INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21.09.2009 r. (data wpływu 21.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek dla kontrahentów podawany w siedzibie Spółki – jest prawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji (kawiarni) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatków na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłaty za posiłek w restauracji).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się dystrybucją bezpieczników topikowych. Klientami Spółki są m.in. zakłady energetyczne, firmy instalacyjne zajmujące się instalacjami przemysłowymi, zakłady przemysłowe stosujące maszyny, do których wykorzystuje się bezpieczniki oraz producenci sprzętu elektronicznego stosujący bezpieczniki w swoich produktach. Z założenia Wnioskodawca sprzedaje, więc w pierwszym rzędzie swoje towary bezpośrednio ostatecznemu odbiorcy. Natomiast sprzedaż do hurtowni elektrycznych stanowi drugi priorytet. Przedstawiciel Spółki odpowiedzialny za sprawy handlowe często kontaktuje się z klientami oraz potencjalnymi klientami osobiście. W czasie tych spotkań omawiane są kwestie dotyczące wzajemnej współpracy, spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Jeżeli spotkania odbywają się w biurze, Wnioskodawca zwyczajowo w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża. Jednakże znacznie częściej spotkania odbywają się miejscu dogodniejszym dla klientów. Zazwyczaj przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w kawiarni lub restauracji, zwłaszcza jeśli kontrahenci nie posiadają sal konferencyjnych, czy innego wydzielonego pomieszczenia, w którym można prowadzić negocjacje handlowe czy omawiać warunki współpracy. Są to spotkania o charakterze biznesowym, roboczym.

Wówczas Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Dla kontroli kosztów i celu tego typu wydatków Spółka posiada specjalną procedurę firmową regulującą wydatki na te Cele. Procedura ta przewiduje limity wydatków na posiłki spożywane wraz z kontrahentami, powyżej których wszelkie wydatki uznawane są za koszty reprezentacyjne, wymagające oddzielnej aprobaty. Zgodnie z tymi limitami koszt posiłku nie powinien przekraczać 69 zł na osobę. W przypadku gości zagranicznych limit wynosi 100 zł na osobę. W przypadku zaś, gdy kontrahenta reprezentuje Członek Zarządu lub Dyrektor Generalny, (zarówno polski jaki zagraniczny), kwota ta wynosi 138 zł na osobę. Powyższe limity nie dotyczą wydatków na alkohol, które zawsze uznawane są za wydatki reprezentacyjne. Procedura firmy wymaga, aby przy rozliczaniu rachunku za posiłek określić liczbę osób obecnych. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym limitem określonym procedurą wydatki na spotkania w restauracji nie mają charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Na wydatki reprezentacyjne Wnioskodawca posiada oddzielne konto. Umawiając się na spotkanie przedstawiciel Spółki ma przede wszystkim na celu omówienie bieżących spraw biznesowych. Celem spotkań roboczych nie jest chęć okazania przepychu, zaimponowania kontrahentowi wystawnością czy wytwornością. Spotkania takie są powszechnym zwyczajem w stosunkach między sprzedającym a kupującym, zwłaszcza jeśli kupujący jest ostatecznym odbiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w związku z spotkaniami z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Podatnika...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika mające na celu stworzenie oczekiwanego wizerunku podatnika. W podatku dochodowym podstawą opodatkowania jest dochód, czyli przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania. Koszty uzyskania przychodów stanowią zatem element konstrukcyjny podatku dochodowego. Podatnik musi mieć możliwość uwzględniania ponoszonych kosztów przy kalkulacji podatku dochodowego. W przeciwnym razie naruszona zostanie istota podatku dochodowego, który przestanie być podatkiem „od dochodu” a stanie się podatkiem „od przychodu”. Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz na napojów, w tym alkoholowych, ma charakter wyliczenia przykładowego. Nie wszystkie wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, żywności napojów, powinny być automatycznie wyłączane z kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy to sam podatnik decyduje, które wydatki są związane z powstaniem przychodu oraz prowadzeniem działalności gospodarczej spółki. O tym czy dany wydatek należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów powinien decydować cel w jakim Podatnik go poniósł, czy kierowała nim chęć odbycia spotkania roboczego na neutralnym gruncie, w przyjaznej atmosferze, czy była to chęć zaimponowania kontrahentom rozmachem, przepychem lub wystawnością.

Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawca odniósł się:

• do pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30.10.2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW): „wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów”,

• do pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27.08.2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM): „Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane ze danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako „zwykłe” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów”.

• oraz do wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), w którym Sąd stwierdził, że:

„wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny”.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach określonych powyżej limitów nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie drobnymi słodyczami, czy też zaproszenie na zwykły obiad w restauracji jest w opinii Wnioskodawcy działaniem o charakterze zwyczajowym. Szczególnie, że Spółka posiada specjalną procedurę firmową regulującą wysokość dopuszczalnych wydatków na posiłki z kontrahentami. Prowadzenie spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. W trakcie spotkań omawiane są bieżące sprawy biznesowe, zwiane z działalnością Spółki oraz dotyczące współpracy z danym kontrahentem.

Wnioskodawca uznaje, że jeśli wydatki na organizację spotkań z kontrahentami nie mają charakteru okazałego, czy wykwintnego, a celem zaproszenia kontrahenta do restauracji nie jest chęć okazania przez Spółkę przepychu, czy wystawności, to wydatek poniesiony przez Spółkę w związku z takim spotkaniem powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na drobny poczęstunek dla kontrahentów podawany w siedzibie Spółki za prawidłowe,

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji (kawiarni) za nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca zajmuje się dystrybucją bezpieczników topikowych. Klientami Spółki są m.in. zakłady energetyczne, firmy instalacyjne zajmujące się instalacjami przemysłowymi, zakłady przemysłowe stosujące maszyny, do których wykorzystuje się bezpieczniki oraz producenci sprzętu elektronicznego stosujący bezpieczniki w swoich produktach. Przedstawiciel Spółki odpowiedzialny za sprawy handlowe często kontaktuje się z klientami oraz potencjalnymi klientami osobiście. W czasie tych spotkań omawiane są kwestie dotyczące wzajemnej współpracy, spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Jeżeli spotkania odbywają się w biurze, Wnioskodawca zwyczajowo w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża. Jednakże znacznie częściej spotkania odbywają się miejscu dogodniejszym dla klientów. Zazwyczaj przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w kawiarni lub restauracji, zwłaszcza jeśli kontrahenci nie posiadają sal konferencyjnych, czy innego wydzielonego pomieszczenia, w którym można prowadzić negocjacje handlowe czy omawiać warunki współpracy. Są to spotkania o charakterze biznesowym, roboczym.

Wówczas Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Dla kontroli kosztów i celu tego typu wydatków Spółka posiada specjalną procedurę firmową regulującą wydatki na te Cele. Procedura ta przewiduje limity wydatków na posiłki spożywane wraz z kontrahentami, powyżej których wszelkie wydatki uznawane są za koszty reprezentacyjne, wymagające oddzielnej aprobaty. Zgodnie z tymi limitami koszt posiłku nie powinien przekraczać 69 zł na osobę. W przypadku gości zagranicznych limit wynosi 100 zł na osobę. W przypadku zaś, gdy kontrahenta reprezentuje Członek Zarządu lub Dyrektor Generalny, (zarówno polski jaki zagraniczny), kwota ta wynosi 138 zł na osobę. Powyższe limity nie dotyczą wydatków na alkohol, które zawsze uznawane są za wydatki reprezentacyjne. Procedura firmy wymaga, aby przy rozliczaniu rachunku za posiłek określić liczbę osób obecnych. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, iż wydatki, obejmujące koszty posiłku (np. lunchu, obiadu czy kolacji) w kawiarni lub restauracji w czasie spotkań z kontrahentami, w ocenie organu podatkowego, mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, w związku z ustawowym ich wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Powoływanie się Spółki na okoliczność, że tego typu działania są powszechnym zwyczajem w stosunkach między sprzedającym a kupującym nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji. Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę, w przedmiotowej sprawie jest to stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, odbiorcami, zamawiającymi, itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie „ugoszczony”. Wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Wybór miejsca spotkania poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

A zatem wydatki na zakup posiłków w restauracji w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdzić należy, iż wydatki na drobny poczęstunek (herbata, kawa, cukier, śmietanka do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawane w czasie spotkań z kontrahentami w biurze Spółki nie noszą znamion reprezentacji. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością charakter oferowanego poczęstunku, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może zatem zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji (kawiarni) należy zaliczyć do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki na drobny poczęstunek (herbata, kawa, cukier, śmietanka do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki) podawane w czasie spotkań z kontrahentami w biurze Spółki – jeśli nie noszą znamion okazałości, wystawności, nie stanowią kosztów o charakterze reprezentacyjnym w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 i Spółka może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.