sprawy egzekucji komorniczej, że dłużnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a przedmiot egzekucji jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ustawy o VAT, albowiem od końca roku, w którym zakończono budowę budynków minęło co najmniej 5 lat i podatnikowi w stosunku do tego przedmiotu nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, a ponadto przed wprowadzeniem nieruchomości do ewidencji środków trwałych lub w trakcie jej użytkowania nie poniesiono wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości...

Zdaniem wnioskodawcy, skoro na podstawie ustaleń stanu faktycznego w sprawie i oświadczeń dłużnika wynika, że przedmiotowa nieruchomość spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a jednocześnie nie spełnia przesłanek z art. 43 ust. 6 tej ustawy – nie kwestionując obowiązku wynikającego z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości nie będzie rodziła obowiązku w podatku od towarów i usług, a komornik sądowy nie będzie płatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, ustawodawca przewidział jednakże w § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) przedmiotowe zwolnienie od podatku od towarów i usług w przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%. Zwolniona jest również na mocy § 8 ust. 1 pkt 4 tegoż rozporządzenia dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Odstępstwa od ogólnej zasady opodatkowania dostawy towarów i świadczenia usług 22% stawką podatku przewiduje również ustawa o podatku od towarów i usług. Stosownie do dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, rozumie się budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Jednocześnie zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosownie do dyspozycji przepisu art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych
.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się również od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Analiza wskazanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż zwolnienia, o których mowa są wyjątkami od generalnej reguły opodatkowania sprzedaży wg stawki 22% i nie mogą być rozszerzane na całą nieruchomość objętą jedną księgą wieczystą, która stanowi przedmiot transakcji lecz winny być przyporządkowane jedynie do konkretnej działki, na której posadowiony jest budynek (budowla), który w chwili sprzedaży podlega temu zwolnieniu. Z powyższego wynika, że w przypadku zbycia prawa wieczystego użytkowania kilku wyodrębnionych geodezyjnie działek objętych jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych, należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem zbycia jest m.in. prawo wieczystego użytkowania gruntu - działki - zabudowanego budynkami, które mają status towarów używanych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a więc od końca roku, w którym zakończono budowę minęło co najmniej 5 lat, a ponadto w stosunku do tych budynków nie przysługiwało nabywcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i jednocześnie nie zaszły przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 6 powołanej ustawy. W tym zakresie zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż zbycie przez komornika sądowego w drodze egzekucji prawa wieczystego użytkowania tego gruntu podlegało będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Pozostałe działki - mimo że wraz z działką zabudowaną objęte są jedną księgą wieczystą – mają status wyodrębnionych geodezyjnie i muszą być traktowane oddzielnie, stąd zbycie prawa użytkowania wieczystego w stosunku do tychże działek nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Decydujące znacznie w tym przypadku ma kwalifikacja przedmiotowego terenu, która została zawarta w planie zagospodarowania przestrzennego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że tereny na których położona jest nieruchomość przeznaczone są pod zabudowę obiektami produkcyjnymi, składami i magazynami. Zbycie zatem przez komornika sądowego w trybie egzekucji sądowej prawa wieczystego użytkowania ww. działek niezabudowanych, jako gruntów przeznaczonych pod zabudowę, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i uczyni go płatnikiem tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń