Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka z o.o. (zwana dalej Wydzierżawiającym) zakupiła w roku 2008 grunt, którego nabycie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem Strona nie miała możliwości odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu. Następnie, na podstawie umowy dzierżawy (w załączeniu), wydzierżawiła ten grunt innej Spółce z o.o. (zwanej dalej Dzierżawcą) i uzyskuje z tego tytułu opodatkowane przychody z działalności gospodarczej. Obie strony transakcji są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

Dzierżawca wybudował na tym gruncie z własnych środków, zgodnie z par. 1 umowy dzierżawy, budynek Stacji Dializ, który jest trwale związany z gruntem i został oddany do użytkowania w I 2010 r. Budynek nie figuruje w majątku Wydzierżawiającego, a Dzierżawca zakwalifikował nakłady na Stację Dializ jako inwestycję w obce środki trwałe. Umowa dzierżawy została zawarta na okres 15 lat, od roku 2008 do 2023, z możliwością jej przedłużenia na lata następne. Umowa może zostać rozwiązana wcześniej jedynie na mocy wzajemnego porozumienia stron.

Par. 8 umowy dzierżawy stwierdza, że po jej zakończeniu, Dzierżawca zobowiązany jest zwrócić przedmiot dzierżawy wraz z wybudowanym budynkiem. Zwrot przedmiotu dzierżawy nastąpi protokołem przekazania.

Natomiast par. 12 umowy stanowi, że po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy dzierżawy, Dzierżawca zwróci przedmiot dzierżawy w stanie niepogorszonym. Dzierżawca zobowiązuje się dołożyć należytych starań w celu uregulowania stanu prawnego budynku wzniesionego na działce w ten sposób, że przejdzie on nieodpłatnie na własność Wydzierżawiającego po zakończeniu umowy dzierżawy.

Dodatkowo cały grunt wraz z budynkiem został ogrodzony, ogrodzenie wprowadzono do ewidencji środków trwałych pod pozycją KŚT 291 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe”, przy jego zakupie w roku 2011 został odliczony podatek naliczony VAT w kwocie 1007,40 zł.

W tym roku Wydzierżawiający ma zamiar sprzedać przedmiot dzierżawy osobom fizycznym jako „grunt zabudowany budynkiem usługowym”.

W piśmie z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu 23 listopada 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia niniejszego wniosku, Spółka doprecyzowała opisane zdarzenie przyszłe o poniższe informacje.

Wyjaśnienie (zarówno w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2, jak i nr 3) czy budynek będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a tym samym zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz czy będą dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nie jest zainteresowany wykorzystywaniem budynku do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zainteresowany zbyciem całej nieruchomości, jako „gruntu zabudowanego nieruchomością”. Wnioskodawca nie wprowadził budynku do ewidencji środków trwałych, nie dokonuje od niego odpisów amortyzacyjnych i pragnie wiedzieć, czy powinien to czynić. Tego dotyczyło zadane we wniosku pytanie nr 2, które brzmiało „Czy zaistnieje konieczność ujawnienia budynku w księgach rachunkowych Wydzierżawiającego przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości i jakie będą jej skutki podatkowe...”.

W związku z tym, Wnioskodawca zakłada sprzedaż nieruchomości, a nie wykorzystywanie budynku do prowadzenia działalności gospodarczej. Prosi też o rozstrzygniecie, czy należy budynek ujawnić w księgach rachunkowych (czyli wprowadzić do ewidencji środków trwałych) i jakie będą tego skutki podatkowe - czyli czy np. dokonywać może odpisów amortyzacyjnych i czy będą one kosztem podatkowym.

Czy i kiedy dojdzie do rozwiązania umowy dzierżawy z Dzierżawcą...

Wnioskodawca nie jest w stanie określić na dzień dzisiejszy, czy umowa zostanie rozwiązana przed terminem w niej oznaczonym, w szczególności nie może wypowiadać się za przyszłych właścicieli gruntu.

„Umowa dzierżawy została zawarta na okres 15 lat, od roku 2008 do 2023, z możliwością jej przedłużenia na lata następne. Umowa może zostać rozwiązana wcześniej jedynie na mocy wzajemnego porozumienia stron”. Taka informacja została przedstawiona w punkcie G wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Wynika z niej, że rozwiązanie umowy dzierżawy z Dzierżawcą nie nastąpi przed spełnieniem tych warunków, czyli może nie nastąpić nigdy, jeśli strony będą przedłużały umowę na lata następne. Sprzedaż przedmiotu umowy dzierżawy nie spowoduje rozwiązania umowy dzierżawy, a tylko wejście nabywcy w prawa Wydzierżawiającego wynikające z umowy.

Czy Spółka przed zakończeniem umowy dzierżawy będzie użytkowała budynek Stacji Dializ...

Nie, Spółka przed zakończeniem umowy dzierżawy nie będzie użytkowała budynku Stacji Dializ.

W związku z powyższym we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy zaistnieje konieczność ujawnienia budynku w księgach rachunkowych Wydzierżawiającego przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości i jakie będą jej skutki podatkowe...
2. Czy gdyby nie doszło do transakcji sprzedaży - ujawnienie budynku i opodatkowanie w księgach Wydzierżawiającego powinno nastąpić po zakończeniu umowy dzierżawy, kiedy zgodnie z par. 12 pkt 2 przejdzie ona nieodpłatnie na własność Wydzierżawiającego...
   
   

Natomiast w piśmie z dnia 21 listopada 2012 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca przedstawił następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. Pytania te zostały uznane przez Organ za ostatecznie określone przez Wnioskodawcę

1. Czy istnieje konieczność rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu z art. 12 ust. 1 pkt 2...
2. Czy rozpoznanie tego przychodu powinno nastąpić przed dostawą „gruntu zabudowanego nieruchomością”...
3. W przypadku rezygnacji przez Wnioskodawcę z dostawy „gruntu zabudowanego nieruchomością” - czy zaistnieje konieczność rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu z art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 5 po zakończeniu umowy dzierżawy, kiedy to budynek wzniesiony przez Dzierżawcę na działce Wnioskodawcy przejdzie nieodpłatnie na własność Wydzierżawiającego...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Spółka - w zakresie powyższych pytań nr 1 i nr 2 wynikających z uzupełnienia wniosku - wskazała, iż podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone we wniosku ORD-IN z dnia 14 sierpnia 2012 r. w zakresie pytania nr 2 - „W związku ze sprzedażą nieruchomości nie zaistnieje konieczność ujawnienia budynku w księgach rachunkowych Wydzierżawiającego przed dokonaniem sprzedaży nieruchomości, dlatego też nie będzie tu skutków podatkowych na gruncie art. 12 ust. l pkt 2”.

Uzasadnienie.

Umowa dzierżawy została zawarta na okres 15 lat, od roku 2008 do 2023, z możliwością jej przedłużenia na lata następne. Umowa może zostać rozwiązana wcześniej jedynie na mocy wzajemnego porozumienia stron. Par. 8 umowy dzierżawy stwierdza, że po jej zakończeniu „Dzierżawca zobowiązany jest zwrócić przedmiot dzierżawy wraz z wybudowanym budynkiem. Zwrot przedmiotu dzierżawy nastąpi protokołem przekazania.

Natomiast par. 12 umowy stanowi, że po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy dzierżawy, Dzierżawca zwróci przedmiot dzierżawy w stanie niepogorszonym. Dzierżawca zobowiązuje się dołożyć należytych starań w celu uregulowania stanu prawnego budynku wzniesionego na działce w ten sposób, że przejdzie on nieodpłatnie na własność Wydzierżawiającego po zakończeniu umowy dzierżawy.

W związku z powyższym, do czasu wygaśnięcia umowy dzierżawy nie będzie podstaw do rozpoznania jakiegokolwiek przychodu po stronie Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 3 wynikającego z uzupełnienia wniosku, Spółka wskazała natomiast, że podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone we wniosku ORD-IN z dnia 14 sierpnia 2012 r. w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Spółki, ujawnienie budynku powinno nastąpić zgodnie z par. 12 ust. 2 umowy dzierżawy, czyli po zakończeniu umowy dzierżawy. Ponieważ z umowy wynika, że budynek wzniesiony na działce przejdzie nieodpłatnie na własność Wydzierżawiającego po zakończaniu umowy dzierżawy, to wówczas należy ujawnić go w księgach Wydzierżawiającego. Wycenić należy go zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (czyli ustalić wartość budynku na podstawie cen rynkowych). Przychodu do opodatkowania na dzień ujawnienia nie będzie. Dopiero przy ewentualnej sprzedaży tego budynku, dochodem do opodatkowania będzie różnica pomiędzy ceną sprzedaży i wartością budynku wycenionego zgodnie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 2012 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie definiuje przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 tej ustawy. Przykładowe wyliczenie wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do przychodów podatkowych zawiera art. 12 ust. 1 powołanej ustawy.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychód, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, uznaje się w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”.

W tym miejscu stwierdzić jednakże należy, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilnym, gdyż w jego zakres wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub też te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy czy finansowy.

Uznać zatem należy, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do otrzymanych nieodpłatnie rzeczy, praw lub świadczeń.

Jak wynika z powyższego, istotą „nieodpłatnego otrzymania” jest więc brak świadczenia wzajemnego, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów.

Innymi słowy, nieodpłatnym świadczeniem jest uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Ustalenie, czy określone świadczenie uzyskane przez podatnika nieodpłatnie stanowi dla niego przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymaga oceny charakteru dokonanego rodzaju czynności, w szczególności zbadania, czy należy ona do czynności przysparzających, w przypadku których strona dokonująca przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Podkreślić także należy, że nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie (przekazanie rzeczy lub praw), lecz konieczne jest jej wykonanie.

Jednocześnie art. 12 ust. 5 ww. ustawy stanowi, iż wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, Spółka na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawiła grunt, zakupiony przez Nią w 2008 r., innej spółce z o.o., która wybudowała na tym gruncie – z własnych środków – budynek Stacji Dializ. Umowa dzierżawy została zawarta na okres 15 lat (2008 r. – 2023 r.), z możliwością jej przedłużenia na lata następne. Umowa może zostać rozwiązana wcześniej jedynie na mocy wzajemnego porozumienia stron.

Ponadto, w uzupełnieniu z dnia 21 listopada 2012 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że rozwiązanie umowy z dzierżawcą nie nastąpi przed spełnieniem tych warunków, czyli może nie nastąpić nigdy, jeśli strony będą przedłużały umowę na lata następne. Sprzedaż przedmiotu umowy dzierżawy nie spowoduje rozwiązania umowy dzierżawy, a tylko wejście nabywcy w prawa wydzierżawiającego wynikające z umowy.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że ma zamiar sprzedać przedmiot dzierżawy osobom fizycznym jako „grunt zabudowany budynkiem usługowym”. Spółka nie wyklucza jednak, iż może zrezygnować ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Kwestia budząca wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy rozpoznania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz określenia momentu jego powstania.

Odnosząc się do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, tut. Organ stwierdza, iż w przypadku, gdy umowa dzierżawy nie zostanie rozwiązana lub nie wygaśnie, do tego czasu nie będzie podstaw do rozpoznania przez Spółkę przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Natomiast w sytuacji przekazania nieodpłatnie na własność budynku wzniesionego przez dzierżawcę na rzecz Wnioskodawcy, czyli po zakończeniu umowy dzierżawy, niezależnie od tego czy nastąpi sprzedaż – w przedmiotowej sprawie nabywca wejdzie w prawa wydzierżawiającego – czy też nie, powstanie w Spółce nieodpłatne świadczenie.

Wartość budynku wzniesionego przez spółkę (dzierżawcę) z własnych środków stanowić będzie nieodpłatne przysporzenie majątkowe, będące dla Wnioskodawcy przychodem podatkowym. Spółka uzyska bowiem konkretną korzyść - powodując tym samym zwiększenie Jej aktywów - którą uzyska bezpłatnie.

Niniejsze przysporzenie majątkowe należy wycenić zgodnie z powołanym wyżej art. 12 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Momentem powstania przychodu będzie natomiast data przeniesienia własności budynku Stacji Dializ na Wnioskodawcę.

Wobec powyższego, nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, iż przychodu do opodatkowania na dzień ujawnienia budynku nie będzie.

Odnosząc się z kolei do kwestii wprowadzenia przedmiotowego budynku do ewidencji środków trwałych oraz możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, należy wskazać na poniższe regulacje prawne.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 16d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W przedmiotowej sprawie, jak oświadczył to Wnioskodawca, otrzymany nieodpłatnie budynek nie będzie wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, składnik majątku nie spełniający ww. wymogu nie wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych, a tym samym odpisy amortyzacyjne nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast w przypadku sprzedaży tego budynku, dochodem do opodatkowania będzie różnica pomiędzy ceną ze sprzedaży (art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) a wartością budynku wycenionego zgodnie z art. 12 ust. 5 tej ustawy. Stosownie bowiem do treści art. 15 ust. 1i ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych rzeczy lub praw, a także innych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie nabytych świadczeń, w związku z którymi, stosownie do art. 12 ust. 5 - 6a, określony został przychód, kosztem uzyskania przychodów z ich odpłatnego zbycia, z uwzględnieniem aktualizacji zgodnie z odrębnymi przepisami, jest:

1. wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5 i 6 albo
2. wartość przychodu, określonego w art. 12 ust. 5a i 6a, powiększona o wydatki na nabycie częściowo odpłatnych rzeczy lub praw albo innych świadczeń

   - pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót