INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 21 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków dotyczących amortyzacji i utrzymania budynków, budowli oraz lokali - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków dotyczących amortyzacji i utrzymania budynków, budowli oraz lokali niewykorzystywanych obecnie przez Spółkę do bieżącej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka R Spółka Akcyjna (dalej spółka albo R) prowadzi działalność w zakresie kolportażu i sprzedaży prasy oraz artykułów pozaprasowych na terenie całej Polski. Spółka posiada w swoim majątku budynki, budowle oraz lokale, które zgodnie z przepisami prawa podatkowego podlegają amortyzacji. Do nieruchomości tych należą między innymi: budynki magazynowo-biurowe, budynki garażowe, budynki magazynowe, budynki portierni, wiaty magazynowe (blaszane), budynki ekspedycji, budynki administracyjno-biurowe, budynki biurowo - ekspedycyjne, budynki gospodarcze, lokale użytkowe, pawilony usługowe, budynki hurtowni, piwnice budynków, kioski wolnostojące, salony prasowe. Niektóre z wyżej wymienionych nieruchomości ze względu na różnego rodzaju uwarunkowania np. ekonomiczne zostały zakwalifikowane do wynajęcia, sprzedaży bądź nie są obecnie wykorzystywane. Spółka aktualnie nie wykorzystuje tych budynków do prowadzonej przez siebie działalności, ale jednocześnie nie zaprzestała wykonywania działalności do której przedmiotowe nieruchomości były wykorzystywane. Powyższa sytuacja spowodowana jest między innymi: brakiem zainteresowania wynajęciem bądź zakupem przez klientów zewnętrznych, trudnościami z zagospodarowaniem, niedogodną lokalizacją, niskim standardem nieruchomości, złym stanem technicznym. Spółka dokłada wszelkich starań, aby sytuacja w tym zakresie uległa poprawie — poszukuje klientów we własnym zakresie, zamieszcza ogłoszenia w lokalnych prasach w celu wynajęcia bądź sprzedaży pustostanów (nieużytkowanych nieruchomości).

Ponieważ Spółka w przyszłości zamierza wykorzystywać wyżej wymienione nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem, potrzeby własne, sprzedaż) dlatego ponosi koszty amortyzacji oraz inne niezbędne koszty związane z utrzymaniem pustostanów celem uchronienia ich przed znacznym pogorszeniem bądź całkowitym zniszczeniem. Między innymi są to koszty ubezpieczenia — składki, podatek od nieruchomości, bieżących remontów, zużycia gazu, energii elektrycznej, usług komunalnych, opłaty za zajęcie pasa drogowego, sprzątania obiektów, zużycia wody oraz odprowadzania ścieków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych amortyzację oraz koszty związane z utrzymaniem niewykorzystywanych obecnie do bieżącej działalności budynków, budowli oraz lokali...

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16”.

Ponadto zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy „amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 „zwane środkami trwałymi”.
  
  

Natomiast w myśl art. 16c pkt 5 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają „składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności”.

Powyższe stanowi o braku możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, tylko w sytuacji, gdy budynek, budowla bądź lokal nie jest wykorzystywany w prowadzonej działalności z uwagi na całkowite zaprzestanie tego rodzaju działalności, w której te nieruchomości były wykorzystywane. Nie można zatem uznać, że czasowe ich nie użytkowanie powoduje konieczność zaprzestania naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu.

Należy również zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Z powyższego wynika, że do kosztów uzyskania przychodu mogą być zaliczone wydatki poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Okres, w którym nieruchomości są nieużytkowane jest okresem przejściowym. Pomimo, iż Spółka z powodu nie wykorzystywania budynków, budowli i lokali nie osiąga przychodów, musi ponosić koszty związane z ich utrzymaniem by nie uległy one zniszczeniu. Mają one na celu zabezpieczenie źródła przychodu.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki pomimo, iż obecnie pustostany nie są wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej działalności i nie przynoszą one przychodów, Spółka ma prawo zaliczenia ponoszonych wydatków związanych z ich utrzymaniem (by ich stan nie uległ znacznemu pogorszeniu bądź też nie uległy one całkowitemu zniszczeniu) do kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że wszelkie koszty poniesione na utrzymanie pustostanów stanowią dla niej koszty pośrednio związane z prowadzoną działalnością, a ich ponoszenie ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów w okresie przyszłym poprzez np. ich sprzedaż, wynajęcie, uruchomienie w nich własnych punktów sprzedaży itp.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje organów podatkowych: Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego z dnia 10.07.2006 r. (znak: PD-423-26/06), Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 05.07.2005 r. (znak: 1472/ROP1/423-185-150/05/PS), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29.12.2004 r. (znak: BD-P/423-245/2004) oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Poddębiach z dnia 06.06. 2007 r. (znak: US.I.415/8/07).

Reasumując, zdaniem Spółki, w omawianym przypadku Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych amortyzację oraz koszty związane z utrzymaniem niewykorzystywanych obecnie do bieżącej działalności budynków, budowli oraz lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.