INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o., przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 31.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatku od nieruchomości za lata 2003-2007 - jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej pytania 1,
• prawidłowe w części dotyczącej pytania 2,
• prawidłowe w części dotyczącej pytania 3.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatku od nieruchomości za lata 2003-2007.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka na potrzeby prowadzonej działalności zawarła umowy o bezpłatne używanie majątku i umowy dzierżawy majątku, ze 100% udziałowcem Spółki. Zgodnie z treścią zawartych umów, Spółka została zobowiązana do ponoszenia kosztów eksploatacji majątku, w tym kosztów podatku od nieruchomości. Corocznie, Spółka składa deklarację na podatek od nieruchomości i płaci z tego tytułu zobowiązania. Podatek od nieruchomości od powyższych umów stanowił koszty uzyskania przychodu, ponieważ został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu i nie został enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z otrzymanych z Gmin interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości wynika, że Spółka nie jest podatnikiem tego podatku od majątku będącego w bezpłatnym używaniu. W związku z otrzymanymi interpretacjami, Spółka dokonuje korekty deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2003-2007 i bieżący rok.

Jednak korekta deklaracji na podatek od nieruchomości, nie powoduje automatycznego jego zwrotu.

Dodatkowo, w przypadku zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 114a § 1 Ordynacji podatkowej „Dzierżawca lub użytkownik nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem samoistnym nieruchomości za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych wynikających z opodatkowania nieruchomości, powstałych podczas trwania dzierżawy lub użytkowania”.

W uzupełnieniu z dnia 22 stycznia 2009 r. Spółka wskazała, że przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny jak i zdarzenia przyszłe.

Zaistniały stan faktyczny dotyczy interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości, otrzymanych z: Gminy A., Gminy B., Gminy C.

Zdarzenie przyszłe dotyczy: nieotrzymanych interpretacji prawa podatkowego z Gmin D., E., F.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka powinna dokonać korekty poszczególnych zeznań rocznych (CIT-8) za lata 2003-2007...
2. Czy Spółka powinna ująć zwroty podatku od nieruchomości do przychodów, w dacie ich faktycznej wpłaty...
3. Czy w przypadku powstania zaległości podatkowych, Spółka będzie mogła ująć zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości w kosztach uzyskania przychodu...

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2.

Zdaniem Spółki, należy dokonać korekty zeznań rocznych (CIT-8) za lata 2003-2007 w wysokości skorygowanej wartości podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody”.

W związku z zarachowaniem kosztów podatku od nieruchomości do poszczególnych lat, analogicznie ich korekta powinna być dokonana w tych latach.

Ponadto, z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), wynika „Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, mogą skorygować uprzednio złożone zeznanie”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 3.

Zdaniem Spółki, w przypadku zaległości podatkowych właściciela w podatku od nieruchomości, Spółka jako użytkownik będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość zaległego podatku, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonać korekty uprzednio złożonych zeznań rocznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za

• nieprawidłowe w części dotyczącej pytania 1 oraz
• prawidłowe w części dotyczącej pytania 2 i 3.
  
  

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci, mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi z kolei, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Powyższe przepisy dotyczą więc uprawnień podatnika, a nie obowiązku do złożenia korekty.

Uprawnienie wynikające z powyższego przepisu nie zostało ograniczone do konkretnych podatków. Zatem przysługuje wszystkim wskazanym w tym przepisie podmiotom, zobowiązanym na podstawie przepisów prawa podatkowego do składania deklaracji podatkowych, w których treści wykazywane jest zobowiązanie podatkowe lub kwota nadpłaty podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wyżej wymienione przepisy stanowią, że zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty, co do zasady, nie stanowią przychodu.

Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, w której podatki i opłaty o jakich mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W takiej sytuacji zwrócone podatki i opłaty będą stanowiły przychód w części, w jakiej zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku wynika, że Spółka zawarła umowy o bezpłatne używanie majątku i umowy dzierżawy majątku. Zgodnie z treścią zawartych umów, Spółka została zobowiązana do ponoszenia kosztów eksploatacji majątku, w tym kosztów podatku od nieruchomości. Za lata 2003-2007 Spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości i zapłaciła z tego tytułu zobowiązania. Z otrzymanych z Gmin interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości wynika, że Spółka nie jest podatnikiem tego podatku od majątku będącego w bezpłatnym używaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę w części, w jakiej wcześniej podatek od nieruchomości zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, nadpłata będzie stanowiła przychód podatkowy. Momentem rozpoznania przychodu, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie moment faktycznego otrzymania przez Spółkę zwrotu nadpłaconego podatku.

Reasumując, jeśli w wyniku decyzji właściwego organu podatkowego stwierdzona zostanie konieczność zwrotu podatku od nieruchomości za lata 2003-2007, poniesione przez Spółkę wydatki, odpowiadające kwocie podatku, będą stanowiły w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód Spółki w momencie faktycznego otrzymania zwrotu podatku. Jednocześnie, w związku z rozpoznaniem przychodu, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty rocznych deklaracji podatkowych (CIT-8) za lata podatkowe 2003-2007, na podstawie przepisów art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa.

W kwestii natomiast zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości, to zgodnie z art. 114a § 1 Ordynacji podatkowej dzierżawca lub użytkownik nieruchomości odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem będącym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub posiadaczem samoistnym nieruchomości za zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań podatkowych wynikających z opodatkowania nieruchomości, powstałych podczas trwania dzierżawy lub użytkowania.

Analizując powyższy art. należy również odnieść się do art. 91 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dla zobowiązań cywilnoprawnych. Jedną z sytuacji, gdzie zobowiązanie podatkowe jest ukształtowane jako zobowiązanie solidarne są przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.).

Art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, iż podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

1. wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Własności Rolnej Skarbu Państwa lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości,
2. jest bez tytułu prawnego, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl natomiast art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Tak więc jeżeli obowiązek płacenia podatku od nieruchomości będzie jednoznacznie wynikać z umowy zawartej między Spółką a właścicielem nieruchomości wydatki z tym związane będą bez wątpienia stanowiły koszt uzyskania przychodu. Ponoszenie wydatku o charakterze publicznoprawnym ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika.

Należy jednak wskazać, iż odpowiedzialność użytkownika jest odpowiedzialnością „obok”, a nie „za” podatnika. Oznacza to, że zobowiązanie się osoby trzeciej do zapłaty zaległości podatkowej, nie może skutkować uwolnieniem od odpowiedzialności pierwotnego dłużnika nawet wtedy, gdy obie strony umowy w tym zakresie będzie łączyło porozumienie. Cywilnoprawna zasada swobody umów nie może bowiem modyfikować obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Solidarna z podatnikiem odpowiedzialność użytkownika nieruchomości nie oznacza, że właściciel nieruchomości przestaje być podatnikiem podatku od nieruchomości.

Reasumując, w przypadku zaległości podatkowych właściciela, Spółka jako użytkownik będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość zaległego podatku od nieruchomości w dacie poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Jeżeli Wnioskodawca nie uwzględni w kosztach uzyskania przychodu zapłaconego podatku od nieruchomości w dacie poniesienia, to będzie mógł dokonać korekty uprzednio złożonych zeznań rocznych.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie stanu faktycznego, został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 23 stycznia 2009 r., nr ILPB3/423-719/08-3/ŁM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64 – 100 Leszno.