INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko K przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 3 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie pawilonem handlowo-usługowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sprzedaży gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie pawilonem handlowo-usługowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 1987 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył prawo wieczystego użytkowania działki (bez prawa odliczenia VAT), którą następnie w 1997 r. wykupili na własność (bez prawa do odliczenia VAT). W latach 1988-1989 na ww. działce Wnioskodawca wybudował systemem gospodarczym budynek (pawilon handlowo-usługowy) również bez prawa do odliczenia VAT. W budynku Wnioskodawca oraz jego żona prowadzili samodzielne (odrębne) działalności gospodarze. Oboje nie wprowadzili do ewidencji środków trwałych działki ani budynku, w związku z czym nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych. W latach 2000-2001 w budynku prowadzona była hurtownia nabiału przez spółkę cywilną, której wspólnikami byli Wnioskodawca i jego córka. Nieruchomość nie była również wprowadzona do ewidencji środków trwałych spółki. W 2000 r., w związku z konieczności zainstalowania komory chłodniczej w budynku poczyniono nakłady adaptacyjne o wartości 14.040,00 zł (jako inwestycję w obcym środku trwałym), w stosunku do których spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W latach 2002-2003 nieruchomość wynajmowano. Wynajmująca ją spółka dopuściła do dewastacji obiektu, tak, że w chwili obecnej po „działaniach adaptacyjnych” nie ma śladu. Aktualnie Wnioskodawca planuje sprzedaż całej zabudowanej nieruchomości.

W uzupełnieniu powyższego opisu Wnioskodawca informuje, ze w związku z tym, iż obiekt budowany był systemem gospodarczym, poza działalnością gospodarcza zarówno podatnika jak i jego małżonki trudno w chwili obecnej ustalić koszt wybudowania budynku, gdyż dokumentacja z tego okresu zaginęła. W polisie ubezpieczeniowej od ognia i innych żywiołów z roku 2000 suma ubezpieczenia budynku wynosi 100 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu jako składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy, czy też będzie można zastosować zwolnienie z VAT na podstawie przepisów art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości nie podlega VAT jako sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego małżonki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, prowadzi on działalność gospodarczą i tym samym jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Ponadto z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia więc cel i rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność danej osoby za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Ponadto zauważyć należy iż, budynek pawilonu handlowo-usługowego usytuowany na terenie przedmiotowej nieruchomości służył działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, był również wynajmowany na rzecz innego podmiotu spółki. W związku z tym iż, najem jest czynnością polegającą na dostawie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych – w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy zaliczany jest do działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe nie można uznać, iż przedmiotowa nieruchomość zaspokaja potrzeby osobiste Wnioskodawcy.

Jednakże przy ocenie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana, należy wziąć pod uwagę przepisy zwalniające z podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
   
   

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Użycie w tym przepisie sformułowania „użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych” wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też o okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ww. ustawy wyłączający zwolnienie z podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Kwestię opodatkowania gruntu zabudowanego, na którym posadowione są budynki lub budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy. Zgodnie z tym artykułem w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem pawilonu handlowo-usługowego. Przedmiotowy budynek spełnia definicję towaru używanego, gdyż od końca roku, w którym zakończono budowę minęło co najmniej 5 lat, a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości. Zatem do przedmiotowej dostawy w odniesieniu zarówno do budynków jak i do gruntu – będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.