INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2008r. (data wpływu 10 lipca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnej dostawy towarów na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnej dostawy towarów na rzecz pracowników oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. zatrudnia pracowników. Spółka ponosi koszty związane z zakupem wody, kawy, herbaty i innych napojów (soku, mleka). Kupuje ponadto śmietankę do kawy, cukier, ciasteczka itp. Wszystkie zakupione produkty Spółka udostępnia w wyznaczonym i ogólnodostępnym miejscu w siedzibie firmy. Pracownicy korzystają z zakupionych towarów w godzinach swojej pracy na zasadzie dobrowolności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka udostępniając pracownikom artykuły spożywcze i napoje w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych dokonuje czynności podlegającej opodatkowaniu VAT... Innymi słowy, czy takie udostępnienie artykułów spożywczych i napojów należy traktować jak „nieodpłatne wydanie towarów na cele osobiste pracowników”...
2. Czy Spółka ma prawo obniżać VAT należny o VAT naliczony przy nabyciu artykułów spożywczych i napojów udostępnianych pracownikom w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, pracownicy korzystają z zapewnionych im produktów na zasadzie dobrowolności. Pracownicy mają możliwość korzystania z produktów wyłącznie w czasie wykonywania obowiązków służbowych. Zapewnienie pracownikom kawy, herbaty, czy innych napojów lub ciastek przyczynia się do zwiększenia efektywności i wydajności pracy. Pracownicy mają możliwość skorzystania z kawy, czy herbaty w miejscu pracy, nie muszą w czasie przerwy w pracy wychodzić poza teren zakładu pracy. Udostępnianie pracownikom napojów, czy słodyczy jest powszechnie spotykaną praktyką, przyczynia się do wzrostu zadowolenia pracowników z pracy i wpływa na lepszą atmosferę w pracy.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że zapewnienie pracownikom herbaty, kawy, wody, itp. nie oznacza, że dochodzi do przekazania towarów na cele „osobiste” pracownika. Spółka podkreśla, że pracownicy mają możliwość skorzystania z zapewnianych przez Spółkę produktów wyłącznie w godzinach pracy. Dlatego też Spółka uważa, że udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych w godzinach pracy nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT. W konsekwencji, Spółka nie ma obowiązku naliczania VAT należnego z tytułu „nieodpłatnego przekazania towarów na cele osobiste pracowników”, bo do takiej czynności – według Spółki w opisanym stanie faktycznym - nie dochodzi.

Zdaniem Spółki, ponoszone wydatki mają związek ze sprzedażą opodatkowaną Spółki. Pracownicy wykonują bowiem obowiązki służbowe. Praca wykonywana przez pracowników Spółki jest ściśle związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. W konsekwencji, Spółka ma prawo do obniżenia VAT należnego o VAT naliczony przy nabyciu artykułów spożywczych zapewnianych pracownikom.

Swoją argumentację Spółka popiera wskazując interpretacje organów podatkowych np. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2008r., ILPB2/415-230/07-3/JK, z dnia 15 stycznia 2008r., ILPB3/423-173/07-3/EK, Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga z dnia 24 maja 2007r., znak 1434/DD/415/18P07/EM, Urzędu Skarbowego w Puławach z dnia 30 maja 2007r., PD.1/423/5/07, Urzędu Skarbowego w Pszczynie z dnia 19 marca 2004r., znak US.PB-1/415-9/04, Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 sierpnia 2007r., znak ŁUS-lI-2-423/247/07/AT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez dostawę towarów – w myśl w art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, ustawodawca zaliczył przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem potrzeb osobistych pracownika. Przyjąć należy, iż potrzebami osobistymi są co do zasady te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy lub innym, który łączy przekazującego i osobę otrzymującą towar. Potrzeby osobiste to te, których pracodawca nie ma obowiązku zaspokoić, zaś potrzeby pracownicze to te, do zaspokojenia których pracodawca jest zobowiązany.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279),

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t.j. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650).
  
  

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń mówi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych do dostarczania oprócz wody, innych napojów. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Powołane przepisy nie precyzują jakiego rodzaju mają to być napoje, zatem można uznać, że ustawodawca pozostawił to w gestii pracodawcy, pod warunkiem, że woda i napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracownika w ciągu całej zmiany roboczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, iż wydawanie napojów i posiłków pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełnienia obowiązków nałożonych cytowanymi wyżej przepisami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W każdej innej sytuacji pracodawca wydając ww. artykuły pracownikom – z uwagi na treść art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT – jest zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług wartość tych towarów, przy nabyciu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Spełnione zostaną bowiem przesłanki uznania tej dostawy za odpłatną dostawę towarów na cele osobiste pracowników. Zgodnie z postanowieniami art. 106 ust. 7 ustawy przekazanie takie winno być udokumentowane fakturą wewnętrzną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT i czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednakże w art. 88 ustawy, ustawodawca wymienił okoliczności, zaistnienie których pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, mimo spełnienia przesłanki określonej w art. 88 ust. 1 ustawy. I tak zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Stosownie zaś do art. 88 ust. 3 pkt 3 przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż zakup przez Wnioskodawcę artykułów spożywczych takich jak: woda, kawa, herbata, inne napoje (soki, mleko), cukier, ciasteczka itp., nastąpi w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i przeznaczony będzie dla pracowników zatrudnionych przez Spółkę. Zakup powyższych artykułów ma na celu zwiększenie efektywności i wydajności pracy zatrudnionych osób. Wszystkie zakupione produkty Spółka udostępnia nieodpłatnie w wyznaczonym i ogólnodostępnym miejscu w siedzibie firmy. Pracownicy korzystają z tych towarów w godzinach swojej pracy na zasadzie dobrowolności.

Zatem w przedmiotowej sprawie stosownie do treści powołanych przepisów Wnioskodawca będzie miał prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z zakupem: wody, kawy, herbaty, innych napojów (soki, mleko), cukru, ciasteczek itp. dla pracowników, pod warunkiem, że zakupy te będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, oraz będą związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę. Jedynie w przypadku towarów, których przekazanie zostanie opodatkowane na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, warunek dotyczący konieczności zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu nie musi być spełniony.

Zaznaczyć należy, że jeżeli przedmiotowe zakupy są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, to mimo, iż zakupy te zostaną przekazane pracownikom w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT (tj. na podstawie odrębnych przepisów nałożonych na pracodawcę), to podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w tych zakupach.

Reasumując, w przypadku zakupu dla pracowników artykułów spożywczych, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ich zakupem, jeżeli istnieje związek pomiędzy tym zakupem a wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę oraz nie występują przesłanki wykluczające to prawo wymienione w art. 88 ustawy.

Nieodpłatne przekazanie pracownikom przez Spółkę artykułów spożywczych do spożycia w czasie godzin pracy:

• nie podlega opodatkowaniu – jeżeli odrębne przepisy nakładają na Spółkę jako pracodawcę obowiązek ich zapewnienia pracownikom,
• podlega opodatkowaniu – w przypadku, gdy pracodawca nie ma obowiązku ich przekazania tzn. do przekazania tych towarów nie obligują podatnika żadne przepisy prawa, lecz mimo to przekazuje pracownikom artykuły spożywcze, a przy ich nabyciu przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast gdy Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem ww. artykułów spożywczych (np. z uwagi na brak możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów), to przekazanie tych towarów nie stanowi dostawy towarów i nie rodzi obowiązku opodatkowania tych czynności.
  
  

Zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy wydatki będące przedmiotem zapytania są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.