Pismem z dnia 23.02.2007r. (data wpływu 26.02.2007r.), uzupełnionym dnia 12.03.2007r zwrócili się Państwo o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego.Przedstawiony przez Państwa stan faktyczny: Postanowieniem Sądu z dnia 14.02.2005r. Pani XY zam. XV została ustanowiona zarządcą zabudowanej nieruchomości położonej przy ul. ZZZ w XXXX., której jesteście Państwo prawomocnymi współwłaścicielami. Zarządca sądowy w w/w nieruchomości dokonał najmu dwóch lokali handlowych oraz wystawił na nazwisko Państwa rachunki za czynsz dla wynajmujących podpisując się z upoważnienia jako zarządca sądowy tj. 15.12.2006r. Nr vvv na kwotę: 000 zł, 27.01.2007r. Nr kkk na kwotę: 000 zł, z dnia 10.01.2007r. Nr 222 na kwotę: 0000 zł, 10.02.2007r. Nr3333 na kwotę: 0000 zł. Ponadto kwot z rachunków z dnia 15.01.2006, 27.01.2007, 10.02.2007 nie otrzymaliście Państwo od zarządcy sądowego. Wobec powyższego zwracacie się Państwo z zapytaniem czy zarządca sądowy ma prawo wystawiania rachunków bez udzielonego pełnomocnictwa. Biorąc pod uwagę przedstawiony w piśmie stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grodzisku Maz. uprzejmie wyjaśnia:

Kwestie wystawiania rachunków oraz wymogów jakie winien spełniać rachunek (dowód księgowy) zostały uregulowane przepisami: ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, dokonywania zaokrągleń oraz zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. z 2005r. Nr 165 poz. 1373 ), ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694 ze zm.) Zgodnie z art. 87 ww. ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi. Podatnicy, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania. Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Działalność gospodarcza zgodnie z art. 3 pkt. 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) jest definiowana jako każda działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każda inna działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.W myśl art. 88 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zgodnie zaś z § 14 pkt 1 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2002r. rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej: 1.imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi, 2.datę wystawienia i numer kolejny rachunku, 3.odpowiednio wyraz „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”, 4.określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe, 5. ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie, 6. czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.Rachunek jako dowód księgowy winien zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości zawierać co najmniej: 1.określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego, 2.określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej, 3.opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określona także w jednostkach naturalnych, 4.datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inna datą – także datę sporządzenia, 5.podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów, 6.stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja) podpis osoby odpowiedzialnej za to wskazanie.

W myśl art. 22 tej ustawy dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w wyżej powołanym art. 21 oraz wolne od błędów rachunkowych. Kwestie związane z pełnomocnictwem regulowane są zaś przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 95 § 1 tej ustawy z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Zgodnie z § 2 tego artykułu czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Art. 98 ustawy Kodeks cywilny stanowi, iż pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Zgodnie z art. 99 ww. ustawy Kodeks cywilny, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. W myśl art. 103 kodeksu cywilnego, jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy. W braku potwierdzenia ten, kto zawarł umowę w cudzym imieniu, obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania lub o przekroczeniu jego zakresu. Wobec powyższego do celów podatkowych dla czynności jaką jest wystawianie rachunków powinno być udzielone pełnomocnictwo. 

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Grodzisku Maz. informuje, że przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i stanie prawnym obowiązującym na dzień zaistnienia omawianego zdarzenia.Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika (art. 14b §1 ustawy Ordynacja podatkowa) wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b §2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej). Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia – zgodnie z art. 236 §2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej.Zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa).