INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2008 r. (data wpływu 14 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 czerwca 1989 r. zmarł Pani ojciec. Z treści postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 30 lipca 1991 r. wynika, iż nie została Pani powołana do spadku jako spadkobierca ustawowy. W związku z powyższym wystąpiła Pani do sądu o zmianę ww. postanowienia. W wyniku Pani wniosku Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2007 r. dokonał zmiany poprzedniego postanowienia oraz stwierdził, iż m. in. nabyła Pani z mocy ustawy spadek po ojcu, tj. udział w części ogólnej masy spadkowej w wysokości 3/24 oraz wchodzący w skład spadku udział w gospodarstwie rolnym w 1/4 części.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstał obowiązek podatkowy z tytułu nabycia spadku, o którym mowa wyżej i w jakim terminie poszczególni spadkobiercy powinni złożyć zeznania spadkowe...

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie spadku sąd stwierdził postanowieniem z dnia 30 lipca 1991 r. W opinii Pani ww. orzeczenie postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2007 r. nie zostało uchylone lecz jedynie zmienione. Zatem, obowiązek podatkowy z tytułu dziedziczenia powstał z chwilą uprawomocnienia się pierwszego orzeczenia tj. postanowienia z dnia 30 lipca 1991 r. W związku z tym uważa Pani, iż obecnie żaden z spadkobierców nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego, z uwagi na przedawnienie się zobowiązania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późń. zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem spadku.

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) stanowi, że do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2007 r., stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Z uwagi na fakt, że powyższa ustawa nie zawiera definicji spadku, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) Stosownie do art. 922 § 1 tej ustawy, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Według art. 924 i 925 ww. ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą śmierci spadkodawcy.

Pojęcie obowiązku podatkowego ustawodawca zdefiniował w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Natomiast ustawy podatkowe normujące poszczególne podatki określają, kiedy i w jakich sytuacjach powstaje obowiązek podatkowy.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia - z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia - art. 6 ust. 4 zd. pierwsze ww. ustawy.

Ustawodawca określił możliwość zaistnienia dwóch momentów powstania obowiązku podatkowego z tego samego tytułu, a z powołanych przepisów wynika, że określone w nich rozwiązania wzajemnie się uzupełniają. W sytuacji, kiedy nabycia spadku nie zgłoszono do opodatkowania poprzez złożenie stosownego zeznania podatkowego, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstaje z chwilą sporządzenia pisma, z którego wynika, kto, od kogo, i jakie rzeczy nabył w drodze spadku. Pismem stwierdzającym nabycie własności rzeczy i praw majątkowych jest dokument ujawniający nie zgłoszone do opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu, przeniesienie praw własności rzeczy lub obrót prawem majątkowym między oznaczonymi osobami, jak również nabycie w drodze dziedziczenia rzeczy lub prawa majątkowego po określonym spadkodawcy. Pismem takim jest również postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku. Wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w myśl postanowienia z dnia 30 lipca 1991 r. nie została Pani powołana do spadku jako spadkobierca ustawowy. W związku z powyższym wystąpiła Pani do sądu o zmianę ww. postanowienia.

Zgodnie z art. 669 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 43, poz. 296 ze zm.), sąd spadku wydaje postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po przeprowadzeniu rozprawy, na którą wzywa wnioskodawcę oraz osoby mogące wchodzić w rachubę jako spadkobiercy ustawowi i testamentowi.

Wzruszenie prawomocnego orzeczenia o stwierdzenie nabycia spadku może nastąpić m.in. przez jego zmianę w trybie art. 679 ww. ustawy. Zgodnie z § 1 art. 679 dowód, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku, nie jest spadkobiercą lub że jej udział w spadku jest inny niż stwierdzony, może być przeprowadzony tylko w postępowaniu o uchylenie lub zmianę stwierdzenia nabycia spadku, z zastosowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Jednakże ten, kto był uczestnikiem postępowania o stwierdzenie nabycia spadku, może tylko wówczas żądać zmiany postanowienia stwierdzającego nabycie spadku, gdy żądanie opiera na podstawie, której nie mógł powołać w tym postępowaniu, a wniosek o zmianę składa przed upływem roku od dnia, w którym uzyskał tę możność. W razie przeprowadzenia dowodu, że spadek w całości lub w części nabyła inna osoba niż wskazana w prawomocnym postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku, sąd spadku, zmieniając to postanowienie, stwierdzi nabycie spadku zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym (§ 3 art. 679). Prawomocne postanowienie zmieniające postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku jest orzeczeniem stwierdzającym nabycie spadku.

Mając na uwadze powyższe w Pani przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30 sierpnia 2007 r.

Na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Art. 68 § 1 i § 2 ww. ustawy stanowi, że zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,
   
   zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Należy zatem stwierdzić, iż okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się nie od uzyskania spadku, czyli śmierci spadkodawcy, ale od dnia uprawomocnienia się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia praw do niego. Powinność zapłaty tego podatku nie powstanie jeżeli przed upływem 3 lat licząc od końca roku, w którym postanowienie to stało się prawomocne, a w przypadku gdy nie złożyła Pani deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego bądź w złożonej deklaracji nie ujawniła wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, przed upływem 5 lat nie zostanie doręczona Pani decyzja ustalająca podatek należny z tytułu nabycia spadku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż od uprawomocnienia się ww. postanowienia nie upłynął okres wskazany w art. 68 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, a co za tym idzie nie doszło do przedawnienia obowiązku podatkowego. Tym samym na podstawie art. 17a ust.1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, była Pani obowiązana do złożenia w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznania podatkowego o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez Panią jako jedną ze spadkobierców zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych spadkobierców. Pozostali spadkobiercy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.