Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-823/11-6/12-S/JS
z 7 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12, uprawomocnionym w dniu 20 września 2012 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 5 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Fundacji za podatnika w myśl art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2011 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Fundacji za podatnika w myśl art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług oraz miejsca opodatkowania usług świadczonych na rzecz Fundacji.

W związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, pismem z dnia 1 grudnia 2011 r., przesłało ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.) o przeformułowanie pytania oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Fundacja … (zwana dalej: Fundacją) jest organizacją pożytku publicznego. Fundacja prowadzi wyłącznie działalność statutową, nieodpłatną, polegającą m.in. na prowadzeniu warsztatów zajęciowych i zawodowych, kampanii społecznych oraz terapii dla dzieci niepełnosprawnych. Fundacja prowadziła wcześniej działalność gospodarczą (organizacja częściowo odpłatnych turnusów), jednak zrezygnowała z tej działalności. Od 25 października 2011 r. Fundacja jest wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców. Fundacja była zarejestrowana wyłącznie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE), jednak dnia 13 września 2011 r. złożyła formularz VAT-R wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z rejestru podatników VAT-UE. W chwili obecnej Fundacja nie jest zarejestrowana ani na potrzeby VAT ani VAT-UE.

Fundacja na potrzeby swojej działalności statutowej nabywa usługi od zagranicznego podmiotu: (…) z siedzibą w Szwajcarii. Usługi te mają na celu pozyskiwanie dla Fundacji darczyńców poprzez organizowane kampanie mailingowe. Usługodawca zajmuje się m.in.: wyszukiwaniem potencjalnych darczyńców, wysyłaniem do nich listów od Fundacji oraz monitorowaniem dokonanych wpłat na konto Fundacji, aby ocenić efektywność przeprowadzanych kampanii mailingowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane we wniosku z dnia 16 listopada 2011 r.).

Czy Fundacja jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm.) i czy w konsekwencji usługi świadczone przez podmiot zagraniczny z siedzibą w Szwajcarii na rzecz Fundacji podlegają opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym we wniosku z dnia 16 listopada 2011 r.), Fundacja nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy o VAT, zwanej dalej „Ustawą o VAT” lub „VATU”, a zatem usługi świadczone dla niej przez … nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce, gdyż miejscem świadczenia tych usług jest kraj siedziby usługodawcy, czyli Szwajcaria.

Pojęcie podatnika dla celów ustalenia miejsca świadczenia usług zdefiniowano w art. 28a Ustawy o VAT.

Art. 28a pkt 1 lit. a VATU definiuje podatnika jako podmiot wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 VATU, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 VATU działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ponadto obejmuje ona również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Fundacja nie ma na celu dokonywania transakcji gospodarczych, nie jest ani producentem, ani handlowcem ani usługodawcą, lecz prowadzi wyłącznie działalność statutową polegającą na pomocy dzieciom. Ponadto Fundacja nie wykorzystuje swojego majątku w celach zarobkowych, gdyż wszelka działalność, jaką podejmuje ma charakter nieodpłatny, charytatywny. Zatem prowadzona przez Fundację działalność nie spełnia warunków wymienionych w art. 15 ust. 2 VATU.

Zdaniem Wnioskodawcy należy przeanalizować, czy Fundacja nie wykonuje „działalności gospodarczej odpowiadającej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU”. Ustawodawca nie precyzuje, co należy rozumieć przez sformułowanie „działalności gospodarczej odpowiadającej....”. Nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU. Zatem należy się odwołać do definicji działalności gospodarczej zawartych w innych ustawach.

Art. 3 ust. 9 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2005 Nr 8, poz. 60 ze zm.), dalej „Ordynacja Podatkowa”, stanowi, iż pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się „każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców”.

Natomiast zgodnie z art. 2 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. 10.220.1447 ze zm.), zwanej dalej „Ustawą o swobodzie działalności gospodarczej”, działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”. Należy podkreślić, iż Sąd Najwyższy uznał, iż ta definicja powinna być traktowana jako powszechnie obowiązujące rozumienie tego pojęcia w polskim systemie prawnym, wiążące zarówno dla ustawodawcy, jak i organów wykonawczych oraz sądowniczych (Postanowienie SN z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. V KK 330/08).

Obie zacytowane wyżej definicje kładą nacisk na zarobkowy charakter działalności gospodarczej. Działalnością zarobkową jest taka działalność, która służy uzyskiwaniu przychodów, nastawiona jest na zysk. Natomiast działalność prowadzona przez Fundację nie ma charakteru komercyjnego i służy wyłącznie celom charytatywnym. Ze swoich funduszy Fundacja organizuje szkolenia oraz terapie, które są nieodpłatne. Fundacja nie uzyskuje z tego tytułu żadnych przychodów. Tym samym nie można uznać działalności Fundacji za działalność zarobkową. W konsekwencji działalność Fundacji nie stanowi działalności gospodarczej ani w rozumieniu Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ani Ordynacji Podatkowej.

Skoro Fundacja nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, to tym bardziej nie prowadzi „działalności gospodarczej odpowiadającej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU”. W rezultacie nie może być uznana za podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a VATU.

Zgodnie z art. 28a pkt 1 lit. b VATU podatnikiem na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usługi jest „osoba prawna niebędąca podatnikiem na podstawie art. 28a pkt 1 lit. a VATU, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej. Ponieważ Fundacja nie jest zidentyfikowana dla celów VAT ani podatku od wartości dodanej, nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. b VATU.

Z kolei podatnikiem na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usługi zgodnie z art. 28a pkt 2 VATU jest podatnik, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług. Jak już wspomniano wyżej, Fundacja nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 VATU, zatem nie spełnia wymogów z art. 28a pkt 2 VATU.

Reasumując Fundacja nie wypełnia żadnej z hipotez z art. 28a VATU, zatem nie jest podatnikiem w rozumieniu tego artykułu.

W konsekwencji przy ustalaniu miejsca świadczenia dla usług świadczonych na rzecz Fundacji należy zastosować art. 28c VATU, określający miejsce świadczenia usług dla podmiotów niebędących podatnikami. Miejscem tym jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Zatem usługi świadczone dla Fundacji przez … z siedzibą w Szwajcarii nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

W dniu 15 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-823/11-2/JS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 2 marca 2012 r. Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa wnosząc o usunięcie naruszenia prawa materialnego, do którego doszło przy wydaniu interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2012 r., sygnatura IPTPP2/443-823/11-2/JS.

Dyrektor Izby Skarbowej pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 lutego 2012 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który prawomocnym wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W przedmiotowym wyroku Sąd stwierdził, że działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W przeciwieństwie bowiem do definicji pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w definicji tego pojęcia określonego w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie zawarto stwierdzenia, że działalność gospodarcza musi mieć charakter zarobkowy – z wyjątkiem przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły, która dla uzyskania statusu podatnika, musi być przez niego realizowana dla celów zarobkowych.

Zdaniem Sądu, działalność gospodarcza podatnika VAT może zatem, lecz nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe (z zastrzeżeniem powyższego wyjątku). Tym samym podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Realizacja zadań fundacji, poza przypadkami prowadzenia przez nią działalności gospodarczej związanej z jej celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy – nieodpłatny. Fundacja jest zatem podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, lecz jej statutowe czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast gdy są wykonywane nieodpłatnie – nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Sąd wskazał, iż jeżeli zatem skarżąca Fundacja wykonuje wyłącznie usługi nieodpłatne – obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług nie powstaje. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zdaniem Sądu, z powyższego wynikają konkluzje, że można być podatnikiem podatku VAT, ale okoliczność ta sama w sobie nie wyklucza, iż danej czynności można nie wykonywać w takim charakterze (wykonanie jej poza działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku VAT), a wówczas czynność taka nie będzie objęta podatkiem VAT. Ponadto, aby mówić o odpłatności, musi istnieć bezpośredni związek między wykonaną czynnością a uzyskaną za tę właśnie czynność zapłatą. Opodatkowanie podatkiem VAT danej czynności wymaga każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu właśnie do niej podmiot ją realizujący występował w charakterze podatnika.

Według Pełnomocnika Strony Skarżącej usługi świadczone przez podmiot zagraniczny będą miały charakter odpłatny. Jednocześnie Sąd podkreślił, iż Organ nie rozważył czy z tego tytułu na stronie skarżącej będzie spoczywał obowiązek podatkowy lub jakikolwiek inny obowiązek, który uprawnia Fundację, jako osobę zainteresowaną w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do wystąpienia z wnioskiem o udzielenie interpretacji.

Osobą zainteresowaną w takiej sprawie jest bowiem tylko podmiot, który pyta o własną sytuację prawnopodatkową, a nie o sytuację prawną innych podmiotów, w tym podmiotów związanych z wnioskodawcą stosunkami obligacyjnymi (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2010 r., III SA/Wa 1346/09, M. Pod. 2010, nr 6, s. 47).

W tej sytuacji Sąd stwierdził, że dokonując zaskarżonej interpretacji organ naruszył art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i mógł naruszyć również art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, co w konsekwencji mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu, nie można zatem ocenić czy organ zobowiązany będzie do ustalania podstawy prawnej w zakresie miejsca świadczenia usług na rzecz Fundacji przez podmiot zagraniczny, które organ określił w oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Rozpoznając ponownie wniosek Fundacji, w ocenie Sądu, Organ zobowiązany jest do uwzględnienia wykładni prawa zaprezentowanej w uzasadnieniu wyroku.

Mając na uwadze wykładnię prawa zaprezentowaną w uzasadnieniu wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12 oraz zalecenia w nim zawarte, tut. Organ pismem z dnia 30 listopada 2012 r. Nr IPTPP2/443-823/11-4/12-S/JS wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa do uzupełnienia wniosku ORD-IN.

W związku z wezwaniem Wnioskodawca przeformułował pytanie i przedstawił stanowisko do nowo zadanego pytania.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. Wnioskodawca sformułował pytanie o następującej treści:

Czy Fundacja jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko do nowo zadanego pytania.

Art. 28a pkt 1 lit. a Ustawy o VAT definiuje podatnika jako podmiot wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

Art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT definiuje działalność gospodarczą jako „wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy”. Takie ujęcie działalności gospodarczej koresponduje z treścią art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r. nr 347, poz. 1) – dalej „Dyrektywa” – który wskazuje, że działalność gospodarczą wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności gospodarczej. Aspekt profesjonalnego obrotu gospodarczego podkreślił również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie („NSA”) w wyroku z dnia 13 grudnia 2011 r. (Sygn. I FSK 491/11). Zdaniem NSA „Przyjęcie, że działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców i usługodawców wskazuje, po pierwsze, na szeroki zakres strony przedmiotowej tej działalności, a po drugie na powiązanie jej z profesjonalnym obrotem gospodarczym, albowiem właśnie z tym obrotem kojarzyć należy działalność producentów, handlowców, a w konsekwencji także usługodawców”. Pod pojęciem „obrót gospodarczy” rozumie się relacje cywilno-prawne zachodzące między przedsiębiorcami (obrót gospodarczy w wąskim znaczeniu) oraz relacje cywilno-prawne zachodzące między przedsiębiorcami a konsumentami (obrót konsumencki). Pojęcie to nie obejmuje obrotu powszechnego, tj. gdy żadna ze stron nie jest przedsiębiorcą – a właśnie z takim obrotem mamy do czynienia w przypadku Fundacji i jej podopiecznych. Trudno zatem uznać za powiązaną z obrotem gospodarczym, inaczej ekonomicznym, działalność Fundacji polegającej na nieodpłatnym udzielaniu pomocy niepełnosprawnym dzieciom i ich opiekunom. Działalność Fundacji ma na celu niesienie pomocy osobom potrzebującym i realizację społecznie pożądanych celów, podczas gdy działalność producencka, usługowa lub handlowa jest nastawiona na odpłatne dostarczenie konsumentom gotowych produktów bądź usług.

Fundacja nie jest również usługodawcą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Nie świadczy ona żadnych usług. Usługa jest świadczeniem wzajemnym, o którym nie może być mowy w przypadku świadczeń Fundacji, gdyż jej beneficjenci w żaden sposób nie płacą za skorzystanie z pomocy Fundacji. Niewątpliwie Fundacja wykonuje działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych, nie jest jednak usługodawcą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

Wracając do definicji działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT – nie zawiera ona wprost wymogu, aby działalność ta miała charakter odpłatny. Można jednakowoż założyć, iż z ekonomicznego/gospodarczego charakteru takiej działalności wynika, iż musi być ona prowadzona w celu uzyskania wynagrodzenia, gdyż działalność prowadzona nieodpłatnie nie mieści się w zakresie systemu VAT. Zwrócił na to uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny („WSA”) w Gliwicach w uzasadnieniach wyroków z dnia 24 października 2011 r. (Sygn. III SA/Gl 2085/10) oraz z dnia 30 maja 2011 r. (Sygn. III SA/Gl 2582/10). Kwestie odpłatności podejmuje również Europejski Trybunał Sprawiedliwości („ETS”) w swoich orzeczeniach. W orzeczeniu z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie Staatssecretaris van Financen przeciwko Hongkong Trade Development Council (C-89/81) ETS przedstawił pogląd, iż działalność gospodarczą podatnika stanowi taka działalność, która wykonywana jest w celu uzyskania zapłaty lub która prawdopodobnie może zostać nagrodzona poprzez zapłatę wynagrodzenia, ponieważ „całkowity brak odpłatności eliminuje podmiot z systemu VAT, który obejmuje działalność gospodarczą, a nie wszelką działalność”. W konsekwencji – zdaniem ETS – nie może być uznany za podatnika podmiot wykonujący wyłącznie niepodlegające opodatkowaniu nieodpłatne usługi, lecz musi być traktowany na równi z ostatecznym konsumentem, bowiem znajduje się na ostatnim etapie łańcucha produkcji i dystrybucji.

Kwestii odpłatnego charakteru działalności gospodarczej nie należy mylić z celem prowadzenia tej działalności. Zwrócił na to uwagę WSA w Gliwicach, w przytoczonych powyżej orzeczeniach. Zdaniem WSA można przyjąć, iż nawet podmioty prowadzące działalność, której zasadniczym celem nie jest osiąganie zysku ekonomicznego mogą być uznane za podatników VAT, jeśli za swoją działalność pobierają wynagrodzenie. Zdaniem WSA w Gliwicach są to m.in. fundacje, które przy okazji prowadzenia działalności statutowej dokonują czynności za wynagrodzeniem. Wnioskowanie a contrario prowadzi do następującego wniosku: jeśli Fundacja prowadzi wyłącznie działalność statutową – charytatywną i działalność ta jest bez wyjątku bezpłatna, to nie można jej uznać za działalność gospodarczą, a fundacji za podatnika VAT.

W świetle powyższych rozważań, Fundacja jest zdania, iż dopóki zajmuje się wyłącznie działalnością statutową nieodpłatną, nie może być uznana za „podmiot prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT”.

Art. 28a Ustawy o VAT stanowi jednak, iż podatnikiem jest również podmiot wykonujący „działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT”. Należy zatem przeanalizować, czy Fundacja takim podmiotem nie jest. Ustawodawca nie precyzuje, co należy rozumieć przez sformułowanie „działalności gospodarczej odpowiadającej ...”. Ustawa o VAT zawiera definicję legalną działalności gospodarczej, w przypadku posłużenia się tą definicją jednakże pojęcie „działalności gospodarczej odpowiadającej działalności gospodarczej” straciłoby sens, to byłoby tautologią, a jego wprowadzenie do Ustawy o VAT pozbawione byłoby sensu, gdyż niczym nie różniłoby się ono od pojęcia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT. Zatem w celu interpretacji pojęcia „działalności gospodarczej”, która ma odpowiadać działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, należy odwołać się do definicji zawartych w innych ustawach.

Definicję działalności gospodarczej zawiera art. 3 ust. 9 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż pod tym pojęciem rozumie się „każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców”.

Natomiast zgodnie z art. 2 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (j. t. Dz. U. 2010 nr 220, poz. 1447 ze zm.) – zwaną dalej „Ustawą o swobodzie działalności gospodarczej” – działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły”. Według Wnioskodawcy warto zaznaczyć, iż Sąd Najwyższy („SN”) uznał, iż ta definicja powinna być traktowana jako powszechnie obowiązujące rozumienie tego pojęcia w polskim systemie prawnym, wiążące zarówno dla ustawodawcy, jak i organów wykonawczych oraz sądowniczych (Postanowienie SN z dnia 2 lutego 2009 r., Sygn. V KK 330/08).

W obu zacytowanych wyżej definicjach ustawodawca kładzie nacisk na zarobkowy charakter działalności gospodarczej. Działalnością zarobkową jest taka działalność, która służy uzyskiwaniu przychodów, nastawiona jest na osiągnięcie zysku. Natomiast działalność prowadzona przez Fundację nie ma charakteru komercyjnego i służy wyłącznie celom charytatywnym. Ze swoich funduszy Fundacja organizuje szkolenia oraz terapie, które są nieodpłatne – zatem Fundacja nie uzyskuje z tego tytułu żadnych przychodów. Tym samym nie można uznać działalności Fundacji za działalność zarobkową. W rezultacie działalność Fundacji nie stanowi działalności gospodarczej ani w rozumieniu Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ani Ordynacji Podatkowej.

Jeśli zatem działalność Fundacji nie stanowi działalności gospodarczej (co wykazano powyżej), to tym bardziej nie można uznać, iż Fundacja „prowadzi działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT”. Nie może więc być uznana za podatnika w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT.

Należy zatem zbadać, czy Fundacja nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. b) Ustawy o VAT. Stanowi on, iż podatnikiem na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usługi jest „osoba prawna niebędącą podatnikiem na podstawie art. 28a pkt 1 lit. a) Ustawy o VAT, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej”. W przedstawionym stanie faktycznym warunek zawarty w drugiej części zdania nie jest spełniony, gdyż Fundacja nie jest zidentyfikowana dla celów VAT w Polsce ani podatku od wartości dodanej. Skutkiem tego nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. b) Ustawy o VAT.

Wreszcie zgodnie z treścią art. 28a pkt 2 Ustawy o VAT za podatnika na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usługi uznaje się podatnika w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług. Jak już wspomniano wyżej, Fundacja nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT, zatem nie wypełnia hipotezy art. 28a pkt 2 Ustawy o VAT.

Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że Fundacja nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy o VAT.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie przeformułowanego pytania, uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż tut. Organ w przedmiotowej interpretacji indywidualnej odniósł się tylko do pytania ostatecznie sformułowanego w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r.

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t. j. Dz. U. z 1991 r. Nr 46, poz. 203 ze zm.) Fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.

W myśl art. 4 ustawy o fundacjach, Fundacja działa na podstawie przepisów niniejszej ustawy i statutu. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Z przepisu art. 3 ustawy o fundacjach wynika, że oświadczenie woli o ustanowieniu fundacji powinno być złożone w formie aktu notarialnego. W oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację. Składnikami majątkowymi, o których mowa w ust. 2, mogą być pieniądze, papiery wartościowe, a także oddane fundacji na własność rzeczy ruchome i nieruchomości.

Natomiast ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.) w art. 1 ust. 1 reguluje m.in. zasady prowadzenia działalności pożytku publicznego przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych, uzyskiwanie przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego oraz funkcjonowania organizacji pożytku publicznego.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Organizacjami pozarządowymi są niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, działalność pożytku publicznego nie jest, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1, działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna lub działalność odpłatna.

Działalnością nieodpłatną pożytku publicznego jest działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które nie pobierają one wynagrodzenia (art. 7).

Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

• działalność prowadzona przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3, w sferze zadań publicznych, o której mowa w art. 4, za które pobierają one wynagrodzenie;
  

• sprzedaż towarów lub usług wytworzonych lub świadczonych przez osoby bezpośrednio korzystające z działalności pożytku publicznego, w szczególności w zakresie rehabilitacji oraz przystosowania do pracy zawodowej osób niepełnosprawnych oraz reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym.
  
  

Ponadto z przepisu art. 10 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, prowadzenie przez organizacje pozarządowe i podmioty wymienione w art. 3 ust. 3 pkt 2-4:

1. nieodpłatnej działalności pożytku publicznego,
2. odpłatnej działalności pożytku publicznego lub
3. działalności gospodarczej

–wymaga rachunkowego wyodrębnienia tych form działalności w stopniu umożliwiającym określenie przychodów, kosztów i wyników każdej z tych działalności, z zastrzeżeniem przepisów o rachunkowości.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepisy działu V, rozdziału 3 ustawy regulują kwestie związane z miejscem świadczenia przy świadczeniu usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Natomiast przepis art. 28a pkt 2 ustawy jedynie uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a, przez wskazanie, że pojęcie podatnika na potrzeby stosowania Rozdziału 3 obejmuje również sytuację, gdy podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, nabywa usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zwany także „Fundacją” jest organizacją pożytku publicznego. Fundacja prowadzi wyłącznie działalność statutową, nieodpłatną, polegającą m.in. na prowadzeniu warsztatów zajęciowych i zawodowych, kampanii społecznych oraz terapii dla dzieci niepełnosprawnych. Fundacja prowadziła wcześniej działalność gospodarczą (organizacja częściowo odpłatnych turnusów), jednak zrezygnowała z tej działalności. Od 25 października 2011 r. Fundacja jest wykreślona z Rejestru Przedsiębiorców. Fundacja była zarejestrowana wyłącznie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE), jednak dnia 13 września 2011 r. złożyła formularz VAT-R wraz z wnioskiem o wyrejestrowanie z rejestru podatników VAT-UE. W chwili obecnej Fundacja nie jest zarejestrowana ani na potrzeby VAT ani VAT-UE. Fundacja na potrzeby swojej działalności statutowej nabywa usługi od zagranicznego podmiotu: (…) z siedzibą w Szwajcarii. Usługi te mają na celu pozyskiwanie dla Fundacji darczyńców poprzez organizowane kampanie mailingowe. Usługodawca zajmuje się m.in.: wyszukiwaniem potencjalnych darczyńców, wysyłaniem do nich listów od Fundacji oraz monitorowaniem dokonanych wpłat na konto Fundacji, aby ocenić efektywność przeprowadzanych kampanii mailingowych.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy jeszcze raz podkreślić, iż przepis art. 28a ustawy wprowadza odrębną definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Istotą tego przepisu jest natomiast odróżnienie podmiotów znajdujących się w sferze aktywności gospodarczej od konsumentów.

Mając na uwadze wykładnię prawa zaprezentowaną w uzasadnieniu przedmiotowego wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12, należy wskazać, iż – zgodnie z twierdzeniem Sądu – działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu uzyskania zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe. Tym samym podatnikami VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizujące np. zadania charytatywne, przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym. Bez znaczenia także dla bycia podatnikiem VAT jest efekt prowadzonej działalności, w szczególności czy jest to działalność dochodowa, czy też przynosząca straty.

Ponadto – uwzględniając ww. wyrok Sądu – należy wskazać, iż realizacja zadań Fundacji, poza przypadkami prowadzenia przez nią działalności gospodarczej związanej z jej celami statutowymi (czynności odpłatne), ma z reguły charakter usługowy – nieodpłatny. Przy czym należy zauważyć, iż jej statutowe czynności podlegają opodatkowaniu, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jedynie wówczas gdy są one realizowane za odpłatnością (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług), natomiast gdy są wykonywane nieodpłatnie – nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, iż Fundacja, będąc organizacją pożytku publicznego, wykonując czynności polegające m.in. na prowadzeniu warsztatów zajęciowych i zawodowych, kampanii społecznych oraz terapii dla dzieci niepełnosprawnych, świadczy usługi w sferze zadań publicznych, a tym samym – wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca – jest usługodawcą i mieści się wśród podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto jak wynika z art. 28a pkt 1 lit. a ustawy, podatnikami są podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat tej działalności, co oznacza, że brak charakteru zarobkowego czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę nie może stanowić przesłanki wyłączającej Zainteresowanego z definicji podatnika określonej w tym przepisie.

Okoliczność natomiast, że świadczone usługi przez Wnioskodawcę są nieodpłatne ma znaczenie dla oceny, czy podlegają one opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy czy nie. Zaś ta kwestia nie jest istotna dla oceny, czy Wnioskodawca należy do podmiotów określonych w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym w ocenie tut. Organu – mając na uwadze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12 – Wnioskodawca wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca wykonując działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i świadcząc wyłącznie czynności nieodpłatne, a zatem niepodlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wpisuje się w hipotezę art. 28a pkt 2 ustawy i w świetle tego przepisu jest podatnikiem w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Przy czym tut. Organ nadmienia, iż skoro ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną działalności gospodarczej, to tym samym brak jest podstaw do odwoływania się do definicji działalności gospodarczej zawartych w innych ustawach takich jak ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz ustawa z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz.1447 ze zm.).

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych lub Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwo, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Nadto należy dodać, iż dotyczą one odmiennych stanów faktycznych niż w przedmiotowej spawie. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2011 r. (sygn. I FSK 491/11) dotyczy określenia podatnika podatku od towarów i usług z tytułu przeniesienia z mocy prawa, własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa w zamian za odszkodowanie. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2011 r. (sygn. III SA/Gl 2085/10) dotyczy firmanctwa, gdzie podatnik (osoba fizyczna) w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności, posłużył się osoba prawną. Z kolei w następnym wyroku WSA w Gliwicach tj. z dnia 30 maja 2011 r. (sygn. III SA/Gl 2582/10), przedmiotem sporu było ustalenie, czy zapłata za wykonanie umowy, która nastąpiła w formie dotacji celowej lub subwencji winna być wliczona do podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Także należy wskazać, iż powołane przez Wnioskodawcę orzecznictwo Europejskiego Trybunał Sprawiedliwości dotyczy odmiennego stanu faktycznego od występującego w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Końcowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.