INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

uwzględniająca prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2011r. sygn. akt III SA/Wa 2734/10.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 2734/10 z dnia 06.05.2011 r. (data wpływu 17.02.2012r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia z dnia 16.03.2010r. (data wpływu 29.03.2010r.) oraz uzupełnieniu do wniosku z dnia 17.06.2010r. (data nadania 18.06.2010r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 08.06.2010r. Nr IPPB5/423-183/10-4/DG (data doręczenia 14.06.2010r.) oraz uzupełnieniu do wniosku z dnia 4.04.2012r. (data nadania 05.04.2012r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 27.03.2012r. Nr IPPB5/423-183/10/12-10/S/DG (data doręczenia 03.04.2012r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• ustalenia przychodu z nieodpłatnego otrzymania Hali - jest prawidłowe,
• uznania Hali jako środka trwałego – jest prawidłowe,
• ustalenia wartości początkowej Hali – jest nieprawidłowe,
• ujęcia w ewidencji środków trwałych – jest nieprawidłowe,
• roszczeń o zwrot nakładów – jest prawidłowe,
• skutków udostępnienia części nieruchomości – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2010r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył razem z inną spółką (zwaną dalej: spółką) nieruchomości gruntowe od osób fizycznych, które nabyły własność tych nieruchomości w wyniku zasiedzenia albo dziedziczenia. Na tych nieruchomościach znajduje się budynek handlowy (zwany dalej: „X” lub „Y”). Obecnie stan prawny nabytych nieruchomości jest następujący:

• działka nr 8/19 stanowi współwłasność Wnioskodawcy i spółki, przy czym spółki zawarły umowę do wyłącznego korzystania (quoad usum), na podstawie, której Wnioskodawca posiada prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości znajdującej się pod X w tym pobierania pożytków,
• działka 8/44 stanowi współwłasność Wnioskodawcy i spółki, a także dwóch osób fizycznych, które nie chciały zbyć swoich udziałów w tej nieruchomości tym spółkom (przed Sądem toczy się postępowanie o zniesienie współwłasności). Wnioskodawca i spółka zawarły umowę do wyłącznego korzystania, na podstawie, której Wnioskodawca posiada prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości znajdującej się pod X, w tym pobierania pożytków,
• działka 8/54 stanowi współwłasność Wnioskodawcy i spółki, przy czym spółki zawarły umowę do wyłącznego korzystania, na podstawie, której Wnioskodawca posiada prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości znajdującej się pod X, w tym pobierania pożytków,
• działka 8/55 stanowi własność Wnioskodawcy. Przed nabyciem przez Wnioskodawcę wskazanych powyżej nieruchomości, Spółka dzierżawiła X od Stowarzyszenia (zwane dalej: „Stowarzyszeniem”). Spółka dzierżawiła X (poddzierżawa) podmiotom trzecim.
  
  

W dniu 23 marca 2009 r. Wnioskodawca wezwał - na podstawie art. 222 § 1 k.c. - dotychczasowego posiadacza Hali 100 — Stowarzyszenie o jej wydanie. Wydanie nastąpiło w dniu 30 marca 2009 r. Wnioskodawca nadal poddzierżawia Halę 100 innym podmiotom, czerpiąc z niej korzyści. Nakłady budowlane stanowiące Halę 100 zostały poniesione przez poprzednika prawnego. Roszczenia w tym zakresie wysuwane są także przez W. Na dzień 31 grudnia 2009 r. nie jest znana dokładnie zasadność tych roszczeń, ani tym bardziej ich wielkość. Poniesione przez Stowarzyszenie nakłady na Halę 100 zostały natomiast zbyte przez Stowarzyszenie na rzecz Spółki.

W odpowiedzi na wezwanie o dokładne opisanie zaistniałego stanu faktycznego, Spółka w piśmie z dnia 17.06.2010r. (data wpływu 22.06.2010), wyjaśniła iż nabywała od osób fizycznych nieruchomości gruntowe (w części na współwłasność), na których znajduje się X. X stanowi część składową nieruchomości gruntowych, które nabywała Spółka.

Hala została nabyta przez Spółkę jako część składowa nabytych nieruchomości gruntowych. Na dzień oddania X do używania przez Spółkę X stanowiła współwłasność (jako część składowa nieruchomości gruntowych) z inną spółką, a także osobami fizycznymi.

Data oddania Hali do używania to 30 marca 2009 r. Daty nabycia przez Wnioskodawcę i inną Spółkę nieruchomości gruntowych wraz z posadowioną X to: - działka 8/19 28-06.2007r. (stanowi współwłasność) działka 8/54 15-01-2008r.(stanowi współwłasność)

• działka 8/55 I 3-09-2007r. stanowi własność spółki
• działka 8/44 stanowi współwłasność.
  
  

Przed nabyciem nieruchomości gruntowych przez Wnioskodawcę, na których znajduje się Hala (w części na współwłasność), Hala i grunt pod Halą był dzierżawiony od W. na podstawie umowy dzierżawy przez Stowarzyszenie do dnia 4 listopada 2005 r. Po wygaśnięciu umowy dzierżawy Stowarzyszenie zwracało się do W. o zawarcie umowy dzierżawy, ale Miasto nie zawarło takiej umowy pozostawiając dalej Halę w posiadaniu Stowarzyszenia. w okresie trwania umowy dzierżawy z W., jak i po jej wygaśnięciu, wydzierżawiało tę Halę spółce S.A., a ta poddzierżawiała podmiotom trzecim. W okresie dzierżawy Stowarzyszenie poniosło nakłady na konieczny remont Hali. Po zakupie wszystkich nieruchomości gruntowych pod Halą w dniu 23 marca 2009 r. spółka S.A. wezwała - na podstawie art. 222 § 1 k.c. - dotychczasowego posiadacza Hali 100 — Stowarzyszenie o jej wydanie. Wydanie Hali przez Stowarzyszenie spółce S.A. nastąpiło w dniu 30.03.2009r. Spółka S.A. nadal nieprzerwanie poddzierżawia Halę 100 innym podmiotom, czerpiąc z niej korzyści.

Hala została wybudowana przez poprzednika prawnego O. Sp. z o.o. Następnie została na podstawie umów cywilnoprawnych przejęta przez W. Na dzień dzisiejszy trudno ustalić, który z tych dwóch podmiotów posiada roszczenia do tych nakładów, ponieważ oba podmioty wysuwają takie roszczenia. Na dzień 31 grudnia 2009 r. nie jest znana dokładnie zasadność tych roszczeń, ani tym bardziej ich wielkość. Poniesione przez Stowarzyszenie nakłady na remont HALI 100 zostały zbyte przez Stowarzyszenie na rzecz spółki S.A.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w wypełnieniu wyroku z dnia 6 maja 2011r. sygn. III SA/Wa 2734/10, wezwał Wnioskodawcę pismem z dnia 27.03.2012r. do uzupełnienia wniosku, poprzez określenie: Czy zapłacona cena umowna za nabycie nieruchomości gruntowej, na której posadowiona jest Hala – odpowiada wartości rynkowej... W odpowiedzi na powyższe wezwanie, pełnomocnik Wnioskodawcy wyjaśnił, że zapłacona cena umowna za nabycie nieruchomości gruntowej wraz z posadowioną na niej Halą odpowiada wartości rynkowej nieruchomości gruntowej i Hali. Poniesiona odpłatność jest ceną rynkową za nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej wraz z Halą. Odpłatność dotyczyła zarówno nieruchomości gruntowej, jak i Hali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymanie przez Wnioskodawcę Hali 100 było nieodpłatne i skutkowało obowiązkiem rozpoznania przychodu podatkowego z tego tytułu..
2. Czy Hala 100 jest środkiem trwałym Wnioskodawcy...
3. Czy sposób ustalenia wartości początkowej Hali 100 jest prawidłowy...
4. Czy sposób ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Hali 100 jest prawidłowy oraz czy ujawnienie Hali 100 nie skutkuje obowiązkiem rozpoznania przychodu podatkowego...
5. Jakie są skutki roszczeń o zwrot nakładów w podatku dochodowym od osób prawnych...
6. Czy Wnioskodawca obowiązany jest do rozpoznania przychodu podatkowego w związku z otrzymaniem do korzystania części nieruchomości, w tym Hali 100 od spółki...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej uwzględniającej prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2011r. sygn. akt III SA/Wa 2734/10, z uwagi na uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości, są wszystkie pytania z wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W przedstawionym stanie faktycznym istotą problemu jest ocena skutków podatkowych nabycia przez Wnioskodawcę Hali 100 jako części składowej gruntów i podatkowego ujęcia jej w ewidencji środków trwałych. W związku ze złożonym stanem faktycznym i prawnym stanowisko Wnioskodawcy dotyczy następujących zagadnień:

1. Zagadnienie nieodpłatnego otrzymania przez Wnioskodawcę Hali 100.
2. Hala 100 jako środek trwały Wnioskodawcy.
3. Ustalenie wartości początkowej Hali 100.
4. Sposób ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Hali 100 oraz skutki ujawnienia Hali 100.
5. Skutki roszczeń o zwrot nakładów w podatku dochodowym od osób prawnych.
6. Skutki podatkowe udostępnienia części nieruchomości, w tym Hali 100, do używania.
   
   

Ad. 1) Zagadnienie nieodpłatnego otrzymania przez Spółkę Hali 100.

Wnioskodawca nabywał od osób fizycznych nieruchomości gruntowe (w części na współwłasność z inną spółką), na których znajduje się Hala. Hala stanowi część składową nieruchomości (części powierzchni ziemskiej - grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są z natury swej nieruchomościami gruntowymi, a budynki, ich części i inne urządzenia trwale z gruntem połączone są częścią składową nieruchomości gruntowej, zgodnie z zasadą superficies solo cedit), którą nabył Wnioskodawca (w niektórych przypadkach razem z inną spółką).

Pojęcie świadczeń nieodpłatnych nie zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 15 lutego 1992r.; definiowane jest ono natomiast w doktrynie, a także orzecznictwie sądowym. Naczelny Sąd Administracyjny, odnosząc się do tego zagadnienia, w wyroku z dnia 8 listopada 2000 r., sygn. akt SA/Sz 1244/99 wyraził pogląd, zgodnie z którym: „Jakkolwiek ustawa podatkowa nie precyzuje tego, co w jej rozumieniu jest świadczeniem nieodpłatnym, to wszakże nie powinno ulegać wątpliwości, pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana jakakolwiek zapłata”. Analogiczne stanowisko zajął również NSA w wyroku z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, w którym stwierdził, że: „Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy”.

W oparciu o powyższe można wyróżnić następujące cechy nieodpłatnego świadczenia: bezinteresowność, bezinteresowne pozbawienie się użytku ze strony użyczającego dla wygody biorącego, brak ekwiwalentności, dwustronnego zobowiązania, dobroczynność, chęć bezpłatnego wynagrodzenia kontrahentowi.

W opinii Wnioskodawcy istnieją argumenty prawne za wyrażeniem poglądu, że w tym stanie faktycznym Wnioskodawca:

• nabywając nieruchomości gruntowe, których częścią składową jest Hala - nie otrzymał świadczenia nieodpłatnego. Osoby fizyczne dokonywały sprzedaży nieruchomości gruntowych wraz z jej częścią składową. Na wybudowanie tej Hali osoby fizyczne nie poniosły nakładów. Nie oznacza to jednak, że Wnioskodawca nabywając nieruchomości otrzymał świadczenie nieodpłatne (częściowo odpłatne). W opinii Wnioskodawcy, cena zbycia nieruchomości gruntowych przez osoby fizyczne uwzględniała ich część składową— Halę. W szczególności dotyczy to takich uwarunkowań jak: brak poniesienia przez osoby fizyczne nakładów na wybudowanie Hali, prawdopodobieństwo wystąpienia roszczeń podmiotów, które poniosły nakłady na wybudowanie Hali w stosunku do nabywców nieruchomości, brak możliwości sprzedaży nieruchomości innym podmiotom niż Wnioskodawca. Powyższe czynniki miały wpływ na wysokość ceny sprzedaży nieruchomości gruntowych wraz z ich częścią składową. Dla wyrażenia poglądu o braku nieodpłatnego nabycia (częściowo odpłatnego) Hali nie ma w tym przypadku znaczenia, że nakłady na Halę poniosły podmioty inne niż zbywcy nieruchomości. Wnioskodawca, ponosząc wydatki z tytułu nabywania nieruchomości, nabył nieruchomości wraz z jej częścią składową. Nie należy, więc utożsamiać w aspekcie podatkowym Hali, jako budynku (części składowej nieruchomości) nabytego nieodpłatnie. Nabycie nieruchomości wraz z jej częścią składową miało charakter odpłatny. Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tego tytułu.
  
  

Ad. 2) Hala 100 jako środek trwały Wnioskodawcy.

Hala (budynek) -stanowi współwłasność Wnioskodawcy, nabyta została, jako część składowa nieruchomości gruntowych, była kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

W opinii Wnioskodawcy może być, więc zaliczona do środków trwałych i wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę, że Hala jest częścią składową nieruchomości gruntowych, z których część stanowi współwłasność z inną spółką oraz osobami fizycznymi. W związku z tym, że część Hali oddana została „nieodpłatnie” do używania Wnioskodawcy przez inną spółkę, nie znajdzie w analizowanym stanie faktycznym zastosowania regulacja prawna dotycząca kwalifikacji, jako środków trwałych składników majątku, o których mowa w art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Otrzymana do używania od innej spółki część Hali nie stanowi środka trwałego Spółki w tej części.

W związku z powyższym Wnioskodawca powinien wprowadzić do ewidencji środków trwałych Halę w części, w jakiej jest jej właścicielem. W związku z tym, że w przypadku niektórych nieruchomości, których częścią składową jest Hala, Wnioskodawca jest współwłaścicielem, a w przypadku działki 8/55 jest właścicielem, wielkość wartości początkowej Hali mająca być wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powinna zostać ustalona w oparciu o proporcję. Jednym ze sposobów obliczenia tej proporcji jest porównanie udziału wartości nieruchomości będących własnością Wnioskodawcy (w tym w części będącej współwłasnością) do wartości nieruchomości ogółem, których częścią składową jest Hala. Zgodnie z art. 16g ust. 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.

Ad. 3) Ustalenie wartości początkowej Hali 100.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W zawartych umowach kupna przez Spółkę nieruchomości gruntowych wartość Hali — ich części składowej nie została wyodrębniona z wynagrodzenia (ceny nabycia). W związku z tym — w opinii Wnioskodawcy — wartość początkową Hali powinno się ustalić w oparciu o wycenę przeprowadzoną przez rzeczoznawcę i w tej wartości (z uwzględnieniem uwarunkowań wskazanych powyżej w niniejszym wniosku) wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie — skoro w cenie nabycia nieruchomości zawarta jest wartość ich części składowej, tzn. Hali - o wartość Hali należy pomniejszyć wartość nieruchomości gruntowych.

Ad. 4) Sposób ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Hali 100 oraz skutki ujawnienia Hali 100.

Hala 100 powinna być ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako ujawniony środek trwały, ponieważ data przekazania do używania była wcześniejsza niż data wprowadzenia tego środka trwałego do ewidencji na podstawie przeprowadzonej inwentaryzacji. W związku z tym, że dotychczas jego wartość zawarta jest w wartości gruntów, zmniejszeniu ulegnie wartość początkowa gruntów. Kwota powyższego zmniejszenia stanowić będzie wartość początkową budynku — Hali.

W zakresie skutków podatkowych, ujawnienie środka trwałego nie stanowi w analizowanym stanie faktycznym przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Nie jest, bowiem związane z żadnym przysporzeniem majątkowym. Nieruchomości gruntowe wraz z ich częścią składową zostały nabyte odpłatnie. Hala, jako ujawniony środek trwały, podlegać będzie amortyzacji podatkowej — stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkową (dla celów podatkowych) stanowić będzie cena nabycia, choć dla jej wyodrębnienia z ceny nabycia gruntu wraz z budynkiem wykorzystana będzie wartość rynkowa Hali

Ad. 5) Skutki roszczeń o zwrot nakładów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W analizowanym stanie faktycznym istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia roszczeń o zwrot nakładów poniesionych na wybudowanie Hali przez poprzednika prawnego, a także W. Na dzień 31 grudnia 2009 r. podstawa prawna i faktyczna roszczenia, podmiot roszczenia, ani kwota nie było określone.

W opinii Wnioskodawcy, skoro podstawa roszczeń o zwrot nakładów, a także wysokość roszczeń nie jest obecnie znana, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznawania jakichkolwiek skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych z tego tytułu, w szczególności nie uzyska z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W zakresie sposobu ujęcia w księgach rachunkowych Wnioskodawca wskazuje, że informacje o możliwości wystąpienia roszczeń zawarte będą w sprawozdaniu finansowym sporządzonym za 2009 r. (w informacji dodatkowej).

Ad. 6) Skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych udostępnienia części nieruchomości, w tym Hali 100, do używania.

Od dnia 1 stycznia 2009 r. uchylono art. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. W związku z tym, oddanie nieruchomości (jej części) w nieodpłatne używanie nie powoduje u użyczającego powstania przychodu podatkowego. Oznacza to, iż przychód podatkowy powstaje jedynie po stronie biorącego nieruchomość w nieodpłatne używanie. W analizowanym stanie faktycznym Spółka otrzymała do korzystania część nieruchomości od innej spółki. Wnioskodawca nie jest obowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w związku z otrzymaniem do korzystania części nieruchomości od innej spółki. Wnioskodawca nie otrzymał, bowiem nieodpłatnie do korzystania części nieruchomości, w tym Hali 100. Spółka ponosi bowiem w całości koszty podatku od nieruchomości, a także w całości koszty eksploatacji nieruchomości, w tym Hali 100. Skoro Spółka ponosi w całości koszty podatku od nieruchomości, którego obowiązek zapłaty ciąży na właścicielach nieruchomości, tzn. Wnioskodawcy i innej Spółce, to w analizowanym stanie faktycznym nie nastąpiło nieodpłatne otrzymanie przez Spółkę do korzystania z nieruchomości, w tym Hali. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 28 sierpnia 1995 r. (sygn. akt SA/Wr 2612/94): „Jeżeli biorący w używanie zobowiązany będzie do zwrotu kosztów związanych z używaniem nieruchomości, to umowa użyczenia traci swój nieodpłatny charakter i ani użyczający, ani biorący w używanie nie uzyska przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia”. W związku z powyższym Spółka nie jest obowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego.

W dniu 24.09.2010 r. (data wpływu 28.09.2010 r.), Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną, zaskarżając ją w całości.

W ocenie Spółki wydana interpretacja indywidualna narusza przepisy art. 12 ust 1 pkt l i pkt 2, ust. 3, art. 16a ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3, art. 16g ust. 1 pkt 1, ust. 3, ust. 8, art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Wyrokiem z dnia 06.05.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2734/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że zaskarżona interpretacja podlega uchyleniu, albowiem wydana została z naruszeniem prawa. Nie można uznać jednakże, by w całości prawidłowe było stanowisko i argumentacja Skarżącej spółki.

W ocenie Sądu w ramach postępowania, którego przedmiotem jest udzielenie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy winien się odnieść wyłącznie do stanu faktycznego opisanego we wniosku. Organ przyjmuje do wiadomości okoliczności wskazane przez wnioskodawcę. Nie bada i nie szuka potwierdzenia ich prawdziwości czy wiarygodności. Nie kwestionuje przedstawianych przez wnioskodawcę związków pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami. To na wnioskodawcę nałożony został w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wymóg wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, na tle którego wyrażana jest wątpliwość co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Opisując stan faktyczny w celu uzyskania interpretacji wnioskodawca bierze na siebie odpowiedzialność za jego kompletność i wszelkie nieścisłości. Wyłącznie od jego decyzji zależy, jakie informacje znajdą się w opisie stanu faktycznego. Art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej jednoznacznie wymaga tylko, aby opis ten był wyczerpujący. Jedyną dopuszczalną ingerencją organu podatkowego w opisany przez wnioskodawcę stan faktyczny jest uznanie go za niewyczerpujący, co stanowi brak formalny wniosku o interpretację podlegający uzupełnieniu w trybie art. 169 Ordynacji podatkowej.

W sprawie niniejszej zarówno spółka jak i organ zgodne są w ocenie konsekwencji prawnych sprzedaży nieruchomości zabudowanej; budynek, stanowiący część składową nieruchomości, dzieli sytuację prawną gruntu; co oznacza, że bez względu na to, kto poniósł nakłady na budynek, wzniesienie go skutkuje objęciem budynku prawem własności właściciela gruntu; również rozporządzenie własnością gruntu skutkuje równoczesnym przejściem praw do budynku.

Mimo tej zgodnej konstatacji, w stanowiskach przestawione zostały zgoła odmienne interpretacje podatkowych skutków nabycia nieruchomości opisanej we wniosku oraz sposobu określenia wartości początkowej hali dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Organ uznał, że otrzymana tytułem zapłaty kwota dotyczy wyłącznie ceny gruntu, gdyż sprzedający nie ponieśli nakładów na budynek; hala stanowi środek trwały nabyty częściowo odpłatnie; jej wartość początkową określić należy na podstawie art. 12 ust. 5a updop - wartość rynkowa pomniejszona o kwotę zwróconych nakładów na remont.

Spółka z kolei podając, że w opisanym stanie faktycznym cena stanowiła zapłatę za całość nieruchomości uważa, że nie doszło do nieodpłatnego, czy częściowo odpłatnego, nabycia budynku; stwierdza, że wartość początkową hali określić należy w drodze oszacowania przez biegłego i o tę wartość zmniejszyć powinno się w ewidencji wartość początkową gruntu.

Odnosząc się do tak przedstawionych stanowisk wpierw wskazać trzeba, że updop nie definiuje wprost, co uznaje się za nieodpłatne bądź częściowo odpłatne otrzymanie rzeczy bądź praw. W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjmuje się, że pojęcie "nieodpłatności" na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenie gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W myśl regulacji art. 12 ust. 5 updop wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych, stanowiącą przychód podatnika, jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw, ustalonych według ww. zasad, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 12 ust. 5a updop).

Reasumując nieodpłatne lub częściowo odpłatne nabycie rzeczy lub praw zachodzi wówczas, gdy wzajemne świadczenie nabywcy jest nieekwiwalentne, nie odpowiada rynkowej wartości rzeczy (lub praw) przy uwzględnieniu wszelkich okoliczności mogących mieć wpływ na ukształtowanie się ceny rynkowej.

Strona podaje w opisie stanu faktycznego, że ponieważ cena za nabytą nieruchomość zabudowaną stanowi odpłatność zarówno za grunt jak i posadowione na gruncie zabudowania, nie można uznać, że doszło do częściowo nieodpłatnego nabycia hali. Ponadto z nabyciem przedmiotowej nieruchomości wiąże się możliwość poniesienia kosztów zaspokojenia roszczeń z tytułu nakładów. Nakłady budowlane na halę zostały poniesione przez poprzednika prawnego niebędącego sprzedawcą w/w nieruchomości; roszczenia w zakresie zwrotu nakładów wysuwane są także przez Miasto W.

Zdaniem Sądu ze względu na wyżej przedstawioną specyfikę postępowania w zakresie wydawania interpretacji, organ nie miał prawa badać lub kwestionować, czy poniesiona odpłatność jest istotnie ceną rynkową za przedmiotową nieruchomość uwzględniającą powyższe obciążenia.

Żadnego uzasadnienia prawnego nie ma również założenie przyjęte przez organ, że poniesiona odpłatność odnosi się wyłącznie do wartości gruntu. Przedmiotem sprzedaży była przecież nieruchomość gruntowa wraz z jej częścią składową budynkiem i jeżeli strony nie określiły w jakiej części odpłatność odnosi się do gruntu, a w jakiej do stanowiącej środek trwały hali, uiszczoną cenę należałoby odnieść do ceny nabycia gruntu oraz zabudowań według proporcji wynikającej z porównania wartości gruntu do wartości budynku. Tylko w tym zakresie może być wykorzystana wycena rzeczoznawcy, gdyż podanie przez spółkę w opisie stanu faktycznego, że nabycie hali jak i gruntu było nabyciem odpłatnym nie pozwala przyjąć, jako wartości początkowej środka trwałego, wartości z wyceny. W razie odpłatnego nabycia art. 16g ust. 1 updop nakazuje bowiem przyjąć za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych cenę ich nabycia.

Przy czym za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, w tym przypadku o koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wycenę według wartości rynkowej z dnia nabycia stosuje się do ustalenia wartości początkowej środka trwałego w razie nabycia nieodpłatnego - w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Jako, że Spółka utrzymuje, iż w przedstawionym przypadku nie wystąpiło nieodpłatne, czy częściowo odpłatne nabycie, ten sposób określenia wartości początkowej nie znajdzie zastosowania.

W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 146 § 1, art. 152 i art. 200 w zw. z art. 205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), orzekł jak w sentencji wyroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku z dnia 29.03.2010r. stanu faktycznego, po uwzględnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 06.05.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2734/10, w którym Sąd:

• uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną,
• stwierdził, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całościuznaje się w zakresie:
  • ustalenia przychodu z nieodpłatnego otrzymania Hali - za prawidłowe,
  • uznania Hali jako środka trwałego – za prawidłowe,
  • ustalenia wartości początkowej Hali – za nieprawidłowe,
  • ujęcia ujawnionego środka trwałego w ewidencji– za nieprawidłowe,
  • roszczeń o zwrot nakładów – za prawidłowe,
  • skutków udostępnienia części nieruchomości – za prawidłowe.
  
  
  

Na tle przepisu art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej k.c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Chodzi, zatem o:

1. grunty będące częściami powierzchni ziemskiej stanowiącymi odrębny przedmiot własności,
2. budynki trwale z gruntem związane (np. budynki postawione na gruncie państwowym lub gminnym oddanym w użytkowanie wieczyste, które postawione lub nabyte przez użytkownika wieczystego stają się jego własnością; art. 235),
3. części budynków, jeśli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (np. poszczególne lokale mieszkalne, wyodrębnione jako samodzielne nieruchomości).
   
   

Istotą wyróżnienia nieruchomości każdego w wymienionych powyżej rodzajów jest spełnienie przesłanek bycia rzeczą (art. 45 k.c.) i takie wyodrębnienie z całości powierzchni ziemskiej, aby stanowić samodzielny przedmiot własności (grunty) lub posiadanie cech budynku jako konstrukcji trwale związanej z gruntem, który ponadto może stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności, co musi mieć oparcie w przepisie szczególnym. W tym przypadku nie wystarczy zatem sama fizyczna możliwość wyodrębnienia budynku od gruntu. Podobnie sprawa przedstawia się w odniesieniu do lokali w budynku, które poza faktycznym wyodrębnieniem, dość łatwym do przeprowadzenia, muszą mieć podstawę normatywną do prawnego wyodrębnienia jako oddzielne nieruchomości od nieruchomości budynkowej.

Jeżeli nie zachodzą przesłanki do ustalenia odrębnych nieruchomości budynkowych lub lokalowych, znajduje zastosowanie art. 48 k.c. dotyczący części składowych gruntu oraz w odniesieniu do ruchomości połączonych z nieruchomością w taki sposób, że stały się częściami składowymi nieruchomości (zasada superficies solo cedit). Ratio legis wyodrębnienia pojęcia części składowych wyraża się w tym, że części składowe, bez względu na sposób ich powstania, nie mogą być samodzielnym przedmiotem praw rzeczowych, gdyż przedmiotem praw rzeczowych może być tylko rzecz główna.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył razem z inną spółką nieruchomości gruntowe od osób fizycznych. Na tych nieruchomościach znajduje się budynek handlowy – Hala. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż Hala wybudowana została przez poprzednika prawnego – spółkę kapitałową a następnie na podstawie umów cywilnoprawnych przejęta przez W. Oba te podmioty wysuwają roszczenia o zwrot nakładów poniesionych na Halę.

Na tle powyższych przepisów kodeksu cywilnego i opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy przyjąć za podatnikiem, iż Wnioskodawca nabywając nieruchomość gruntową od osób fizycznych, nabył nieruchomość wraz jej częścią składową (Halą).

Odpowiedź na pyt. nr 1

Zagadnienie nieodpłatnego otrzymania Hali przez Wnioskodawcę

Z przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: ustawa podatkowa), wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności - wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca, stanowiąc o wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jako o przychodzie kształtującym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć pod użytym pojęciem nieodpłatnego świadczenia. Ograniczył się w tym względzie jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 ww. ustawy, sposobu i kryteriów ustalania ich wartości.

W orzecznictwie sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, iż pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zatem aby dane świadczenie mogło być uznane za świadczenie nieodpłatne konieczne jest wykazanie, że w danym roku podatkowym nastąpiło świadczenie polegające wyłącznie na jednostronnym przysporzeniu po stronie podmiotu, który świadczenie to uzyskał, przy czym wartość tak otrzymanego świadczenia stanowi przychód tego podmiotu. Świadczenie to musi więc mieć charakter majątkowy, o określonej wartości, tworzące konkretny przychód podatnika i nie rodzący po jego stronie żadnych zobowiązań do świadczeń wzajemnych wobec świadczeniodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, cytując za Wnioskodawcą: „w opinii Wnioskodawcy, cena zbycia nieruchomości gruntowych przez osoby fizyczne uwzględniała ich część składową – Halę.” Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż osoby fizyczne, od których nabyto nieruchomość gruntową nie poniosły nakładów na wybudowanie Hali, co miało wpływ na wysokość ceny sprzedaży nieruchomości gruntowych. Hala została wybudowana przez spółkę kapitałową, a następnie w drodze umów cywilnoprawnych przejęło ją W. Jak Wnioskodawca stwierdza: „istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia roszczenia o zwrot nakładów poniesionych na wybudowanie Hali, jednakże podstawa prawna i faktyczna, podmiot oraz kwota roszczeń nie zostały jeszcze określone”. Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył jedynie nakłady na remont poniesione przez Stowarzyszenie, które dzierżawiło od W. Halę.

Jednocześnie, pomimo tak przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca utrzymuje, że zapłacona cena umowna za nabycie nieruchomości gruntowej wraz z posadowioną na niej Halą odpowiada wartości rynkowej nieruchomości gruntowej i Hali. Poniesiona odpłatność jest ceną rynkową za nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej wraz z Halą. Odpłatność dotyczyła zarówno nieruchomości gruntowej, jak i Hali.

Na tle tak zarysowanego stanu faktycznego w wypełnieniu postanowień wyroku, gdzie Sąd zaznaczył, że „w ramach postępowania, którego przedmiotem jest udzielenie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy winien się odnieść wyłącznie do stanu faktycznego opisanego we wniosku. Organ przyjmuje do wiadomości okoliczności wskazane przez wnioskodawcę. Nie bada i nie szuka potwierdzenia ich prawdziwości czy wiarygodności. Nie kwestionuje przedstawianych przez wnioskodawcę związków pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami. To na wnioskodawcę nałożony został w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wymóg wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, na tle którego wyrażana jest wątpliwość co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Opisując stan faktyczny w celu uzyskania interpretacji wnioskodawca bierze na siebie odpowiedzialność za jego kompletność i wszelkie nieścisłości.”

W świetle powyższego należy podkreślić, że potwierdzając stanowisko Spółki odnoszące się do pytania nr 1, przyjęto za Wnioskodawcą ściśle określony stan faktyczny, który w postępowaniu interpretacyjnym nie może być merytorycznie zweryfikowany i udowodniony. Ustalenia faktyczne mogą zostać poczynione w ewentualnym postępowaniu kontrolnym w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku. Jeżeli bowiem, po uzyskaniu przez podatnika interpretacji, w toku postępowania o ustalenie lub określenie wysokości zobowiązania podatkowego organy podatkowe ustalą stan faktyczny w sposób mający znaczenie prawne odmienny od tego, który stanowił stan faktyczny udzielonej uprzednio interpretacji, interpretacja ta z powodu i w zakresie różnicy wymienionych stanów faktycznych, nie będzie uzasadniała ochrony prawnej na podstawie art. 14c Ordynacji podatkowej (por. wyrok NSA z dnia 13.11.2008r. sygn. II FSK 391/08).

Reasumując, w wyniku przyjętego za podatnikiem założenia, że poniesiona odpłatność jest ceną rynkową za nabycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej wraz z Halą, w zakreślonym stanie faktycznym nie dojdzie do nieodpłatnego (częściowo odpłatnego) otrzymania Hali 100. Stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pyt. nr 2

Hala jako środek trwały

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Hala stanowi współwłasność Wnioskodawcy, nabyta została, jako część składowa nieruchomości gruntowych, była kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

Na wstępie, należy zaznaczyć, iż nabyta nieruchomość gruntowa, będąca środkiem trwałym na podstawie art. 16c pkt 1, nie podlega amortyzacji.

Na podstawie art. 16 a ust. 1 ustawy podatkowej amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Wnioskodawca nabył nieruchomość gruntową oraz jako część składową gruntu, posadowioną na nim Halę, w części na współwłasność z inną spółką oraz osobami fizycznymi. Zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy, co do zasady udział we współwłasności nieruchomości powinien być wprowadzony jako środek trwały do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania do używania. Jak stanowi bowiem art. 16g ust. 8 ustawy, w razie, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy).

Reasumując, należy potwierdzić prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, co do możliwości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych - Hali w części, w jakiej Wnioskodawca jest jej właścicielem, z uwzględnieniem przepisu art. 16g ust. 8 ustawy podatkowej. Stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

Odpowiedź na pyt. nr 3

Ustalenie wartości początkowej Hali

Stosownie do art. 16f ust. 1 podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dokonywanie zatem odpisów amortyzacyjnych nakłada na podatników wymóg określenia w prawidłowej wysokości wartości początkowej podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Artykuł 16g określa zasady ustalania przez podatników wartości początkowej tych składników majątku — w zależności od formy nabycia danego składnika majątku, rodzaju składnika majątku oraz okoliczności modyfikujących wielkość wartości początkowej. W przedmiotowym stanie faktycznym, przyjęto za podatnikiem, że Spółka nabyła nieruchomość gruntową, na której posadowiona jest Hala, a zapłacona cena umowna za ich nabycie odpowiadała wartości rynkowej nieruchomości gruntowej wraz z Halą. Zastosowanie znajdą zatem przepisy art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, ustalające wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna.

Przy zakupie nieruchomości wartością początkową jest cena nabycia, za którą uważa się kwotę należną zbywcy:

• powiększoną o koszty związane z ich zakupem naliczone do dnia przekazania do używania (w szczególności: koszty opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek oraz prowizji),
• pomniejszoną o podatek VAT, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku VAT,
• skorygowaną o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania tych składników majątku do używania.
  
  

Wynika to z art. 16g ust. 1 pkt 1, w zw. z ust. 3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w zawartych umowach kupna przez Spółkę nieruchomości gruntowych wartość Hali — ich części składowej nie została wyodrębniona z wynagrodzenia (ceny nabycia). W związku z tym — w opinii Wnioskodawcy — wartość początkową Hali powinno się ustalić w oparciu o wycenę przeprowadzoną przez rzeczoznawcę i w tej wartości wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednocześnie — skoro w cenie nabycia nieruchomości zawarta jest wartość ich części składowej, tzn. Hali - o wartość Hali należy pomniejszyć wartość nieruchomości gruntowych. Z tak przedstawionym sposobem wyliczenia wartości początkowej Hali, nie można się zgodzić. Składniki majątkowe nabyte w drodze kupna wprowadza się do ewidencji środków trwałych według ceny nabycia. W sytuacji gdy w akcie notarialnym nie została wyodrębniona wartość poszczególnych składników, wówczas jednostka ustala je we własnym zakresie – z uwzględnieniem cen rynkowych lub na podstawie wyceny rzeczoznawcy. Jednakże suma wartości poszczególnych składników wynikająca z wyceny powinna odpowiadać cenie nabycia nieruchomości gruntowej wraz z posadowioną na niej Halą, określoną w akcie notarialnym. Zatem wszelkie poniesione koszty, a więc cena nabycia oraz pozostałe koszty zakupu, należy podzielić według odpowiednio ustalonych procentowych relacji wynikających, w tym przypadku z wyceny rzeczoznawcy. Tak więc za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, iż „wartość początkową Hali powinno się ustalić w oparciu o wycenę przeprowadzoną przez rzeczoznawcę i w tej wartości wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.” Należy bowiem podkreślić, że Spółka w oparciu o wycenę rzeczoznawcy, nie jest uprawniona do ustalenia „nowej” wartości rynkowej Hali, w oderwaniu od ceny nabycia całej nieruchomości, bowiem wartość z wyceny rzeczoznawcy może posłużyć jedynie jako „klucz” do ustalenia wartości Hali, do wartości nieruchomości ogółem.

Odpowiedź na pyt. nr 3

Sposób ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Hali oraz skutki jej ujawnienia

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegają obowiązkowi wpisania ich do ewidencji prowadzonej przez podatnika. Na podstawie art. 16d ust. 2 ustawy podatkowej, środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zarówno podlegające amortyzacji, jak też wyłączone z niej, muszą zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Również z art. 9 ustawy podatkowej wynika pośrednio obowiązek prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania w niej stosownych zapisów. Jak wynika, bowiem z ustępu 1 tego artykułu, podatnicy mają obowiązek uwzględnienia w takiej ewidencji informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy. Jeżeli jednak podatnicy, w wymaganym terminie, nie wprowadzą środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do stosownej ewidencji, ich późniejsze wprowadzenie jest traktowane jako ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Na podstawie przepisu art. 16d ust. 2 ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4. Zatem w sytuacji gdy data przekazania do używania była wcześniejsza niż data wprowadzenia środka trwałego do ewidencji, Hala powinna zostać ujęta w ewidencji jako ujawniony środek trwały. Przy czym techniczna czynność wprowadzenia do ewidencji nie rodzi obowiązku rozpoznania przychodu do opodatkowania.

Wartość początkową ujawnionego środka trwałego ustala się według zasad ogólnych. A skoro, w wyniku poczynionych ustaleń, zawartych w odpowiedzi do pytania nr 3, przyjęto za wartość początkową Hali, cenę jej nabycia, ustaloną w oparciu o proporcję wynikającą z porównania wartości gruntu do wartości Hali, w tej wartości powinna zostać ujęta jako ujawniony środek trwały. Zauważyć należy dużą niekonsekwencję w stanowisku pełnomocnika Spółki, co również podkreślił Sąd w wydanym wyroku, uznając że „wycenę według wartości rynkowej z dnia nabycia stosuje się do ustalenia wartości początkowej środka trwałego w razie nabycia nieodpłatnego - w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Jako, że Spółka utrzymuje, iż w przedstawionym przypadku nie wystąpiło nieodpłatne, czy częściowo odpłatne nabycie, ten sposób określenia wartości początkowej nie znajdzie zastosowania.”

Za nieprawidłowe należy zatem uznać, stanowisko podatnika że dla „wyodrębnienia z ceny nabycia gruntu wraz z budynkiem wykorzystana będzie wartość rynkowa Hali”, bowiem jak dowiedziono środek trwały, w wartości początkowej wynikającej z ceny nabycia z zastosowaniem odpowiedniego „klucza proporcji”, powinien zostać ujawniony w ewidencji i podlega amortyzacji podatkowej, stosowanie do przepisów art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odpowiedź na pyt. 5

Skutki roszczeń o zwrot nakładów

W analizowanym stanie faktycznym istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia roszczeń o zwrot nakładów poniesionych na wybudowanie Hali przez poprzednika prawnego, a także m.st. Warszawa. Należy uznać prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, iż w sytuacji gdy podstawa roszczeń o zwrot nakładów, a także wysokość roszczeń nie jest obecnie znana, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznawania obecnie jakichkolwiek skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych z tego tytułu, w szczególności nie uzyska z tego tytułu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Odpowiedź na pyt. nr 6

Skutki podatkowe udostępniania do używania części nieruchomości, w tym Hali

W świetle przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy podatkowej, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód – co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy – jest jego otrzymanie przez podatnika.

W świetle powyższego, gdy Wnioskodawca otrzymał część nieruchomości do używania ale ponosi koszty podatku od nieruchomości, a także koszty eksploatacji należy potwierdzić prawidłowość zacytowanej przez Wnioskodawcę tezy z wyroku, iż jeżeli biorący w używanie zobowiązany będzie do zwrotu kosztów związanych z używaniem nieruchomości, to umowa użyczenia traci swój nieodpłatny charakter i ani użyczający, ani biorący w używanie nie uzyska przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia (por. wyrok NSA z 28 sierpnia 1995 r., sygn. akt SA/Wr 2612/94).

Jednakże w przedstawionym stanie faktycznym, nabycie nieruchomości gruntowej nastąpiło na współwłasność Wnioskodawcy i spółki, przy czym spółki zawarły umowę do wyłącznego korzystania (quoad usum), na podstawie, której Wnioskodawca posiada prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości znajdującej się pod Halą.

Przepis art. 206 Kodeksu cywilnego wprowadza ogólną zasadę dotyczącą sposobu korzystania z rzeczy wspólnej, a mianowicie: „Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.” Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Równolegle jednak identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom. W tym układzie uprawnienie każdego ze współwłaścicieli splata się z jego obowiązkiem poszanowania analogicznych uprawnień pozostałych współwłaścicieli. W celu uniknięcia konfliktu interesów pomiędzy współwłaścicielami ustawodawca przewidział możliwość umownego uregulowania sposobu korzystania z rzeczy wspólnej. W świetle Kodeksu cywilnego dopuszcza się podpisanie przez współwłaścicieli umowy quoad usum określającej sposób korzystania z rzeczy wspólnej. W przypadku rzeczy podzielnych (w tym nieruchomości) w drodze umowy quoad usum może zostać dokonany fizyczny podział nieruchomości, a współwłaściciele nieruchomości są uprawnieni do fizycznego wydzielenia części nieruchomości do wyłącznego użytkowania przez każdego z nich.

Ponadto umowa quoad usum może określać również inne kwestie odnośnie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej, w tym podział pożytków i innych przychodów uzyskiwanych z tej rzeczy. Współwłaściciele mogą np. postanowić w umowie quoad usum, iż każdemu z nich przydzielona zostanie jedna część nieruchomości (z reguły odpowiadająca powierzchniowo jego udziałowi w prawie współwłasności) do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków. W wyniku zawarcia umowy quoad usum określającej wyłączne prawo do pobierania pożytków z części nieruchomości oddanej do wyłącznego korzystania przez jednego ze współwłaścicieli, postanowienia takiej umowy mają pierwszeństwo przed ustawowym podziałem pożytków i innych przychodów z rzeczy wspólnej w stosunku do wielkości udziału opartym na art. 207 Kodeksu cywilnego.

Zatem w powyższej sytuacji, gdy doszło do zawarcia umowy quoad usum, każdy współwłaściciel uzyskuje przychód tylko ze swojej części, przychody innych współwłaścicieli z przyznawanych im do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków części stanowią wyłącznie ich przychody. W przypadku zawarcia umowy quoad usum nie dojdzie do rozpoznania przychodu z tytułu otrzymania do korzystania nieruchomości.

Stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.