Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.10.2012 r. (data wpływu 02.11.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów podróży osobie niebędącej pracownikiem- jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 02.11.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów podróży osobie niebędącej pracownikiem.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej Spółka) świadczy usługi medyczne z zakresu diagnostyki obrazowej rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej, mammografii, RTG i teleradiologii. W zależności od rodzaju wykonywanej usługi mamy pracowników stacjonarnych i mobilnych. Pracownicy stacjonarni świadczą usługi w konkretnych placówkach Wnioskodawcy, natomiast pracownicy mobilni świadczą usługi w terenie i one odnoszą się tylko do mammografii wykonywanej w mobilnych mammobusach. W celu wykonania swoich usług Wnioskodawca zatrudnia pracowników na umowę o pracę, umowę zlecenie i działalność gospodarczą. W zależności od rodzaju wykonywanej usługi pracownicy mają w umowie wskazane konkretne miejsce pracy lub podany obszar pracy. Praca wyjazdowa dedykowana jest głównie do techników, którzy wykonują zdjęcia z zakresu mammografii w mobilnych mammobusach to oznacza, że ich praca związana jest z ciągłymi wyjazdami. Pracownicy ci zatrudniani są na umowę o pracę i jeżeli miejsce wykonywania pracy nie pokrywa się z ich miejscem pracy, to z tytułu podróży służbowej mają zwracane koszty za hotel, przejazdy lub paliwo z tytułu udostępnia samochodów służbowych. Wnioskodawca w najbliższej przyszłości planuje zatrudniać również techników prowadzących własną działalność gospodarczą i w umowie o współpracy chciałby się zobowiązać do zwrotu im kosztów wyjazdów w związku ze świadczeniem usług w zakresie zleconym przez Wnioskodawcę, miejscem ich pracy będzie cały obszar kraju. Zwrot wydatków będzie dokonywany na podstawie uzgodnionych i uzasadnionych rachunków, faktur lub innych dokumentów potwierdzających poniesiony wydatek. W zakres tych wydatków będą wchodziły, koszty noclegów, przejazdów lub koszty paliwa z tytułu udostępnienia samochodu należącego do Wnioskodawcy, lub koszty z tytułu używania samochodu przez współpracownika nie należącego do Wnioskodawcy (podstawą będzie ewidencja przebiegu pojazdu art. 16 ust. 1 pkt 51 i ust. 5 ustawy CIT), Udostępnienie samochodu osobie na działalności gospodarczej wiąże się ściśle z realizacją zlecenia na rzecz Wnioskodawcy i ze względu na specyficzny charakter tej pracy. Miejsca w których stacjonują mammobusy nie rzadko nie mają dobrego połączenia komunikacyjnego i tylko dojazd własnym środkiem transportu daje możliwość dotarcia „pracownikom” na czas do miejsca pracy. Mając taką możliwość Wnioskodawca ma gwarancję, że zapewnienia ciągłość pracy i poniesione przez nią wydatki stanowią zabezpieczenie źródła przychodu. Samochody udostępnione zostaną na podstawie umowy o korzystaniu z samochodów służbowych, w której będzie zawarte zastrzeżenie, że pojazd ten może być tylko i wyłącznie wykorzystywany do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Umowa zostanie zawarta na okres trwania umowy o współpracy, a po tym czasie samochód zostanie zwrócony Wnioskodawcy. Przez cały okres trwania umowy Wnioskodawca jest właścicielem pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki, Uregulowane w umowie o współpracy, poniesione przez osoby zatrudnione na działalności gospodarczej z tytułu odbytych podróży w związku z wykonaniem świadczeń na rzecz Wnioskodawcy...
2. Czy zwrot wydatków dokonany przez Wnioskodawcę na rzecz osób zatrudnionych na działalności gospodarczej z tytułu odbytych podróży w celu realizacji zlecenia na rzecz Wnioskodawcy będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wydatki te nie będą stanowiły przychodu z ich własnej działalności...
3. Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodów, które na mocy umowy udostępni osobie na działalności gospodarczej...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2. Odpowiedź na pozostałe pytania zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoby zatrudnione na inną umowę niż umowa o pracę i ponoszące wydatki związane z szeroko rozumianą podróżą znajdują swoją regulację prawną w art . 21 ust. 1 pkt 16 lit b) ustawy o podatku dochodowym od osób tycznych (dalej PIT), który zwalnia od podatku dochodowego diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. W odniesieniu do tej kategorii podatników pojęcia „podróż” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową”, która odnosi się jedynie do pracowników. Pojęcia „podróż” bez określenia „służbowa”, w zakresie zwolnienia jest znacznie szersza, gdyż nie ogranicza się do podróży służbowej, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami. Zwrot kosztów podróży osób niebędących pracownikami korzysta ze zwolnienia od podatku PIT, ale pod warunkiem, że:

• zwracane koszty nie przekroczą limitów wynikających z odrębnych przepisów (Rozporządzenie w sprawie podróży krajowych (Dz. U. Nr 236, poz.. 1990 ze zm.) oraz w Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dn. 25.03.2002 r. (Dz. U. z 2002. 27.271)),
• wydatki objęte zwrotem nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w ich działalności gospodarczej (art. 21 ust. 13 PIT) i zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu.
  
  

Stanowisko powyższe zostało potwierdzone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2012 r. (IPPB4/415-831/11-5/JK2) oraz w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2008 r. (IBPB2/415-539/07/HK). Wobec powyższego w przypadku gdy Spółka dokonuje zwrotu wydatków poniesionych przez osoby zatrudnione na działalności gospodarczej to korzystają one ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie z art. 21 pkt 16 lit b) ustawy PIT i pod warunkiem, że osoby te nie zaliczyły tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów ze swojej działalności.

Organy podatkowe również zajmują korzystne stanowisko dla podatników w kwestii nieodpłatnego udostępnienia swojego majątku „w przypadku Spółki będzie to samochód służbowy, w celu wykonania zlecenia, pod warunkiem że składniki te będą wykorzystywane wyłącznie w związku realizacją zlecenia. Przykładowo, w jednej z interpretacji organ podatkowy wskazał, że jeżeli zleceniobiorca otrzymujący możliwość korzystania z odzieży roboczej, materiałów biurowych oraz samochodu, udostępnionego przez zleceniodawcę, jednocześnie zobowiązany będzie do wykonywania określonych czynności (zadań) na rzecz Spółki - w takim przypadku zleceniobiorca nie uzyska przychodów z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu Ustawy PIT (Interpretacja Indywidualna Dyrektora Izby skarbowej w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2008 r. sygn.. IPPB1/415-567/08-4/AJ). Podobne stanowisko prezentowane jest w licznych interpretacjach wydanych przez Ministra Finansów w ostatnim czasie, przy czym odnoszą się one do sytuacji udostępnienia zleceniobiorcom (najczęściej menedżerom) składników majątku zleceniodawcy w celu realizacji zadań wynikających z łączącej strony umowy (zlecenia, kontraktu menedżerskiego). Zgodnie z powyższym jeżeli Spółka zobowiązuje się do udostępnienia osobom zatrudnionym na działalności gospodarczej składników majątku w postaci samochodu, ale w zamian oczekując realizacji zlecenia zgodnie z zawartą umową to nie powoduje to powstania przychodu z ich własnej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza.

Nawiązując do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do treści wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym z przepisu art. 21 ust. 13 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Jednocześnie należy wskazać, iż odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi medyczne z zakresu diagnostyki obrazowej rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej, mammografii, RTG i teleradiologii. Wnioskodawca zmierza zatrudnić techników prowadzących działalność gospodarczą i w umowie o współpracy chciałby się zobowiązać im do zwrotu kosztów wyjazdów w związku ze świadczeniem usług w zakresie zleconym przez Wnioskodawcę, miejscem ich pracy będzie cały obszar kraju. Zwrot wydatków będzie dokonywany na podstawie uzgodnionych i uzasadnionych rachunków, faktur lub innych dokumentów potwierdzających poniesiony wydatek. W zakres tych wydatków będą wchodziły, koszty noclegów, przejazdów lub koszty paliwa z tytułu udostępnienia samochodu należącego do Wnioskodawcy, lub koszty z tytułu używania samochodu przez współpracownika nie należącego do Wnioskodawcy. Udostępnienie samochodu osobie prowadzącej działalność gospodarczą wiąże się ściśle z realizacją zlecenia na rzecz Wnioskodawcy i ze względu na specyficzny charakter tej pracy. Samochody udostępnione zostaną na podstawie umowy o korzystaniu z samochodów służbowych, w której będzie zawarte zastrzeżenie, że pojazd ten może być tylko i wyłącznie wykorzystywany do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Umowa zostanie zawarta na okres trwania umowy o współpracy, a po tym czasie samochód zostanie zwrócony Wnioskodawcy.

Reasumując, biorąc zatem pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy, stwierdzić należy, iż dokonany przez Wnioskodawcę zwrot wydatków osobom niebędącymi pracownikami (wykonujący zlecenie w ramach własnej działalności) z tytułu odbytych podróży w celu realizacji zlecenia na rzecz Wnioskodawcy stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z działalności gospodarczej, jednakże na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca dopuścił możliwość zwolnienia z tego przychodu z opodatkowania, pod warunkiem spełnienia przesłanek wymienionych w art. 21 ust. 13 ustawy.

Odnosząc się do powołanych interpretacji Organ podatkowy podkreśla, iż jakkolwiek orzeczenia podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę pism organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację z przyczyn szeroko omówionych w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Powrót