INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 26 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności objętych umową powierniczego przelewu wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności objętych umową powierniczego przelewu wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2009 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę powierniczego przelewu wierzytelności (jako Cedent), o następującej treści:

„ § 1

Pkt 1. Przedmiotem niniejszej umowy jest określenie zasad powierniczego przelewu na rzecz Powiernika Wierzytelności, przysługujących Cedentowi.

Pkt 2. Ilekroć w umowie jest mowa o Wierzytelnościach rozumieć przez to należy będące przedmiotem przelewu wierzytelności Cedenta oraz wszelkie związane z nimi lub z nich wynikające prawa. Szczegółowe określenie Wierzytelności następuje w kolejno numerowanych załącznikach do Umowy, zwanych dalej Załącznikami.

Pkt 3. w załącznikach strony umowy określają dłużników, w stosunku do których Cedentowi przysługują Wierzytelności, zwanych dalej dłużnikami, charakter wierzytelności, numery dokumentów, z których wynikają daty wystawienia dokumentów podstawowe kwoty wierzytelności, terminy płatności, kwoty zapłacone przez dłużnika do Cedenta oraz procent (netto) należny Powiernikowi.

Pkt 4. Ilekroć w umowie jest mowa o podstawowej kwocie wierzytelności rozumieć należy kwoty określone załącznikiem w kolumnie „pozostało do zapłaty”. Równocześnie z podpisaniem załącznika strony podpisują dokument cesji, który legitymuje Powiernika jako nabywcę Wierzytelności w stosunku do osób trzecich. Oświadczenia stron złożone w umowie stają się wiążące w stosunku do danej Wierzytelności z datą podpisania załącznika i z tą chwilą następuje skutek w postaci przelewu wierzytelności.

§ 2

Pkt 1. Cedent oświadcza, że Wierzytelności opisane w załączniku są w całości wymagalne w terminach określonych w załączniku, bezsporne, wolne od obciążeń wad prawnych, mogą być dochodzone od dłużnika w pełnych wysokościach podanych w kolumnie „pozostało do zapłaty” oraz nadają się do zbycia.

Pkt 2. Cedent oświadcza ponadto, że w dniu przelewu Wierzytelności nie posiada względem dłużnika żadnych zobowiązań, które mogłyby być przedmiotem wzajemnych potrąceń oraz, że wobec dłużników nie toczy się upadłościowe lub sądowe postępowanie układowe obejmujące Wierzytelności.

Pkt 3. Cedent zobowiązuje się niezwłocznie przekazywać Powiernikowi wszelkie dokumenty konieczne do ich skutecznego dochodzenia, a mianowicie pełną dokumentację Wierzytelności oraz korespondencję z dłużnikami i sądami, w tym także następującą po cesji, a dotyczącą bezpośrednio lub pośrednio Wierzytelności.

§ 3

Pkt 1. Powiernik zobowiązuje się do prowadzenia działań zmierzających do spieniężenia Wierzytelności.

Pkt 2. w ramach czynności powierniczych Powiernik może podejmować wszelkie prawem dozwolone czynności, w szczególności prowadzić negocjacje, zawierać ugody, zbywać Wierzytelności na rzecz osób trzecich, pozywać dłużników przed sądem o zapłatę, kierować sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego, zabezpieczać Wierzytelności hipoteką lub zastawem.

Pkt 3. Powiernik zobowiązuje się zawiadomić dłużnika o przelewie wierzytelności w terminie 7 dni od daty ich przelania na Powiernika.

Pkt 4. z zastrzeżeniem § 4 pkt 4 oraz § 5 pkt 5, Powiernik zobowiązuje się nie obciążać Cedenta kosztami wykonywania czynności powierniczych.

Pkt 5. Powiernik zobowiązuje się na wezwanie Cedenta, niezwłocznie informować go o prowadzonych czynnościach.

§ 4

Pkt 1. Za wykonane czynności powiernicze Powiernikowi przysługuje od Cedenta wzajemnie uzgodnione wynagrodzenie, stanowiące procent z odzyskanej podstawowej kwoty Wierzytelności, określony w załączniku jako procent należny Powiernikowi.

Pkt 2a. Wierzytelności odzyskane od dłużników w jakikolwiek sposób w czasie związania stron umową uważa się za odzyskane w wyniku czynności powierniczych. Dotyczy to także Wierzytelności, które wygasły na skutek potrąceń oraz zwrotów towaru.

Pkt 2b. Cedent zobowiązuje się przekazać Powiernikowi należne mu wynagrodzenie także w przypadku zapłaty Wierzytelności przez dłużnika lub w jego imieniu, do rąk Cedenta. w tym przypadku zapłata wynagrodzenia nastąpi w terminie 7 dni od otrzymania każdej ze spłat, wraz z przesłaniem Powiernikowi kopii dokumentów potwierdzających spłaty.

Pkt 3. z zastrzeżeniem pkt 5, uzyskane w toku czynności powierniczych kwoty Powiernik będzie przekazywać Cedentowi zatrzymując kwotę stanowiącą procent należny Powiernikowi. Po zapłaceniu podstawowej kwoty Wierzytelności pomniejszonej o przysługujące Powiernikowi wynagrodzenie, Powiernik nabywa nieodwołalnie i bezterminowo wszelkie prawa do pozostającej do zapłaty części Wierzytelności i może nimi dysponować według własnego uznania.

Pkt 4. w razie zajścia potrzeby złożenia pozwu o zapłatę kwot wynikających z Wierzytelności lub wniosku o ich wyegzekwowanie, Cedent zobowiązany jest uiścić wpis sądowy lub zaliczkę komorniczą w terminie 3 dni od otrzymania od Powiernika sądowego wezwania o opłacenie wpisu sądowego lub wezwania do uiszczenia zaliczki.

Pkt 5. w odniesieniu do spraw, co do których zachodzi konieczność prowadzenia postępowania sądowego lub egzekucyjnego, pierwsze odzyskane kwoty Powiernik przeznaczy na pokrycie poniesionych wydatków związanych z wpisem sądowym, zaliczką na poczet kosztów postępowania egzekucyjnego oraz kosztami zastępstw procesowych. w przypadku pokrycia części kosztów przez Cedenta zgodnie z pkt 4, po otrzymaniu spłat Powiernik przekaże Cedentowi otrzymane kwoty do wysokości poniesionego wpisu lub zaliczki.

Pkt 6. Kwoty należne Cedentowi Powiernik przekazywać będzie w terminie 5 dni roboczych od daty odzyskania Wierzytelności lub zbycia ich na rzecz osoby trzeciej.

Pkt 7. Cedent oświadcza że posiada NIP oraz upoważnia Powiernika do wystawiania faktur bez podpisu odbiorcy.

§ 5

Pkt 1. z zastrzeżeniem pkt 2 i 3, każda ze stron może umowę wypowiedzieć pisemnie w stosunku do określonego załącznika lub określonych pozycji załącznika, z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy nie ma mocy wstecznej, co oznacza, że dotyczyć może jedynie Wierzytelności nieodzyskanych przed upływem terminu, w którym wypowiedzenie staje się skuteczne. w okresie wypowiedzenia strony zachowują pełnię swoich praw.

Pkt 2. Wypowiedzenie umowy w stosunku do określonego załącznika jest skuteczne, gdy nastąpiło nie wcześniej niż w terminie miesiąca od daty podpisania załącznika. Wypowiedzenie złożone przed tym terminem nabiera biegu z upływem miesiąca od daty podpisania załącznika.

Pkt 3. w sprawach objętych postępowaniem sądowym lub egzekucyjnym wypowiedzenie umowy przez Cedenta w stosunku do tych Wierzytelności staje się skuteczne z upływem 90 dni od daty otrzymania przez Powiernika pisemnego wypowiedzenia.

Pkt 4. Umowa w stosunku do określonego załącznika ulega na podstawie oświadczenia Powiernika natychmiastowemu rozwiązaniu w odniesieniu do dłużnika, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub sądowe postępowanie układowe, jeżeli obejmuje ono Wierzytelności określone załącznikiem.

Pkt 5. w razie rozwiązania umowy Cedent zobowiązany jest w terminie 7 dni od wezwania zwrócić Powiernikowi poniesione przez niego i udokumentowane wydatki na koszty, o których mowa w § 4 pkt 5.

§ 6

Pkt 1. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Pkt 2. w sprawach nie uregulowanych umową mają zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego i innych przepisów polskiego systemu prawnego.

Pkt 3. Wierzytelności z niniejszej umowy nie podlegają cesji na rzecz osób trzecich bez pisemnej zgody drugiej strony.

Pkt 4. Wszelkie zmiany umowy mogą być dokonane wyłącznie w formie pisemnej, za zgodą obu stron pod rygorem ich nieważności.

Pkt 5. Umowę sporządzono, a załączniki będą sporządzone, w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron”.

W załączniku do umowy powierniczego przelewu wierzytelności, podpisanym przez Zainteresowaną, występują faktury VAT, do których chce ona zastosować tzw. „ulgę na złe długi”. Cesja wierzytelności podpisana przez nią, kierowana do dłużnika, zawiera następującą treść: „Niniejszym przelewamy na rzecz X, wierzytelności i wszelkie prawa z nimi związane, wynikające z dokumentów wskazanych w załączniku nr 1 do cesji. Prosimy o zgodne z nami księgowanie. Spłatę wierzytelności należy kierować na rachunek bankowy nowego wierzyciela prowadzony przez: (tu nazwa banku i nr konta). Nabywca oświadcza, że wierzytelności przyjmuje”. Wnioskodawczyni poniosła jako Cedent koszty wynikające z umowy. Do dnia dzisiejszego nie wpłynęły żadne wierzytelności od dłużnika. Cała opisana powyżej sprawa jest w ramach prowadzonej przez Zainteresowaną pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle obecnie obowiązujących przepisów o VAT Wnioskodawczyni ma prawo zastosować tzw. ulgę na złe długi... Pozostałe warunki umożliwiające korektę VAT należnego spełnia.
2. Czy podpisana przez Zainteresowaną umowa powierniczego przelewu wierzytelności jest równoznaczna ze zbyciem wierzytelności w rozumieniu ustawy o VAT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, brak jest podstaw do przyjęcia umowy powierniczego przelewu wierzytelności za zbycie wierzytelności. z umowy jednoznacznie wynika, że jest to de facto umowa, na mocy której Powiernik został upoważniony do windykacji i ma z tego tytułu wynagrodzenie wynoszące określony w umowie procent. Nie ma przejścia na Powiernika ryzyka, więc jest to ewidentnie należność Zainteresowanej. Co więcej, to ją obciążają wszelkie koszty związane z windykacją, tj. wpis sądowy czy ewentualna zaliczka u komornika - tak stanowi umowa. Celem umowy nie jest sprzedaż należności lecz zlecenie Powiernikowi windykację kwot określonych w treści faktur. Przecież udana windykacja, w ocenie Wnioskodawczyni, sprowadza się do tego, że kwoty wyegzekwowane od dłużnika tak byłyby przekazane na jej rzecz, po potrąceniu prowizji. Sprzedażą byłoby przeniesienie wierzytelności na Powiernika za określoną kwotę w chwili zawarcia umowy, bez powiązania kwestii opłacenia tej transakcji ze skutecznością postępowania windykacyjnego.

Reasumując, Zainteresowana uważa, że ma prawo do skorzystania z ulgi na złe długi w stosunku do należności, które stały się przedmiotem umowy powierniczego przelewu wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Na mocy postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowana zawarła z Powiernikiem umowę powierniczego przelewu wierzytelności (jako Cedent).

Z zawartej umowy wynika m.in., że:

• powiernik zobowiązuje się do prowadzenia działań zmierzających do spieniężenia Wierzytelności,

• w ramach czynności powierniczych Powiernik może podejmować wszelkie prawem dozwolone czynności, w szczególności prowadzić negocjacje, zawierać ugody, zbywać Wierzytelności na rzecz osób trzecich, pozywać dłużników przed sądem o zapłatę, kierować sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego, zabezpieczać Wierzytelności hipoteką lub zastawem,

• za wykonane czynności powiernicze Powiernikowi przysługuje od Cedenta wzajemnie uzgodnione wynagrodzenie,

• wynagrodzenie Powiernika ustalane jest jako procent z odzyskanej podstawowej kwoty Wierzytelności,

• uzyskane w toku czynności powierniczych kwoty Powiernik będzie przekazywać Cedentowi w terminie 5 dni roboczych od daty odzyskania Wierzytelności, zatrzymując kwotę stanowiącą procent należny Powiernikowi,

• każda ze stron może umowę wypowiedzieć w stosunku do określonego załącznika lub określonych pozycji załącznika, z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia,

• wypowiedzenie umowy nie ma mocy wstecznej, co oznacza, że dotyczyć może jedynie Wierzytelności nieodzyskanych przed upływem terminu, w którym wypowiedzenie staje się skuteczne.
  
  

Dodatkowo, Wnioskodawczyni wskazała, iż ryzyko nieściągalności Wierzytelności obciąża ją, i to ją obciążają wszelkie koszty związane z windykacją.

Przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają regulacji prawnej instytucji powiernictwa. Nie ma jednak przeszkód do zawierania tego typu umów - pozwala na to zasada swobody umów wyrażona w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Podstawą dla dokonania cesji wierzytelności jest art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Przelew wywiera taki skutek, że na osobę trzecią przechodzą wszelkie związane z wierzytelnością prawa, w tym roszczenie o odsetki.

Przelew powierniczy nie jest jednak typową umową sprzedaży wierzytelności, lecz raczej podstawą do przeprowadzenia windykacji przez podmiot trudniący się ściąganiem długów.

Najistotniejsze postanowienia umowy przelewu powierniczego wierzytelności są następujące:

1. nabywca wierzytelności posiada uprawnienie do zwrotu wierzytelności w przypadku nieskuteczności windykacji,
2. ryzyko nieściągalności wierzytelności obciąża cedenta, czyli podmiot, który dokonał powierniczego przelewu,
3. w sytuacji braku skuteczności działań windykacyjnych, wierzytelność „wraca” do pierwotnego wierzyciela,
4. nie dokonuje się zapłaty cedentowi aż do czasu ściągnięcia długu lub zbycia wierzytelności,
5. wynagrodzenie firmy windykacyjnej ustalane jest w określonym procencie odzyskanej kwoty i jest ono potrącane ze ściągniętego długu.

Jak wynika z powyższego, firma windykacyjna, „nabywająca” wierzytelności na podstawie umowy określanej potocznie mianem „przelewu powierniczego”, nie przejmuje ryzyka niewypłacalności dłużnika, chociaż działa w imieniu własnym. Dlatego istotą omawianej czynności prawnej nie jest sprzedaż wierzytelności (powiększenie majątku cesjonariusza o wartość przelanej wierzytelności), lecz odpłatne świadczenie usługi ściągania długów oraz ewentualnie pośrednictwo w obrocie wierzytelnościami.

Omawiana usługa przyjmuje formę przelewu wierzytelności wyłącznie dla potrzeb prawa procesowego, ponieważ większość firm windykacyjnych nie ma statusu kancelarii adwokackich lub radcowskich i z tego powodu nie może reprezentować wierzyciela przed sądem. Po nabyciu wierzytelności, firma windykacyjna może występować przeciwko dłużnikowi jako wierzyciel, a więc strona postępowania cywilnoprawnego. Firmy windykacyjne mogą także zbywać wierzytelność na warunkach ustalonych z cedentem, jeżeli jednak po upływie określonego czasu nabywca nie zostanie znaleziony, wierzytelność powraca do cedenta.

Powierniczy przelew wierzytelności dokonywany jest na podstawie umowy, która nie została uregulowana wprost w przepisach prawa cywilnego (tzw. umowa nienazwana). w praktyce przelew powierniczy nie jest niczym innym, jak zleceniem windykacji należności, z przeniesieniem na windykatora praw przysługujących wierzycielowi.

Przelew powierniczy, jak wspomniano, nie jest umową sprzedaży wierzytelności, lecz zawierany jest dla stworzenia prawnych podstaw dla windykacji należności, której ryzyko zapłaty przez cały czas ciąży na pierwszym wierzycielu.

Zatem, podpisana przez Zainteresowaną umowa powierniczego przelewu wierzytelności nie jest równoznaczna ze zbyciem wierzytelności.

W załączniku do umowy powierniczego przelewu wierzytelności, podpisanym przez Wnioskodawczynię, występują faktury VAT, do których chce ona zastosować tzw. „ulgę na złe długi”. Cesja wierzytelności podpisana przez nią, kierowana do dłużnika, zawiera treść z której wynika, iż przelewa ona na rzecz Powiernika wierzytelności i wszelkie prawa z nimi związane, wynikające z dokumentów wskazanych w załączniku do cesji. Spłatę wierzytelności należy kierować na rachunek bankowy nowego wierzyciela.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Wobec powyższego należy uznać, iż zostanie wypełniony warunek wynikający z przepisu art. 89a ust. 2 pkt 4 ustawy, tzn. wierzytelność nie została zbyta a Zainteresowana zachowała prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków wynikających z powołanych przepisów ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy, umożliwiające Zainteresowanej skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.