INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2007 r. (data wpływu 18 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony w dniu 18.01.2008 r. (data wpływu) o kserokopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

A S.A. w dniu 11.01.2007 r. zawarło umowę z firmą V Sp. z o.o. na dostawy folii aluminiowej z zachowaniem ustalonych terminów. Umowa regulująca stosunki handlowe pomiędzy stronami nie zawierała zapisów o tzw. karach umownych z tytułu zwłoki w dostarczeniu towaru. A S.A. traktując firmę V jako strategicznego klienta dokładało wszelkiej staranności by realizować bez zakłóceń zamówienia kontrahenta.

Z uwagi na trwający w firmie Wnioskodawcy strajk generalny w dniach od 20.08.2007 r. do 27.08.2007 r. niemożliwym stało się terminowe zrealizowanie zamówienia firmy V. Powstało kilkudniowe opóźnienie w realizacji dostawy i zamówiona folia aluminiowa dotarła do klienta w terminie późniejszym.

Specyfika branży samochodowej, jaką obsługuje firma V wymagała ciągłości dostaw ze strony Wnioskodawcy. W konsekwencji firma V zmuszona była dokonać szeregu działań zmierzających do przeprowadzenia zakupu interwencyjnego od innych dostawców.

Po dokonaniu kalkulacji i oszacowaniu strat firma V obciążyła Wnioskodawcę trzema notami księgowymi z tytułu poniesionej szkody spowodowanej nagłym wstrzymaniem dostaw folii aluminiowej w dniu od 21.08.07 r. do 28.08.07 r.

Firma V zaprezentowała do wglądu dokumentację źródłową celem udokumentowania wysokości poniesionej szkody. Kalkulacja poniesionej szkody została zweryfikowana przez uprawnione osoby z firmy Wnioskodawcy i ostatecznie zaakceptowana do zapłaty. Uregulowanie zobowiązania wobec Odbiorcy było podstawą do utrzymania dalszej współpracy handlowej, skutkującej kolejnymi zakupami produkowanych przez nas wyrobów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone odszkodowanie z tytułu nieterminowej dostawy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata z tytułu odszkodowania za wstrzymanie dostaw folii aluminiowej jest wydatkiem stanowiącym koszt uzyskania przychodu. Stanowisko swoje Spółka opiera na dokładnej analizie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera katalog zamknięty wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz na art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 wskazanej wyżej ustawy do kosztów podatkowych nie mogą zostać zaliczone wydatki z tytułu kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Z przytoczonego przepisu wynika, że wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z wadami sprzedawanych towarów, wadami wykonywanych robót i usług czyli z kosztami złej jakości. Właśnie tylko towarów i usług, będących konsekwencją nienależycie zapewnionej jakości nie chce ustawodawca „premiować” poprzez zaliczenie do kosztów podatkowych. Podobną opinię wyraził Minister Finansów w piśmie nr PB3-2470/GM-722-357/99 z dnia 03.09.1999 r. Z treści przywołanego pisma wynika, że: „Istotą tego przepisu jest niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odszkodowań (kar umownych) związanych generalnie z wadami towarów lub usług a nie z samą zwłoką w dostarczeniu towaru.”

Ponadto zmiana art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzona 1 stycznia 2007 r., polegająca na doprecyzowaniu definicji kosztów uzyskania przychodów, jednoznacznie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są także koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Spółki wypłacone kontrahentowi odszkodowanie z tytułu opóźnienia w dostarczeniu towaru jest kosztem poniesionym w celu „zachowania źródła przychodów”. Tylko dzięki takiemu podejściu do przedstawionej sprawy możliwa jest dalsza współpraca pomiędzy naszymi firmami, umożliwiająca A S.A. generowanie znacznych przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217 poz. 1589), według stanu prawnego na dzień 01.01.2007 roku, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z powyższym uregulowaniem, Spółka ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zatem, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów. Ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku.

Odszkodowanie jest instytucją prawa cywilnego. Zgodnie z przepisem art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – Kodeks cywilny, odszkodowanie wynika z mocy prawa i ma miejsce, gdy dłużnik nie zachował należytej staranności wykonując zobowiązanie, bez względu na to, czy z winy umyślnej czy nieumyślnej. Odszkodowanie może mieć zakres rozszerzony lub ograniczony na podstawie zawartej umowy, jednak nie jest możliwe wyłączenie odpowiedzialności dłużnika za szkodę wyrządzoną z winy umyślnej. Odpowiedzialność przeniesiona jest na dłużnika także za działania lub zaniechania osób, którym powierzył wykonanie zadań. W odróżnieniu od kary umownej, wysokość odszkodowania odpowiada wysokości szkody.

Kary i odszkodowania wynikają z zawieranych umów cywilnoprawnych lub – jeżeli nie zostały w nich określone – na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z powyższego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów nie będą mogły zostać zaliczone tylko i wyłącznie kary umowne i odszkodowania z tytułu:

• wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.,/li>

Jest to katalog zamknięty, dotyczący jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest bowiem, w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Oznacza to, iż wypłacone odszkodowanie z tytułu opóźnienia w realizacji zamówienia, jako nie wymienione w ww. przepisie, może stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile wykazuje związek z prowadzoną działalnością i uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami.

Odszkodowanie z tytułu nieterminowego wykonania umowy nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy.

Wypłata odszkodowania w formie przedstawionej przez Spółkę podyktowana jest interesem gospodarczym firmy.

Skoro zatem w rozpatrywanej sprawie ponoszone przez Spółkę wydatki (wypłata odszkodowania) są związane z zachowaniem źródła przychodów i nie ma tu zastosowania żaden przepis z art. 16 ww. ustawy wyłączający omawiane wydatki z kosztów uzyskania przychodów to należy uznać, że wypłata odszkodowania stanowi koszt uzyskania w oparciu o zapis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.