INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu 06.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych kontrahentowi niemieckiemu z tytułu badania laboratoryjnego próbki nawozu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 08 maja 2009 r. (data wpływu 11.05.2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych kontrahentowi niemieckiemu z tytułu badania laboratoryjnego próbki nawozu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, pragnąc rozszerzyć swoją działalność o dostawę nawozów naturalnych, przekazała kontrahentowi niemieckiemu do badania laboratoryjnego próbkę takiego nawozu. W tym celu próbka wysłana została do Niemiec. Badanie miało na celu ustalenie pierwiastków chemicznych zawartych w badanej próbce. Wynik badania Spółka otrzymała w postaci wydruków tych pierwiastków. Po wykonaniu usługi niemiecki kontrahent wystawił Spółce rachunek, za który Spółka przekazała mu zapłatę.

Pismem z dnia 08 maja 2009 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wskazała, iż niemiecki podmiot jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) i niemieckim rezydentem podatkowym zgodnie z udzieloną przez kontrahenta informacją. Certyfikat rezydencji nie został Spółce dostarczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana usługa należy do kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym należy od przekazanej zapłaty potrącić podatek „u źródła”, o którym mowa w tym przepisie i czy Spółka powinna ją wykazać w informacji IFT-2R...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana usługa nie stanowi świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym Spółka nie powinna pobierać podatku „u źródła” ani wykazywać jego wartości w informacji IFT-2R.

Uzasadnienie stanowiska.

Usługa ta wykonywana była na terenie Niemiec, ale efekt jej wiąże się z osiąganiem przychodów w Polsce, więc zgodnie z wyrokiem WSA w Krakowie z 19.01.2009 r. (sygn. I SA/Kr 1484/08), należy ją traktować jak wykonywaną przez nierezydenta w Polsce. O tym, czy należy potrącić podatek u źródła decyduje więc to czy można ją zakwalifikować do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Usługa ta nie jest wymieniona wprost w tym przepisie, ani nie jest podobna do rodzaju świadczeń tam podanych. W wyniku jej nie powstaje co prawda konkretny produkt przez co istnieje podobieństwo do usług niematerialnych, ale zakwalifikowanie jej do „świadczeń o podobnym charakterze” byłoby nadmiernym jego rozszerzeniem. Stąd nie należy potrącać od wypłacanego wynagrodzenia podatku „u źródła”.

Nie należy również wymieniać tego świadczenia w IFT-2R jako świadczenia zwolnionego od opodatkowania, gdyż nie jest to kwota zwolniona z tytułu posiadanego certyfikatu rezydencji podatkowej, lecz z powodu braku jej wyszczególnienia wśród świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zakres obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych wyznaczony jest przez siedzibę lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bądź też przez dochody osiągane na tym terytorium. Uzyskanie dochodów na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej sprawia, że podatnicy osiągający taki dochód podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Innymi słowy, zasada źródła, wiążąca się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poddaje opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jedynie te dochody, przy czym nie ma znaczenia miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka chcąc poszerzyć swoją działalność o dostawę nawozów naturalnych przekazała kontrahentowi niemieckiemu (osobie prawnej będącej niemieckim rezydentem podatkowym) próbkę takiego nawozu celem poddania jej badaniu laboratoryjnemu. Badanie to miało na celu ustalenie pierwiastków chemicznych zawartych w przesłanej próbce. Kontrahent niemiecki badanie przeprowadził i wystawił Spółce rachunek.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Usługi w zakresie badań i analiz technicznych świadczone przez podmiot zagraniczny nieposiadający zakładu na terytorium Polski na rzecz polskiego podatnika nie spełniają dyspozycji świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Pomimo, iż w powołanej regulacji poprzez sformułowanie „świadczenia o podobnym charakterze” ustawodawca pozostawił otwarty katalog tych świadczeń, nie można przyjmować, iż obejmuje on wszystkie pozostałe usługi w nim nie wymienione. Przedmiotowa usługa badania laboratoryjnego próbki nawozu w celu ustalenia jej składu chemicznego niewątpliwie nie należy do usług o podobnym charakterze w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podobny charakter świadczeń oznacza bowiem podobny zakres działań w ramach świadczonych usług.

Wobec powyższego, w przedmiotowej sprawie przychód niemieckiego kontrahenta (rezydenta podatkowego Niemiec), nieposiadającego zakładu na terytorium Polski, wykonującego usługę badania laboratoryjnego próbki nawozu na rzecz Spółki, nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Reasumując, przedmiotowa usługa nie mieści się w kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem Spółka nie ma obowiązku pobrania i uiszczenia podatku u źródła od wypłaty dokonanej na rzecz niemieckiego kontrahenta.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (…), są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Natomiast w myśl art. 26 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek, (…) w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzone według ustalonego wzoru.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa (…) w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a ww. ustawy).

Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3 pkt 2 (art. 26 ust. 3b ww. ustawy).

W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3a, płatnik przekazuje informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności (art. 26 ust. 3c ww. ustawy). Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio (art. 26 ust. 3d ww. ustawy).

Na podstawie § 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 243, poz. 1761) określony został wzór informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2/IFT-2R), stanowiący załącznik nr 13 do tego rozporządzenia.

Na podstawie powyższych regulacji stwierdzić należy, iż płatnik ma obowiązek wypełnienia powyższej informacji podatkowej i przesłania jej do podatnika oraz właściwego urzędu skarbowego wówczas, gdy dokonał wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 (tj. dochodów osiągniętych na terenie Polski przez podmioty niemające w Polsce siedziby lub zarządu) oraz art. 22 ust. 1 (tj. dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma tu znaczenia, czy płatnik pobrał zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości określonej w tych przepisach, czy też nie pobrał go wcale bądź też pobrał go w wysokości niższej z uwagi na postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W pierwszej części niniejszej interpretacji indywidualnej, tut. Organ podatkowy stwierdził, iż usługa badania laboratoryjnego próbki nawozu wykonana przez niemieckiego rezydenta podatkowego nie mieści się w kategorii przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Spółka nie ma obowiązku pobrania i uiszczenia podatku u źródła od tej wypłaty.

Wobec powyższego, nie wystąpi również po stronie Spółki obowiązek sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.