INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008 r. (data wpływu 23 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 21 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 22 kwietnia 2008r. (data wpływu) oraz sprostowanym pismami z dnia 23 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 24 kwietnia 2008r. (data wpływu) i z dnia 30 kwietnia 2008r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z nieodpłatnym przekazaniem nakładów poniesionych na tym gruncie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 16 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 21 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 22 kwietnia 2008r. (data wpływu) oraz sprostowany pismami z dnia 23 kwietnia 2008r. (data wpływu), z dnia 24 kwietnia 2008r. (data wpływu) i z dnia 30 kwietnia 2008r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z nieodpłatnym przekazaniem nakładów poniesionych na tym gruncie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest samorządową osobą prawną. 100% akcji należy do gminy. Spółka powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa na mocy aktu przekształcenia w spółkę akcyjną spisanego w dniu 28 kwietnia 1999 r. Na mocy ww. aktu przekształcenia składniki mienia zakładu przekształconego w spółkę stały się majątkiem Spółki, a właścicielem została Gmina. W skład majątku wchodzą między innymi grunty będące w użytkowaniu wieczystym od 1 stycznia 2002r. ewidencjonowane w myśl ustawy o rachunkowości jako środki trwałe – grunty.

Na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2007r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych ustaw, państwowa lub samorządowa osoba prawna może zrzec się własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości odpowiednio na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Wobec powyższego zarząd spółki może zrzec się prawa użytkowania wieczystego gruntów na rzecz ich właściciela tj. gminy.

Zrzeczenie się prawa użytkowania wieczystego dotyczy trzech działek z których jedna stanowi teren zielony (łąka), na drugiej i na trzeciej działce znajdują się utwardzone place, wewnętrzne drogi dojazdowe, kanalizacja odwodnieniowa. Na przedmiotowych działkach usytuowany jest również gazociąg będący własnością P. Przedmiotowe działki w ewidencji gruntów zostały sklasyfikowane jako zurbanizowane tereny niezabudowane, w części jako tereny przemysłowe.

• Wewnętrzna droga dojazdowa usytuowana na ww. działkach stanowi środek trwały Wnioskodawcy. W ewidencji środków trwałych jest zaewidencjonowana jako budowla w grupie 243 KRST „91” a w PKOB 211 – oddana została do użytku w roku 1979 i 1991. W 2007r. został przeprowadzony remont drogi, od poniesionych wydatków na remont drogi, przekraczających 30% wartości początkowej remontowanej drogi, Wnioskodawca odliczył podatek naliczony.
• Utwardzone place pod tymczasowe hale wystawiennicze oraz kanalizacja odwodnieniowa, znajdujące się na ww. działkach są zakwalifikowane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy jako inwestycje w toku. W trakcie ponoszenia nakładów inwestycyjnych Wnioskodawca odliczał podatek naliczony.
• Gazociąg znajdujący się na przedmiotowych działkach stanowi własność P., jednakże Wnioskodawca poniósł na niego nakłady finansowe związane z przesunięciem jego przebiegu, ponieważ na tym terenie są ustawiane namioty wystawiennicze. Nakłady finansowe związane z przełożeniem gazociągu nie stanowią u Wnioskodawcy inwestycji w obcym środku trwałym. Z faktur za roboty związane z przesunięciem przebiegu gazociągu Wnioskodawca odliczał podatek naliczony.
  
  

Zrzeczenie się prawa wieczystego użytkowania działek ma nastąpić nieodpłatnie. Poniesione nakłady finansowe, o których mowa wyżej w związku z zrzeczeniem się prawa użytkowania wieczystego gruntu zostaną również przekazane Gminie nieodpłatnie. Wraz z zrzeczeniem się prawa użytkowania wieczystego, z chwilą podpisania aktu notarialnego nastąpi również wydanie gruntów objętych tym prawem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca winien zapłacić podatek od towarów i usług od powyższej transakcji...

Zdaniem Wnioskodawcy zrzeczenie się prawa użytkowania wieczystego gruntów równoznaczne jest z przekazaniem, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec czego czynność przekazania gruntów będących w użytkowaniu wieczystym wycenionym wg wartości rynkowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Z powyższej definicji wynika, iż w odniesieniu do wszystkich przedstawionych kategorii przedmiotów (rzeczy ruchomych, energii, nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych), ustawa stawia dwa dodatkowe warunki uznania ich za towary:

• po pierwsze, rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle oraz ich części muszą nadawać się do bycia przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług
• po drugie, ustawa wymaga, aby rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle oraz ich części były wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.
  
  

Do towarów zaliczane są także grunty (nieruchomości gruntowe) stanowiące wydzielone (wyodrębnione) części powierzchni ziemskiej. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: „Budynki” i „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nieklasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”. Według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych drogi zaliczone są do grupy 211.

W związku z powyższym wewnętrzną drogę dojazdową (trwale związaną) z gruntem, o której mowa we wniosku z dnia 22 stycznia 2008r. należy uznać za budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.Mając na względzie iż Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) stanowiąc usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej nie obejmuje swym zakresem tych obiektów, które nie zostały ukończone (nie są wynikiem prac budowlanych) np. są w tracie budowy. Zatem nie są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, inwestycje w toku jak również nakłady poniesione na obcy środek trwały.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż nie są towarami w rozumieniu cyt. wyżej przepisów inwestycje w toku dotyczące utwardzonych placów pod tymczasowe hale wystawiennicze oraz kanalizacji odwodnieniowej, nie są również towarem nakłady finansowe związane z przełożeniem gazociągu stanowiącego własność P. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W treści art. 7 ust.1 ww. ustawy, mowa jest bowiem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego. W tym stanie rzeczy nie mają decydującego znaczenia dla opodatkowania dostawy gruntów podstawy cywilnoprawne danej transakcji. Odnosząc się do kwalifikacji czynności, których przedmiotem jest wieczyste użytkowanie gruntów zauważyć należy, iż grunty są w rozumieniu ustawy VAT towarem.

Z przepisów regulujących to prawo rzeczowe wynika, że w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać (art. 233 k.c.). Ma on zatem prawo rozporządzania gruntem jak właściciel. W świetle powyższego za taką własność ekonomiczną uznać należy właśnie prawo wieczystego użytkowania gruntów

Zaś zawierając umowę zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu strony tej umowy faktycznie zmierzają do przeniesienia władztwa wynikającego z prawa wieczystego użytkowania nad gruntem. Analogicznie traktować należy również instytucję zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2004 Nr 261, poz.2603 ze zm.). W myśl tego przepisu państwowa lub samorządowa osoba prawna może zrzec się własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości odpowiednio na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego.

Z uwagi zatem na cechy użytkowania wieczystego i faktyczną treść czynności związanych z zrzeczeniem się tego prawa, należy potraktować tę czynność jako dostawę towarów, albowiem wyzbycie się (w drodze zrzeczenia) prawa do korzystania z gruntu przez użytkownika wieczystego z ekonomicznego punktu widzenia jest zbliżone do prawa własności.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust.1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Mając na uwadze, iż będące przedmiotem wniosku z dnia 22 stycznia 2008r. inwestycje w toku dotyczące utwardzonych placów pod tymczasowe hale wystawiennicze, kanalizacji odwodnieniowej oraz nakłady finansowe związane z przełożeniem gazociągu stanowiącego własność P. nie są towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy stwierdzić, iż ich zbycie/przeniesienie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie może zostać uznane za dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy), która mogłaby stanowić towar. Zatem zbycie/przeniesienie tych nakładów należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust.1 ww. ustawy, ponieważ dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Ze zdarzenia przyszłego przestawionego we wniosku wynika, iż działki na których poczyniono nakłady na utwardzenie placów pod tymczasowe hale wystawiennicze, kanalizacji odwodnieniowej oraz nakłady finansowe związane z przełożeniem gazociągu stanowiącego własność P. są w użytkowaniu wieczystym od dnia 1 stycznia 2002r. zatem czynność ustanowienia prawa użytkowania wieczystego w odniesieniu do tych działek, nastąpiła przed dniem 1 maja 2004r. i nie podlegała ona wówczas podatkowi od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Bowiem w przypadku dostawy towarów zasadą jest, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1 ustawy).

Zatem w przypadku nieodpłatnego zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego działek na których poczyniono ww. nakłady, stanowiące inwestycje w toku (utwardzenie placów, kanalizacja odwodnieniowa) oraz nakłady związane z przesunięciem przebiegu gazociągu stanowiącego własność P., wraz z równoczesnym nieodpłatnym przekazaniem tych nakładów na rzecz Gminy będziemy mieli do czynienia z dwiema różnymi nieodpłatnymi czynnościami tj.:

• z nieodpłatną dostawą towarów (w odniesieniu do zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego ww. działek) oraz
• z nieodpłatnym świadczeniem usług (w odniesieniu do przekazania Gminie nakładów poniesionych na tych działkach).

Przy czym jak wynika z wniosku, ponosząc nakłady, o których mowa wyżej Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług stanowiących te nakłady i Wnioskodawca dokonał tego odliczenia.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
   
   

Natomiast nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2 ustawy o VAT).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne zrzeczenie się prawa wieczystego użytkowania działek: stanowiącej teren zielony (łąka) oraz działek w części objętych ww. inwestycjami w toku (utwardzone place, kanalizacja odwodnieniowa) oraz gazociągiem będącym własnością P.– stanowiące nieodpłatną dostawę towarów, na mocy art. 7 ust. 2 ww. ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem przy nabyciu tego prawa Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast nieodpłatne przekazanie Gminie poniesionych nakładów na inwestycje w toku (utwardzone place, kanalizacja odwodnieniowa) oraz nakładów finansowych związanych z przesunięciem przebiegu gazociągu będącego własnością P. – stanowiąc nieodpłatne świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy, albowiem ponosząc ww. nakłady Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W odniesieniu do nieodpłatnego przekazania ww. nakładów zastosowanie będzie miała 22% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust.1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z kolei kwestię nieodpłatnego zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego działki, na której położona jest droga wewnętrzna (środek trwały Wnioskodawcy) stanowiąca budowlę, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0 %.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie okres od zakończenia modernizacji, czy też o okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację. Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6, wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż droga dojazdowa (wewnętrzna) oddana została do użytku w roku 1979 i 1991. W roku 2007r. poniesiono nakłady na remont drogi, przekraczające 30% wartości początkowej a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Na podstawie ww. przepisów oraz przedstawionego stanu prawnego zawartego we wniosku, dotyczącego nieodpłatnego zrzeczenia się prawa użytkowania wieczystego w części dotyczącej działek na których posadowiona jest droga dojazdowa (wewnętrzna) w sytuacji gdy Wnioskodawca po przyjęciu na stan środków trwałych przedmiotowej drogi nie poniósł żadnych wydatków na jej ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (tylko poniósł wydatki na konieczny remont), należy stwierdzić, iż zasadnym jest zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.