INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.12.2007 r., (data wpływu 04.01.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikowania wydatków ponoszonych przez Spółkę na naprawy uszkodzeń w trakcie transportu dokonywane u dealerów, do kosztów uzyskania przychodu lub odszkodowań - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.01.2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikowania wydatków ponoszonych przez Spółkę na naprawy uszkodzeń w trakcie transportu dokonywane u dealerów, do kosztów uzyskania przychodu lub odszkodowań.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka świadczy usługi transportowe, przewożąc samochody na rzecz Importera do wyznaczonych dealerów, lub innych wskazanych miejsc przez importera. Co do zasady importer jest zleceniodawcą usługi i na niego wystawiana jest faktura VAT za dokonany przewóz. Podczas świadczenia usług transportowych mają miejsce uszkodzenia samochodów, np. zbite lusterka, porysowane drzwi, uszkodzone wycieraczki uszkodzone koła, opony, wgniecenia w blach arce samochodów itp. Jeśli podczas wykonywania usługi przewozu mają miejsce wymienione powyżej przykładowe uszkodzenia samochodów, naprawy wykonuje dealer lub inny podmiot. Jeśli napraw dokonuje dealer samochodowy (co jest najwygodniejsze, bowiem u niego na placu znajdują się już samochody i nie trzeba ponosić dodatkowych kosztów przewozu do jakiegoś najbliższego miejsca, w którym naprawy mogą być wykonane), wówczas faktury za naprawy samochodów wystawia dealer bezpośrednio na Spółkę (przewoźnika).

Wątpliwości Spółki budzi przyjęty sposób rozliczania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w obszarze wystawianych przez dealerów samochodowych faktur VAT za naprawy samochodów, uszkodzonych w trakcie usług transportowych przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, oznaczone we wniosku numerami:

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na naprawy uszkodzeń w trakcie transportu, dokonywane z reguły u dealerów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wydatki, o których mowa powyżej nie stanowią odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Spółki otrzymywane faktury od dealerów samochodowych za naprawy samochodów stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 54, poz. 654, ze zm. zwaną dalej UPDOP).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Wyjątkiem od tego przepisu, z punktu widzenia Spółki, jest przepis art. 16, ust. 1, pkt 22 UPDOP, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Zdaniem Spółki przepis ten w przypadku opisywanych powyżej faktur za naprawy samochodów otrzymywanych od dealerów nie będzie miał zastosowania. Zgodnie ze stanem faktycznym Spółka nie jest obciążana karą ani szkodą z tytułu uszkodzeń w transporcie, czy wadliwie wykonanej usługi. Takiego obciążenia mógłby dokonać tylko Importer, gdyż na jego rzecz świadczone są usługi transportowe. Spółka sama korzysta z różnych usług napraw, obcych - m.in. dealerów, aby prawidłowo wywiązać się z przyjętego zlecenia przewozu. Między innymi dokonuje napraw uszkodzonych w transporcie pojazdów. Zatem, naszym zdaniem, z punktu widzenia przepisów ustawy o UPDOP, zakaz zaliczania wydatków na tego rodzaju usługi do kosztów uzyskania przychodów nie wynika bezpośrednio z przepisów.

W przypadku przewozów krajowych do umów przewozu zawieranych z przewoźnikami zastosowanie mają m.in. przepisy Kodeksu Cywilnego oraz przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r. Nr 50, poz. 601, ost. zm. w Dz. U. z 2006 r. Nr 133, poz. 935). Przedsiębiorca prowadzący działalność w zakresie usług transportowych wykonujący przewozy towarów odpowiada na zasadzie ryzyka za szkody wyrządzone w przewożonym towarze powstałe podczas transportu. W przypadku uszkodzenia lub kradzieży przewożonego towaru firma transportowa zobowiązana jest do naprawienia szkody za niewykonaną usługę. Firma transportowa odpowiada za szkody nawet wtedy, gdy zleci wykonanie usługi innemu przewoźnikowi (podwykonawcy). Wynika to wprost z art. 5 ustawy - Prawo przewozowe, który stanowi, że przewoźnik może powierzać wykonanie przewozu innym przewoźnikom na całej przestrzeni przewozu lub jej części, jednakże ponosi odpowiedzialność za ich czynności jak za swoje własne.

W przypadku utraty przedmiotu transportu, zgodnie z art. 80 - Prawa przewozowego, wysokość odszkodowania za utratę towaru nie może przewyższać wartości, którą ustala się na podstawie i w następującej kolejności:

1. ceny wskazanej W rachunku dostawcy lub sprzedawcy albo,
2. ceny wynikającej z cennika obowiązującego w dniu nadania przesyłki do przewozu bądź,
3. wartości rzeczy tego samego rodzaju i gatunku w miejscu i czasie ich nadania.
   
   

W razie niemożności ustalenia wysokości odszkodowania w sposób określony w ww. pkt 1-3, wysokość tę ustala rzeczoznawca. // razie utraty przesyłki z deklarowaną wartością należy się odszkodowanie w wysokości deklarowanej, a w razie ubytku - w odpowiedniej części, chyba że przewoźnik udowodni, że wartość deklarowana przewyższa wartość ustaloną w sposób określony w WW. pkt 1-3.

Z kolei w razie uszkodzenia przesyłki odszkodowanie ustala się w wysokości odpowiadającej procentowemu zmniejszeniu się wartości (art. 81 ustawy - Prawo przewozowe). Wysokość tego odszkodowania nie może jednak przewyższać kwoty odszkodowania przysługującego za:

1. utratę całej przesyłki, jeżeli doznała ona obniżenia wartości wskutek uszkodzenia,
2. ubytek tej części przesyłki, która doznała obniżenia wartości wskutek uszkodzenia to odszkodowanie mające charakter zwrotu kosztów za wyrządzone szkody nie jest żadną z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o /AT, dlatego też nie dokumentuje się tej czynności fakturą i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku, a możliwością uzyskania przychodów, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o UPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki W dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W analizowanym przypadku istotne znaczenie ma jednak fakt, że realizując zlecenie na podstawie umowy o przewóz rzeczy, Spółka przyjęła odpowiedzialność za przewożone mienie i zobowiązana jest tym samym do naprawienia ewentualnych szkód. Naszym zdaniem ewentualne odszkodowania, bądź kary umowne, gdyby były uiszczane na rzecz Importera, który zleca przewóz, nie stanowiłyby kosztu uzyskania przychodu. Istotą umowy przewozu rzeczy jest rezultat, czyli dostarczenie przewożonych rzeczy do miejsca przeznaczenia. Spółka dostarczając powierzony towar decyduje się naprawiać uszkodzenia, w taki sposób, aby nie być obciążana, karami (odszkodowaniami) przez Importera. Ma to nie tylko wymiar finansowy. Z reguły jest tak, że jeśli naprawy dokonują, zewnętrzne jednostki np. dealerzy koszt jest niższy. Natomiast innym ważnym argumentem, który przemawia za tak przyjętym sposobem rozwiązania jest element marketingowy, czy reklamowy. Spółka preferuje naprawianie uszkodzeń, które mają miejsce w trakcie transportu, we własnym zakresie, (tzn. u dealerów), jednocześnie prezentuje się przed Importerem, jako wiarygodny, dbający o dobry standard usług przewoźnik. Tym samym może liczyć na coraz większa ilość zleceń jako przewoźnik niezawodny, któremu można zaufać. Zatem w przypadku, kiedy przewożone rzeczy docierają, do miejsca przeznaczenia, lecz część z nich w toku transportu uległa uszkodzeniu, (Spółka naprawia je na swój koszt) wątpliwości może budzić kwestia, czy zasadne jest uznanie, że wykonana usługa przewozu dotknięta jest wadą. Importer, na którego dokonywany jest przewóz nie obciąża Spółki z tytułu wad, gdyż jest on odbiorcą usługi bez wad. Jak już podkreślono powyżej Spółka otrzymuje od firm ( z reguły dealerów samochodowych) faktury za naprawienie samochodów. Naszym zdaniem wydatki poniesione na wyżej opisane naprawy stanowią, koszt uzyskania przychodów wprost na podstawie art. 15 UPDOP.

Na uwagę, w analizowanej sprawie zasługują, także niektóre wyroki NSA. Przykładowo Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 kwietnia 1990 roku (IV CR 1051/1989), wyjaśnił pojęcie szkody. Stwierdził, że pojęcia: „szkoda", użyte w art. 66 ust. 2 prawa przewozowego obejmuje nie tylko ubytek lecz również uszkodzenie, zniszczenie i inne postacie "naruszenia" przesyłki. Dyspozycja zawarta w wymienionym przepisie odnosi się zatem do wszystkich szkód zaistniałych w substancji przesyłki".

W innym wyroku, z dnia 30 marca 2001 roku (I SA/Lu 243/00), Sąd stwierdził, że: „Organy podatkowe powinny naprzód ustalić, czy towary dostarczone dotknięte były wadą, a następnie w przypadku pozytywnego ustalenia, czy kwota, wynikająca z aktu porozumienia była "odszkodowaniem" czy też "karą umowną" oraz co stanowiło podstawę odszkodowania albo kary umownej".

W powyższej sprawie Spółka powołuje się na interpretacje organów podatkowych o sygnaturze PD-P/005W-142/03, 1472/ROP1/423-335/10/06, BI/0005-0030/05, PUS.I/423/16/2004, 1472/ROP1/423-335/10/06/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.