P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Proszowicach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 04.10.2006 r., które zostało uzupełnione w piśmie z dnia 25.10.2006 r. (data wpływu do organu podatkowego – 27.10.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:
ustalenia wartości początkowej środka trwałego z uwzględnieniem cen rynkowych przez biegłego, powołanego przez podatnika – jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 04.10.2006 r. do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek podatnika – ......... o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z postanowieniami art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielać pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego o której mowa w § 1 niniejszego artykułu, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskodawca Pan ............. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: handel, usługi transportowe od dnia 01.07.1992 r. roku opodatkowaną na zasadach ogólnych. Z opisu stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie wynika, że w latach 2003 – 2006 podatnik budował budynek magazynowo - składowy z przeznaczeniem na potrzeby firmy. Obecnie budynek ten został odebrany do użytku przez Powiatowy Nadzór Budowlany w P., w związku z czym podatnik zamierza go wprowadzić do ewidencji środków trwałych. Wątpliwości podatnika dotyczą sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:
#61485; posiadane przez niego faktury i rachunki nie odzwierciedlają w pełni kosztów budowy,
#61485; wartość początkowa środka trwałego ustalona w oparciu o posiadane faktury i rachunki będzie niska z uwagi na wzrost cen materiałów i robocizny,
#61485; wyceny środka trwałego może dokonać powołując biegłego, który uwzględni aktualne ceny rynkowe.

Dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, tutejszy organ stwierdza, co następuje: Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które stanowią podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W myśl przepisów art. 22g ust. 1 pkt 2 w/w ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia. Zgodnie z treścią przepisów art. 22g ust. 4 powołanej wyżej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 w/w ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika, tj. cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.
Jak wynika z powyższego, tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego. Dotyczy to m.in. sytuacji, gdy dany środek trwały został wykonany sposobem gospodarczym i ustalenie kosztów wytworzenia tego środka trwałego nie było możliwe w oparciu o koszty wytworzenia tych środków. Należy jednak pamiętać, iż taki sposób określenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc w omawianym przypadku przedstawiony stan faktyczny oraz normy prawne tut. organ stwierdza, że nie jest możliwe ustalenie wartości początkowej wybudowanego przez podatnika budynku magazynowo - składowego na podstawie dokonanej wyceny biegłego, zgodnie z art. 22g ust. 9 w/w ustawy, na który podatnik powołuje się we wniosku. W 2003 roku podatnik prowadził działalność gospodarczą tj. w okresie rozpoczęcia budowy budynku magazynowo - składowego z przeznaczeniem do działalności gospodarczej i dlatego też winien był gromadzić rachunki, faktury oraz inne dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków od początku prowadzonej inwestycji, co umożliwiłoby w prawidłowy sposób ustalenie wartości początkowej przedmiotowego budynku. Reasumując należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do ustalenia wartości początkowej budynku w oparciu o wycenę biegłego, z tego względu, iż podatnik jest w posiadaniu dokumentacji pozwalającej ustalić koszt wytworzenia w/w środka trwałego. Natomiast fakt, iż wartość wytworzenia środka trwałego będzie znacznie niższa niż jego ewentualna wartość rynkowa nie może stanowić podstawy do ustalenia wartości początkowej przez biegłego.
W świetle powyższego tut. Organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Proszowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.
Jednocześnie informuje się, że zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.