W dniu 27.10.2006r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony w dniu 5.12.2006r.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza wyemitować należycie opłacony opłatą skarbową i wypełniony weksel własny terminowo-okazowy, płatny w terminie określonym słowami 7 dni po okazaniu wraz z odsetkami wg stopy procentowej podanej na wekslu. Podatnik informuje, że w zamian za weksel jego nabywca wpłaci do kasy kwotę z niego wynikającą.

Spółka podnosi, iż potrzebując środków pieniężnych na bieżącą działalność nie chce zaciągać kredytu bankowego, wyemituje zatem dłużny papier wartościowy, jakim jest weksel terminowo-okazowy, za co otrzyma pieniądze od jego nabywcy.

Wskazano także, iż taki sposób pozyskania środków jest dla Spółki korzystniejszy niż np. kredyt bankowy, albowiem są one szybciej dostępne i nie wymaga wypełniania licznych wniosków. Emisja weksla będzie samodzielnym zdarzeniem gospodarczym, które w ujęciu prawnym wywołuje po stronie Spółki zobowiązanie do jego wykupu po okazaniu. Jednostka podnosi, iż w niniejszym przypadku wystawienie weksla nie zabezpiecza innego zobowiązania, wynikającego np. z umowy kredytu, czy pożyczki, lecz jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym. W tym zakresie – jak podnosi Spółka – weksel będzie pełnił funkcję „kredytową”, co z uwagi na jego abstrakcyjny charakter jest dopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów prawa.

Spółka wskazuje, iż emisja weksla sama w sobie jest zdarzeniem gospodarczym rodzącym prawa i obowiązki. Po stronie nabywcy rodzi bowiem powinność wpłaty do kasy Spółki kwoty nabycia, natomiast dla Spółki bezwarunkowy obowiązek zapłaty (po okazaniu) określonej w nim kwoty pieniężnej.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka prosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

- czy kwota wpłacona Spółce przez nabywcę weksla stanowi przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

- czy stosując weksel w znaczeniu przedstawionym w opisanym stanie faktycznym niezbędne jest zawarcie dodatkowej umowy (np. umowy cywilnoprawnej) między Spółką, a nabywcą weksla, czy też wystarczy samo wystawienie weksla?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyemitowany weksel własny terminowo-okazowy, wypełniony zgodnie z treścią art. 101 prawa wekslowego (ustawa z dnia 28 kwietnia 1936r. - Dz. U. Nr 37, poz. 282 ze zm.), z oznaczonym terminem płatności 7 dni po okazaniu, stanowi bezwarunkowe zobowiązanie wypłacenia określonej w nim sumy pieniężnej wraz z odsetkami wg stopy procentowej na wekslu. W opinii Spółki, wpłacona przez nabywcę weksla kwota za weksel nie zalicza się do przychodu, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast wypłacone odsetki od kwoty zobowiązania wekslowego zalicza się do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy.

Spółka podnosi, iż weksel, jako papier wartościowy stanowi dokument, w którym uregulowane są prawa i obowiązki stron w nim występujących w charakterze dłużnika i wierzyciela. Zobowiązanie wekslowe może mieć charakter abstrakcyjny, co oznacza, że może nie być ono związane z konkretnym stosunkiem cywilno-prawnym. Abstrakcyjny charakter zobowiązania wekslowego polega na tym, że zachowuje ono swoją niezależność od wszelkich przyczyn, które spowodowały jego powstanie.

W szczególności ma to miejsce w przypadku, gdy wystawiony weksel nie spełnia roli zabezpieczającej. Tak jak w przedmiotowej sprawie, zbędne jest zatem zawarcie dodatkowej umowy cywilno-prawnej między Spółka a nabywcą weksla.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Na wstępie podjętych rozważań organ podatkowy podkreśla, iż udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego w sprawie objętej wnioskiem, zaś rozpoznając sprawę opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez Spółkę.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy, Podatnik wyraźnie stwierdza, iż wystawienie weksla nie zabezpiecza innego zobowiązania, wynikającego np. z umowy kredytu, czy pożyczki, lecz jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym. W tym zakresie – jak podnosi Spółka – weksel będzie pełnił funkcję „kredytową”.

W związku z tym, w odniesieniu do problemu prezentowanego w niniejszym postanowieniu, podkreślić należy, że udziela się pisemnej interpretacji prawa podatkowego przy uwzględnieniu wystąpienia funkcji kredytowej weksla, kiedy to podmiot biorący udział w obrocie gospodarczym – w zamian za świadczenie przyszłe, wynikające z wystawionego weksla – otrzymuje gotówkę od razu, tj. zaciąga pożyczkę.

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów nie zalicza się: pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Zaś stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) przywołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Przywołane regulacje wskazują, iż środki pieniężne otrzymane lub wydatkowane na spłatę części kapitałowej pożyczki (kredytu), nie stanowią odpowiednio przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu.

W stanie prawnym obowiązującym w roku 2006, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Wskazać należy, iż na mocy art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), zmianie uległa treść przepisu art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Stosownie do art. 11 i art. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r., podatnicy których rok podatkowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, od dnia 1 stycznia 2007r. stosują przepis art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej w następującym brzmieniu: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 wyżej powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem, a contrario, zapłacone odsetki od pożyczki (mającej związek funkcjonalny z osiąganymi przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychodami), stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki.

Niezależnie od powyższego wskazuje się, iż stosownie do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

- odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; (...)

- odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; (...)

Podkreślić przy tym należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 (...), rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Zgodnie z wyżej przywołanym art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy podatkowej, ograniczona została przez ustawodawcę możliwość zaliczania w koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielanych podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych przez podmioty wskazane w tej regulacji.

W razie więc wystąpienia okoliczności, o których mowa w powyższych przepisach, zrealizowane odsetki od pożyczki, stanowić będą koszty uzyskania przychodu, ale do wysokości ustalonej przy zastosowaniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w kwestii pytania dotyczącego konieczności zawarcia dodatkowej umowy cywilnoprawnej między Spółką, a nabywcą weksla, tutejszy organ podatkowy zauważa, iż udziela interpretacji w oparciu o przepisy prawa podatkowego. Stosownie do przepisu art. 3 ust. 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych. Przez ustawy podatkowe należy natomiast rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także następców prawnych oraz osób trzecich.

Ze względu na fakt, iż wyżej wymienione pytanie Spółki nie dotyczy przepisów prawa podatkowego, organ podatkowy nie dokonuje interpretacji tych przepisów.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.