INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2008r. (data wpływu 24 listopada 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2009r. (data wpływu 19 stycznia 2009r.) oraz pismem z dnia 26 stycznia 2009r. (data wpływu 27 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek dokonanej w 2008r. - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2008r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek dokonanej w 2008r. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2009r. (data wpływu 19 stycznia 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 stycznia 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca niżej opisaną działkę nr 1004 zakupił ze Spółdzielni Rolniczej, której był członkiem, zgodnie z aktem notarialnym z kwietnia 2000r., jako grunty rolne na powiększenie gospodarstwa.

W 2006r. uchwałą Rady Gminy powyższa działka została uznana jako teren w części budowlany, a w pozostałej części jako tereny rolne. Dlatego też w 2008r. Wnioskodawca przystąpił do podziału powyższej działki na 12 części jako działki budowlano-rolne przeznaczone do sprzedaży, także jako 2 darowizny dla osób bliskich.

W 2008r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 4 działek o nr: 1004/3, 1004/4, 1004/5, 1004/12, dwie działki (nr 1004/1 i 1004/2) w formie darowizny przeznaczył dla wnuka i siostry, natomiast działki o nr 1004/13 i 1004/14, przeznaczono na poszerzenie drogi gminnej, które z mocy prawa przeszły na własność Gminy.

Co do działek sprzedanych, Agencja Nieruchomości Rolnych odstąpiła od prawa pierwokupu.

Wnioskodawca nadmienił, iż powyższa działka nr 1004 była użytkowana rolniczo do 2007r.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności rolniczej, a działka nr 1004 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działkę tę użytkował brat Wnioskodawcy, który jest właścicielem gospodarstwa rolnego, natomiast Wnioskodawca nie uzyskiwał z tej działki żadnych korzyści.

Po przekształceniu przez Gminę gruntu na tereny pod zabudowę, Wnioskodawca podzielił grunt na mniejsze działki w celu sprzedaży. Działki te nie są zabudowane, a zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. Powodem sprzedaży działek są względy finansowe. Część dochodu Wnioskodawca przeznaczy na leczenie, remont budynku mieszkalnego i pomoc dzieciom i wnukom w starcie życiowym.

Wnioskodawca wskazał również, że pozostałe działki, tj. od nr 1004/6 do nr 1004/11 również zamierza sprzedać w miarę zgłaszających się kupców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dotychczas sprzedanych działek Wnioskodawca powinien zapłacić podatek, jeżeli tak, to dlaczego i w jakiej wysokości oraz jaki to rodzaj podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on być obciążony podatkiem z jakiegokolwiek tytułu dotyczącym zdarzeń faktycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie nadmienia się, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 30 listopada 2008r., gdyż Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które – mimo że czynność wykonały jednorazowo – działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż od Spółdzielni Rolniczej Wnioskodawca dokonał zakupu gruntów rolnych (działka nr 1004) w celu powiększenia gospodarstwa.

Należy zaznaczyć, że w myśl ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza. Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem w przedmiotowej sprawie fakt, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej, tj. nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie przesądza o tym, że nie podejmuje działań wskazujących na działalność gospodarczą, gdyż już samo poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są również okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z tego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet, jeśli zostały one wykonane okazjonalnie czy jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą. Jedną z takich okoliczności jest nabycie gruntów rolnych (działka nr 1004) w celu powiększenia gospodarstwa, a więc na cele związane z działalnością gospodarczą (rolniczą) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a nie na cele osobiste Wnioskodawcy, bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza.

Kolejną przesłanką przemawiającą za uznaniem podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności jest podział i przeznaczenie ww. gruntów dla celów sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób zamierzał wykorzystać zakupiony grunt na potrzeby osobiste. Przykładem takiego bowiem wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Natomiast podział przedmiotowej działki nr 1004 na 14 mniejszych i sprzedaż w 2008r. 4 z nich (nr: 1004/3, 1004/4, 1004/5, 1004/12), niewątpliwie dowodzi, że Wnioskodawca podjął działania mające na celu uatrakcyjnienie gruntu w celu korzystniejszej jego sprzedaży.

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca przeznaczył ww. grunt do sprzedaży dopiero po przekwalifikowaniu go przez gminę na grunt budowlany (mając na uwadze znaczny wzrost ich wartości), co przesądza o zarobkowym charakterze podjętych działań.

W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku gruntów kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy. Nie można zatem uznać, aby wszystkie powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym. Wręcz przeciwnie, należy uznać, że dostawa gruntu nabytego w celu powiększenia gospodarstwa, stanowi wyprzedaż składników majątku „przedsiębiorstwa” Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca planuje, również sprzedaż kolejnych 6 działek, co jednoznacznie wskazuje na częstotliwy charakter dokonywanych czynności.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, że czynności dokonane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT). Dla uznania wykonywanych czynności za działalność gospodarczą nie ma znaczenia fakt, czy podmiot dokonujący tych czynności zarejestrował formalnie działalność gospodarczą w organie rejestrowym, najistotniejszym jest fakt, że dokonał czynności opodatkowanych w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Ponadto przeznaczenie przez Wnioskodawcę uzyskanych środków na potrzeby własne, nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania (głównym czy też dodatkowym) tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to, aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie m.in. osobistych potrzeb.

Podsumowując jeszcze raz należy wskazać, że wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie przez Wnioskodawcę opisanych wyżej nieruchomości gruntowych, a następnie przeznaczenie ich do sprzedaży wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

W efekcie dokonaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazuje, iż sprzedane grunty nie były zabudowane, a zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną.

Co do zasady stawka podatku VAT wynosi 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Wprawdzie ustawodawca przewidział dla niektórych towarów czy usług stawki obniżone lub zwolnione z opodatkowania, jednakże dostawa nieruchomości, o których mowa we wniosku nie mogła korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu to ustawodawca przewidział takowe w dwóch przypadkach, mianowicie:

• dla gruntu niezabudowanego – ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę,

• dla gruntu zabudowanego – ze zwolnienia wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 43 ust. 2 pkt 1 oraz art. 29 ust. 5 i przy wyłączeniu art. 43 ust. 6 ustawy o VAT (powołane przepisy w brzmieniu obowiązującym w 2008r.), korzystała dostawa gruntu zabudowanego budynkami lub budowlami trwale z gruntem związanymi, przy czym budynki te (lub budowle albo ich części) musiały nosić znamiona towaru używanego w rozumieniu ww. art. 43 ust. 2 pkt 1 lub też być obiektem budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
  
  

W przedmiotowej sprawie nie zachodziła żadna z ww. okoliczności, zatem przedmiotowa dostawa działek w 2008r. podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, tj. 22%.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 16 stycznia 2009r. wprawdzie podał, iż zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy grunty przeznaczone do sprzedaży nie są zabudowane, a przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną, jednak we wniosku z dnia 21 listopada 2008r. Wnioskodawca posłużył się sformułowaniem, że uchwałą Rady Gminy przedmiotowa działka została uznana jako teren w części budowlany, a pozostałość jako tereny rolne. Zatem należy zaznaczyć, że w sytuacji, gdyby z planu zagospodarowania przestrzennego gminy wynikało, że sprzedane w 2008r. działki były w części rolne, to dostawa tej części działki objęta była zwolnieniem od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Reasumując, dokonana w 2008r. sprzedaż wskazanych we wniosku działek przeznaczonych pod zabudowę podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, działał w charakterze podatnika (w sytuacji, gdyby z planu zagospodarowania przestrzennego gminy wynikało, że sprzedane w 2008r. działki były w części rolne, to ta część korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.)

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie, w kwestii nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy 2 działek o nr 1004/13 i 1004/14, przeznaczonych na poszerzenia drogi gminnej, które z mocy prawa przeszły na własność Gminy oraz dokonanej darowizny 2 działek (nr 1004/1 i 1004/2) na rzecz wnuka i siostry, należy mieć na uwadze uregulowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
   
   

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest jednak to czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca przedmiotową działkę nr 1004 zakupił od Spółdzielni Rolniczej, której był członkiem, zgodnie z aktem notarialnym z kwietnia 2000r., jako grunty rolne na powiększenie gospodarstwa.

Należy zauważyć, że w myśl przepisów obowiązującej w 2000r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) dostawa gruntów nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem należy przyjąć, że przy nabyciu przedmiotowego gruntu w 2000r., Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż podatek taki nie wystąpił.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy 2 działek przeznaczonych na poszerzenie drogi gminnej, które z mocy prawa przeszły na własność Gminy oraz dokonana darowizna 2 działek (nr 1004/1 i 1004/2) na rzecz wnuka i siostry, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy w części D2 poz. 39 wniosku ORD-IN z dnia 21 listopada 2008r. oraz w części D2 poz. 41 uzupełnienia do wniosku ORD-IN z dnia 16 stycznia 2009r., dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Jeśli natomiast Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji również w zakresie innych podatków, to winien złożyć odrębny wniosek ORD-IN, w którym należy określić rodzaj podatku, wyczerpująco przedstawić stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sformułować zapytanie oraz własne stanowisko, w sposób umożliwiający tut. organowi udzielenie jednoznacznej interpretacji w zakresie wskazanego podatku (podatków) oraz uiścić odrębną opłatę odpowiadającą ilości podatków oraz ewentualnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) jakie zostaną przedstawione w zakresie wymienionych podatków.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Natomiast kwestia opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży pozostałych działek zostanie objęta odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.