INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 08 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy produkującej okucia meblowe (Grupa B.).

W ramach prowadzonej działalności, Spółka nabywa produkty od spółki matki – J… B… GmbH z siedzibą w H. (Austria), które następnie dystrybuuje na polskim rynku.

Spółka otrzymuje i będzie otrzymywać w przyszłości nieodpłatnie od spółki matki próbki towarów (okuć meblowych), katalogi reklamowe zawierające ofertę handlową oraz gadżety reklamowe. Następnie, Spółka przekazuje je – również nieodpłatnie – swoim klientom i potencjalnym klientom np. podczas targów, wizyt kontrahentów w siedzibie Spółki, czy w trakcie spotkań przedstawicieli handlowych Spółki z klientami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne otrzymanie próbek towarów, katalogów reklamowych oraz gadżetów reklamowych przez Spółkę, które następnie są wydawane nieodpłatnie klientom i potencjalnym klientom Spółki, powoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne otrzymanie próbek towarów, katalogów reklamowych oraz gadżetów reklamowych będących przedmiotem dalszych nieodpłatnych przekazań na rzecz klientów i potencjalnych klientów Spółki nie powoduje powstania dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest – co do zasady – m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. W ocenie Spółki jednak, trafna definicja pojęcia „nieodpłatne świadczenia” wykształciła się w orzecznictwie sądów administracyjnych, które wskazują, że „pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy, ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu / działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony – por. art. 353 Kc /, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

Taka definicja została przedstawiona w Uchwałach Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 r. (sygn. FPS 9/02) oraz z dnia 16 października 2006 r. (sygn. II FPS 1/06).

W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę przytoczoną definicję „nieodpłatnego świadczenia” należy uznać, że powstanie przychodu podatkowego w podatku dochodowym zawsze wiąże się z pewnym przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika, które ma konkretny wymiar finansowy. W konsekwencji, przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość nieodpłatnego świadczenia, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów podatnika.

W związku z powyższym, przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajduje zastosowania w przypadku próbek towarów i materiałów reklamowych otrzymywanych nieodpłatnie przez Spółkę i następnie wydawanych nieodpłatnie klientom Spółki. Wynika to z faktu, iż otrzymywane próbki oraz materiały reklamowe nie stanowią przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym, które znalazłoby odzwierciedlenie w majątku Spółki, bowiem rzeczy te nie pozostają w Spółce, ale są przekazywane dalej klientom i potencjalnym klientom Spółki bez uzyskania żadnego wynagrodzenia. Próbki i materiały otrzymywane od spółki austriackiej służą jedynie do celów reklamowych promujących produkty marki B. i nie są przedmiotem obrotu handlowego.

Spółka pragnie wskazać, że przedstawione powyżej stanowisko jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe. Jego potwierdzenie można znaleźć m.in. w następujących pismach:

• interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 lutego 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-490/07-2/KB),
• interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 listopada 2006 r. (sygn. PB I-2/4117/IN – 19/PUS Ł-G/06/MM),
• interpretacja prawa podatkowego wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Mokotów z dnia 23 listopada 2006 r. (sygn. 1433/NG/423/628/06/IW),
• interpretacja prawa podatkowego wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli z dnia 13 maja 2005 r. (sygn. US.II-420/45/18/05).

Podsumowując, zdaniem Spółki, nieodpłatne otrzymanie próbek towarów, katalogów reklamowych oraz gadżetów reklamowych będących przedmiotem dalszych nieodpłatnych przekazań na rzecz klientów i potencjalnych klientów Spółki, nie powoduje powstania dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ otrzymanie tych towarów nie ma charakteru definitywnego i nie stanowi trwałego przysporzenia w majątku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 6 pkt 4 ww. ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. A zatem przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Spółka otrzymuje od spółki matki nieodpłatnie próbki towarów (okuć meblowych), katalogi reklamowe oraz gadżety reklamowe, które przekazuje – również nieodpłatnie – swoim klientom i potencjalnym klientom np. podczas targów, wizyt kontrahentów w siedzibie Spółki, czy w trakcie spotkań przedstawicieli handlowych Spółki z klientami.

Należy zauważyć, iż do opisanego powyżej stanu faktycznego przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie znajdzie zastosowania, ponieważ otrzymane przez Spółkę próbki towarów (okuć meblowych), katalogi reklamowe oraz gadżety reklamowe, nie stanowią przedmiotu handlowego, a jedynie służą do celów reklamowych promujących markę B.

Reasumując, nieodpłatne otrzymanie próbek towarów (okuć meblowych), katalogów reklamowych oraz gadżetów reklamowych w celu ich późniejszego nieodpłatnego przekazania klientom, nie stanowi przysporzenia o charakterze definitywnym, które znalazłoby odzwierciedlenie w majątku Spółki, a więc po stronie Spółki nie zostaje wykreowany przychód podatkowy w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę orzeczeń sądu administracyjnego oraz organów podatkowych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, że wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją z dnia 04 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-777/09-3/JG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.