INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.10.2009 r. (data wpływu 12.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów w związku z organizacją spotkań biznesowych:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,
  
  

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów w związku z organizacją spotkań biznesowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. Podczas tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami organizuje szkolenia produktowe, itp.

Jeśli spotkania organizowane są w biurze Spółki, w czasie spotkań Wnioskodawca zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, soki oraz drobne słodycze. Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki, np. kontrahent proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd, chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie” itp. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji).

Spotkania w restauracji nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (lunchu lub obiadu). Celem spotkania jest przede wszystkim omówienie bieżących spraw biznesowych, nie zaś chęć okazania przepychu. Spotkania mają również miejsce w sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w którym Spółka posiada biuro. Przedstawiciel Spółki odwiedzając danego kontrahenta proponuje mu spotkanie w restauracji. Handlowiec spotyka się z potencjalnym klientem na lunchu biznesowym, na którym prowadzone są negocjacje handlowe, czy omawiane warunki współpracy. Spółka organizując spotkanie nie działa więc w celu „wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku”, ale w celu omówienia konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem. Jednocześnie spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy. Nie są to okazałe posiłki, które miałyby na celu: „uwypuklenie zasobności” Spółki.

Wynajęcie sali konferencyjnej w celu spotkania się z potencjalnym klientem stanowiłoby wyższy koszt niż spotkanie się w restauracji. Zaś wydatki za wynajem sali konferencyjnej stanowią koszt uzyskania przychodu. Zarząd i managerowie Spółki spotykają się często na rozmowach z kluczowymi klientami, w czasie których omawiane są działania strategiczne dla firmy.

Każdy wydatek dotyczący spotkania z kontrahentem jest proporcjonalny do rangi spotkania i spotykających się osób. Wnioskodawca zaznaczył, że inny poziom kosztów takiego spotkania czy poczęstunku jest akceptowany, jeśli spotykają się handlowcy, inny w przypadku spotkania dyrektorów, a jeszcze inny jeśli udział w spotkaniu bierze zarząd i wysoki rangą dyrektor kluczowego klienta.

Powyższe działania są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatem mają na celu osiągnięcie przychodów.

Wyżej wymienione wydatki są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa CIT nie zawiera definicji reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa.

W związku z tym należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Reprezentacja” zgodnie z definicją słownikową („Słownik języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez Spółkę wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie drobnymi słodyczami, czy też zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się, w opinii Spółki z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością, gdyż trudno zaimponować kontrahentowi wystawnością czy zasobnością płacąc za kawę i ciastko, czy za „zwykły” obiad. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki, należy uznać, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych:

• pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW):
  
  „wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów”;
  
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. lLPB3/423-666/08-2/KS):
  
  „(…) wydatki ponoszone na zakap produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości.”;
  
  

• pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r. (sygn. IBPB3/423-405/08/PC, KAN-501 9/08).
  
  „(...) wydatki na zakup ww. artykułów spożywczych dla osób nie będących organami Spółki np. kontrahentów przeznaczonych na poczęstunek na spotkaniach, jeśli są na zwyczajowo przyjętym poziomie, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów”;
  
  

• wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), w którym Sąd stwierdził, że:
  
  „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny”;
  
  

• wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., I SA/Łd 1112/08., w którym sąd orzekł, że „decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane, jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane przez podatniczkę w toku postępowania wskazują, iż zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzenia w przyszłości określonych działań gospodarczych (...) W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku z organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji”.
  
  

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie.

W piśmie z dnia 27 sierpnia 2009 r. Nr IPPB5/4240-24/09-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że:

„(...) Zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest „okazały” ani „wykwintny”, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

W interpretacji indywidualnej z dnia 23 września 2009 r. Nr IPPB5/423-520/09-2/JC Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie oświadczył, że:

„(...) wydatki ponoszone przez Spółkę dla potrzeb sekretariatu stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów, klientów i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust I ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki, zdaniem Wnioskodawcy wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Końcowo Spółka wniosła o potwierdzenie swego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów w związku z organizacją spotkań biznesowych:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - za prawidłowe,
  
  

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - za nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. Podczas tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo, Spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami organizuje szkolenia produktowe, itp.

Jeśli spotkania organizowane są w biurze Spółki, w czasie spotkań Wnioskodawca zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, soki oraz drobne słodycze.

Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki, np. kontrahent proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd, chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie” itp.

W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji).

Jak wskazał Wnioskodawca, spotkania w restauracji nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (lunchu lub obiadu). Celem spotkania jest przede wszystkim omówienie bieżących spraw biznesowych, nie zaś chęć okazania przepychu.

Spotkania mają również miejsce w sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w którym Spółka posiada biuro. Przedstawiciel Spółki odwiedzając danego kontrahenta proponuje mu spotkanie w restauracji. Handlowiec spotyka się z potencjalnym klientem na lunchu biznesowym, na którym prowadzone są negocjacje handlowe, czy omawiane warunki współpracy. Spółka organizując spotkanie nie działa więc w celu „wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku”, ale w celu omówienia konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem.

Jednocześnie spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy. Nie są to okazałe posiłki, które miałyby na celu: „uwypuklenie zasobności” Spółki.

Wnioskodawca podkreślił, że wynajęcie sali konferencyjnej w celu spotkania się z potencjalnym klientem stanowiłoby wyższy koszt niż spotkanie się w restauracji. Zaś wydatki za wynajem sali konferencyjnej stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zarząd i managerowie Spółki spotykają się często na rozmowach z kluczowymi klientami, w czasie których omawiane są działania strategiczne dla firmy. Każdy wydatek dotyczący spotkania z kontrahentem jest proporcjonalny do rangi spotkania i spotykających się osób. Wnioskodawca zaznaczył, że inny poziom kosztów takiego spotkania czy poczęstunku jest akceptowany, jeśli spotykają się handlowcy, inny w przypadku spotkania dyrektorów, a jeszcze inny jeśli udział w spotkaniu bierze zarząd i wysoki rangą dyrektor kluczowego klienta.

Wnioskodawca określił, że powyższe działania są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatem zdaniem Wnioskodawcy mają na celu osiągnięcie przychodów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wyżej wymienione wydatki są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, soki oraz drobne słodycze podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami poza biurem Spółki w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy – jak wskazał sam Wnioskodawca w treści opisanego stanu faktycznego: „z uwagi na łatwiejszy dojazd, chęć odbycia spotkania na „neutralnym gruncie”, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na „neutralnym gruncie”, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze w celu omówienia bieżących spraw biznesowych, bądź prowadzenia negocjacji handlowych czy omówienia warunków współpracy, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w której Spółka posiada biuro, sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wnioskodawca wskazał przy tym, że: „inny poziom kosztów takiego spotkania czy poczęstunku jest akceptowany, jeśli spotykają się handlowcy, inny w przypadku spotkania dyrektorów, a jeszcze inny jeśli udział w spotkaniu bierze zarząd i wysoki rangą dyrektor kluczowego klienta”.

Spotkania tego typu - czy to przy kawie, herbacie, ciastku, innym drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku (kawa, herbata, ciastko, drobne słodycze), czy też zapłaty za „zwykły” posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie „reprezentacji” pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, że – jak słusznie zauważył Wnioskodawca: „w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki”.

Odnosząc się jednak do przywołanego przez Wnioskodawcę przykładu wynajęcia sali konferencyjnej w celu spotkania z potencjalnym klientem należy wskazać, iż w tym przypadku cel biznesowy byłby nadrzędny, a spotkanie nie odbywałoby się w lokalu gastronomicznym, zatem sytuacja nie jest analogiczna. Uzasadnienie, że wynajęcie sali konferencyjnej stanowiłoby wyższy koszt, niż spotkanie w restauracji nie stanowi przy tym argumentu przemawiającego za tym, by wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Odbywanie spotkań biznesowych poza siedzibą Spółki – zarówno, gdy stanowi autonomiczny wybór, bądź jest konsekwencją sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w której Spółka posiada biuro, jak wskazał Wnioskodawca: „to praktyka powszechnie spotykana”, ponieważ wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży.

Spotkania tego typu - czy to przy kawie, herbacie, ciastku, innym drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów w związku z organizacją spotkań biznesowych:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki należało uznać za prawidłowe,
  
  

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji należało uznać za nieprawidłowe.
  
  

Należy podkreślić końcowo, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego.

Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.