Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1184/12/ŚS
z 19 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 25 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie rodzaju ksiąg podatkowych, do których prowadzenia jest obowiązany Wnioskodawca w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie rodzaju ksiąg podatkowych, do których prowadzenia jest obowiązany Wnioskodawca w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem Włoch, prowadzącym w swoim imieniu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie posiada obywatelstwa polskiego. Jednocześnie, jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium RP podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródła przychodów (posiada nieograniczony obowiązek podatkowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do momentu przekroczenia przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, co najmniej równowartości w walucie polskiej 1.200.000 euro, mogę prowadzić ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, winno być t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., zwanej dalej „Ustawą PIT”), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami. Niezależnie od formy, ewidencja działalności gospodarczej powinna być prowadzona w sposób zapewniający możliwość ustalenia dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także powinna uwzględniać informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o Ustawy PIT. Jednocześnie w myśl art. 24a ust. 4 ustawy o PIT, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, jeżeli ich przychody w rozumieniu art. 14 za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

Odrębnym aktem prawnym, regulującym ewidencję w formie ksiąg rachunkowych jest ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm., winno być Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1229, zwana dalej „ustawą o rachunkowości"). Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, jej przepisy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jednocześnie przepisy te na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro. Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), definiuje osobę zagraniczną m.in., jako „osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego". Jest to jedyne kryterium warunkujące uznanie osoby fizycznej za osobę zagraniczną.

W opinii Wnioskodawcy nie oznacza to jednak, że zobowiązany jest On do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Pod uwagę powinny być bowiem wzięte również przepisy unijne. Przepisy krajowe powinny być bowiem stosowane z ich uwzględnieniem. I tak na podstawie art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dalej „Traktat" ograniczenie swobody przedsiębiorczości obywateli jednego Państwa Członkowskiego na terytorium innego Państwa Członkowskiego są zakazane w ramach poniższych postanowień. Zakaz ten obejmuje również ograniczenia w tworzeniu agencji, oddziałów lub filii przez obywatela danego Państwa Członkowskiego, ustanowionych na terytorium innego Państwa Członkowskiego. Z zastrzeżeniem postanowień rozdziału dotyczącego kapitału, swoboda przedsiębiorczości obejmuje podejmowanie i wykonywanie działalności prowadzonej na własny rachunek, jak również zakładanie i zarządzanie przedsiębiorstwami, a zwłaszcza spółkami w rozumieniu artykułu 48 akapit drugi, na warunkach określonych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego dla własnych obywateli. W związku z powyższym interpretacja art. 24 ust. 1 i ust. 4 ustawy o PIT, powinna zostać dokonana z uwzględnieniem art. 49 Traktatu. W świetle powyższych przepisów, mając na uwadze zasadę równego traktowania obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej, prawidłowe w opinii Wnioskodawcy jest stwierdzenie, iż osoby fizyczne (będące obywatelami państw członkowskich UE) nieposiadające obywatelstwa polskiego, powinny być traktowane tak jak obywatele polscy. W związku z powyższym zastosowanie do nich znajduje art. 2 ust. 1 pkt 2 wcześniej już cytowanej ustawy o rachunkowości, w świetle którego, osoby te są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych, dopiero po osiągnięciu za poprzedni rok obrotowy przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych, wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ jest On obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą na terytorium Polski, to zobowiązany będzie do prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie ustawy o rachunkowości dopiero po osiągnięciu, za poprzedni rok obrotowy, przychodów netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wynoszących co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości. Jeżeli kwota ta nie zostanie przekroczona, Wnioskodawca uprawniony jest do prowadzenia ewidencji w oparciu o przepisy rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

• z dnia 17 lutego 2010 r., Znak: IPPB1/415-959/09-2/KS,
• z dnia 27 stycznia 2011 r., Znak: IPPB1/415-1084/10-2/MT,
• z dnia 11 stycznia 2012 r., Znak: IPPB1/415-1011/11-2/JB.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.