INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12.06.2008r. (data wpływu 16.06.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.06.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży mebli podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nabywa towary i usługi wykorzystywane na cele reprezentacji. Z uwagi zatem na fakt, iż przedmiotowe koszty reprezentacji, np. wydatki na zakup usług gastronomicznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku VAT, nie dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji Wnioskodawcy od kwoty podatku należnego (VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może uznać kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji Wnioskodawcy za koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o podatku CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 przedmiotowej ustawy. Mając na uwadze ww. przepisy Ustawy o podatku CIT, Wnioskodawca ma możliwość uznania poszczególnych wydatków za koszt uzyskania przychodów, o ile spełnione będą łącznie dwie przesłanki, tzn.:

1. dany wydatek musi być poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, oraz
2. dany wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o podatku CIT.
   
   

Stosownie jednak do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy o podatku CIT za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów. W obowiązującym zatem obecnie stanie prawnym, ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na własną reprezentację nie nogą stanowić kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Brak możliwości uznania przedmiotowych wydatków za koszt uzyskania przychodów pociąga za sobą jednocześnie brak możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupów towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji od kwoty podatku należnego. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Ustawy o podatku CIT, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku od towarów i usług, z tym, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami Ustawy o podatku VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy brak możliwości dokonania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowych towarów i usług, powoduje, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a Ustawy o podatku CIT, kwota podatku naliczonego związana z nabyciem towarów i usług przeznaczonych na cele reprezentacji stanowić może dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Jednocześnie zwraca się uwagę, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest analiza, czy działania wnioskodawcy zgodne są z przepisami prawa cywilnego czy handlowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.