INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana M. przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości przeniesienia prawa do ulgi mieszkaniowej na lata następne w związku z tzw. ustawą abolicyjną - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości przeniesienia prawa do ulgi mieszkaniowej na lata następne w związku z tzw. ustawą abolicyjną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2004r. wnioskodawca pracuje w Wielkiej Brytanii. Jednocześnie prowadził w tym okresie działalność gospodarczą w kraju (do stycznia 2006r.) oraz osiągał przychody z tytułu najmu pomieszczeń (w Polsce).

Za 2004r. złożył w urzędzie skarbowym PIT-36 uwzględniając przychody z Wielkiej Brytanii, stosując metodę wówczas obowiązującą czyli proporcjonalnego odliczenia.

W 2005r. sytuacja wnioskodawcy była taka sama. Ponieważ działalność gospodarcza i najem w kraju nie przynosiły dochodów, dlatego z tego tytułu wnioskodawca nie odprowadzał zaliczek na poczet podatku dochodowego.

Z rozliczenia rocznego PIT-36 za 2005r. z uwzględnieniem dochodów z Wielkiej Brytanii, wynikało, że podatek należny po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne wyniósł 13.827,77 zł. Od tej kwoty została odliczona ulga mieszkaniowa nie wykorzystana w poprzednich latach (PIT-D). Po tym odliczeniu wnioskodawcy pozostało 1.183 zł ulgi mieszkaniowej do odliczenia w latach następnych.

PIT-36 za 2006r. wnioskodawca rozliczył zgodnie z obowiązującymi przepisami, ale podatek do zapłacenia w kraju nie wyszedł.

PIT-36 za 2007r. wnioskodawca rozliczył zgodnie z nowymi przepisami, tj. metodą wyłączenia z progresją.

W związku z uchwaleniem tzw. ustawy abolicyjnej wnioskodawca chce złożyć PIT-AZ za 2005r. i 2006r. i ubiegać się o przywrócenie wykorzystanej ulgi mieszkaniowej, co nastąpiłoby w przypadku rozliczenia metodą wyłączenia z progresją. Niestety formularz ten nie zawiera takiej opcji (jako cel jest tylko umorzenie zaległości i zwrot podatku).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakt wykorzystania ulgi mieszkaniowej jest formą zapłacenia podatku dochodowego i czy w przypadku wnioskodawcy ubieganie się o zwrot podatku jest jednoznaczne z przywróceniem ulgi mieszkaniowej...

Zdaniem wnioskodawcy, ustawa abolicyjna w jego przypadku powinna gwarantować przywrócenie ulgi mieszkaniowej (jako formy zwrotu podatku) i tylko takie rozwiązanie można uważać za sprawiedliwe i zgodne z zasadami prawa i intencjami prawodawców oraz utwierdzić podatników w zaufaniu do państwa prawa. W przeciwnym wypadku, zdaniem wnioskodawcy, ustawa abolicyjna nie spełnia swoich założeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2001r., podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-17, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe, przeznaczone na:

1. zakup gruntu lub odpłatne przeniesienie prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego,
2. budowę budynku mieszkalnego,
3. wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej; w razie przeniesienia przez spółdzielnię mieszkaniową na rzecz członka własności lokalu mieszkalnego, za wydatki poniesione na wkład budowlany uznaje się wydatki stanowiące nadwyżkę ponad kwotę wkładu mieszkaniowego zaliczonego przez spółdzielnię na wkład budowlany,
4. zakup nowo wybudowanego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w takim budynku od gminy albo od osoby, która wybudowała ten budynek w wykonywaniu działalności gospodarczej,
5. nadbudowę lub rozbudowę budynku na cele mieszkalne,
6. przebudowę strychu, suszarni albo przystosowanie innego pomieszczenia na cele mieszkalne oraz wykończenie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym, do dnia zasiedlenia tego lokalu,
7. remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie tytułu prawnego oraz wpłaty na wyodrębniony fundusz remontowy spółdzielni mieszkaniowej lub wspólnoty mieszkaniowej, utworzonych na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 27a ust. 15 ww. ustawy kwota odliczeń od podatku, ustalona zgodnie z ust. 3 pkt 1 lit. a) i b), pkt 2 i 3 oraz ust. 4, przekraczająca kwotę podatku obliczonego zgodnie z art. 27, podlega odliczeniu od podatku obliczonego za lata następne, aż do całkowitego jej odliczenia.

Z powołanego wyżej przepisu wynika zatem, iż podatek dochodowy obligatoryjnie podlega zmniejszeniu jeżeli w danym roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe z określonych tytułów. Tylko kwota odliczeń z tytułu ww. ulgi, która nie znalazła pokrycia w podatku należnym za dany rok podatkowy podlega odliczeniu od podatku w latach następnych, aż do jej całkowitego odliczenia.

Z dniem 01 stycznia 2002r. w związku ze zmianą art. 27a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzoną przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 listopada 2001r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych dochodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 134 poz. 1509), zlikwidowano ww. ulgę budowlaną (tzw. „dużą ulgę budowlaną”), pozostawiając ulgę związaną z ponoszeniem wydatków na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego (tzw. „ulgę remontową”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., a odliczenia te nie znalazły pokrycia w podatku obliczonym za te lata, przysługuje prawo do dokonywania tych odliczeń na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 4 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej podatnikom, którzy w latach 1997-2001 nabyli prawo do odliczania od podatku wydatków poniesionych na cele określone w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. a)-f) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., przysługuje, na zasadach określonych w tej ustawie, prawo do odliczania od podatku dalszych wydatków na kontynuację danej inwestycji - poniesionych od dnia 1 stycznia 2002r. do dnia 31 grudnia 2004r.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., poniesione do dnia 31 grudnia 2001r., które nie znalazły pokrycia w podatku obliczonym za lata 1997-2001, podlegają odliczeniu od podatku na zasadach określonych w art. 27a ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r., poniesione w 2002r. podlegają odliczeniu od podatku, obliczonego za 2002r., w wysokości i na zasadach określonych w art. 27a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2002r.

Natomiast podstawę prawną dokonywania odliczeń od podatku wydatków na cele remontowo-modernizacyjne, ponoszonych w latach 2003-2005 stanowi art. 12 ustawy z dnia 12 listopada 2003r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956). Podatnicy, którzy w 2003r. wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2003r., odliczali od podatku, a odliczenie to nie znalazło pokrycia w podatku za 2003r., zachowują prawo do ich odliczania od podatku w latach następnych, aż do całkowitego ich odliczenia. Przepisy art. 27a ust. 14 i art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2003r. stosuje się odpowiednio (art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej).

Wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2003r., poniesione w latach 2004-2005 podlegają odliczeniu od podatku, w wysokości i na zasadach określonych w art. 27a i art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2003r. (art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej).

Mając na względzie powyższe przepisy należy podkreślić, że przeniesieniu na lata następne podlega jedynie prawo do odliczenia wydatków, które nie znalazły pokrycia w podatku w roku poniesienia wydatku. Zgodnie z powołanymi przepisami podatek zmniejsza się bowiem o wydatki, które podatnik poniósł w roku podatkowym i dopiero gdy wydatki te nie znajdują pokrycia w podatku mogą być przenoszone na lata następne. Gdyby zatem podatnik w roku podatkowym poniósł wydatek (a więc nabył prawo do jego odliczenia) i miał podatek, od którego mógł dokonać stosownego odliczenia, to prawa do odliczenia nie mógł przenieść na lata następne.

Z dniem 6 sierpnia 2008r. weszła w życie ustawa z dnia 25 lipca 2008r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894), którą – w myśl art. 1 – stosuje się do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002r. do 2007r., podlegali obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwali w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 2 tej ustawy organ podatkowy, na wniosek podatnika, sporządzony według ustalonego wzoru (PIT-AZ) zwraca kwotę stanowiącą różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania podatkowego albo z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, a kwotą odpowiadającą podatkowi obliczonemu za dany rok podatkowy, którego dotyczy wniosek, przy zastosowaniu do przychodów z pracy zasad określonych w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w przypadku dokonania wpłaty podatku dochodowego należnego za ten rok podatkowy wynikającego ze złożonego zeznania podatkowego albo z decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego (zwrot).

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 i 3 w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Ordynacji podatkowej, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle powyższego zauważyć należy, iż przepisy ustawy o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie ograniczają prawa podatników co do odliczeń związanych z ulgami mieszkaniowymi.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w rozliczeniu rocznym PIT-36 za 2005r. z uwzględnieniem dochodów z Wielkiej Brytanii, podatek należny po odliczeniu składki na ubezpieczenie zdrowotne wyniósł 13.827,77 zł. Od tej kwoty została odliczona ulga mieszkaniowa nie wykorzystana w poprzednich latach (PIT-D). Po tym odliczeniu wnioskodawcy pozostało 1.183 zł ulgi mieszkaniowej do odliczenia w latach następnych. PIT-36 za 2006r. wnioskodawca rozliczył zgodnie z obowiązującymi przepisami, ale podatek do zapłacenia w kraju nie wyszedł.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wnioskodawca będzie mógł przenieść na lata następne prawo do odliczenia wydatków z tytułu ulgi mieszkaniowej poniesionych przed 2005r., które nie znalazły pokrycia w podatku za lata ubiegłe, a które zostały odliczone w zeznaniach za lata 2005-2006. W konsekwencji wydatki te będą mogły zostać odliczone w zeznaniu rocznym za kolejne lata.

Podkreślenia wymaga również fakt, iż w tej sytuacji wnioskodawca zobowiązany będzie do złożenia korekty zeznań za lata 2005-2006, w związku z odliczeniem przeniesionej z lat poprzednich ulgi mieszkaniowej.

Stanowiska wnioskodawcy nie można było jednak uznać za prawidłowe, gdyż ustawa abolicyjna w żaden sposób nie gwarantuje przywrócenia prawa do wykorzystanych uprzednio ulg. Prawo do przenoszenia ulg mieszkaniowych na kolejne lata – na określonych warunkach – jest regulowane ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, kolejnymi jej nowelizacjami i przepisami przejściowymi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.