POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 października 2006 r., (data wpływu do Urzędu 20 października 2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i stosowania prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona zamierza zawrzeć „umowę o zarządzanie” za wynagrodzeniem z podmiotem będącym osobą fizyczną i prowadzącą działalność gospodarczą wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców we właściwym miejscowo Urzędzie Miasta i Gminy. Powyższy podmiot (zwany dalej „Zarządcą”) będzie świadczył usługi zarządzania wyłącznie dla „Spółki”, która to będzie jedynym usługobiorcą.

Poza kosztami wynagrodzenia, Spółka ponosić będzie dodatkowo, koszty związane z wypełnianiem zadań „Zarządcy” w celu reprezentowania Spółki stosownie do art. 368 § 1 Kodeksu spółek handlowych oraz zapisów „umowy o zarządzanie”, w katalogu których znajdują się:

1.koszty podróży służbowych (konsumpcji, noclegów, przejazdów),

2.koszty abonamentu i rozmów telefonicznych,

3.koszty związane z eksploatacją samochodu służbowego (środek trwały Spółki lub samochód będący przedmiotem leasingu operacyjnego w Spółce), który w celu wykonywania zakresu, przedmiotowej umowy będzie wykorzystywany przez Zarządcę.

Spółka stoi na stanowisku, że wypłacone wynagrodzenie Zarządcy zgodnie z warunkami przedmiotowej umowy oraz powyżej wymienione koszty towarzyszące, może uznać za koszty uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, z wyłączeniem kosztów, które będą miały charakter kosztów reprezentacji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Od 01.01.2007r. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 w/w ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu lub wielkość osiągniętego przychodu.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem w rozumieniu powyższych przepisów, aby dany wydatek mógł stanowić koszt uzyskania przychodów musi być analizowany indywidualnie pod względem istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy tym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz treści załączonej do wniosku umowy o zarządzanie wynika, że celem zawarcia przedmiotowej umowy jest dążenie Spółki do maksymalizacji sprzedaży jej produktów na rynku krajowym i zagranicznym, zapewnienie optymalizacji jej struktury organizacyjnej oraz podejmowanie nowych działań mających na celu jej rozwój i maksymalizację zysków. W tym celu Spółka postanowiła zatrudnić osobę dysponującą odpowiednią wiedzą i doświadczeniem, umożliwiającymi osiągnięcie Spółce założonych celów. Osoba zatrudniona przez Spółkę na stanowisku Zarządcy pełnić będzie swoje obowiązki (określone w umowie) za wynagrodzeniem. Ponadto, w ramach wykonywanych obowiązków przez Zarządcę, Spółka będzie ponosiła dodatkowo (poza wynagrodzeniem), koszty związane z wypełnianiem zadań Zarządcy w celu reprezentowania Spółki stosownie do zapisów przedmiotowej umowy w katalogu których znajdują się koszty: - podróży służbowych (konsumpcji, noclegów, przejazdów); - abonamentu i rozmów telefonicznych; - związane z eksploatacją samochodu służbowego, który w celu wykonywania zakresu przedmiotowej umowy będzie wykorzystywany przez Zarządcę.

Niezbędne dla funkcjonowania każdego przedsiębiorcy jest prowadzenie w odpowiedni sposób jego spraw (zarządzanie) oraz jego reprezentacja. Tak więc logiczne jest, iż dla efektywnego działania Spółka zatrudnia osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje w tym zakresie. Wobec powyższego, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie wypłacone Zarządcy na podstawie zwartej umowy o zarządzanie jest celowe, a tym samym spełnia przesłanki określone w cytowanym powyżej art. 15 ust. 1. Również koszty działań podejmowanych w imieniu osoby prawnej przez jej reprezentantów, poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i odpowiednio udokumentowane dla celów podatkowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów osoby prawnej. Należy przy tym stwierdzić, że w przypadku, gdy wydatki poniesione przez Zarządcę w związku z wykonywaniem obowiązków określonych w umowie o zarządzanie, a następnie zwrócone mu przez Spółkę, mieszą się w definicji wydatków na reprezentację i reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny, wówczas ma do nich zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powołanym przepisem, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Od 01.01.2007r. art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednocześnie należy dodać, że wykorzystywanie przez Zarządcę do prywatnych celów składników majątku Podatnika (tj. telefonu komórkowego oraz samochodu osobowego należącego do Spółki) nie ma związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a tym samym nie może się przyczynić do osiągnięcia przez Podatnika przychodów. Tylko i wyłącznie wydatki związane z użytkowaniem telefonów komórkowych oraz samochodu osobowego zgodnie z dyspozycją zawartą w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, a więc do celów służbowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki. Nie będzie przy tym miało wpływu na koszty podatkowe Spółki obciążenie lub nie Zarządcy kwotami wydatków związanych z wykorzystywaniem należącego do Spółki telefonu komórkowego i samochodu osobowego do prywatnych celów tej osoby.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak w sentencji. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.