INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu nieodpłatnego przekazania wykonanej infrastruktury technicznej zakładowi energetycznemu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu nieodpłatnego przekazania wykonanej infrastruktury technicznej zakładowi energetycznemu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. podjęła decyzję o rozbudowie istniejącego obiektu handlowo-usługowego (branża motoryzacyjna). Aby możliwe było podjęcie rozbudowy, Wnioskodawca musiał przebudować istniejącą linię kablową (tranzyt energii elektrycznej przez działki stanowiące własność Spółki) – wcześniejsze posadowienie kabli uniemożliwiało prowadzenie jakichkolwiek prac budowlanych na wyznaczonym terenie. W celu uzyskania zgody na rozbudowę obiektu, Spółka zawarła porozumienie z X S.A., na mocy którego to porozumienia zobowiązała się ponieść nakłady na przebudowę linii kablowej (energetycznej) na terenie swojej nieruchomości. Po wykonaniu tejże przebudowy Spółka zobowiązana jest przekazać powyższą infrastrukturę techniczną nieodpłatnie na rzecz ww. zakładu energetycznego. Spółka nie czerpie ani nie czerpała z przedmiotowej linii kablowej energii elektrycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy nakłady poniesione przez Spółkę na wykonanie infrastruktury technicznej, którą Spółka jest zobowiązana przekazać nieodpłatnie zakładowi energetycznemu są kosztami uzyskania przychodów Spółki... A jeśli tak, to w jakim momencie należy te nakłady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, nakłady na wykonanie wspomnianej infrastruktury technicznej są kosztami uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób pranych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie dwa warunki:

• między wydatkiem a przychodem musi istnieć związek tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu – niewątpliwie rozbudowa obiektu handlowo-usługowego przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży,
• wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków, których przepisy ustawy o podatku dochodowym nie pozwalają zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Wytworzona infrastruktura techniczna nie jest urządzeniem kompletnym (nie stanowi oddzielnego obiektu), a jej przewidywany okres użytkowania przez Spółkę nie jest dłuższy niż rok (ponieważ zaraz po wytworzeniu została przekazana zakładowi energetycznemu), nie może być więc uznana za środek trwały w Spółce (art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Skoro więc, wytworzonej infrastruktury nie można zakwalifikować do środków trwałych, a wydatków na jej wytworzenie do wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, to wydatek na wykonanie przedmiotowej infrastruktury powinien być zaliczony w momencie poniesienia do kosztów uzyskania przychodów.

Nie można też zastosować w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie za koszty uzyskania przychodów nie uważa się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

Nieodpłatne przekazanie, jakie ma miejsce w tym wypadku nie ma cech charakterystycznych dla darowizny, tj. dobrowolności spełnienia świadczenia oraz braku jakiejkolwiek ekwiwalentności – Spółka musiała dokonać zmian w zakresie linii kablowej i przekazać je później zakładowi energetycznemu, aby mogła rozbudować obiekt handlowo-usługowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo –skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) tej ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Należy dodać, iż jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, wytworzona infrastruktura techniczna nie jest urządzeniem kompletnym (nie stanowi oddzielnego obiektu), a jej przewidywany okres użytkowania przez Spółkę nie przekroczył roku (po wytworzeniu została przekazana zakładowi energetycznemu).

W związku z powyższym, jak wynika z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być uznana za środek trwały w Spółce. Tak więc, przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) tej ustawy w przedmiotowej sprawie nie znajduje również zastosowania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

Nieodpłatne przekazanie, jakie ma miejsce w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku nie ma cech charakterystycznych dla darowizny, tj. dobrowolności spełnienia świadczenia oraz braku jakiejkolwiek ekwiwalentności – Spółka musiała dokonać zmian w zakresie linii kablowej i przekazać je później zakładowi energetycznemu, aby mogła rozbudować obiekt handlowo-usługowy.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, ust. 4a -4d ww. ustawy. W świetle wskazanych przepisów data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośrednio odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż wydatek poniesiony przez Spółkę na realizację infrastruktury technicznej, którą to jest zobowiązana przekazać nieodpłatnie zakładowi energetycznemu, spełnia niewątpliwie wszystkie wyżej wymienione warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, że wydatki poniesione na przebudowę istniejącej linii kablowej energii elektrycznej mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Jako nakłady poniesione na infrastrukturę elektroenergetyczną zewnętrzną, są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, tzn. rozbudową istniejącego obiektu handlowo-usługowego, która przyczyni się do zwiększenia przychodów ze sprzedaży osiąganych przez Spółkę. W tym przypadku zachowany więc zostanie związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu.

Kwestia ponoszenia kosztów związanych z budową sieci i wykonaniem przyłączy ciepłowniczych, gazowych oraz elektrycznych została uregulowana przepisami Prawa energetycznego. Zgodnie z nim, przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesłaniem oraz dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła są obowiązane do zawarcia m.in. umowy o przyłączenie. Ponoszone przez Spółkę wydatki na przebudowę linii kablowej energii elektrycznej, która to w dotychczasowym przebiegu uniemożliwiała rozbudowę obiektu handlowo-usługowego - jako infrastruktura techniczna powinny być zaliczone w całej wysokości w momencie poniesienia, do kosztów uzyskania przychodów, co wynika z ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz ww. unormowania prawne, tutejszy organ uznaje za prawidłowe stanowisko Spółki zgodnie, z którym ponoszone przez Spółkę wydatki na przebudowę istniejącej linii kablowej należy traktować jako koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, iż wydatki te dotyczą całokształtu działalności podatnika, gwarantują powstawanie i utrzymywanie źródła przychodów oraz są uzasadnione pod względem ekonomicznym. Są one przejawem dążenia do rozwoju przedsiębiorstwa, jego intensyfikacji dotychczasowej działalności.

Przedmiotowe wydatki, jako koszty pośrednie stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.