Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-895/12-4/JW
z 12 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14.09.2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 29.10.2012 r. (data wpływu 2.11.2012 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 19.10.2012 r. sygn. IPPP2/443-895/12-2/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2012 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 29.10.2012 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 19.10.2012 r. nr IPPP2/443-895/12-2/JW skutecznie doręczonym w dniu 24.10.2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w celu odzyskania należnych mu wierzytelności od różnych kontrahentów podpisuje umowy cesji wierzytelności z firmą, która na jego zlecenie dokonuje różnych czynności windykacyjnych. Umowa przelewu wierzytelności zawiera zapisy:

§ 1

Cedent oświadczy że przysługuje mu względem Dłużnika „XXX” bezsporna wierzytelność wynikająca z następujących dokumentów: XXXXXXX - na kwotę: XXXXXX (słownie: XXXXX).

§ 2

1. Cedent dokonuje cesji wierzytelności określonej w § 1 na rzecz Cesjonariusza. Wierzytelność główna na dzień zawarcia niniejszej umowy wynosi: XXXXXX zł (słownie: XXXXXX).
2. Wynagrodzenie umowne przysługujące Cesjonariuszowi w związku z niniejszą umową wynosi XX% kwoty stanowiącej należność główną kwoty, tj. XXXXXX zł (słownie: XXXXXXX) oraz xx% od odsetek odzyskanych od Dłużnika, a w przypadku odsetek umownych xx% odsetek odzyskanych od Dłużnika. Powyższe wynagrodzenie stanowi kwoty netto, do których zostanie doliczony VAT wg obowiązującej stawki.
3. W przypadku nie odzyskania od Dłużnika wierzytelności w pełnej wysokości, wynagrodzenie Cesjonariusza ulega proporcjonalnemu zmniejszeniu i stanowić będzie xx% kwoty rzeczywiście odzyskanych wierzytelności. Prawo do wynagrodzenia Cesjonariuszowi przysługuje z chwilą odzyskania wierzytelności objętych niniejszą umową od Dłużnika.
4. Każdorazowo, po otrzymaniu wpłaty od Dłużnika Cesjonariusz zobowiązuje się przekazać do Cedenta, przelewem bankowym w terminie do 14 dni od daty jej otrzymania, kwotę w wysokości otrzymanej wpłaty pomniejszonej o należne Cesjonariuszowi wynagrodzenie brutto za odzyskaną część długu oraz o zasądzone od Dłużnika koszty zastępstwa procesowego przed sądem i w egzekucji, do których zostanie doliczony VAT, na podstawie wystawionej przez Cesjonariusza faktury VAT.
   
   

§ 3

W przypadku zapłaty wierzytelności wymienionej w § 1 przez Dłużnika po dniu zawarcia niniejszej umowy, Cedent jest zobowiązany natychmiast powiadomić Cesjonariusza, przesyłając faxem bankowy lub kasowy dowód wpłaty.

§ 4

Cedent oświadcza, że powierzone wierzytelności, o których mowa w § 1 niniejszej umowy nie są sporne co do ich wysokości, nie są wyłączone zastrzeżeniami umownymi z Dłużnikiem co do możliwości ich zbycia i przekazania, nie są ograniczone przepisami prawa w możliwości zbycia, nie są objęte postępowaniem upadłościowym ani układowym, nie są przedmiotem innych cesji, zastawem, nie są zajęte przez organy egzekucyjne, a Dłużnik nie ma wobec Cedenta wierzytelności nadających się do potrąceń.

Cedent oświadcza, że nie wiąże go z Dłużnikiem umowa określająca właściwość sądu co do jurysdykcji sądu.

§ 5

Jeżeli egzekucja prowadzona przez Cesjonariusza przeciwko Dłużnikowi okaże się bezskuteczna, albo Dłużnik ogłosi upadłość albo też otworzy postępowanie układowe, lub też przejdzie w stan likwidacji, nie odzyskana część wierzytelności zostanie przekazana z powrotem Cedentowi na podstawie jednostronnego oświadczenia Cesjonariusza.

§ 6

Wszelkie zmiany w umowie mogą nastąpić w formie pisemnej.

Cedent jest zobowiązany do informowania Cesjonariusza o zmianie adresu lub numeru konta listem poleconym lub mailem na adres xxxxxx@xxxxxx.pl. Brak powiadomienia oznaczać będzie, iż korespondencja wysłana na adres wskazany w preambule niniejszej umowy, będzie uznawana przez Strony za prawidłowo doręczoną. Nie powiadomienie o zmianie rachunku bankowego powodować będzie, iż wysłanie jakichkolwiek kwot przez Cesjonariusza na konto Cedenta podane w niniejszej umowie, będzie równoznaczne ze skutecznym zwolnieniem się przez Cesjonariusza z zobowiązania.

§ 7

W sprawach nie uregulowanych niniejszą umową mają zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego.

W umowach o powyższej treści wymienione są faktury, co do których Wnioskodawca chce zastosować „ulgę na złe długi”. Faktury każdorazowo były wykazywane w deklaracji VAT jako obrót i podatek należny - zgodnie z datą ich wystawienia.

Cesjonariuszem jest firma zajmująca się w sposób profesjonalny windykacją należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów Wnioskodawca ma prawo skorzystać z zapisów art. 89a tzw. „ulgę na złe długi” w sytuacji, gdy jednocześnie zawarł umowę cesji na tę wierzytelność ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, tj. nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności określonego na fakturze.

Dodatkowo wierzytelności spełniają warunki zawarte w art. 89a ust. 2. Wątpliwość budzi jedynie art. 89a ust. 2 pkt 4 (wierzytelności nie zostały zbyte). Według Wnioskodawcy umowa cesji wierzytelności nie jest umową sprzedaży wierzytelności, lecz tylko podstawą dla firmy windykacyjnej do podjęcia działań, zmierzających do wyegzekwowania należności. Ryzyko podjętych działań zawsze obciąża Wnioskodawcę, jako Cedenta, gdyż zgodnie z zapisami § 5 w przypadku bezskutecznej egzekucji nieodzyskana część wierzytelności zostaje przekazana z powrotem Cedentowi na podstawie jednostronnego oświadczenia Cesjonariusza.

Zatem umowa cesji wierzytelności jest umową uprawniającą występujący w niej podmiot do świadczenia usług windykacji za wynagrodzeniem określonym procentowo, płatnym dopiero po wyegzekwowaniu wierzytelności. Obie te przesłanki wskazują na to, iż w przypadku zawartej umowy cesji, nie mamy do czynienia ze zbyciem należności, tylko ze świadczeniem usług windykacji.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku spełnienia przesłanek art. 89a należności, co do których również zawarta jest umowa przelewu wierzytelności Strona może skorzystać z uprawnień opisanych w tymże artykule.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej ITPP1/443-1694/11/KM, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1-443-371/10-2/PR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-215/10-2/KG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Natomiast, zgodnie z ust. 3 ww. art. 89a ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez dokonanie przedmiotowej korekty, jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są łącznie wszystkie warunki wskazane w ust. 2 i ust. 3 tego artykułu.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy zbycie należności pozbawia podatnika możliwości skorzystania z uprawnienia przewidzianego w przepisie art. 89a ust. 1 ustawy. Bowiem zbycie wierzytelności oznacza, iż została uregulowana, a tym samym podatnik otrzymał należność wynikającą z danej wierzytelności (nawet w takim wypadku, gdy otrzymał ją od podmiotu trzeciego – czyli od nabywcy wierzytelności).

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w celu odzyskania należnych mu wierzytelności podpisuje umowy cesji wierzytelności z firmą zajmująca się w sposób profesjonalny windykacją należności. Z zawartej umowy powierzenia wierzytelności wynika między innymi, że prawo do wynagrodzenia Cesjonariuszowi przysługuje z chwilą odzyskania wierzytelności objętych niniejszą umową od Dłużnika. Każdorazowo, po otrzymaniu wpłaty od Dłużnika Cesjonariusz zobowiązuje się przekazać do Cedenta, przelewem bankowym w terminie do 14 dni od daty jej otrzymania, kwotę w wysokości otrzymanej wpłaty pomniejszonej o należne Cesjonariuszowi wynagrodzenie brutto za odzyskaną część długu oraz o zasądzone od Dłużnika koszty zastępstwa procesowego przed sądem i w egzekucji. Jeżeli egzekucja prowadzona przez Cesjonariusza przeciwko Dłużnikowi okaże się bezskuteczna, albo Dłużnik ogłosi upadłość albo też otworzy postępowanie układowe, lub też przejdzie w stan likwidacji, nie odzyskana część wierzytelności zostanie przekazana z powrotem Cedentowi na podstawie jednostronnego oświadczenia Cesjonariusza.

W umowach o powyższej treści wymienione są faktury, co do których Wnioskodawca chce zastosować „ulgę na złe długi”. Faktury każdorazowo były wykazywane w deklaracji VAT jako obrót i podatek należny - zgodnie z datą ich wystawienia. Wierzytelności spełniają warunki zawarte w art. 89a ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy został spełniony warunek określony w art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy tj. w sytuacji, gdy Wnioskodawca zawarł umowę cesji na te wierzytelności - to czy należy uznać, że wierzytelności zostały zbyte.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca podpisuje umowy cesji wierzytelności oraz powierza te wierzytelności osobie trzeciej, zatem zbywa wierzytelności.

Cesja wierzytelności jest instytucją prawa cywilnego, którą regulują przepisy art. 509 - 518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jest umową cywilnoprawną zawieraną pomiędzy wierzycielem - zbywcą wierzytelności (cedentem) a osobą trzecią - nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem), na podstawie której wierzyciel przenosi swoją wierzytelność wobec dłużnika na osobę trzecią.

Cesja wierzytelności skutkuje tym, że wierzyciel zostaje zaspokojony przez nabywcę wierzytelności (cesjonariusza). Dłużnik przestaje być dłużnikiem wierzyciela pierwotnego, a jego dług zostaje uregulowany poprzez cesjonariusza.

Wobec tego biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz wskazane powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca dokonał cesji wierzytelności to tym samym dokonał zbycia wierzytelności. Zatem brak spełnienia przesłanki określonej w art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy powoduje, iż pierwotny wierzyciel nie ma prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku tych wierzytelności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy interpretacji indywidualnych organów podatkowych należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, iż każdy stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) podlega indywidualnej ocenie pod kątem obowiązujących przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym tut. Organ podatkowy wskazuje, iż powołane przez Wnioskodawcę interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/443-1694/11/KM z dnia 15.03.2012 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP1-443-371/10-2/PR z dnia 15.04.2010 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-215/10-2/KG z dnia 13.05.2010 r. zostały rozstrzygnięte w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych niż rozpatrywany w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.