P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art.14a § 1 i § 4 oraz art. 216 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione w piśmie Sygn. Akt I KM 1170/05 z dnia 2006.12.19 (data wpływu do tutejszego organu 2007.01.25) uzupełnione pismami z dnia: 2007.02.07, 2007.03.01 oraz 2007.03.09, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dokonywanej przez komornika sądowego sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z posadowionym na niej budynkiem zabytkowego zamku.

U Z A S A D N I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 cytowanej w sentencji ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta, jest obowiązany do udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stosownie do art.14a § 4 Ordynacji podatkowej – następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 25 stycznia 2007r. do tutejszego organu wpłynął wniosek komornika sądowego skierowany do Naczelnika II Urzędu Skarbowego w Katowicach w którym zwraca się z pytaniem czy komornik sądowy jest obowiązany do obliczania i poboru podatku VAT w sytuacji gdy przedmiotem sprzedaży dokonywanej w formie licytacji publicznej jest zabytkowy zamek o powierzchni użytkowej 2.789,4 m² i kubaturze 18.220 m#179; wraz z drzewostanem parkowym położonym w "X" , będący własnością Spółki z o.o. "Y".

Jak wynika z przedmiotowego wniosku oraz złożonych pism uzupełniających stan faktyczny, w dniu 06.02.1998r Spółka z o.o. "Y" z/s w Katowicach nabyło przedmiotową nieruchomość od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa. Wobec tego, iż na podstawie postanowienia z dnia ... nr ... Pierwszy Urząd Skarbowy w Warszawie zaniechał ustalania i poboru podatku od towarów i usług od umów sprzedaży zawieranych przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa w wykonaniu jej ustawowego zobowiązania do prywatyzacji mienia Skarbu Państwa, od przedmiotowej transakcji nie pobrano podatku VAT jak również nie wystawiono faktury VAT. Powyższe stanowisko potwierdzone zostało w pismach Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w Opolu z dnia ... nr ... oraz z dnia ... nr ... skierowanymi do komornika sądowego.

Jak wynika z pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Katowicach , Spółka z o.o. "Y", była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT w okresie od 05.07.1993r do 01.03.1998r oraz od 01.05.1999r do 03.09.2001r. Jednostka złożyła w tamtejszym Urzędzie Skarbowym deklarację dla podatku VAT za miesiąc luty 1998r w której wykazała zakupy towarów i usług zaliczane do środków trwałych. Z wyjaśnień złożonych przez Spółkę wynika, że całość kwoty wydatkowanej na zakupy inwestycyjne poczynione od września 1997r związana była z rekonstrukcją i przebudową nieruchomości zabytkowej znajdującej się w Katowicach przy ul. ... a zatem nie dotyczyła nakładów poczynionych na nabycie zabytkowego zamku położonego w "X".

W świetle powyższego zdaniem komornika zbycie przedmiotowej nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w trybie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT ponieważ nieruchomość będąca obiektem zabytkowym, wpisanym do rejestru zabytków, wybudowana została jeszcze przed wojną a obecny właściciel nie poniósł żadnych nakładów inwestycyjnych na przedmiotowym obiekcie.

Dokonując oceny prawnej stanowiska pytającego według stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku, tutejszy organ podatkowy stwierdza j.n.:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W myśl ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.), komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym, wykonującym czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych oraz inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów.

Według art. 18 ustawy o VAT, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Powyższe dotyczy zarówno przypadku, gdy przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, jak też nieruchomości.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną rozumie się każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji. Z art. 759 §1 Kodeksu postępowania cywilnego wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady, wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Na określony rodzaj egzekucji (np. egzekucji z nieruchomości) składa się szereg czynności egzekucyjnych, z których tylko nieliczne wykonywane są przez sąd.

Warunek z art. 18 ww. ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak ma to miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

A zatem, komornicy sądowi w zakresie, w jakim stosując środki przymusu zastrzeżone dla władzy publicznej, wykonują władztwo publiczne wynikające z funkcji organu egzekucyjnego, są uznawani za organ władzy publicznej i tym samym są objęci regulacją art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży towarów używanych należy stwierdzić, iż uregulowana ona została w art. 43 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 tej ustawy zwalnia się z opodatkowania:

• pkt 2 – dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego: zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze
• pkt 9 - dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę

Zgodnie z art. 43 ust. 2 cytowanej ustawy przez towary używane rozumie się :

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku

Należy jednakże zaznaczyć, że w myśl art. 43 ust. 6 ustawy zwolnienia o którym mowa w cytowanym art. 43 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1 (budynki i budowle lub ich części) , jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych

Z redakcji przywołanych przepisów wynika bezspornie, iż sprzedaż towarów używanych podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług pod reżimem dopełnienia ściśle warunków zawartych w tym przepisie. Należy zaznaczyć, że zwolnieniu z opodatkowania nie podlegają nieruchomości gruntowe przeznaczone pod zabudowę jednakże w przypadku gdy posadowione na nim budynki spełniają warunki do uznania je za towary używane zwolnieniu z opodatkowania podlega sprzedaż całej nieruchomości (tj. budynku oraz gruntu na którym się znajdują).

Jak wynika z przedłożonych dokumentów przedmiot sprzedaży spełnia ustawową definicję towaru używanego albowiem zabytkowy zamek wybudowany został jeszcze przed wojną a nabywca nie poniósł na jego ulepszenie żadnych nakładów inwestycyjnych. Ponadto obecnemu właścicielowi nieruchomości - Spółce z o.o. "Y" pomimo, że w momencie zakupu przedmiotowej nieruchomości posiadała status czynnego podatnika VAT , nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT albowiem od rzeczonej sprzedaży nie został on naliczony przez sprzedającego - Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa.

W konkluzji powyższego należy stwierdzić, iż zbycie rzeczonej działki wraz z posadowionym na niej zabytkowym budynkiem zamku będącego własnością dłużnika, dokonywane w trybie sprzedaży na licytacji przez komornika sądowego podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług .

W świetle powyższego w ocenie tutejszego organu stanowisko zajęte przez komornika jest prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień obowiązywania ww. przepisów w zakresie podatku od towarów i usług.

Zmiana któregokolwiek z elementów stanu faktycznego, bądź zmiana przepisów może mieć wpływ na zmianę zakresu obowiązków podatnika.

Stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej: interpretacja o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ podatkowy nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany lub uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Zgodnie z art.14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art.14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na niniejsze postanowienie w trybie art. 14a § 4 i art.236 ustawy Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Tutejszego Urzędu wniesione w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia – art. 236 §2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.