INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.09.2009 r. (data wpływu 12.10.2009 r.) oraz piśmie z dnia 03.11.2009 r. (data nadania 05.11.2009 r., data wpływu 09.11.2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-634/09-2/JC oraz z dnia 27.10.2009 r. (data nadania 28.10.2009 r., data doręczenia 02.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki- jest prawidłowe,
  
  
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji- jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podpisuje różnego rodzaju umowy z kontrahentami. Część umów jest zawierana w postępowaniu przetargowym, ale są również takie jak np.: nabycie licencji sportowych czy zawieranie umów koprodukcyjnych, które wymagają przeprowadzenia negocjacji, co wiąże się ze zorganizowaniem spotkania biznesowego.

Jeżeli jest to możliwe takie spotkania odbywają się w siedzibie Spółki. Podczas tych spotkań Spółka zapewnia drobny poczęstunek m.in. herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki.

W Spółce zdarzają się również sytuacje, że przedstawiciel Wnioskodawcy proponuje spotkanie biznesowe poza siedzibą np.: w restauracji ze względu na to, iż kontrahent nie mieszka w miejscowości w której Spółka posiada siedzibę. Ze względu na zasady dobrego wychowania przedstawiciel Spółki zamawia i płaci za posiłki z menu (np.: lunch, obiad czy kolacja) podczas tych spotkań. W trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe związane z działalnością Spółki dotyczące współpracy z danym kontrahentem. Spółka podkreśla, że głównym motywem organizacji powyższych spotkań jest chęć odbycia spotkania biznesowego a nie chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, wystawnością czy przepychem. Dlatego właśnie organizowane spotkania nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę. Jednocześnie Spółka zauważa, iż w dwóch opisanych powyżej sytuacjach wydatki związane z organizacją spotkań stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w opisanej sytuacji wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami, w tym:

• spotkania odbywające się w siedzibie Spółki, gdzie w czasie spotkań Wnioskodawca zapewnia np.: herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki
  
  

oraz

• spotkania poza siedzibą Spółki np.: przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie biznesowe w restauracji w trakcie którego ponosi koszty lunchu, obiadu czy kolacji stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wydatki poniesione na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, jak i poza nią czyli np.: w restauracji stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Spółka uważa, iż niezależnie od tego gdzie dane spotkanie biznesowe się odbywa, gdy głównym celem spotkania jest prowadzenie negocjacji handlowych z kontrahentem a nie kreowanie pozytywnego wizerunku firmy - wydatki poniesione w związku z tym spotkaniem stanowią koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów.

Spółka stoi na stanowisku, że poczęstunek w postaci kawy, herbaty czy słodyczy nie świadczy o wytworności i okazałości, nie świadczy o tym również zamówiony poczęstunek z firmy cateringowej, gdy nie jest okazały i wystawny i nie służy tylko konsumpcji. Dlatego właśnie opisane koszty nie powinny być zaliczane do kosztów reprezentacji, a więc powinny stanowić koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto, niewątpliwym jest iż powyższe spotkania mają charakter działań bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zatem mają na celu osiągnięcie przychodów, więc powinny stanowić koszt podatkowy.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Spółka, przy w/w wydatkach bierze pod uwagę zapis art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zalicza się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednak ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczna:” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, okazania swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W praktyce za typowe koszty reprezentacji uznaje się:

• koszty związane z przyjmowaniem i utrzymaniem delegacji lub kontrahentów krajowych i zagranicznych,
• wydatki na usługi gastronomiczne związane z poczęstunkiem uczestników konferencji, posiedzeń organizowanych z okazji świąt branżowych, państwowych i firmowych,
• wydatki na upominki dla kontrahentów, nagrody rzeczowe służące reprezentacji, koszty produktów zużyte na degustacje.
  
  

W związku z w/w wykładniami Spółka uważa, że przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę nie są wydatkami reprezentacyjnymi, a sama kwalifikacja danego wydatku do kategorii usług gastronomicznych, zakupu żywności albo napojów nie przesądza o zaliczeniu wydatków do kosztów reprezentacji.

Analizując powyższe przepisy zauważamy, iż spotkania biznesowe mające miejsce w Spółce jaki poza nią nie mają nic wspólnego z reprezentacją firmy. Niezależnie od tego gdzie dane spotkanie biznesowe się odbywa, celem takich spotkań jest prowadzenie negocjacji handlowych z kontrahentami i osiągnięcie przychodu, a nie kreowanie pozytywnego wizerunku firmy. Zaproszenie kontrahenta na kawę czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka stosowana w celu uzgodnienia szczegółów transakcji związanej z osiągnięciem przychodów. Powyższe spotkania dotyczą omawiania bieżących spraw biznesowych, np: przeprowadzanie negocjacji handlowych lub podpisywanie różnego rodzaju umów. Ponadto sam fakt zaproszenia kontrahenta do restauracji nie może być traktowany jako działanie podejmowane w kierunku potencjalnych klientów, mogące stanowić reprezentacje firmy.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż brak jest podstaw aby uznać, iż ponoszone wydatki spełniają przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów. Tak więc zdaniem Spółki koszty organizacji spotkań z kontrahentami odbywające się zarówno w siedzibie jak i poza nią stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - prawidłowe
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• j est definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów stanowią koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe.

Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Spółki, Spółka zapewnia drobny poczęstunek m.in. herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki.

Zdarza się, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza siedzibą Spółki np. w restauracji. W takim przypadku Spółka ponosi koszty posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Wnioskodawca podkreśla, iż głównym motywem organizacji powyższych spotkań jest chęć odbycia spotkania biznesowego a nie chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością, wystawnością czy przepychem.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na drobny poczęstunek m.in. herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Należy także zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, tj. lokal gastronomiczny. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, pomimo ich związku z przychodem, jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierające się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą być uznane za koszty podatkowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.