INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od opodatkowania oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej – jest prawidłowe w zakresie pytania.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od opodatkowania oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przeciwko dłużnikowi, spółce C(...) z siedzibą w P(…), ul. (…), wierzyciel – Wnioskodawca, zam. S(…) – stał się właścicielem nieruchomości, z której prowadzona była egzekucja, położonej w S(…) Osiedle Z nr (...), dla której Sąd Rejonowy w X Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...).

Postanowieniem z dnia 30 października 2006 r. sygn. akt Co (…)Sąd Rejonowy w X Wydział l Cywilny przysądził własność tej nieruchomości na jego rzecz w cenie 161.250,00 zł, na poczet której została zaliczona jego wierzytelność w kwocie 115.184,20 zł. Sąd Rejonowy w X postanowił zatwierdzić plan podziału sporządzony przez Komornika Sądowego rewiru III w X z dnia 15 lutego 2007 r. i postanowieniem wezwał Wnioskodawcę do uiszczenia reszty ceny nabycia nieruchomości w kwocie 52.426,80 zł.

Na ww. sumę według Sądu składa się kwota 16.987,80 zł tytułem wynagrodzenia Komornika z tytułu prowadzonego postępowania egzekucyjnego oraz należność Skarbu Państwa Urzędu Skarbowego w X z tytułu należnego od ceny sprzedaży nieruchomości osoby prawnej 22% podatku VAT w kwocie 35.475,00 zł.

Postanowienie to zażaleniem z dnia 21 marca 2007 r. zaskarżył Wnioskodawca podnosząc niezasadność naliczenia podatku VAT, ponieważ dłużnik, spółka C(...) z siedzibą w Poznaniu nabyła tę nieruchomość od Gminy S(…) w roku 1992, a więc jeszcze przed wejściem w życie przepisów o VAT. Postanowieniem z dnia 8 maja 2007 r. sygn. akt Co (…) Sąd Rejonowy w X postanowił zatwierdzić plan sporządzony przez Komornika Rewiru III w X w brzmieniu ustalonym w postanowieniu Sądu Rejonowym z 27 lutego 2007 r., uznając zgłoszone zarzuty za niezasadne. W uzasadnieniu Sąd odniósł się jedynie do obowiązków Komornika jako płatnika podatku VAT. Na postanowienie to Wnioskodawca złożył zażalenie do Sądu Okręgowego w X zarzucając, że plan podziału nie powinien uwzględniać podatku od towarów i usług ponieważ nieruchomość została nabyta przez dłużną spółkę z o.o. C(...) od Gminy S(…) bez podatku VAT w roku 1992. Postanowieniem z dnia 19 lipca 2007 r. Sąd Okręgowy w X sygn. akt II Cz 330/07 zażalenie oddalił.

Również Sąd Okręgowy uznał, że na dłużniku spoczywał obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów i że dłużnik jest płatnikiem tego podatku. Sąd stwierdził, że sprzedaż rzeczy w wyniku egzekucji sądowej jest odpłatną dostawą towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem i potwierdza to art. 18 ustawy VAT.

Sąd powołał się również na pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uchwale z 15 grudnia 2006 r. sygn. akt III CZP 115/06 (LEX nr 203847), zgodnie z którym jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany z sprzedażą towarów, w planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji nieruchomości jako sumę ulegającą podziałowi (art. 1024 § 1 pkt 1 Kodeks postępowania cywilnego) wymienia się kwotę uzyskaną z egzekucji pomniejszoną o podatek od towarów i usług. Jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, już oszacowanie nieruchomości powinno uwzględniać, że jej cena będzie obejmować podatek od towarów i usług.

Sąd stwierdził również, że sąd pierwszej instancji dokonując czynności dla niego zastrzeżonych, w szczególności oceniając projekt planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji sporządzony i przedłożony przez komornika, a także rozpatrując zarzuty przeciwko temu planowi powinien z urzędu wziąć pod uwagę zastosowanie przez komornika przepisów ustawy o VAT.

Wobec takiego rozstrzygnięcia sadów Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie naliczonej kwoty VAT na raty. Postanowieniem z dnia 24 września 2007 r. nr PB/4405-72/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego w X odmówił wszczęcia postępowania w sprawie rozłożenia na raty zobowiązania w podatku od towarów i usług w kwocie 35.475 zł dotyczącego sprzedaży nieruchomości w wyniku egzekucji sądowej bowiem przedmiotem postępowania może być tylko zobowiązanie podatkowe wynikające z deklaracji podatkowej bądź decyzji podatkowej.

Należy zaznaczyć, że w sporządzonym na użytek prowadzonego postępowania egzekucyjnego operacie szacunkowych przez biegłego zawarta jest wyraźna informacja, że do roku 1945 pozostałości osady, na której są zlokalizowane dwa przedmiotowe budynki wybudowane w latach 1937-1938, stanowiły bazę wczasową i leczniczą armii niemieckiej, a w latach 1945-1990 obiekty te były wykorzystywane na potrzeby WOP oraz Nadleśnictwa S(…).

Po nabyciu tej nieruchomości przez dłużnika budynki te nie były remontowane i użytkowane. Potwierdza to, że przedmiotem egzekucji był towar używany w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, co było wiadome organom egzekucyjnym. Jak wynika bowiem z operatu stopień zużycia – biorąc pod uwagę stan techniczny obiektu i stan utrzymania – wynosił odpowiednio dla jednego budynku 70%, a dla drugiego 85%.

Wobec kolejnych wezwań wierzyciel Wnioskodawca uiścił należność z tytułu podatku w kwocie 35.475 zł na konto sądu, a ten przekazał tę kwotę na konto komornika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle wyżej przedstawionego stanu faktycznego, wobec nabycia przez dłużnika spółkę C(...) nieruchomości od Gminy S(…) w roku 1992 przed wejściem przepisów o VAT i spełnieniu pozostałych przesłanek do zwolnienia z VAT przewidzianych w art. 43 ustawy o VAT, organy egzekucyjne winny, przy ustaleniu ceny nabycia nieruchomości uwzględnić zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt. 2 ustawy o VAT odnośnie nabycia tzw. towaru używanego, nie wystawiać faktury VAT obejmującej kwotę 35.475 zł stanowiącą 22% VAT i w rezultacie nie obciążać tym podatkiem w wysokości 35.475 zł według stawki 22% VAT wierzyciela, tj. Wnioskodawcę, nabywcy tej nieruchomości w wyniku egzekucji sądowej...
2. Czy w wypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 Komornik może i powinien wystawić fakturę korygującą, w której nie naliczy podatku VAT według stawki 22% w kwocie 35.475 zł, co pozwoliłoby w rezultacie na zwrot tego podatku wierzycielowi-nabywcy, jako kwoty nienależnie pobranej przez Komornika...
3. Czy wobec składanych przez wierzyciela zażaleń sąd powszechny nie powinien przed rozstrzygnięciem zwrócić się do organu podatkowego o rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego, które powinno być rozstrzygnięte w innym postępowaniu i zawiesić z tego powodu postępowanie do czasu zakończenia takiego postępowania...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że przepisy ustawy o VAT nakazują pobranie tego podatku w razie egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości z uwzględnieniem odpowiedniej stawki. Jednakże w takim wypadku należy stosować całą ustawę o VAT i nie pomijać innych jej postanowień.

Mimo wyraźnego wskazania w jednym i w drugim zażaleniu na fakt, że nieruchomość ta została nabyta w roku 1992 od Gminy bez podatku VAT, zarówno Komornik, jak i Sąd I i II instancji zupełnie pominął zgłoszone zarzuty, nie ustosunkował się do kwestii przewidzianych w art. 43 ustawy o VAT zwolnień z obowiązku płacenia podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 2 przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, rozumie się „budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat", przy czym zgodnie z art. 43 ust 6 zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca wskazuje, że aby zwolnienie nie miało zastosowania te 2 warunki winny być spełnione łącznie. Biorąc pod uwagę przedstawiony powyżej stan faktyczny, Zainteresowany stwierdza, że w stosunku do tych towarów tj. przedmiotowej nieruchomości sprzedającemu (dłużnikowi licytowanemu) nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, ponieważ nabył ją w roku 1992 bez podatku VAT od Gminy S(…), a więc jeszcze przed wejściem w życie ustawy o podatku VAT – tym samym nie mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Nieruchomość ta została sprzedana w wyniku ogłoszonego przez Zarząd Miasta S(…) pisemnego przetargu ogłoszonego w 1991 i 1992 r. W ich wyniku nieruchomość tę nabył dłużnik spółka C(...) z siedzibą w P(…) w oparciu o umowę użytkowania wieczystego terenu i sprzedaży zabudowań z dnia 12 maja 1992 r. nr (…).

Z kolei ze sporządzonej przez biegłego sądowego opinii o wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości dla potrzeb postępowania egzekucyjnego w sprawie opisu i oszacowania nieruchomości wynika bezsprzecznie, że dwa przedmiotowe budynki były wybudowane w latach 1937-1938 i w latach 1945-1990, były wykorzystywane na potrzeby Wojsk Ochrony Pogranicza oraz Nadleśnictwa S(…). Ze sporządzonego przez biegłego operatu wynika, że żadne wydatki na ulepszenie nieruchomości nie zostały przez dłużnika dokonane, gdyż stan zużycia jednego budynku biegły określił na 70%, a drugiego na 85%.

Wnioskodawca uważa, że należy uznać, że Komornik i sądy I i II instancji dokonały błędnej wykładni przepisów ustawy o VAT nie uwzględniając przepisów art. 43 ustawy o VAT w szczególności art. 43 ust.1 pkt 2 w związku z ust. 2 pkt 1. Zdaniem Wnioskodawcy Sąd powszechny nie jest uprawniony do orzekania o zaistnieniu obowiązku podatkowego, ponieważ zobowiązanie podatkowe nie ma charakteru sprawy cywilnej w rozumieniu art. 1 Kodeksu postępowania cywilnego.

W związku z tym komornik winien wystawić fakturę korygującą, w której zostanie obniżona kwota nabycia o niesłusznie naliczony podatek VAT w kwocie 35.475 zł i zwrócić nabywcy – wierzycielowi, tj. Zainteresowanemu tę kwotę jako nienależnie pobraną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 24 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), organy egzekucyjne, określone w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Stosownie do § 24 ust. 3, ust. 4 i ust. 5 faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 9 i § 11 ust. 1, jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa w ust. 1. Kopię faktury, o której mowa w ust. 3, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji. Przepisy § 12-19, § 21 ust. 2, § 22 i § 23 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika zatem z przytoczonych przepisów, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne są płatnikami podatku od towarów i usług w zakresie dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy będzie posiadał zarówno, gdy przedmiotem ww. egzekucji będą rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczone przepisy wskazują na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji w sytuacji, gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Cytowane przepisy wskazują również na szczególną sytuację, kiedy to należny podatek jest pobierany i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika. Podyktowane jest to faktem odpłatnej dostawy dokonanej w ramach czynności egzekucyjnej. W tej sytuacji komornik sądowy staje się płatnikiem podatku i winien wykonać trzy czynności: obliczyć podatek, pobrać podatek od podatnika oraz wpłacić go organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W związku z powyższym, dostawa nieruchomości zabudowanej przez komornika sądowego w toku postępowania egzekucyjnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże na podstawie przepisów ustawy prawodawca przewidział szczególne okoliczności, w których dostawa towarów korzysta z przedmiotowego zwolnienia od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Natomiast na mocy art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ww. ustawy wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie warunki określone w tym przepisie muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że postanowieniem z dnia 30 października 2006 r. sygn. akt Co (…) Sąd Rejonowy w X Wydział l Cywilny przysądził własność przedmiotowej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy będącego wierzycielem w cenie 161.250,00 zł, na poczet której została zaliczona jego wierzytelność w kwocie 115.184,20 zł. Sąd Rejonowy w X postanowił zatwierdzić plan podziału sporządzony przez Komornika Sądowego rewiru III w X z dnia 15 lutego 2007 r. i postanowieniem wezwał Wnioskodawcę do uiszczenia reszty ceny nabycia nieruchomości w kwocie 52.426,80 zł.

Na ww. sumę według Sądu składa się kwota 16.987,80 zł tytułem wynagrodzenia Komornika z tytułu prowadzonego postępowania egzekucyjnego oraz należność Skarbu Państwa Urzędu Skarbowego w X z tytułu należnego od ceny sprzedaży nieruchomości osoby prawnej 22% podatku VAT w kwocie 35.475,00 zł.

Należy zaznaczyć, że w sporządzonym na użytek prowadzonego postępowania egzekucyjnego operacie szacunkowym przez biegłego zawarta jest wyraźna informacja, że do roku 1945 pozostałości osady, na której są zlokalizowane dwa przedmiotowe budynki wybudowane w latach 1937-1938, stanowiły bazę wczasową i leczniczą armii niemieckiej, a w latach 1945-1990 obiekty te były wykorzystywane na potrzeby WOP oraz Nadleśnictwa S(…).

Po nabyciu tej nieruchomości w roku 1992 przez dłużnika budynki te nie były remontowane i użytkowane. Jak wynika z operatu szacunkowego stopień zużycia – biorąc pod uwagę stan techniczny obiektu i stan utrzymania – wynosił odpowiednio dla jednego budynku 70%, a dla drugiego 85%.

Ponadto, jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, dłużnik – będący właścicielem nieruchomości – w związku z faktem, iż zakupił nieruchomość w roku 1992, nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem nieruchomości, a także nie ponosił wydatków na jej ulepszenie.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym nieruchomość spełnia wszystkie przesłanki do uznania jej za towar używany w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczne zasady jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynku korzysta ze zwolnienia od podatku, również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony korzysta z tego zwolnienia.

Reasumując, w świetle przytoczonych przepisów, dostawa zabudowanej nieruchomości przez komornika sądowego w ramach czynności egzekucyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże, przedmiotowa nieruchomość spełnia przesłanki pozwalające stwierdzić, iż jest ona towarem używanym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 z uwzględnieniem ust. 6 ustawy o VAT), a więc dostawa tej nieruchomości – gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami – może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, faktury VAT obowiązani są wystawiać podatnicy, o których mowa w art. 15. Zgodnie zaś z § 8 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” wystawiają zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, oraz dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.

W związku z powyższym obowiązek wystawiania faktur nie ciąży na podatnikach zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikach wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ustawy, ani tym bardziej na podmiotach wykonujących wyłącznie czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z § 24 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów: kopię faktury otrzymuje dłużnik. Komornik pobrany od nabywcy towaru podatek winien w imieniu podatnika (dłużnika) odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego. Natomiast w przypadku sprzedaży towarów przez komornika w imieniu dłużnika, który jest zwolniony od podatku VAT faktur dokumentujących sprzedaż nie wystawia się.

Skoro w przedmiotowej sprawie dłużnik był podatnikiem podatku od towarów i usług, a transakcja była zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Komornik miał obowiązek wystawić faktury VAT, jednakże bez podatku VAT.

Cytowane rozporządzenie Ministra Finansów określa m. in. przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktur korygujących (§ 16 oraz § 17 rozporządzenia). W § 17 ust. 1 ustawodawca wskazał, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 24 ust. 5 cyt. rozporządzenia m. in. przepisy § 16 i § 17 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez komornika, zatem ma on prawo do wystawienia faktury korygującej.

Reasumując, słuszne jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie należy wystawić fakturę korygującą uwzględniającą zwolnienie od podatku od towarów i usług sprzedaży nieruchomości.

Tut. Organ wskazuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z powyższym, nie jest możliwym ustalenie w niniejszej interpretacji obowiązków, w zakresie wskazanym przez Wnioskodawcę, jakie ciążą na sądzie powszechnym, albowiem jego działanie regulują odrębne przepisy prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.