INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana XY, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007r. (data wpływu 12 listopada 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej w przypadku sprzedaży usług dotyczących targów odbywających się w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii świadczonych na rzecz polskich podmiotów gospodarczych, podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Unii lub podmiotów z krajów trzecich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatkowej w przypadku sprzedaży usług dotyczących targów odbywających się w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach z poza Unii świadczonych na rzecz polskich podmiotów gospodarczych, podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Unii lub podmiotów z krajów trzecich.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie organizacji targów i wystaw międzynarodowych poza granicami Polski, zarówno na terenie Unii Europejskiej, jak i poza nią, dla podmiotów polskich. W zakresie świadczonych usług znajdują się usługi kompleksowe jak i usługi odrębne. Składają się na nie: wynajem powierzchni wystawienniczej, wynajem zabudowy targowej, przyłącza techniczne do stoiska targowego (prąd, woda, sprężone powietrze), wynajem wyposażenia stoiska (meble, zabudowy, naczynia, grafiki), wynajem tłumaczek i hostess, sprzedaż kart parkingowych oraz kart wejściowych dla wystawców, wpisy do katalogu targowego, wynajem sal konferencyjnych na potrzeby wystawców.

Wszystkie powyższe usługi Wnioskodawca kupuje od organizatorów targów za granicą, odsprzedając je dalej polskim wystawcom. Ponadto na rzecz zagranicznych organizatorów targów świadczone są usługi promocyjne, polegające na organizacji sesji i konferencji przeznaczonych dla polskich przedstawicieli prasy wizytujących targi zagraniczne.Dodatkowo, na podstawie umów zawartych z zagranicznymi organizatorami targów Podatnik otrzymuje prowizję za działania na terenie Polski w zakresie reklamy i promocji targów organizowanych przez nich na własnym terenie czyli za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawkę podatku od towarów i usług powinien Wnioskodawca zastosować przy sprzedaży ww. usług dotyczących targów odbywających się w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach spoza Unii, świadczonych na rzecz polskich podmiotów gospodarczych, podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Unii lub podmiotów z krajów trzecich, z uwzględnieniem zakresu tych usług:

1. Kompleksowe, obejmujące wynajem powierzchni wystawienniczej,
2. Cząstkowe, nie obejmujące wynajem powierzchni wystawienniczej,
3. Pozostałe (reklamowe i promocyjne), świadczone w Polsce na rzecz zagranicznych organizatorów targów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przeważającą linię orzeczniczą Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, wg której usługi targowe i usługi z nimi związane mieszczą się w pojęciu usług reklamowych w rozumieniu art. 9 (2) VI Dyrektywy, dla których miejsce świadczenia znajduje się w kraju siedziby usługobiorcy, świadczone usługi Wnioskodawca w większości zaliczył do katalogu usług reklamowych. W konsekwencji tego, w odniesieniu do nabywców krajowych, stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 22%, a w odniesieniu do pozostałych nabywców, traktuje świadczone usługi jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce (z zastrzeżeniem zawartych na fakturach sprzedaży o konieczności naliczenia podatku od towarów i usług przez nabywcę w kraju, w którym posiada on siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności).

W myśl przepisu art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który określa miejsce świadczenia usługi jako miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, Wnioskodawca stosuje tę zasadę do wszelkich świadczonych przez siebie usług, których charakter nie pozwala zaliczyć ich do katalogu usług reklamowych, naliczając podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa - art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie organizacji targów i wystaw międzynarodowych poza granicami Polski, zarówno na terenie Unii Europejskiej, jak i poza nią. Usługi te Wnioskodawca kupuje od organizatorów targów za granicą, odsprzedając je dalej polskim wystawcom.

Ponadto na rzecz zagranicznych organizatorów targów świadczy usługi promocyjne, polegające na organizacji sesji i konferencji przeznaczonych dla polskich przedstawicieli prasy wizytujących targi zagraniczne. Dodatkowo, na podstawie umów zawartych z zagranicznymi organizatorami targów prowadzi na terenie Polski działania w zakresie reklamy i promocji targów organizowanych przez te podmioty za granicą.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług nie zawierają pojęcia odsprzedaży usług w przeciwieństwie do odsprzedaży towarów, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy. Jednakże w obecnym stanie prawnym – po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej i wejściu w obszar prawa unijnego – przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r (Dz. U. UE. L. 06.347.1) są w tym przypadku na tyle jasne i bezwarunkowe, że możliwe jest powołanie się bezpośrednio na nie i wywodzenie w oparciu o nie swoich uprawnień. W orzecznictwie ETS istnieje ugruntowana linia orzecznictwa, zgodnie z którą w przypadku, gdy przepisy dyrektyw są precyzyjne i bezwarunkowe, dopuszczalny jest bezpośredni skutek dyrektyw.

Należy więc w tym przypadku odwołać się do zapisu zawartego w art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu i na własny rachunek traktowany jest jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego usługę, jest obowiązek wystawienia faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

• W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Od powyższej zasady przewidziano jednak szereg odstępstw, w zależności od rodzaju wykonywanej usługi. Takim odstępstwem jest m. in. przyjęcie, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego – miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

W tym miejscu należy jednocześnie zauważyć, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które wykonane zostały w danym państwie, a ściślej te czynności, które na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług uznane zostały za wykonane w danym kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku usług, których świadczenie odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia, w takiej sytuacji, wskazuje jednocześnie na państwo, w którym dana czynność powinna zostać opodatkowana.

Wyjątek określony w cyt. art. 27 ust. 2 pkt 1 ma zastosowanie w przypadku, gdy świadczona usługa ma charakter usługi kompleksowej i obejmuje swoim zakresem wynajem powierzchni wystawienniczej. Kompleksowość usługi oznacza bowiem, że usługa obejmuje swoim zakresem usługę główną, tj. w przedmiotowej sprawie wynajem powierzchni wystawienniczej, a także pewne usługi powiązane - w przedmiotowej sprawie powiązane z wynajmem tej powierzchni. Wynajem powierzchni wystawienniczej polega na udostępnieniu rzeczy – części powierzchni nieruchomości na terenie której mają odbyć się międzynarodowe targi. Wynajem powierzchni wystawienniczej w świetle ww. przepisu jest usługą związaną z nieruchomością. W takich właśnie okolicznościach w celu określenia miejsca świadczenia, usługi dodatkowe mogą być traktowane jako usługi związane z usługą główną.

Oznacza to, iż miejscem świadczenia ww. usług jest miejsce położenia nieruchomości, bez względu na rzecz jakiego podmiotu gospodarczego będą świadczone.W stanie faktycznym sprawy usługi te nie podlegają więc opodatkowaniu w kraju.

• Natomiast do ustalenia miejsca świadczenia usług cząstkowych, związanych z organizowaniem wystaw i targów, które nie mają charakteru kompleksowego i nie obejmują wynajmu powierzchni wystawienniczej zastosowanie mają właściwe przepisy art. 27 – 28 ww. ustawy.

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że świadcząc usługi w zakresie organizacji targów i wystaw, świadczy również usługi polegające m.in. na sprzedaży kart wstępu na targi, kart parkingowych oraz kart wejściowych dla wystawców, dokonywaniu wpisów do katalogu targowego, wynajmowaniu sal konferencyjnych na potrzeby wystawców. Usługi te świadczone są poza terytorium kraju. Usługobiorcami są polskie podmioty gospodarcze.

Reasumując, w takich okolicznościach faktycznych zakres świadczonych przez Stronę usług nie obejmuje usługi głównej - wynajmu powierzchni wystawienniczej, o której była mowa powyżej. Oznacza to, że nie został spełniony warunek określony zakresem dyspozycji art. 27 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, polegający na związku świadczonych usług z nieruchomością. Z tych też przyczyn w celu określenia miejsca świadczenia usług zastosowanie znajdzie ogólna reguła wyrażona w przepisie art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Zatem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce zamieszkania.

• Inną ze świadczonych usług przez Wnioskodawcę są usługi najmu zabudowy targowej oraz najmu wyposażenia stoiska targowego (rzeczy ruchomej – meble, zabudowy, naczynia, grafiki).

Odstępstwo od zasady określonej w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 6 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu.

Zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca świadczyć będzie ww. usługi wynajmu na rzecz krajowych podmiotów, miejscem świadczenia przedmiotowych usług, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy, będzie terytorium kraju, czyli miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania.

• Natomiast usługi reklamy wymienione zostały w art. 27 ust. 4 pkt. 2 ww. ustawy. W odniesieniu do usług wymienionych w tym przepisie miejsce świadczenia należy w pierwszej kolejności określić na podstawie ust. 3 tego artykułu, zgodnie z którym, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

O ile zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi reklamy i promocji są usługami, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku VAT, usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.