INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.08.2009 r. (data wpływu 20.08.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z importem i dystrybucją na terytorium kraju antyperspirantów i płynów do higieny jamy ustnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.08.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z importem i dystrybucją na terytorium kraju antyperspirantów i płynów do higieny jamy ustnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka sprowadza do Polski i dystrybuuje na terenie kraju antyperspiranty oraz płyny do higieny jamy ustnej. Produkty te wytwarzane są poza Wspólnotą w związku z czym Spółka dokonuje na terenie Polski ich importu (dopuszczenia do obrotu).

Sprowadzane przez Spółkę antyperspiranty oznaczone są kodem CN 3307 20 00, do którego klasyfikuje się dezodoranty osobiste i środki przeciwpotowe. Zawartość alkoholu etylowego w tych produktach przekracza 1,2% objętości, przy czym jest to alkohol skażony zgodnie z przepisami państwa trzeciego, w którym antyperspirant został wyprodukowany. Środek użyty do skażenia tego alkoholu nie znajduje się na liście środków skażających, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. W innych państwach członkowskich produkt ten nie podlega podatkowi akcyzowemu, zaś alkohol w nim zawarty jest wolny od tego podatku, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy strukturalnej (alkohol został zużyty do produkcji wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi).

Kolejnym produktem nabywanym przez Spółkę są płyny do higieny jamy ustnej, oznaczone kodem CN 3306 90 00, do którego klasyfikuje się preparaty do higieny jamy ustnej lub higieny dentystycznej, m.in. płyny do płukania ust i odświeżacze jamy ustnej. Zawartość alkoholu etylowego w tych produktach przekracza 1,2% objętości. Alkohol ten nie może być skażony środkiem zazwyczaj stosowanym do skażania alkoholu z uwagi na kontakt z błoną śluzową oraz ryzyko przypadkowego połknięcia płynu podczas użytkowania. Pozostałe składniki produktu powodują jednakże jago niezdatność do spożycia, dzięki czemu alkohol zawarty w produkcie uznawany jest w innych państwach członkowskich UE za skażony zgodnie z wymogami dotyczącymi zwalniania alkoholu etylowego używanego do wytwarzania produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi (art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy strukturalnej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy import i dystrybucja przez Spółkę na terenie kraju wskazanych wyżej produktów wiążą się z jakimikolwiek obowiązkami w zakresie podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, opisana wyżej działalność jest neutralna z punktu widzenie przepisów akcyzowych, tj. nie powoduje powstania żadnych obowiązków wynikających z tych przepisów. Powyższe wynika z faktu, iż sprowadzane produkty nie są wyrobami akcyzowymi, a zawarty w nich alkohol etylowy jest wolny od podatku akcyzowego.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

1. Regulacje prawne

Zasady opodatkowania akcyzą poszczególnych wyrobów akcyzowych na terenie kraju uregulowane zostały ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 1) w/w ustawy, katalog wyrobów akcyzowych jest zamknięty i obejmuje wyroby energetyczne, energię elektryczną napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Załącznik nr 1 do ustawy zawiera wykaz wyrobów akcyzowych oparty, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy, o klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN). W przypadku, jeśli dany produkt nie został wymieniony w załączniku nr 1, nie jest on wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy, a tym samym nie podlega podatkowi akcyzowemu.

Przedmiotem niniejszego wniosku są płyny do higieny jamy ustnej oznaczone kodem CN 3306 90 00 oraz antyperspiranty oznaczone kodem CN 3307 20 00. Produkty te nie zostały wymienione w załączniku 1 do ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji, w świetle powołanych wyżej przepisów nie podlegają one podatkowi akcyzowemu.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Spółki wolny od akcyzy będzie także alkohol etylowy zawarty w sprowadzanych przez Spółkę produktach.

Zgodnie z art. 92 ustawy o podatku akcyzowym do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie. Alkohol etylowy został zdefiniowany w art. 93 ustawy jako:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości objęte pozycjami CN 2207 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

W analogiczny sposób alkohol etylowy definiuje także dyrektywa strukturalna w artykule 20.

2. Antyperspiranty i płyny do higieny jamy ustnej jako wyroby akcyzowe

Zgodnie z powyższymi regulacjami, w przypadku jeśli produkt zawierał będzie alkohol etylowy w ilości powyżej 1,2% obj., lecz będzie klasyfikowany do innej pozycji Nomenklatury Scalonej niż pozycje 2207 lub 2208, nie powinien on być uznawany za alkohol etylowy w rozumieniu ustawy, a tym samym nie powinien podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Spółka pragnie zaznaczyć, że analogiczne podejście do opodatkowania alkoholu etylowego prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (sygn. akt I SA/Łd 489/08) dotyczącym traktowania preparatów do higieny jamy ustnej (CN 3306 90 00) z punktu widzenia podatku akcyzowego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyraził następujący pogląd: „Sąd podziela stanowisko organów celnych, iż preparat nie jest wyrobem akcyzowym, ponieważ nie został wymieniony jako wyrób akcyzowy ani w treści ustawy ani w załącznikach do ustawy. <...> Przepis ten (art. 72 ust. 1) wskazuje na dwie przesłanki, które muszą być łącznie spełnione, aby dany wyrób stanowił alkohol etylowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Pierwszą z nich jest zawartość w wyrobie alkoholu etylowego w ilości przekraczającej 1,2% objętości, natomiast drugą - klasyfikacja wyrobu do grupowania PKWiU 15.91.10, 15.92.11 lub 15.9212 (odpowiednio do kodu CN 2208 i 2207). Jeżeli zatem dany wyrób zawiera w sobie alkohol w ilości przekraczającej 1,2% objętości, ale sklasyfikowany jest do innego ugrupowania PKWiU (kodu CN), nie może być uznany za alkohol etylowy w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.”

Należy jednocześnie zaznaczyć, że zaprezentowana wyżej wykładnia zachowuje w pełni swą aktualność pod rządami obecnej ustawy o podatku akcyzowym, pomimo, iż dotyczy interpretacji art. 72 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.). Przepis ten definiował bowiem alkohol etylowy w sposób analogiczny do art. 93 obecnej ustawy, uwzględniając, poza pozycjami CN, także odpowiednie grupowania PKWiU, z których zrezygnowano w obecnej ustawie w związku z odejściem od stosowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług dla potrzeb podatku akcyzowego.

Odnosząc powyższe uwagi do produktów będących przedmiotem niniejszego wniosku, za wyrób akcyzowy uznany powinien zostać alkohol używany jako komponent w produkcji antyperspirantów oraz płynów do higieny jamy ustnej. Do momentu jego zużycia mamy bowiem do czynienia z odrębnym produktem klasyfikowanym do pozycji CN 2207 (ewentualnie CN 2208). W efekcie jego zużycia w procesie produkcji powstaje jednakże całkowicie nowy produkt, tj. antyperspirant oraz płyn do higieny jamy ustnej, które klasyfikowane są odpowiednio do pozycji CN 3306 i 3307. Z momentem zużycia przestajemy mieć zatem do czynienia z alkoholem etylowym jako odrębnym produktem występującym w obrocie. Zatem antyperspiranty i płyny do higieny jamy ustnej nie mogą być uznane za wyroby akcyzowe.

3. Alkohol zawarty w produktach

Jednakże, z uwagi na brzmienie ustawowej definicji alkoholu etylowego oraz pozycji 43 załącznika nr 1 do ustawy, poniżej Spółka rozważa także konsekwencje uznania za wyrób akcyzowy alkoholu zawartego w produktach sprowadzanych przez Spółkę do Polski. Zgodnie z art. 93 ustawy, do alkoholu etylowego zalicza się m.in. wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej. Natomiast w pozycji 43 Załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych, ustawodawca wymienił alkohol etylowy zawarty w wyrobach niebędących wyrobami akcyzowymi o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj. (bez względu na kod CN wyrobu zawierającego alkohol etylowy).

W opinii Spółki w przypadku uznania za wyrób akcyzowy alkoholu zawartego w antyperspirantach oraz płynach do higieny jamy ustnej importowanych przez Spółkę, alkohol ten podlegać będzie zwolnieniu, ponieważ zużyty został do wytworzenia produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

W konsekwencji, w związku z dokonywaniem importu przedmiotowych produktów na terenie kraju, Spółka nie będzie zobowiązana do dokonania rejestracji dla celów podatku akcyzowego, składania deklaracji podatkowych, ani deklarowania podatku akcyzowego w zgłoszeniach celnych.

Ustawa o podatku akcyzowym przewiduje w art. 30 ust. 9 pkt 3 zwolnienie alkoholu etylowego zawartego w importowanych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażonego środkami skażającymi, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 tejże ustawy. Spółka pragnie zwrócić jednak uwagę, iż zwolnienia z podatku akcyzowego ustanowione w przepisach krajowych powinny być odczytywane w zgodzie z celem i zasadami opodatkowania napojów alkoholowych wynikającymi z prawa wspólnotowego, w tym z dyrektywy strukturalnej (implementowanej do polskiego porządku prawnego przez ustawę o podatku akcyzowym oraz rozporządzenia wykonawcze wydane przez Ministra Finansów) oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W przedmiotowej sprawie alkohol zawarty sprowadzanych przez Spółkę produktach powinien podlegać obligatoryjnemu zwolnieniu na podstawie art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy strukturalnej, zgodnie z którymi „Państwa Członkowskie zwalniają produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszania tych przepisów:

• gdy są one denaturowane zgodnie z wymogami każdego Państwa Członkowskiego i używane do wytworzenia jakiegokolwiek produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi”.
  
  

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie m.in. do alkoholu zawartego w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, jeśli jest on skażony zgodnie z wymogami każdego (w angielskojęzycznej wersji dyrektywy „any”, czyli „jakiegokolwiek” państwa członkowskiego.

Cytowane zwolnienie powinno zostać przetransponowane do krajowego porządku prawnego w taki sposób, aby umożliwić osiągnięcie celu dyrektywy, którym jest, co do zasady, opodatkowanie alkoholu przeznaczonego wyłącznie do celów konsumpcyjnych. Tym samym, wolny od akcyzy powinien pozostać alkohol używany do celów innych niż konsumpcyjne (w tym także wchodzący w skład wyrobów używanych do celów inne niż konsumpcyjne). Teza ta znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 19 kwietnia 2007 r. (sygn. C-63/06) wskazał, iż: „<...> celem, któremu służą zwolnienia przewidziane w dyrektywie 92/83, jest między innymi zneutralizowanie wpływu akcyzy na alkohol będący półproduktem wchodzącym w skład innych produktów handlowych lub przemysłowych”. W niniejszej sprawie alkohol etylowy stanowi półprodukt wchodzący w skład antyperspirantów oraz płynów do higieny jamy ustnej. W praktyce wyodrębnianie takiego alkoholu dla celów konsumpcyjnych byłoby niemożliwe, ponieważ cena tych produktów czyni całkowicie nieopłacalnym z ekonomicznego punktu widzenia jakiekolwiek próby wyodrębnienia alkoholu z tych produktów (abstrahując od technicznych możliwości dokonania takiego wyodrębnienia). Nie występuje zatem w niniejszej sprawie ryzyko wykorzystania alkoholu etylowego do celów, które powinny podlegać akcyzie.

ETS w przytoczonym wyżej wyroku podkreśla także obligatoryjny charakter zwolnień zawartych w art. 27 ust. 1 dyrektywy strukturalnej wskazując, że „(...) zwolnienie produktów objętych art. 27 ust. 1 dyrektywy 92/83 stanowi zasadę, a odmowa jego przyznanie wyjątek. Przyznane tym przepisem państwom członkowskim uprawnienie do określenia warunków „w celu zagwarantowania prawidłowego i uczciwego stosowania takich zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym wypadkom uchylania się, omijania lub naruszanie przepisów” nie może podważać bezwarunkowego charakteru obowiązku zwolnienia przewidzianego w tym przepisie”.

b)

W niniejszej sprawie powyższe zasady oznaczają obowiązek zwolnienia z akcyzy alkoholu etylowego zawartego w sprowadzanych przez Spółkę produktach nieprzeznaczonych do spożycia, który w jakimkolwiek państwie członkowskim uznawany jest za niepodlegający opodatkowaniu bądź zwolniony z podatku w związku ze skażeniem go w sposób zapobiegający przeznaczeniu go na cele spożywcze. Warunek powyższy spełniony jest zarówno w odniesieniu do alkoholu zawartego w antyperspirantach jak i płynach do higieny jamy ustnej sprowadzanych przez Spółkę do Polski.

Należy zaznaczyć, że możliwości zwolnienia alkoholu zawartego w przedmiotowych produktach w żaden sposób nie ogranicza art. 30 ust. 9 pkt 3) ustawy o podatku akcyzowym odnoszący się do alkoholu skażonego środkami skażającymi, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2) tej ustawy. Zwolnienie to dotyczy bowiem wyłącznie szczególnego przypadku alkoholu skażonego zgodnie z normami skażenia obowiązującymi w Polsce. Z uwagi na o wiele szerszy zakres zwolnienia przewidzianego w art. 27 ust. 1 lit b) dyrektywy strukturalnej, norma zawarta w art. 30 ust. 9 pkt 3) ustawy o podatku akcyzowym powinna zostać uzupełniona w procesie stosowania prawa o pozostałe przypadki objęte art. 27 ust. 1 lit. b) dyrektywy, tj. o alkohol uznawany za skażony na podstawie regulacji obowiązujących w którymkolwiek z pozostałych państw członkowskich UE. Tylko w takim przypadku zwolnienie alkoholu zawartego w wyrobach importowanych (art. 30 ust. 9 pkt 3) ustawy) będzie spójne z analogicznym zwolnieniem alkoholu zawartego w wyrobach nabywanych wewnątrzwspólnotowo (art. 30 ust. 9 pkt 2) ustawy).

W tym kontekście podkreślenia wymaga fakt, iż art. 27 ust. 1 lit b) dyrektywy strukturalnej nie różnicuje warunków zwolnienia alkoholu w zależności od rodzaju transakcji, której jest przedmiotem, nakazując państwom członkowskim, niezależnie od sposobu, w jaki alkohol wprowadzany jest na rynek wspólnotowy, zwolnienie go z akcyzy, jeśli przeznaczony jest do wytwarzania produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Zawężenie zwolnienia w imporcie wyłącznie do alkoholu skażonego według norm polskich z jednej strony kłóciłoby się z celem wprowadzenia zwolnienia przez prawodawcę wspólnotowego, z drugiej natomiast prowadziłaby do sytuacji, w której Polska, jako jedyny kraj Wspólnoty, obciążyłaby akcyzą alkohol zawarty w przedmiotowych produktach.

Reasumując, zdaniem Spółki, import oraz dystrybucja na terenie kraju produktów objętych niniejszym wnioskiem nie będzie wiązać się z jakimikolwiek obowiązkami w zakresie podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania akcyzą wyrobów akcyzowych na terenie kraju uregulowane zostały w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” oraz w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy.

Stosownie do postanowienia art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. Jednocześnie, zgodnie z art. 92 ustawy o podatku akcyzowym, do napojów alkoholowych zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane i produkty pośrednie.

Ponadto, zgodnie z art. 93 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22 % objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Załącznik nr 1 do ww. ustawy, w poz. 43 jako wyrób akcyzowy wskazuje alkohol etylowy zawarty w wyrobach niebędących wyrobami akcyzowymi, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj. Zatem w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyrobem akcyzowym jest alkohol etylowy zawarty w antyperspirantach i płynach do higieny jamy ustnej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest import wyrobów akcyzowych. Zatem w świetle ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania jest import alkoholu etylowego zawartego w antyperspirantach i płynach do higieny jamy ustnej, zawierających w swym składzie powyżej 1,2% obj. alkoholu etylowego.

Jednocześnie ustawodawca przewidział zwolnienie od akcyzy na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 3 dla alkoholu etylowego zawartego w importowanych wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, skażonego środkami skażającymi, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego środek użyty do skażenia antyperspirantów o kodzie CN 3307 20 00 nie znajduje się na liście środków, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy. W płynach do higieny jamy ustnej o kodzie CN 3306 90 00 jest zawarty alkohol etylowy nieskażony.

Zatem w kwestii zwolnienia dla alkoholu etylowego zawartego w importowanych antyperspirantach i płynach do higieny jamy ustnej należy wyjaśnić, iż z uwagi na to, iż w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym alkohol etylowy zawarty w antyperspirantach nie został skażony środkami skażającymi określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 31, poz. 353, z 2002 r. Nr 166, poz. 1362 oraz z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 173, poz. 1808), to nie znajduje zastosowania zwolnienie od akcyzy określone w art. 30 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowego i taki alkohol podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Jednocześnie ustawodawca nie przewidział zwolnienia dla alkoholu etylowego, nieskażonego zawartego w płynach do higieny jamy ustnej.

W świetle powyższego alkohol etylowy zawarty w ww. importowanych antyperspirantach i płynach do higieny jamy ustnej podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż dyrektywa stanowi akt prawa Unii Europejskiej, którego mocą prawodawcy państw członkowskich Unii zostają zobowiązani do wprowadzenia (implementacji) określonych regulacji prawnych, służących osiągnięciu wskazanego w dyrektywie, pożądanego stanu rzeczy. Zatem postanowienia dyrektyw unijnych regulują kwestie dotyczące państw członkowskich Unii Europejskiej. Dyrektywa Rady 92/83/EWG dotyczy harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych w Unii Europejskiej. W przypadku importu wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, zawierających w swym składzie alkohol etylowy kwestia określenia wymagań odnośnie sposobu skażania tego alkoholu należy do państw członkowskich.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy – podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy - podmiot prowadzący działalność gospodarczą jest obowiązany, przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą lub pierwszej czynności z wykorzystaniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, złożyć zgłoszenie rejestracyjne właściwemu naczelnikowi urzędu celnego.

W myśl art. 27 ust. 1 – w przypadku importu podatnik jest obowiązany do obliczenia i wykazania kwoty akcyzy w zgłoszeniu celnym, z uwzględnieniem obowiązujących stawek akcyzy, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zatem Spółka dokonując importu wymienionych we wniosku wyrobów będzie zobowiązana dopełnić m.in. ww. obowiązki. Dalsza sprzedaż tych wyrobów na terytorium kraju (po uregulowaniu zobowiązań z tytułu importu) nie będzie natomiast objęta tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.