INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2008r. (data wpływu 12 stycznia 2009r.) oraz uzupełnionego pismem z dnia 28 stycznia 2009r. (data wpływu 02 lutego 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie premii pieniężnej - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2009r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie premii pieniężnej.

Wezwaniem z dnia 06 lutego 2009r. roku doręczonym 10 lutego 2009r. zobowiązano Stronę do uzupełnienia stanu faktycznego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie, przedstawienia umocowania prawnego dla osoby podpisanej na przedmiotowym wniosku do reprezentowania Podatnika. Stosowne uzupełnienie strona doręczyła 20 lutego 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w Niemczech posiadająca oddział w Szwajcarii będący zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) w Polsce, dalej Wnioskodawca, kupuje towary u dostawcy krajowego. Zgodnie z umową za terminowe uiszczanie opłat za dostawy towarów Wnioskodawca po zakończeniu kwartału nabywa prawo do bonusu stanowiącego iloczyn wartości zakupów w kwartale za które dokonano płatności w uzgodnionym terminie i ustalonej stawki procentowej. Wartość bonusu uzależniona jest wyłącznie od wartości zakupów potwierdzonych odpowiednio fakturami oraz tego, czy płatności należności wynikających z tych faktur były realizowane w uzgodnionym terminie. Dotychczas, w wyżej opisanej sytuacji, Wnioskodawca wystawiał faktury VAT uznając, że świadczy usługę na rzecz dostawcy, o której mowa w art. 8 ust. i ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. dnia 5 kwietnia 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej ustawa VAT). Takie postępowanie Wnioskodawcy uwzględniało stanowisko Ministra Finansów wyrażone w „Wyjaśnieniu Podsekretarza Stanu z dnia 30 grudnia 2004 r. nr PP3-612-12 nabywcom”. Wnioskodawca powziął wątpliwości czy postępuje właściwie. Wątpliwości te wynikają z wydanych w podobnych przypadkach:

1. wyroków Sadów Administracyjnych (m. in. wyrok NSA z dnia 06.02.2007r., sygn. akt I FSK 94/06 oraz wyrok WSA z dnia 22.05.2007 r., sygn. akt III S.A./Wa 4080/06;
2. interpretacji organów skarbowych, jakie pojawiły się po wydaniu powyższych wyroków:
   
   

• decyzja Izby Skarbowej z dnia 28.04.2008 sygn. 1401/PV-I/4407/1447/07/EN
• decyzja Izby Skarbowej z dnia 17.09.2007 r., sygn. 1401/PH-I/4407/14-46/07/Ko

• postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 07.09.2007 r., sygn. OR/415-24/07

• dwa postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 17.08.2007 r., sygn US.PP/443-26/07 i US.PP/443-35/07.
  
  

W uzupełnieniu wniosku podano: wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta dokonującego dostawy towarów wyłącznie bonus jednego rodzaju. Stanowi on iloczyn wartości towarów zakupionych w danym kwartale, za które dokonano płatności w uzgodnionym przez strony terminie, oraz ustalonej przez strony stawki procentowej. Stanowi więc on połączenie premii od obrotów oraz premii za terminowe regulowanie należności. Dotychczas wnioskodawca dokumentował otrzymanie bonusu poprzez wystawienie faktury VAT z opisem: „Bonus X - Y” co znaczy Bonus kwartalny z tytułu terminowych płatności w okresie X - Y”.

Z informacji uzyskanych telefonicznie od osoby odpowiedzialnej za prowadzenie ksiąg rachunkowych u kontrahenta (sprzedawcy towarów) wynika, że wydatki na przedmiotowy bonus nie obniżają jego przychodów ze sprzedaży. Z rachunkowego i podatkowego punktu widzenia stanowią one i są ujmowane jako koszty finansowe. Wnioskodawca, działając na podstawie przepisów o rachunkowości właściwych dla siedziby jego oddziału w Szwajcarii, przy ujmowaniu ww. faktur w księgach rachunkowych księguje bonus jako zmniejszenie kosztów towarów. W ten sposób redukowane są łączne koszty nabycia towarów o kwotę bonusu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym otrzymanie bonusu (premii pieniężnej) rodzi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług...
2. W jaki sposób powinno być udokumentowane otrzymanie bonusu (premii pieniężnej)...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

1. Otrzymanie bonusu związanego z terminowym regulowaniem zobowiązań nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust.1 ustawy VAT. W konsekwencji nie podlega ono opodatkowaniu VAT.
2. Nota księgowa jest dokumentem prawidłowym dla udokumentowania otrzymania przez podatnika przedmiotowego bonusu.
   
   

1.Jak wynika z treści opisu stanu faktycznego nabycie prawa do bonusu jest ściśle związane z terminową zapłatą za dostawy towarów. Zatem czynność ta, jako dostawa towarów, z mocy prawa podlega juz opodatkowaniu VAT. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, ze sytuacja, w której ta sama czynność stanowiłaby zarówno opodatkowaną dostawę towarów, jak i opodatkowane świadczenie usług (podwójne opodatkowanie) stanowić będzie naruszenie konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania. Na ten temat wielokrotnie wypowiadały są juz Trybunał Konstytucyjny Naczelny Sąd Administracyjny. Dla przykładu można wskazać orzeczenie Trybunału z dnia 25 października 2004, sygn. akt SK33/03 oraz uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002, sygn. akt FPS 2/02, ONSA 2002/4/136. W podobny sposób uregulowano wspólnotowy system podatku od wartości dodanej. Wynika to wprost z treści przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (publikacja: Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r. nr 347/1, nr 384/92, z 2007 r. nr 335/60, nr 346/13 oraz z 2008r. nr 44/11) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a także z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Ponadto, usługa w rozumieniu art. 8 ust 1. ustawy VAT to transakcja gospodarcza, a więc musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Nabycie prawa do bonusu nie wiąże się z żadnym dodatkowym zobowiązaniem z jego strony (podatnik wyłącznie terminowo wykonuje jedną z czynności zawartego uprzednio kontraktu kupna-sprzedaży). W związku z powyższym nie może być mowy o świadczeniu wzajemnym, a co za tym idzie o świadczeniu usługi.

2. Konsekwencją przyjęcia stanowiska iż, otrzymywany przez Wnioskodawcę bonus za terminowe regulowanie płatności za zakupione towary nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT jest to, ze to nota księgowa jest dokumentem prawidłowym dla udokumentowania otrzymania tego bonusu. Zasadą jest, ze nota księgowa jako uniwersalny dokument księgowy służący dokumentowaniu transakcji, dla których nie przewidziano odrębnych formularzy jest wystawiana w rozrachunkach z kontrahentami w sytuacji, gdy nie mają zastosowania przepisy ustawy VAT, a z taką sytuacją mamy do czynienia w omawianym przypadku.

W uzupełnieniu wniosku podano: w pierwszych dwóch punktach stanowiska wnioskodawcy do pytań przedstawionych w poz. 51 (poz. 52 na stronie 4 wniosku) wnioskodawca wyraził pogląd, że: 1. otrzymanie bonusu związanego z terminowym regulowań nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy VAT. W konsekwencji nie podlega ono opodatkowaniu VAT.

2. Nota księgowa jest dokumentem prawidłowym dla udokumentowania otrzymania przez podatnika przedmiotowego bonusu .„

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Według art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obrót – na mocy art. 29 ust. 4 ustawy – zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. bonusy (premie pieniężne) nabywcom. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. bonusu (premii pieniężnej), polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania bonusów (premii pieniężnych) nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie bonusy (premie) zostały wypłacone, tzn.: czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W przypadkach, gdy wypłacony bonus (premia pieniężna) jest związany z konkretną dostawą (dostawami), to nawet jeżeli jest to bonus (premia) wypłacony po dokonaniu zapłaty, powinien być traktowany jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Natomiast w sytuacjach, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że bonusy (premie pieniężne) wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę np.: nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób oraz bonusy (premie) te nie są związane z żadną konkretną dostawą uznaje się, że wypłacony bonus (premia pieniężna) związany jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taki bonus (premię), które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z umową za terminowe uiszczanie opłat za dostawy towarów Wnioskodawca po zakończeniu kwartału nabywa prawo do bonusu stanowiącego iloczyn wartości zakupów w kwartale za które dokonano płatności w uzgodnionym terminie i ustalonej stawki procentowej. Wartość bonusu uzależniona jest wyłącznie od wartości zakupów potwierdzonych odpowiednio fakturami oraz tego, czy płatności należności wynikających z tych faktur były realizowane w uzgodnionym terminie.

W sytuacji, jak opisana, gdy kontrahenci nie są zainteresowani obniżeniem ceny zakupionych towarów (jak w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług), lecz podejmują działania (umowy) w wyniku których dochodzi do wypłaty określonego świadczenia pieniężnego nie związanego z dokonaną dostawą (nie będącego zwrotem częścią ceny zakupu) - uznać należy, iż wynagrodzenie wypłacono kontrahentowi z tytułu jego określonych zachowań (świadczenia usług). W obrocie gospodarczym, w działalności komercyjnej aby wypłacona kwota pieniężna stanowiła koszt działalności gospodarczej musi powstać tytułem zapłaty za towar bądź za świadczenie usług.

W takim przypadku przedmiotowe bonusy (premie) stanowią rodzaj wynagrodzenia dla nabywców za świadczone na rzecz dostawców usługi. Jest to relacja zobowiązaniowa, którą na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług należy uznać za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Zapłata za te usługi, jak określono w opisie stanu faktycznego, zmniejsza (redukuje) łączne koszty nabycia towarów o kwotę bonusu.

Otrzymanie bonusu (premii pieniężnej) jako wynagrodzenia za świadczoną usługę powinno zostać udokumentowane, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, fakturą VAT spełniającą wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Reasumując, wypłata bonusów (premii pieniężnych) za osiągnięcie określonego poziomu obrotów jest wynagrodzeniem za świadczone przez odbiorcę na rzecz dostawcy usługi podlegającym opodatkowaniu i rodzi w skutkach powstanie obowiązku podatkowego, zgodnie z art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Transakcje te powinny być udokumentowane za pomocą faktur VAT, które obowiązany jest wystawić świadczący usługę, czyli odbiorca wynagrodzenia.

Stanowisko wnioskodawcy przedstawione w opisie stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ zwraca uwagę, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), zgodnie z którą zmieniono art. 29 ust. 4 ustawy.

I tak, od dnia 1 grudnia 2008 r. ww. przepis obowiązuje w brzmieniu: podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Należy również zwrócić uwagę, iż od dnia 1 grudnia 2008 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Ponadto przywołane przez Wnioskodawcę decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 17 września 2007r., sygn. 1401/PH-I/4407/14-46/07/KO czy z dnia 28 kwietnia 2008r., sygn. 1401/PV-I/4407/14-17/07/EN są rozstrzygnięciami w sprawach indywidualnych wnioskodawców, charakteryzują się więc specyficznymi dla danych spraw okolicznościami i w związku z tym nie mogą być podstawą do wydawania rozstrzygnięć w interpretacjach indywidualnych dla innych podmiotów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.