INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 17 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na remont budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w miesiącach sierpień - listopad br. dokonała remontu budynku, stanowiącego jej środek trwały. Prace remontowe obejmowały remont elewacji zewnętrznej budynku (wykonanie warstwy zbrojonej siatki, kleju oraz tynku akrylowego, naprawa i ułożenie płytek na schodach zewnętrznych, wykonanie opaski betonowej na części ściany). Pomimo znacznej wartości wykonanych robót budowlanych Spółka zaliczyła te prace – z rachunkowego i podatkowego punktu widzenia - do usług remontowych, a nie do ulepszenia środka trwałego, opierając się na definicji remontu zawartej w Prawie budowlanym (art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. tekst jednolity Dz. U. z 2006r. Nr 156 poz. 1118 z późn. zm.). Przepis ten określa remont jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyte w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest więc przywrócenia (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji. W wyniku przeprowadzonych prac nie nastąpiło unowocześnienie środka trwałego jakim jest budynek ani poprawienie jego stanu technicznego istniejącego w dniu przekazania do użytkowania. Wykonane prace miały raczej na celu poprawę estetyki ogólnej budynku oraz utrzymanie go w należytym stanie technicznym, zapobiegającym jego przedwczesnemu niszczeniu. Ponieważ jednak wartość wykonanych prac była znaczna (stanowiła równowartość mniej więcej 5% przychodu Spółki za rok bieżący, a remonty tego rodzaju są przeprowadzane co kilka - kilkanaście lat), Spółka postanowiła - w celu zapewnienia współmierności przychodów i kosztów zgodnie z art. 6 ust.2 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości i polityką rachunkowości Spółki - że koszty tego remontu będą rozliczane rachunkowo przez 3 lata. Spółka prowadzi rozliczenie kosztów w układzie rodzajowym i funkcjonalnym, w związku z czym koszty remontu zostały ujęte w układzie rodzajowym w miesiącu listopadzie (miesiąc w którym został podpisany protokół zdawczo-odbiorczy i wystawione końcowe faktury za prace remontowe), natomiast w układzie rodzajowym koszty te będą rozliczane przez 36 miesięcy poprzez rozliczenia międzyokresowe czynne kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca rozliczając rachunkowo koszty remontu środka trwałego poprzez rozliczenia międzyokresowe czynne, który to remont - z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest kosztem pośrednim, może dla celów podatkowych rozliczyć ten koszt jednorazowo w dacie jego poniesienia (ostatecznego rozliczenia i zakończenia remontu potwierdzonego protokołem zdawczo-odbiorczym)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Koszty remontu środka trwałego jakim jest budynek stanowią koszty pośrednie uzyskania przychodu, gdyż nie można ich jednoznacznie powiązać z żadnym konkretnym przychodem. Są to koszty poniesione w celu zabezpieczenia środka trwałego przed zniszczeniem i zapewniające dalszą użyteczność tego środka trwałego oraz możliwość sprawnego wykorzystywania go, a przez to generowania przychodów zarówno obecnie jak i w przyszłości. Koszty te stanowią zdefiniowane w art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych koszty pośrednie potrącane w dniu ich poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 4e za "dzień poniesienia kosztów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury". Dlatego - zdaniem Spółki - koszty przeprowadzonego remontu winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu listopadzie, zgodnie z otrzymanymi fakturami ostatecznie rozliczającymi zakupioną usługę remontową i protokołem zdawczo-odbiorczym, stanowiącym podstawę zaliczenia do kosztów zafakturowanych wcześniej zaliczek. Zdaniem Spółki koszty podatkowe przeprowadzonego remontu nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, gdyż remont został przeprowadzony i zakończony całkowicie w roku bieżącym, o czym stanowi protokół zdawczo-odbiorczy. Przeprowadzony remont nie zwiększył wartości środka trwałego, gdyż nie doprowadził do ulepszenia tego środka trwałego, a tylko w takiej sytuacji podlegałby rozliczeniom w czasie poprzez odpisy amortyzacyjne. Nie zmienia tego faktu ujęcie poniesionych kosztów w księgach rachunkowych Spółki w pozycji rozliczeń międzyokresowych czynnych, gdyż wynika to tylko z przyjętych w Spółce zasad polityki rachunkowości i jest podyktowane istotnością tych kosztów (z punktu widzenia ich wartości) oraz związaną z tym możliwością zniekształcenia wyniku finansowego Spółki za bieżący rok obrotowy. Ustawa o rachunkowości jest autonomicznym aktem prawnym względem ustaw podatkowych. Spółka prowadząc rozliczenia w oparciu o księgi handlowe jest zobowiązana - zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – do takiego prowadzenia ksiąg handlowych, aby można było określić wysokość "dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku za rok podatkowy". Księgi handlowe Spółki muszą zapewniać możliwość jednoznacznego i prawidłowego ustalenia zobowiązań podatkowych, wysokości uzyskanego dochodu (stanowiącego wartość zdefiniowaną w ustawie podatkowej) oraz wypracowanego zysku (stanowiącego wartość ekonomiczną, zdefiniowaną w ustawie o rachunkowości) .

Wobec znacznej rozbieżności w definicjach przychodów i kosztów podatkowych, a rachunkowych nie można stawiać znaku równości pomiędzy kosztami pośrednimi przekraczającymi rok podatkowy (za takie z pewnością można uznać np. ubezpieczenie opłacone za dwa lata lub prenumeratą za okres dłuższy niż rok obrotowy), a rozliczeniami międzyokresowymi czynnymi, o których jest mowa w art. 39 ustawy o rachunkowości. Dlatego też Spółka uważa, że przeprowadzone prace remontowe, jako nie spełniające definicji ulepszenia środka trwałego, winny być podatkowo zaliczone do kosztów w dacie ich poniesienia, czyli w dniu zaksięgowania otrzymanych faktur i protokołu zdawczo-odbiorczego w księgach handlowych Spółki w układzie rodzajowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio związane z przychodami, które Spółka osiąga jako podmiot gospodarczy, a także wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o pdop stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy).

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o pdop, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zatem ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego.

Powyższa regulacja art. 15 ust. 4e ustawy o pdop oznacza, że poniesienie kosztu, a więc możliwość uznania go za koszt podatkowy, jest uzależnione od jego zaksięgowania (ujęcia w księgach rachunkowych). Zasady księgowania kosztów określone zostały w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dla celów bilansowych Spółka wydatek na remont budynku będzie rozliczała w okresie 3 lat. Spółka zaznaczyła również, iż przedmiotowe wydatki na remont budynku podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o pdop.

Jeśli zatem Spółka, dla celów bilansowych koszty remontu budynku rozlicza w czasie, to powinna je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych. Co do zasady, stanowi o tym art. 15 ust. 4e ustawy o pdop.

Stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2008r. jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefan Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.