POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16.03.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w części dotyczącej usług świadczonych na terytorium Czech, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

- stwierdza, że wyrażone we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 16.03.2007 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usług świadczonych na terytorium Czech.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka wykonuje na terenie Czech usługę instalacji biopaliw dla tamtejszego kontrahenta, polegającą na wykonaniu określonych robót montażowych kabli oraz urządzeń elektrycznych, aparatury kontrolno-pomiarowej oraz oprogramowania, przy czym powyższą usługę Wnioskodawca wykonuje w oparciu o własne materiały, których część zakupuje na terytorium Polski a następnie przemieszcza je na własną rzecz na terytorium Czech.

W przedmiotowej sprawie Spółka przedstawia stanowisko, iż opisane czynności stanowią usługi poza terytorium kraju, niepodlegające opodatkowaniu w Polsce, niewymagające dokumentowania fakturą VAT, a jedynie fakturą uproszczoną (na podstawie protokołu odbioru prac).

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest prawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:Zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: 1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;2) eksport towarów;3) import towarów;4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.Dla uznania, iż dana usługa podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług konieczne jest ustalenie miejsca świadczenia usługi. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania. Wyjątki od tej reguły zostały zawarte w przepisach art.27 ust. 2-6 oraz art. 28 ww. ustawy, w szczególności w ust. 2 pkt 1 zapisano, iż w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. Nr 16 poz. 93 ze zm./, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Mając na uwadze fakt wykonywania opisanych usług na nieruchomości położonej na terytorium Czech tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże winny być dokumentowane fakturą VAT, a nie wyłącznie potwierdzane dokumentem uproszczonym. Powyższe wynika z uregulowań zawartych w art. 106 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosownie do którego przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze, przy czym ust. 1 stanowi, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.Potwierdzenie obowiązku wystawienia faktury VAT znajduje się również w § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm./, zgodnie z którym zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej–do czasu jej zmiany lub uchylenia–zgodnie z art. 14b §1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art.236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).Zgodnie z art. 222 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.