Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Strony wniesionego pismem z dnia 15 lutego 2007 r. na postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. PPII/443/1/13120/06 wydane w sprawie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług prezentów w postaci alkoholu przekazanych przedstawicielowi kontrahenta o wartości powyżej wyznaczonego limitu, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zmienia postanowienie organu podatkowego I instancji.
UZASADNIENIE
W dniu 15 listopada 2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka w okresach przedświątecznych oraz podczas spotkań wręcza swoim kontrahentom upominki w postaci wysokogatunkowego alkoholu. Wręczane upominki w postaci alkoholu są traktowane jako drobne prezenty w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ prezenty przekazywane są na cele osobiste przedstawicieli kontrahenta, jeśli ich wartość przekracza graniczną wartość 100 zł, są opodatkowane przez Spółkę podatkiem od towarów i usług. Jeśli ich wartość nie przekracza wartości granicznej, ich przekazanie nie jest obciążane podatkiem należnym. Spółka prowadzi ewidencję obdarowanych osób (nazwa firmy, imię i nazwisko przedstawiciela firmy, jego stanowisko), co pozwala na identyfikację obdarowanej osoby. Od alkoholu kupionego w celu przekazania jako upominek, Spółka odlicza podatek naliczony. Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy właściwe jest opodatkowanie podatkiem od towarów i usług prezentów w postaci alkoholu przekazanych przedstawicielowi kontrahenta o wartości powyżej wyznaczonego limitu. Zdaniem Spółki, ponieważ towary (prezent w postaci alkoholu) są przekazywane na cele osobiste przedstawicieli kontrahentów, na podstawie zapisów o prezentach małej wartości, stąd dokonuje ona opodatkowania czynności przekazania prezentów powyżej określonego limitu (100 zł dla jednej osoby w trakcie roku podatkowego). Natomiast obdarowanie poniżej limitu nie jest przez Spółkę opodatkowane podatkiem należnym.
Postanowieniem z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. PPII 443/1/555/13120/06 Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu uznał stanowisko Strony prezentowane we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji za nieprawidłowe. Wychodząc z ogólnej zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług), organ I instancji dokonując uzasadnienia dla swego stanowiska wskazał na mające podstawowe znaczenie w niniejszej sprawie przepisy art. 7 ust. 2 -4 cyt. ustawy. Zdaniem organu I instancji z analizy wskazanych przepisów wynika, iż nieodpłatne przekazanie prezentów o małej wartości i próbek oraz drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług niezależnie od faktu, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem przedmiotowych towarów. Natomiast za odpłatną dostawę towarów należy uznać przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa – w formie prezentów przekraczających małą wartość (tj. przekazywanych przez podatnika jednej osobie towary o wartości powyżej 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób albo których przekazania nie ujęto w ewidencji, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł), w tym prezentów niemających statusu próbek oraz niebędących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 7 lutego 2007 Nr PPII/443/1/554/13119/06 wskazał, iż wydatki na zakup alkoholu, który został przekazany przedstawicielowi kontrahenta, nie są związane z reprezentacją Spółki i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego od towarów i usług o podatek naliczony. Zatem w ocenie organu I instancji, w świetle przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nieodpłatne przekazanie towarów w postaci alkoholu o wartości powyżej 100 zł dla jednej osoby w trakcie roku podatkowego, które nie stanowią drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia przedmiotowych towarów.
Pismem z dnia 15 lutego 2007 r. (data wpływu do tut. organu 28 lutego 2007 r.) Strona wniosła zażalenie na powyższe postanowienie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu. W ocenie wnoszącego zażalenie, argumentacja organu podatkowego I instancji wskazująca na negatywną ocenę społeczną wydatków na zakup alkoholu oraz powołująca się na przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, jest niewłaściwa. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, jak podkreśla Strona, w żadnym z artykułów nie odwołują się do oceny moralnej ani do przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Stąd podkreśla się w zażaleniu, iż zasadności wydatków nie można oceniać pod tym kątem. Według stanowiska Strony, prezent w formie alkoholu zachęcają do współpracy i podtrzymują wzajemne dobre relacje. Spółka wnosząca zażalenie podkreśla, iż w swojej ocenie zaistniałych zdarzeń opierała się m. in. na postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu (sygn. akt. PD-1/005/3/05), wydanym w podobnej sprawie, w którym organ podatkowy wskazał na konieczność udowodnienia celowości poniesionych wydatków i powiązania ich z powstaniem lub zwiększeniem przychodu, bez oceny moralnej faktu spożywania alkoholu. Zdaniem Strony w przedmiotowej sprawie istnieje taki związek pomiędzy wydatkiem a przychodem, ponieważ obdarowane, częstowane lub zaproszone na Dzień Otwartych Drzwi osoby są przedstawicielami kluczowych jej kontrahentów.
Dokonując analizy stanu faktycznego oraz mających w sprawie zastosowanie przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uznał, co następuje:
Zgodnie z regulacją art. 14 a ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy jest obowiązany udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Z kolei do obowiązków podatnika należy wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska. Udzielając odpowiedzi organ podatkowy winien zawrzeć ocenę prawną stanowiska podatnika.
Organ odwoławczy zgodnie z art. 14b § 2 i § 5 ustawy Ordynacja podatkowa w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie (udzieloną interpretację w sprawie zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego), o którym mowa w art. 14 a § 4 cyt. ustawy, jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie.
W przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu, dokonując weryfikacji udzielonej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w postanowieniu Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2007 r. sygn. PPII/443/1/554/13120/06 stwierdził, iż interpretacja wydana w indywidualnej sprawie jest nieprawidłowa, zaś zażalenie Strony nie znajduje uzasadnienia.
Stosownie do brzmienia przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności m. in. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia (...), pod warunkiem, że przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Przepis ten nie ma zastosowania w przypadku przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3). Natomiast przez prezenty o małej wartości rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:
- o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
- których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.
Zwrócić należy jednakże uwagę, iż zgodnie z przepisem art. 7 ust. 2 opodatkowaniu podlega-zgodnie z pkt 1: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika i innych osób związanych z podatnikiem pkt 2: każde inne przekazanie (nie zużycie) w tym darowizna.
Zatem termin „zużycie” odnosi się do ściśle określonego kręgu osób, który nie obejmuje kontrahentów podatnika. Określone w pkt 2 każde inne przekazanie, w tym darowizna oznacza, że ustawodawca nie określił celu tego przekazania inaczej niż w pierwszej części ust. 2 tj. „ na cele inne niż związane z prowadzeniem przez niego przedsiębiorstwa”.
Niewątpliwie ustawodawca zakres powyższej regulacji odnosi do wszelkich „przekazań”, niezależnie od ich celu jeżeli dotyczy celów innych niż cel „gospodarczy” a przy nabyciu przysługiwało prawo do rozliczenia podatku naliczonego.
Zatem decydujące znaczenie ma w sprawie ustalenie celu tego przekazania. Ponieważ w tym zakresie ustawodawca się nie wypowiedział to organy podatkowe nie są uprawnione do zawężania sposobów osiągania celów gospodarczych jakim w tym przypadku jest pozyskanie lub utrzymanie klienta.
Kolejny „element” rozliczenia związany jest z podatkiem naliczonym. Kwestie te reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tą regulacją podatnik ma prawo do rozliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Zakres przedmiotowy opodatkowania został określony w art. 5 ust. 1 ustawy, w którym wskazano iż opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towaru, którą w myśl art. 7 ust. 1 ustawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel.
Zatem przekazanie butelki alkoholu kontrahentowi nie jest dostawą, jako że ma charakter nieodpłatny. Oznacza to, że przy nabyciu towarów przeznaczonych na taki cel prawo do rozliczenia nie przysługuje z zastrzeżeniem art. 86 ust. 8 pkt 2. Zgodnie z tą regulacją prawo takie jednak przysługuje jeżeli dotyczy towarów wymienionych w art. 7 ust. 3 do 7 tj. materiałów drukowanych reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości lub próbek. Jeżeli więc w chwili dokonania zakupu znane jest przeznaczenie towaru (tj. przekazanie) a równocześnie cena zakupu przekracza kwoty określone w art. 7 ust. 4 pkt 1 i 2 to nie przysługuje prawo do rozliczenia podatku bowiem zakup służy czynności nieopodatkowanej, do której wyłączenia z art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy nie mają zastosowania.
Jeżeli jednak, cena zakupu jest niższa niż wyżej wskazane kwoty graniczne, z uwzględnieniem warunku prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób „obdarowanych” to przysługuje prawo do rozliczenia podatku naliczonego a ewentualne niespełnienie „warunku” określonego w cytowanych przepisach art. 7 ust. 3 i 4 pkt 1 ustawy spowoduje konieczność opodatkowania tego przekazania.
W tej sytuacji rozważania dotyczące celu przekazania towaru (reprezentacja, reklama) i charakteru przekazywanego towaru pozostają bez znaczenia.
W tym stanie rzeczy Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdził, iż zaskarżone postanowienie należało zmienić, zatem orzekł jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.