INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 18 grudnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zawinionych niedoborów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości zawinionych niedoborów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej sprzętu RTV i AGD. Posiada ponad 300 placówek detalicznych oraz 5 oddziałów hurtowych. Inwentaryzacja w placówkach detalicznych oraz oddziałach przeprowadzana jest przynajmniej raz w ciągu roku obrotowego. Spółka ma podpisaną z pracownikami umowę o odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie. Podczas inwentaryzacji ustalany jest na podstawie spisu z natury rzeczywisty stan zapasów oraz różnice inwentaryzacyjne pomiędzy stanem rzeczywistym zapasów, a stanem zapasów wynikającym z zapisów w księdze rachunkowej. Obecnie Spółka przyjęła następujący system rozliczenia różnic inwentaryzacyjnych. Ustalany jest stan nadwyżek i niedoborów po dokonaniu kompensaty. Nadwyżki zaliczane są do przychodów operacyjnych, natomiast stwierdzone niedobory Spółka dzieli na:

1. niedobory zawinione – gdzie Spółka jest w stanie ustalić indywidualne osoby odpowiedzialne za niedobór – wówczas pracownicy obciążani są wartością brakujących zapasów na podstawie noty obciążeniowej. Rozliczenie to jest obojętne z punktu widzenia podatkowego. Wartość brakujących zapasów nie jest kosztem uzyskania przychodów oraz wystawiona nota obciążeniowa nie jest zaliczana do przychodów operacyjnych.
2. niedobory zawinione – gdzie Spółka nie jest w stanie ustalić indywidualnych osób odpowiedzialnych za powstały niedobór, jednak jest podejrzenie, że niedobór powstał na skutek niedochowania należytej staranności przez pracowników. Wówczas wartość niedoborów dzielona jest na wszystkich pracowników danej placówki detalicznej i potrącana jest z premii jakościowej. Premia jakościowa przyznawana jest wszystkim pracownikom placówek handlowych na podstawie regulaminu wynagradzania.
3. niedobory niezawinione – Spółka rozpatruje czy ubytki mają charakter ubytków naturalnych czy też powstały z przyczyn dotyczących zaniedbań ze strony Spółki. Jeżeli ubytki mają charakter ubytków naturalnych, niedobory zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, natomiast niedobory powstałe na skutek zaniedbań ze strony Spółki nie zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość niedoborów opisana w pkt 2 czyli wartość niedoborów zawinionych, w przypadku których Spółka nie jest w stanie ustalić osób indywidualnie odpowiedzialnych za powstały niedobór, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jednocześnie potrącając równowartość z premii jakościowej przyznawanej pracownikom placówek handlowych na podstawie regulaminu wynagradzania...

Zdaniem Spółki na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, Spółka może zaliczyć wartość niedoborów do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki poniesione koszty mają pośredni związek z przychodami Spółki jako, że nie da się bezpośrednio przypisać poniesionych nakładów z przychodami. Jednocześnie fakt, iż Spółka wartość niedoborów potrąca z premii jakościowej przyznawanej pracownikom przyczynia się do obniżenia poziomu kosztów, a tym samym do generowania większych przychodów Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Wśród kosztów wymienionych w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust, 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty podatkowe, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Niemniej każdy przypadek oraz każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.

Dlatego też zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane w aspekcie:

1. całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
2. okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
3. udokumentowania straty,
4. podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
   
   

W świetle powyższego, nie w każdej sytuacji straty w środkach obrotowych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko straty powstałe na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, na które podatnik nie ma wpływu, można uznać za zdarzenia, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Niektóre rodzaje strat w środkach obrotowych mogą więc nie stanowić kosztów uzyskania przychodów z uwagi na okoliczności faktyczne powstania strat i ich udokumentowanie oraz istnienie winy podatnika lub jego pracowników w procesie ich powstawania.

Stwierdzone niedobory (straty) mogą bowiem zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jeżeli powstały niezależnie od woli podatnika, a ustalone i stosowane zasady uniemożliwiają ich powstanie w toku bieżącej działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodów mogą być tylko straty w towarach handlowych, w tej części, w jakiej zostały uznane za niezawinione i których okoliczności powstania oraz przyczyny zostały wyczerpująco udokumentowane. Nie stanowią bowiem kosztu uzyskania przychodów straty będące wynikiem braku staranności bądź nieracjonalnego działania podatnika, nawet jeśli mieszczą się w normach ustalonych przez daną jednostkę gospodarczą.

Wobec powyższego w przedmiotowym stanie faktycznym nie można zaliczyć zawinionych niedoborów do kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie nie została dowiedziona wina konkretnego pracownika ale z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że niedobory powstały w sposób zawiniony przez pracowników.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że niedobory zawinione przez pracowników, nawet w sytuacji gdy nie jest możliwa do ustalenia odpowiedzialność osobista poszczególnych z nich nie może stanowić dla Spółki kosztu uzyskania przychodu.

Stanowisko wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.