INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 30.01.2008 r. (data wpływu 04.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie oddelegowania pracowników mających nieograniczony obowiązek w Polsce do pracy na terytorium Niemiec - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie oddelegowania pracowników mających nieograniczony obowiązek w Polsce do pracy na terytorium Niemiec.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - X Sp. z o. o. (dalej również: Spółka polska, Pracodawca, Płatnik), oddelegowuje swych Pracowników (dalej również: Podatnicy) w celu wykonywania pracy na rzecz Z (dalej: Spółka niemiecka) na terytorium Niemiec.

Pracownicy oddelegowani przez Spółkę polską są osobami podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okres wykonywania pracy przez pracowników na terytorium Niemiec nie jest z góry określany w umowie o pracę. Zdarzają się sytuacje, gdy okres pracy i/lub pobytu w Niemczech jest krótszy niż 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym. Zdarza się, że pracownicy (w ramach oddelegowania do Niemiec) incydentalnie wykonują pracę na terytorium Polski.

Za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec pracownicy są wynagradzani bezpośrednio przez Spółkę polską, w oparciu o polską umowę o pracę. Na podstawie umowy o świadczenie usług zawartej ze Spółką niemiecką, koszty związane z oddelegowaniem (w tym koszty wynagrodzenia pracowników i inne koszty pracownicze) na bazie miesięcznej przenoszone są na podmiot niemiecki, który ponosi ich finalny ciężar, a także jest beneficjentem działalności pracowników. Koszty te, obejmujące koszty wynagrodzenia, zakwaterowania, podróży, ubezpieczeń społecznych oraz inne świadczenia pracownicze, stanowią podstawę kalkulacji ceny za usługi wykonywane przez Spółkę polską (na koszty te narzucana jest marża).

Spółka niemiecka kontroluje, kieruje i bezpośrednio nadzoruje prace wykonywane przez oddelegowane do niej osoby. Przykładowo: w ramach porozumienia między Spółką polską i niemiecką, ewidencja czasu pracy oraz podania o urlop składane przez pracowników podlegają akceptacji przez podmiot niemiecki.

Ponadto, to Spółka niemiecka ponosi ryzyko i odpowiedzialność związane z wykonywaniem przez pracowników usług na rzecz zagranicznych podmiotów trzecich. W okresie oddelegowania pracowników stosowany jest regulamin pracy Spółki niemieckiej, a także przepisy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Spółka niemiecka pobiera i wpłaca do niemieckiego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników należnych im za pracę w tym kraju, po czym dochód ten podlega rocznemu rozliczeniu podatkowemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. W którym państwie, w Polsce czy w Niemczech, będzie podlegać opodatkowaniu dochód pracowników wykonujących pracę na terytorium Niemiec, przy założeniu, że przebywali w tym kraju poniżej 183 dni w dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym oraz w związku z tym, czy i kiedy Wnioskodawca/ Płatnik w świetle art. 15 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, może zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

2. Czy w zaprezentowanym stanie faktycznym następujące (ew. jakie inne) zdarzenia dokumentacja uzasadniają zastosowanie przez płatnika normy art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zaprzestanie poboru zaliczek w Polsce:

• Otrzymanie informacji sygnowanej przez osobę umocowaną do reprezentowania spółki zagranicznej, potwierdzającej podleganie opodatkowaniu dochodów w Niemczech, lub

• Dokonanie obciążenia podmiotu niemieckiego kosztami związanymi z oddelegowaniem...

3. Czy Spółka Polska może zaprzestać poboru zaliczek od części miesięcznego wynagrodzenia pracownika w sytuacji, gdy pracownik przez część liczby dni roboczych w miesiącu wykonywał pracę w Niemczech, a przez część miesiąca w Polsce na rzecz Spółki polskiej...

4. Jak Spółka polska powinna raportować na deklaracji PIT-11 dochód pracowników uzyskany za pracę na terytorium Niemiec, od którego zaprzestała poboru zaliczek na podatek dochodowy oraz czy nie pobierając zaliczek, może zaprzestać również dokonywania technicznej czynności ich obliczania...

5. W przypadku, gdy zgodnie z polsko - niemiecką umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochód pracowników Spółki polskiej, podlega opodatkowaniu w Niemczech, Spółka polska zaprzestałaby poboru podatku dochodowego na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale następczo pracownik lub Spółka niemiecka nie odprowadziliby podatku dochodowego w tym kraju, czy w takiej sytuacji Spółka polska, jako płatnik podatku dochodowego podlega odpowiedzialności zgodnie z art. 30 w związku z 26a ustawy Ordynacja podatkowa...

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy całość wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę polską Pracownikom za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec, podlega opodatkowaniu w państwie jej wykonywania, a więc w Niemczech. W przedstawionym stanie faktycznym (1), Płatnik uprawniony jest do zaprzestania poboru zaliczek na podatek od wynagrodzeń wypłacanych Pracownikom wykonującym pracę na terytorium Niemiec, od pierwszego miesiąca wykonywania tej pracy, działając w oparciu o normę zawartą w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wystarczającymi zdarzeniami uzasadniającymi zaprzestanie poboru zaliczek na podatek są otrzymanie pisemnej informacji sygnowanej przez osobę umocowaną do reprezentowania spółki zagranicznej potwierdzającej podleganie opodatkowaniu dochodów w Niemczech lub dokonanie obciążenia podmiotu niemieckiego kosztami związanymi z oddelegowaniem.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku, gdy z zestawienia dni roboczych pracownika wynika, iż w danym miesiącu pracował część miesiąca w Niemczech, a przez pozostałą część miesiąca pracował w Polsce na rzecz Spółki polskiej, płatnik zaprzestaje poboru zaliczek na podatek od dochodu alokowanego proporcjonalnie do czasu przez jaki pracownik wykonywał pracę w Niemczech.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zaprzestania poboru zaliczek, zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w deklaracji PIT-11 za rok podatkowy 2007 płatnik powinien wykazać tylko taką wartość przychodu wypłaconego pracownikowi, który podlega zaliczkowemu opodatkowaniu oraz nie ma obowiązku obliczania wysokości zaliczek od dochodu, od którego zaliczek nie pobiera.

Ad. 5

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanej sytuacji płatnik nie ponosi ww. odpowiedzialności.

Alokacja prawa do opodatkowania dochodów z pracy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4 umowy wszyscy przedmiotowi pracownicy posiadają miejsce zamieszkania na terytorium Polski. W związku z tym podlegają tu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a co za tym idzie Polska ma prawo do opodatkowania ich światowych dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł tych dochodów. Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast, według art. 15 ust. 1 polsko – niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca najemna wykonywana jest w Niemczech. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w Niemczech.

Treść ust. 1 art. 15 polsko – niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi więc, iż zasadniczo o miejscu opodatkowania dochodów z pracy najemnej rozstrzyga fizyczne miejsce wykonywania pracy. Zgodnie z Komentarzem do art. 15 Modelowej Konwencji OECD (dalej: MK OECD), uważa się, iż praca jest wykonywana w miejscu, w którym dana osoba fizyczna przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Mimo, iż ani MK OECD, ani jej Komentarz nie stanowią źródeł prawa w Polsce, zaprezentowane podejście potwierdzone zostało niejednokrotnie zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie w tym zakresie (sygn. PDFN/415-1O/2007; DD4/PB6/033-0444-SM6-2892106,wp; Opodatkowanie dochodów z pracy najemnej w świetle umów o unikaniu Wojciech Morawski, Przegląd Podatkowy 9/2006, s.5 i inne).

Jednakże, bez względu na postanowienia art. 15 ust. 1 polsko – niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z ust. 2 ww. umowy, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Polsce otrzymuje z pracy najemnej wykonywanej w Niemczech, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, jeżeli poniższe warunki są spełnione łącznie:

1. odbiorca przebywa w Niemczech przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznegookresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Niemczech, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w Niemczech.
   
   

Jeśli którykolwiek z powyższych warunków nie zostanie spełniony, wówczas wynagrodzenie pracownika oddelegowanego przez Spółkę polską do pracy na terytorium Niemiec będzie podlegało opodatkowaniu według podstawowej zasady, czyli w kraju, w którym praca jest wykonywana.

Drugi z przytoczonych wyżej warunków, odnosi się głównie do źródła pochodzenia środków, z których wypłacane jest wynagrodzenie za wykonaną pracę. Zgodnie z jego dosłownym brzmieniem, by wynagrodzenie pracowników za pracę na terytorium Niemiec, podlegało opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, koniecznym jest, by wynagrodzenie to wypłacane było przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w Niemczech.

Dodatkowo warto zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z Komentarzem do M....OECD oraz praktyką organów skarbowych w tym zakresie (np. sygn. PD-3/005......; PD-1........), przez pracodawcę należy rozumieć podmiot - ponoszący koszt wynagrodzenia, mający prawo do prowadzenia prac oraz ponoszący związane z tym ryzyko i odpowiedzialność (pracodawca ekonomiczny).

Warto również zauważyć, iż zarówno Komentarz jak i bogate orzecznictwo oraz piśmiennictwo w tym względzie (por. M. A, J. F, S. J „Dochody z pracy najemnej”, Przegląd Podatkowy ....., s. 8; J. B Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”, Wydawnictwo ....., W 2000, s. ....; Zatrudnianie Polaków za granicą i obcokrajowców w Polsce” pod red. M. M, Wydawnictwo C.H. B, W 2006, s...., w celu rozstrzygnięcia, w którym kraju znajduje się faktyczny (ekonomiczny) pracodawca nakazuje w praktyce posiłkowanie się szeregiem okoliczności i czynników, takich jak np.:

• kto ponosi odpowiedzialność lub ryzyko za wyniki pracy pracowników w przedmiotowej sprawie jest to Spółka niemiecka),

• kto ponosi finalny koszt wynagrodzenia (w przedmiotowej sprawie jest to Spółka niemiecka),

• czy na użytkowniku pracy spoczywa obowiązek instruowania pracownika (w przedmiotowej sprawie obowiązek spoczywa na Spółce niemieckiej),

• czy prace są wykonywane w miejscu znajdującym się pod kontrolą i w zakresie odpowiedzialności pracodawcy ekonomicznego (w przedmiotowej sprawie jest to Spółka niemiecka).
  
  

Podsumowując, w sytuacji istnienia ekonomicznego pracodawcy w kraju wykonywania pracy, który nie jest miejscem zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, drugi z warunków art. 15 ust. 2 umowy nie zostaje spełniony. W konsekwencji, nawet pobyt poniżej 183 dni w tym kraju skutkuje prawem do opodatkowania przez kraj, w którym praca jest wykonywana.

Interpretacje wydawane przez polskie organy podatkowe pozostają w zgodzie z powyższym podejściem, wskazując, że już samo ponoszenie kosztów wynagrodzenia za pracę osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce przez stronę zagraniczną powoduje, że nie jest spełniony warunek dotyczący wypłacania wynagrodzenia (por. Interpretacja Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego, sygn. PDl/423/1 23/04/GH, Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, sygn. PD-3/005/2-415/2004, i in.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wyżej przedstawioną argumentacją oraz Stanem faktycznym, nie ulega wątpliwości, iż Spółka niemiecka jest ekonomicznym pracodawcą rozpatrywanych pracowników. Zatem, drugi z warunków wymienionych w art. 15 ust. 2 umowy nie jest spełniony. W takiej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy całość wynagrodzenia wypłacanego przez Spółkę polską pracownikom za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec, podlega opodatkowaniu w państwie jej wykonywania, a więc w Niemczech, bez względu pozostałe warunki wymienione w art. 15 umowy (podobnie: postanowienie Ministra Finansów z 30 sierpnia 2006 r. sygn. DD4/PB6/033-0444-5M6-292/o6mp)

Dodatkowo art. 24 ust. 2 pkt a) umowy stanowi, że w przypadku gdy osoba posiadająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może zostać opodatkowany w Niemczech wówczas Polska zwolni taki dochód od opodatkowania, z tym, że może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu tej osoby zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Mając, zatem na uwadze postanowienia tegoż przepisu, wynagrodzenie pracowników za pracę na terytorium Niemiec będzie zwolnione z opodatkowania w Polsce.

Zaprzestanie poboru zaliczek na podatek dochodowy

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza jej terytorium.

Z punku widzenia podjęcia decyzji o zaprzestaniu poboru zaliczek na podatek, istotne jest czy fakt powstania zagranicznego obowiązku podatkowego wynika z postanowień odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Bez znaczenia pozostaje natomiast to, kiedy (a nawet czy) pracownicy albo Spółka niemiecka wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami kraju oddelegowania. Zastosowanie normy z art. 32 ust.6 ustawy o podatku dochodowym jest możliwe już w momencie, kiedy płatnik pozyska informację na temat prawa Niemiec do opodatkowania dochodów. Kluczowy z punktu widzenia wykładni gramatycznej jest wyraz „podlega”, którego semantyczne znaczenie w sposób oczywisty różni się od takich związków wyrazowych, jak jest opodatkowane”, „zostało opodatkowane” lub podatek został zapłacony”. Powyższe rozumowanie jest potwierdzone także względami racjonalnymi: niewykonalne techniczne byłoby uzależnianie obowiązków płatnika w Polsce od terminów i warunków zapłaty podatku określonych w prawie niemieckim (por. postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 15 maja 2007 r., sygn. 1472/DPCI415-32/07/PK).

Reasumując, okolicznością o której mowa w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest zatem fakt, że pracownik faktycznie opodatkowuje swoje dochody poza Polską, lecz to, ze jego dochody podlegają (lub będą podlegać) opodatkowaniu w innym kraju. Zasada ta, pozostaje w zgodzie nie tylko z wykładnią gramatyczną przepisu, ale ma swoje istotne uzasadnienie funkcjonalne. W efekcie płatnik uprawniony jest do zaprzestania poboru zaliczek na podatek od chwili, gdy powziął informacje o prawie Niemiec do opodatkowania przychodu od pierwszego miesiąca wykonywania tej pracy.

Ad. 2.

Mając na uwadze stanowisko przedstawione w punkcie 1, zdaniem Wnioskodawcy wystarczającymi zdarzeniami uzasadniającymi zaprzestanie poboru zaliczek na podatek są: otrzymanie informacji sygnowanej przez osobę umocowaną do reprezentowania spółki zagranicznej, potwierdzającej podleganie opodatkowaniu dochodów w Niemczech, lub (jeżeli nastąpi wcześniej), dokonanie obciążenia podmiotu niemieckiego kosztami związanymi z oddelegowaniem. To ostanie zdarzenie w sposób materialny przesądza o istnieniu ekonomicznego pracodawcy w Niemczech (a w efekcie o prawie Niemiec do opodatkowania przychodu). Z punktu widzenia decyzji płatnika o zastosowaniu normy z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozstrzygające znaczenie mogą mieć również wszelkie inne udokumentowane zdarzenia, które czynią uzasadnionym przeświadczenie o podleganiu opodatkowania dochodów w Niemczech.

Ad. 3.

W przypadku, gdy z zestawienia dni roboczych pracownika wynika, iż w danym miesiącu pracował część miesiąca w Niemczech, a przez pozostałą część miesiąca pracował w Polsce na rzecz Spółki polskiej, płatnik zaprzestaje poboru zaliczek na podatek od dochodu alokowanego proporcjonalnie do czasu przez jaki pracownik wykonywał pracę w Niemczech. Wynika to z faktu, że obowiązek odprowadzania zaliczek dotyczy jedynie dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. W odniesieniu do dochodów zwolnionych z opodatkowania w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w tym także art. 4 odwołującego się do przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), obowiązek poboru zaliczek nie występuje.

Ad. 4.

Spółka polska, w związku z art. 39 ust. 1 oraz art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego 2008 roku następującego po roku podatkowym 2007 zobowiązana jest przesłać pracownikom oraz urzędom skarbowym, właściwym według miejsca zamieszkania pracowników, imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru, tj. deklaracje PIT-11 (15). W przypadku zaprzestania poboru zaliczek, zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w deklaracji PIT-11 za rok podatkowy 2007 płatnik powinien wykazać tylko taką wartość przychodu wypłaconego pracownikowi, który podlega zaliczkowemu opodatkowaniu. Podobny mechanizm (wyłączenie z uwzględniania w PIT-11) ma zastosowanie w odniesieniu do innych przychodów zwolnionych z opodatkowania, takich jak diety i inne należności za czas podróży służbowej, czy inne przychody zwolnione na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w świetle art. 4 również umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponieważ brzmienie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala płatnikowi na zaniechanie poboru zaliczek na podatek dochodowy, to konsekwentnie nie ma on także w praktyce obowiązku obliczania wysokości tychże zaliczek. Obliczanie wysokości zaliczek, będąc jedynie czynnością techniczną umożliwiającą ich pobór w odpowiedniej wysokości w omawianym przypadku jest niecelowe i zbędne.

Ad. 5.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz powyżej analizy, uzasadniony jest wniosek, iż z punktu widzenia odpowiedzialności ciążącej na płatniku w świetle art. 30 w związku z 26a ustawy Ordynacja Podatkowa bez znaczenia pozostaje fakt czy i kiedy pracownicy albo Spółka niemiecka wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi kraju oddelegowania. Istotne jest natomiast, czy zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Tym samym, Spółka polska, jako płatnik podatku, nie może ponosić odpowiedzialności z tytułu ewentualnego nie wywiązania się pracowników albo Spółki niemieckiej z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi kraju oddelegowania. Spółka polska w momencie zaprzestawania poboru zaliczek na podatek dochodowy ani nie jest w stanie antycypować, czy w kraju oddelegowania wypełnione zostaną obowiązki podatkowe, ani nie jest również zobligowana do posiadania wiedzy na temat systemu podatkowego kraju oddelegowania, co prowadzi do wniosku, iż nie może ponosić związku z tym ww. odpowiedzialności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art.14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.