INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 23 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w restauracji kontrahentów i przedstawicieli firm wodociągowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w restauracji kontrahentów i przedstawicieli firm wodociągowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest firmą prowadzącą działalność w zakresie rozprowadzania wody i oczyszczania ścieków. Prowadzi również szeroko zakrojone inwestycje w związku z budową sieci wod-kan.

W trakcie prowadzonej działalności zarząd Spółki uczestniczy w szeregu spotkań z kontrahentami zarówno z odbiorcami, jak i dostawcami, których celem jest między innymi: podpisanie umów czy porozumień, negocjacje cenowe, uzgodnienie terminów zapłat, uzgodnienie warunków dostaw.

Zarząd Spółki spotyka się również z przedstawicielami innych firm wodociągowych w celu uzgodnienia wspólnej strategii działania, konsultacji w związku z problemami jakie spotyka się podczas prowadzenia działalności wodociągowej i wyjaśnienia spornych kwestii.

W trakcie takich spotkań prowadzonych zarówno z kontrahentami, jak i przedstawicielami innych firm wodociągowych, w ramach zwyczajowej gościnności i stworzenia dobrych warunków do rozmów, zarząd Spółki podejmuje osoby w nich uczestniczące poczęstunkiem w postaci obiadu w restauracji. Poczęstunek taki nie nosi znamion wytworności i okazałości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na poczęstunek w restauracji kontrahentów i przedstawicieli firm wodociągowych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z poczęstunkiem w restauracji dla kontrahentów i przedstawicieli firm wodociągowych nie noszą znamion okazałości, czy wytworności. Jest to przejaw gościnności i zwyczajowego podejmowania kontrahentów. Wydatki takie nie stanowią reprezentacji i odnoszone są w koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami i przedstawicielami firm wodociągowych w restauracji, wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku Spółki, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku Spółki, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, iż nie jest to przejaw okazałości czy wytworności, a wpisuje się to w „zwyczajowe” postępowanie wobec kontrahentów i przedstawicieli firm wodociągowych, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji. Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę koszty spotkań w restauracji są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując należy zatem zauważyć, iż wydatki na zakup usług gastronomicznych (w postaci obiadu) w związku ze spotkaniami z kontrahentami (zarówno z odbiorcami jak i dostawcami) i przedstawicielami firm wodociągowych w restauracji, których celem jest między innymi: podpisanie umów czy porozumień, negocjacje cenowe, uzgodnienie terminów zapłat, uzgodnienie warunków dostaw, uzgodnienia wspólnej strategii działania itp. nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod powyższe, stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.